Dark Love! ปกปิดหัวใจ..ไม่ให้ใครรรู้

     "ยัยเฉิ่ม โทษฐานที่เธอเป็นเด็กใหม่วันนี้รวบรวมสมุดไปส่งด้วยนะจ๊ะ"ยัยเเก๊งผมรุ้งพวกนี้มาจากไหนเนี่ยอยู่ดีๆก็ยืนสมุดมาให้ฉันเฉยเลย(งานเข้าเเล้วค่ะ)

     "นี่พวกเธอ!!ทำไมต้องเป็นเเอลล่าด้วยล่ะ เเอลล่าเป็นเด็กใหม่เเล้วไงต้องทำตามที่พวกเธอบอกด้วยหรอ- -**"รัญญ่าพูดขึ้นหลังจากที่ยัยเเก๊งผมรุ้งเอาสมุดมาวางไว้ที่โต๊ะฉันตามด้วยเด็กในห้องที่พร้อมใจกันทยอยเอามาตั้ง ฉันคงต้องยอมรับชะตากรรมอันน้อยนิดใช่มั้ยT^T

     "ไม่เป็นไรรัญญ่า เดี๋ยวฉันเอาไปส่งให้เองมันไม่ลำบากหรอก"

     "เเต่ว่า....."

     "ไม่เป็นไรจริงๆ"ฉันพยายามที่จะส่งตายตาวิงวอนให้รัญญ่าเข้าใจ ก็ฉันไม่อยากมีเรื่องนิ

     "เอาอย่างนั้นก็ได้เดี๋ยวฉันช่วยเเบกสมุดให้เธอเอง เธอเเบกคนเดียวไม่ไหวหรอก"

     "จ้าขอบใจนะ งั้นเราเอาไปส่งกันเถอะเลิกเรียนเเล้ว"ฉันบอกรัญญ่าเมื่อเห็นเด็กเริ่มทยอยกันกลับบ้านเเล้ว

     หลังจากที่ส่งงานให้กับครูเสร็จเเล้วฉันกับรัญญ่าก็เเเยกกันกลับบ้าน ฉันเดินออกมาได้สักพักกำลังจะขึ้นรถกลับบ้านก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมกระเป๋าไว้บนห้อง ฉันก็เลยต้องเดินกลับเข้าไปในโรงเรียนอีก ตอนนี้ในโรงเรียนเด็กเริ่มน้อยลง อาคารที่ฉันเรียนก็ไม่มีคนอยู่เเล้ววังเวงจังอยากจะบอกว่าเป็นคนที่กลัวผีมากเเต่ไม่เป็นไรผีมันคงจะไม่มาตอนนี้ เฮ้ออถึงซะทีรีบไปเอากระเป๋าเเล้วรีบลงไปดีกว่า แต่เฮ้ยย!!

     "วันนี้มันวันซวยอะไรว่ะเนี่ย"ฉันพูดขึ้นหลังจากที่เห็นคนรึป่าวก็ไม่รู้นอนอยู่บนพื้นหลังห้อง (เเม่จ๋าพ่อจ๋าช่วยหนูด้วยT T) ใจเย็นๆก่อนเเอลล่าสติมาปัญญาเกิด เราควรที่จะไปดูก่อนเพื่อความเเน่ใจเค้าอาจจะเป็นคนก็ได้(หราาาาT^Tอย่ากลั่นเเกล้งหนูเลย) ฉันเดินเข้าไปดูอย่าช้าๆเพื่อมองคนที่นอนอยู่ให้ชัดๆว่าเป็นใครกันเเน่ ตุ๊บตับ ตุ๊บตับ ตุ๊บตับ เสียงไรอ่ะ (หัวใจเธอนะสิ!!)พอเดินเข้าไปใกล้ๆจึงได้รู้ว่าเค้าเป็นใคร

     "เจฮาร์ททท นายเป็นอะไรอ่ะ"พอรู้ว่าเป็นใครฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปดูพร้อมทั้งเขย่าร่างเจฮาร์ทให้ตื่น

     "เจฮาร์ทนายเป็นอะไรอ่ะ ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ เจฮาร์ท เจฮาร์ท"ฉันพยายามเรียกเเต่ดูเหมือนเจฮาร์ทจะไม่ยอมตื่น หรือว่าเค้าจะช็อก??ทำไงดีอ่ะT Tใช่ ฟังเสียงหัวใจก่อนเพื่อเค้ายังไม่ตาย ฉันโน้มตัวลงเอาหูทาบไว้ที่หน้าอกของเจฮาร์ท

     "ว้ายย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ นายจะทำอะไรฉันอ่ะ"จู่ๆเจฮาร์ทก็เอามือมากอดฉันไว้ ทำให้ฉันลุกขึ้นไม่ได้

     "เธอจะลักหลับฉันไม่ใช่หรอ นี่ไงฉันสมยอมให้เเล้ว"

     "นายจะบ้าหรอ ฉันนึกว่านายช็อกตายเเล้วต่างหากก็เลยมาฟังเสียงหัวใจของนายไง"เจฮาร์ทที่ยังไม่ยอมปล่อยก็กอดฉันไว้เเน่นขึ้นกว่าเดิม

     "เเล้วเป็นไงบ้างล่ะ เสียงหัวใจของฉัน"

     "นายปล่อยฉันได้เเล้ว พลั่ก" ฉันใช้เเรงที่มีอยู่ทั้งหมดดันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของเจฮาร์ท (กว่าจะออกมาได้) เจฮาร์ทพอเห็นฉันหลุดออกไปได้จึงลุกขึ้นนั่งมองฉันที่ยืนหอบอยู่

     "นายมันโรคจิตจริงๆเลย ฉันกลับบ้านเเล้วเชิญนายนอนเฝ้าโรงเรียนไปคนเดียวเถอะ"

     "หึ!!อย่าคิดว่าฉันจะพิศวาทเธอล่ะกัน"เจฮาร์ทพูดขึ้นหลังจากที่ฉันเดินไปหยิบกระเป๋า

     "ก็คงจะเป็นอย่างนั้น"ฉันหันกลับมาพูดอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องไป