บันทึกรัก..นักเขียน

ณ ซุ้มม้าหินอ่อน หน้าตึกคหกรรม ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง แสงแดดอ่อนๆยามเย็นสาดกระทบร่างของเด็กหนุ่มร่างบางคนนึง กำลังหมกมุ่นกับบางสิ่งบางอย่างตรงหน้า
"โอ้ยยยย  ปวดหัวโว้ย คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก แค่พอร์ตเรื่องงานเขียนที่ยิ่งใหญ่ ยังคิดไม่ออก สงสัย ความฝันที่จะได้เป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงของฉัน คงพังตั้งแต่ยังไม่เริ่มแล้ว เฮ้อ..อ จะบ้าตาย"
     ปั้น หนุ่มน้อยวัย 17 ปี โวยวาย พร้อมเอามือขยี้หัวตัวเองจนผมสีดำยักโศกของเขา ฟูไม่เป็นทรง
"เฮ้ย ไอปั้น เป็นไรวะมึง หัวถึงได้ฟูเป็นสิงโตงี้เนี้ย" จุ๊น เพื่อนตัวแสบสุดซี้ของเขา เอ่ยถามพร้อมเอามือมาลูบหัวแล้วเคลียผมของปั้นให้เข้าที่
"ตอนแรกอ่ะ กูเครียดเรื่องพอร์ตเรื่องที่กูจะเขียนนิยายกู แต่ตอนนี้อ่ะ กูเริ่มเครียดเรื่องมึงแหระ ไอห่ามาลูบพงลูบผม เดี๋ยวใครที่เขาเดินผ่านไปผ่านมา เขาจะหาว่ากูกะคุณมึงเนี้ยเป็น..." ปั้นพูดหยุดไว้แค่นั้น ก่อนหันไปคว้าขนมปังมากัดคำใหญ่ จุ๊นมองท่าทางเพื่อนแล้วก็อดขำไม่ได้
"มึงนี่นะ ห่วงจ๊างงงง ไอเรื่องเนี้ย คนเขาจะคิดก็เรื่องของเขาดิ กูกะมึงไม่ได้เป็นสักหน่อย แคร์ทำไมวะ หรือมึงเป็น ไอปั้น ไม่นะ อย่านะมึง พูดปุ้บ กูเสียวตูดเลยเนี้ย" จุ๋นพูดพลางเอามือทำทีจับก้นตัวเอง แล้วทำท่ากวน
"นั้นดิ มีเรื่องที่กูควรให้ความสำคัญกว่าเรื่องมึง" ปั้นพูดอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่จุ๊นหน้าหงิก เพราะเป็นเพื่อนกะปั้นมาร่วม 10 ปี ดันโดนเพื่อนบอกว่าตัวเองไม่สำคัญ ปั้นเห็นท่าทางไม่ดีเลยต้องรีบแก้
"เฮ้ย อย่า หยุดเลยไอจุ๊น มึงอย่าเพิ่งนอยด์ ไอห่า กูยิ่งเครียดๆอยู่" ปั้นพูดพลางเอื้อมมือไปจะแตะแขนเพื่อน แต่จุ๊นเบี่ยงหลบ
"ไม่รู้ กูงอล" ปั้นหลุดหัวเราะออกมา 
"เออๆๆ เอางี้ ถ้ามึงช่วยกูคิดพอร์ตเรื่องนิยายที่จะช่วยให้กูกลายเป็นนักเขียนที่มีผู้คนติดตามได้ กูจะพามึงไปเลี้ยงหนัง โอเคไหม" ปั้นตั้งเงื่อนไขกับเพื่อนรัก จุ๊นมองหน้าก่อนพยักหน้า แล้วก็ท้วงขึ้นมา
"เลี้ยงติมด้วย กูอยากกิน"
"เออๆๆ  เรื่องเยอะจริงๆเลยมึงเนี้ย" ปั้นพูดพลางผลักหัวเพื่อนด้วยความหมั่นไส้
