7มาเฟียหญิงสุดซ่าบ้าทะลุวอลโกเล่แฟมิรี่

-

เขียนโดย เมเบอรี่

วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.03 น.

  1 ตอน
  0 วิจารณ์
  3,398 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) กิจกรรมหลุดมิติ(7สาว)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     (อาโหยวทุกตัวถึงใหนกันแล้วทามรายกันอยู่ตอนนี้โฟมกำลังจะขึ้นเครื่องบินไปโดดร่มทุกตัวอ่ะ)

     (โฟนหรอฉันเองมีเน่กำลังเดินป่าอยู่แต่สัญญาญชัดอ่ะ)

     (ชัดน่ะดีแล้วยัยมีเน่)

    (มีนหรอทำไมเสียงมันอู้อี้จังโฟมฟังไม่รู้เรื่อง)

     (ยัยมีนแข่งรถกับยัยคีเนีลอยู่)

     (ใครน่ะเอมิลี่หรอ)

     (อืมใช่แล้วนั้นคีเนีลใช่ป่ะ)

     (อืม. ตู๊มมมม อ๊ายยยัยมีนแกทำโคลนเปลื่อนชั้นตายซะเถอะ ปรื๊นนนน)

     (แน่จริงก็ขับตามมาให้ทันดิว่ะฮ่าๆๆเออแค่นี้นะติ๊ส)

     (เฮ้ยไปซะที่ กรี๊ดๆๆ)

     ตกๆๆ)

     (เฮ้ยเอมิลี่เป็นอ่ะไร!)x4

     (ปะป่าวฉันปีนผาอยู่นะและมันลื่นแต่ดีที่พี่จับไว้ทัน)

     (เออแล้วยัยซีกับยัยโฟรนล่ะ)

     (ซีเล่นบานาน่าโบสอยู่คะกรี๊ดดดดดถุยๆๆอ๊ายยน้ำทะเลเข้าปากอี๋)

     (ฉันโดดหมาลอบกัดอ่ะได้แผลมานิดนึงตอนนี้กำลังแอบอยู่แค่นี้นะ)

     (อ่าวเฮ้ยทุกคนฉันจะบอกข่าวร้าย)

     (ว่า!)x3

     (ฉันหลงป่า)

     (ห๊าาาาาา!)X3

     (ฉันว่าเลิกคุยดีกว่านะแล้วพวกเราจะรีบไปช่วยอย่าเดินไปใหนล่ะมีเน่รอพวกเราก่อนนะ)

     (ขอบใจมากนะโฟนรีบมาล่ะ)

แง๊ทามงายดีหลงป่าอ่าาาาาเมื่อกี้ยังเดินด้วยกันดีๆอยู่เลยเผลอนิดเดี๋ยวหายวับไปกลับตาหันไปทางซ้ายเจอเหวหันไปทางขวาเจอแม่น้ำหันไปข้างหน้าเจอทางตันหันไปข้างหลังหาทางออกไม่เจอฮือออออออทำไงดีฟ้ะ

แบ็ตไกล้จะหมดแล้วด้วยปิดเครื่องก่อนดีกว่าฉันปิดเครื่องโทรศัพย์แล้วกินขนมที่ติดตัวมารอแล้วรออีกก็ไม่มีใครมาช่วยเอาว่ะลองหาทางเองดูซักตั้งก็ไม่ตายหรอก.....มั้ง

"ช่วยด้วย...มีใครได้ยินรึป่าว!"ฉันตะโกนไปเดินไปอย่างไร้จุดหมายนี่น่ะหรอชะตากรรมนางเอกฮืออออ

"ให้ฉันช่วยใหมแม่หนู"เสียงสั่นๆยานๆดังขึ้นข้างหลังฉันทำให้ตัวฉันชาวาบขาหยุดเดินอัตโนมัติ

"ยายช่วยได้นะ"ฮืออออแงงงงหลงป่าไม่ทันไรเจอยายซะแล้วควรจะดีใจรึป่าวเนี้ย

"หนูเก็บนี่เอาไว้มันจะช่วยหาทางออกให้หนูเอง"อยู่ๆก็สัมผัสถึงบางอย่างมาคล้องคอทำให้ฉันถึงกับช็อคและทุกอย่างๆค่อยๆดับลงไปที่ละนิดๆ

ตุบ

"กรี๊ดดดดไอ้พี่เวรอย่าแกล้งกันดิถ้าฉันตกผาไปจะทำไงห๊ะ!"ฉันแยกเคี้ยวใส่พี่ชายตัวดีที่ปีนผาอยู่ข้างๆฉันก็มันมาโยกเชื่อกฉันอ่าาา

"ตกไปก็ดีดิฉันจะได้ให้พ่อกับแม่ทำน้องใหม่ให้สมประกอบ"อะไอ้

"ไอ้พี่ชิบหายพี่ว่าฉันไม่สมประกอบหรอ"ฉันปีนผาไปไกล้ๆพี่

"ฉันยังไม่พูด"พี่ชายฉันแลบลิ้นให้ฉันแล้วปีนหนีไปโหปรีสเลยคะปรีสสสสส

กึก!   เฮือกกกกกฉันก้าวขาเหยียบหินไกล้แต่มันกลับหลุดลงไปอ๊ากกกกมองเห็นยมฑูตยืนกวักมือเรียกเลยอ่ะโฮกกกกกกกกกก

"กึก!กรี๊ดดดดดดดด"แม่จร้าหนูตกแล้วววววววววววววววว

ปรื๊นนนนนนน

"แกอย่าขับเร็วเซ่ยัยมีนฉันตามไม่ทัน"ฉันตะโกนบอกมีนที่ขับอยู่ข้างๆฉันตอนนี้เราสองคนดูไม่ได้เลยอ่ะโคลนเต็มตัวเลย

"ไม่ขับเร็วแกก็ทำโคลนกระเด็นใส่ฉันอ่ะดิตูไม่โง่หรอกเฟ้ยฮ่าๆๆๆ"นะหน่อยดันรู้ซะแล้วสิฉันขับรถมอเตอร์ไซย์ไปตัดหน้ายัยมีนและ

"กะกรี๊ดดดดดดเหวววววววว"ฉันแหกปากลั่นเมื่อข้างหน้าเป็นเหวลึกมากกก

"อ๊ากกกกกกกก"เอ๋ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ใหมทุกคนยัยมีนตกมาด้วยโฮ๊ะๆๆอย่างนี้สิถึงจะสนุกเอาล่ะฉันยอมตกเหวตายยยยยยยยยยยยย

ปังๆๆๆๆเสียงยิงกระสุนดังติดต่อกันภายในโกดังร้างแห่งหนึ่งฉันแอบอยู่ข้างกองไม้เก่าๆรอจังหวะเผลอจะได้หนีเพราะกระสุนฉันหมดแล้วแถมยัยโดนยิงที่แขนกันเอวด้วยซิบ้าชิบ

แกร๊ก!เสียงบางอย่างดังขึ้นไกล้หัวฉันพอหันไปดูก็ตกใจมันคือ....ปืนนนนนนนนน

"หิๆจับได้ซะทียัยตัวแสบตายซะ"ฉันหลับตาลงช้าๆ

ลาก่อนทุกคนฉันอาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

ปัง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา