หนี้ตามสัญญา

     ณ หอประชุมของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

  วันนี้บริเวณสนามหญ้าด้านหน้าเต็มไปด้วยผู้คนตั้งแต่เด็กเล็กไปจนถึงผู้สูงวัย ที่ต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับบัณฑิตจบใหม่ ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงชื่นชมลูกหลานที่มีความขยันอดทนจนมีวันนี้ได้ ซึ่งไม่ต่างจากบัณฑิตป้ายแดงที่ภูมิใจในความสำเร็จของตน บางคนตื่นเต้นกับงานในวันนี้ถึงกับนอนไม่หลับกันเลยทีเดียว

     มองไปรอบๆ งาน บริเวณรอบนอกมีดอกไม้สดหลากหลายชนิดถูกนำมาจัดเป็นช่อ บ้างถูกนำไปตกแต่งซุ้มประจำสาขาเพื่อให้บัณฑิตและเพื่อนๆ ญาติพี่น้องได้ถ่ายรูปร่วมกัน อย่างที่ซุ้มของสาขาการจัดการนี้ รุ่นน้องทุกคนตั้งใจจัดให้รุ่นพี่ด้วยความตั้งใจเพื่อที่จะได้ภาพสวยๆ ร่วมเก็บความประทับใจระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้อง จึงมีคนเข้าคิวรอเก็บภาพยาวล้นออกไปนอกเขตสนามหญ้า

     "พีชชชชชชชชชช....แฮ่กๆ อ้าวคุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ" 

     "สวัสดีจ๊ะหนูเชอร์รี่/สวัสดีลูกเชอร์รี่"

    'ชนกนันท์' หรือ 'เชอร์รี่' หญิงสาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกับกนกพิชญ์วิ่งหน้าตื่นมาแต่ไกล พร้อมส่งเสียงเรียกชื่อบัณฑิตที่กำลังจะก้าวไปยืนตรงหน้าซุ้มดอกไม้ด้วยความเหนื่อยหอบ เพราะในมือของเธอมีของขวัญสำหรับเพื่อนสาวคนสนิทชิ้นเบ้อเร่อ บวกกับทั้งหนักและยังต้องวิ่งมาเพื่อให้ทันคิวถ่ายรูปนี้

     "ฉันคิดว่าเธอจะไม่มางานฉันซะแล้ว" กนกพิชญ์แกล้งทำหน้างอนใส่เพื่อนสาวคนสนิทที่ดันมาช้าทำให้เธอคิดไปเองว่าคงไม่มีเพื่อนคนไหนมาร่วมแสดงความยินดีกับเธอในวันนี้เสียแล้ว ก้เธอมีเพื่อนสนิทอยู่คนเดียวนี่นา

     "มาสิจ๊ะเพื่อนนน...นี่ของเธอยินดีด้วยนะ ~มั๊วะ~" ชนกนันท์หยอดคำหวานไปทีพร้อมกับส่งมอบของขวัญที่เลือกซื้อมาพิเศษสำหรับเพื่อนสาวโดยเฉพาะ และตบท้ายด้วยการฝากรอยลิปสติกไว้บนแก้มของกนกพิชญ์หนึ่งที

     "อี๋..หน้าฉันเลอะหมดแล้วดูสิ" ปากก็พูดว่าไปอย่างนั้นเอง แต่ข้างในรู้สึกดีใจที่เพื่อนสนิทคนนี้ยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน เพราะตั้งแต่เด็กจนโตชนกนันท์มักจะชอบให้กำลังตนด้วยการจุ๊บแก้มแบบนี้เสมอ จนเพื่อนๆ สมัยเรียนมัธยมด้วยกันมองว่าเป็นคู่หญิงรักหญิง

     "โทษทีนะพอดีวันนี้ฉันไม่อยากสวยแพ้เธอเลยจัดเต็มน่ะ อิอิ"

     "จ้าาา..ขอบใจนะ ^^"

     "เด็กๆ รีบมาถ่ายรูปกันเถอะจ้ะจะได้ไปทานข้าวกัน"

     "ได้ค่าคุณแม่......ทุกคน..ชีสสสส ~แช้ะๆๆๆ~"

     หลังจากปล่อยให้เด็กๆ แสดงความยินดีกันเรียบร้อยก็ได้เวลาเก็บภาพความทรงจำดีๆ พินธุอร มารดาของกนกพิชญ์ได้เรียกสองสาวมายืนโพสต์ท่าที่ด้านหน้าซุ้ม ก่อนที่ครอบครัวอื่นๆ จะตะโกนว่าที่ไม่รีบ เนื่องจากอากาศร้อนและคิวต่อแถวถ่ายรูปนั้นก็ยาวเสียจริง

     ด้วยความสนิทสนมกับครอบครัวของกนกพิชญ์เป็นอย่างดี ถือว่าเป็นลูกสาวคนหนึ่งของครอบครัวนี้เลยก็ว่าได้ ชนกนันท์จึงทำอะไรโดยไม่เคอะเขินหรือกล้าๆ กลัวๆ เธอรีบพาตนเองพร้อมกับดึงมือเพื่อนสาวไปยืนด้านหน้าซุ้ม และจัดท่าทางให้กับทุคนพร้อมกับนำทุกคนทำท่านู่นนี่นั่นจนสมควรแก่เวลา

     ประมาณยี่สิบนาทีต่อมาทุกคนรวมถึงแขกของกรศิรันย์กับพินธุอรมานั่งอยู่ที่ร้านอาหารในศูนย์การค้าชื่อดังทางผ่านกลับบ้านสันติ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยคำถาม ความอึดอัด และความเงียบ เนื่องจากแขกที่ไม่ได้รับเชิญเอาแต่นั่งจ้องหน้ากนกพิชญ์อย่างไม่ละสายตา

     "เอ่อ.."

แต่งสดสั้นยาวแล้วแต่เวลาที่มีจ้ารักคนเม้นนะเออ จุ๊บๆ