"กูคิดออกแล้วว่ะ" จุ๊นโพล่งขึ้นมา จนปั้นที่กำลังเก็บของอยู่ตกใจ
"เชี้ย เฮ้ย คิดอะไรออก ไวไปป่ะวะ ไม่ใช่จะหลอกแดกฟรีนะมึง" ปั้นกล่าวพลางมองหน้าเพื่อน
"นี่เลยมึง กูว่าแนววเนี้ยเจ๋ง คนกำลังให้ความนิยม"
"แนวไรมึง" ปั้นเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ชายรักชาย กูศึกษามาแล้ว ว่าตอนนี้ แนวไม้ป่าเดียวกันเนี้ย กำลังเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่ผู้หญิงโว้ย เพราะเขาชอบ แบบ คู่จิ้นๆ ถึงขนาดตั้งกลุ่มขึ้นมาเรียกตัวเองว่า สาว y เลยนะมึง" จุ๊นอธิบายรายละเอียดยืดยาวราวกับว่าไปเก็บข้อมูลมาแล้ว
"หึหึหึ มึงล้อกูเล่นใช่ไหมเนี้ย" ปั้นหัวเราะในลำคอ ไม่อยากจะคล้อยตามความคิดเพื่อน
"เอางี้ มึงฟังกูนะ ประชากรส่วนใหญ่ที่จะอ่านนิยาย เป็นผู้หญิง ซึ่งในจำนวนผู้หญิงเหล่านั้นเป็นสาว y  เสียมาก แถมคนที่ไม่ได้เป็นสาว y บางครั้งก็อ่านแนวๆนี้ เพราะฉะนั้น ถ้ามึงเขียนแนวๆนี้ มึงดัง เชื่อกู " จุ๊นยังคงร่ายยาวเพื่อเกลี้ยกล่อมเพื่อน
"เออ มันก็จริงของมึง แต่ถ้าเกิดกูจะเขียนเรื่องพวกนี้จริงๆ กูจะไปเก็บข้อมูลจากไหนวะ ในบรรดาคนที่กูสนิทที่พอจะหาข้อมูลได้ ก็มีแค่....." ปั้นพูดพลางมองหน้าจุ๊น
"แต่มึงก็ไม่ได้เป็นนี่หว่า" จุ๊นมองหน้าปั้นก่อนถอยหายใจ
"ถ้ามึงคิดอย่างงั้น มึงก็ลองหาข้อมูลจากเน็ตดิ มันน่าจะมีนะ" จุ๊นยังคงแนะนำเพื่อนต่อไป
"ก็ถ้ากูหาจากเน็ต มันก็เป็นเรื่องของคนอื่นดิวะ มันไม่เข้าถึงจิตวิญญานโว้ย" จุ๊นมองหน้าเพื่อนก่อนตัดสินใจ
"ถ้างั้น มึงก็ไปลองเป็น...ดิ มึงจะได้เข้าถึงจิตวิญญานไง บางที มึงก็อาจจะเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง หรืออย่างน้อย มึงก็อาจจะรู้สึก.....เออ กูไปก่อนนะเย็นแล้ว" จุ๊นพูดไม่ทันจบ ก็คว้ากระเป๋าเดินจากไป ทิ้งให้ปั้นยืนงงกับสิ่งที่เพื่อนต้องการจะสื่อ
"ลองเป็น....เหรอ" ปั้นพูดพลางคิดภาพตาม
"เฮ้ยจุ๊น เราชอบนายว่ะ แต่งงานกับเรานะ" พอคิดได้แค่นั้น ปั้นก็สะดุ้งอย่างสยองภาพจากจินตนาการของเขา 
"ไม่มีทาง แค่คิด ก็ขนลุกแล้ว เฮ้อ เอาไว้ก่อนดีกว่า" ปั้นบ่นกับตัวเอง ก่อนคว้าสมุดบันทึกและกระเป๋าเดินกลับบ้าน