Wolf Vampire นายหมาป่าวายร้ายกับแวมไพร์โลลิ
เขียนโดย 
MariaMomay
วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.53 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2557 11.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) นักเรียนใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
[Revee's talk]
ณ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
เช้าที่อากาศสดใส ฉันออกมาสูดอากาศรับเช้าวันใหม่ ณ กรุงโตเกียว ฉันจากบ้านเกิดที่อเมริกามา2ปีแล้ว ตอนนี้ฉันอายุ16 อยู่ปี2 ที่โรงเรียน Extra Silverlight school
และวันนี้ก็เป็นวันหยุด เย้ ดีใจจุงเบย ฉันจะได้ออกไปเที่ยวเล่นแล้ว
กริ้งๆ
"ฮัลโหล" ฉันรับโทรศัพท์จากคนคนนึง และคนคนนั้นเป็นคนที่ฉันไม่อยากคุยด้วยในตอนนี้มากที่สุด
"ยัยเรวี่!! เธอจะมามั้ย รู้รึป่าวว่าพวกเรารอเธอมานาน10นาทีแล้วนะ!!" เสียงของเพื่อนตัวแสบอย่าง 'นาเนีย' พูดโพล่งออกมาเสียงดังแสบแก้วหูไปหมด
"จ้าๆ เดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้แล่ะจ้ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายสุดๆก่อนที่จะรีบไปอาบน้ำแต่งตัว ไหนจะทาครีมกันแดดอีก โอ้ย เป็นแวมไพร์นี่มันก็ลำบากเนอะ เฮ้อ
เอาล่ะ เตรียมตัวเสร็จแล้ว ครีมกันแดดหนาเต๊อะ ทาลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ แหมๆ เป็นผู้หญิงต้องรักสวยรักงามนี่นะ ได้เวลาไปแล้วล่ะ
ฉันนั่งอยู่บนรถลีมูซีนส่วนตัวที่คุณแม่ซื้อให้ ส่วนคอนโดหลังนี้แม่ก็เหมามาให้ทั้งตึกเลย -_- เป็นลูกคุณหนูที่ต้องมาใช้ชีวิตคนเดียวในเมืองใหญ่สินะฉัน
"คุณลุง ขับไปที่ห้างPretty Shopping Mallที" ฉันสั่งคุณลุงคนขับรถให้พาไปส่งณ ที่นัดหมาย คุณลุงก็หันมายิ้มให้ฉันแล้วค่อยๆขับไปอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดก็ถึง ที่นี่แล่ะที่นัดหมายของเพื่อนๆ สาเหตุที่มาน่ะเหรอ เพราะยัยนาเนียตัวดีนี่แล่ะ ที่บอกว่าอยากได้เครื่องสำอางค์อย่างนู้นอย่างนี้ เฮ้อ เรวี่เพลียค่ะ
"ยัยวี่! อยู่นี่ๆ" เสียงแหลมแสบแก้วหูของนาเนียตะโกนมาแต่ไกลๆ ฉันมองไปทางเสียง เห็นหูแมวสีทองส้มกระดิกปมา พร้อมกับหางสีเดียวกับหูที่แกว่งไปมาเช่นกัน
"อือ!!" ฉันรีบวิ่งเข้าไปหานาเนีย ยัยนั่นยืนกอดอกแล้วจ้องด้วยสายตาโกรธเคือง
"นี่!! ตื่นสายนะย่ะเธอ!!แล้วยังมาช้าอีก เธอต้องการอะไรมิทราบ!!" นาเนียตวาดใส่ฉัน จนทำให้คนที่เดินอยู่หันมามองเป็นตาเดียว
"ฉันสิที่ต้องบอกว่าเธอต้องการอะไรน่ะ" ฉันพูดด้วยเสียงเบื่อหน่ายอย่างหาที่สุดมิได้ แต่นาเนียก็ยังจ้องฉันไม่วางตา
"คิดจะหาเรื่องเหรอย่ะยัยคุณหนูแวมไพร์!!" เธอเริ่มพูดจาหยิ่งยโส พลางสะบัดผมสีทองส้มยาวสลวย
"อย่าลืมสิค่ะว่าฉันยังยืนอยู่ตรงนี้" มีเสียงนุ่มนวลพูดดังขึ้นทำให้ฉันและนาเนียหันไปหาเสียงเสียงนั้นพร้อมกัน
"เอริเทีย...เธอช่วยแปลงกายเป็นมนุษย์ทีเถอะ เห็นเธออยู่ในร่างแฟร์รี่ตัวจิ๋วแล้วลำบากใจจัง" ฉันหันไปพูดกับเพื่อนแฟร์รี่ตัวน้อยชื่อเอริเทีย หล่อนใช้ดวงตาสีเขียวเข้มกลมโตมองฉันแล้วค่อยๆแปลงร่างเป็นคน
"ขอโทษนะค่ะที่ไม่แปลงร่างตั้งแต่แรก" เธอโค้งตัวลงขอโทษอย่างสุภาพ เอริเทียเป็นแฟร์รี่ที่อยู่ในตระกูลผู้ดีมีฐานะ ไม่เหมือนกับนาเนียที่เป็นลูกคนมีฐานะแต่กับทำตัวไม่เป็นผู้ดี -_-
"แล้ว ยัยนาเนีย ตกลงจะไปซื้อของไหม?" ฉันพูดแล้วหันไปมองยัยนาเนียที่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่
"อะ..ไปสิ!!" นาเนียเข้ามาจับมือฉันกับเอริเทียแล้วรีบลากพวกเราไปซื้อของด่วนจี๋
ซื้อของเสร็จแล้ว เฮ TOT ของส่วนใหญ่เนี่ยเป็นของนาเนียทั้งนั้นเลยนะ ส่วนฉันกับเอริเทียซื้อกันแค่คนละนิดคนละหน่อย แต่ยัยนาเนียนี่สิ ใช้เงินจนไม่รู้จักคุณค่าของเงินแล้ว =_= เห็นทีเป็นต้องซื้อ เรวี่ล่ะเหนื่อยจิต
โบร๋วววววว
ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงแปลกๆ เป็นเสียงที่คุ้นเคยมาก เสียงเห่าหอนของหมาป่า...
"คืนนี้พระจันทร์สีฟ้าเหรอ..." ฉันเดินออกมาหน้าระเบียงแล้วมองท้องฟ้าในยามค่ำคืน เหมือนในวันนั้นเลย...
"ชิโระ กับ คุโระ จะเป็นยังไงบ้างนะ" ฉันเหม่อมองท้องฟ้านั้น และค่อยๆเดินไปนอนบนเตียงนอนที่เปรียบดั่งสวรรค์
ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่สดใสเหมือนเคยนะ
เช้าของอีกวันที่สดใสไม่แพ้เมื่อวาน แต่วันนี้ก็ดันหม่นหมองลงไปนิดนึง เพราะมันเป็นวันที่ฉันต้องไปโรงเรียน -_-
"ฮ้าวว" ฉันลุกขึ้นมาหาวแล้วเดินไปทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ทาครีมกันแดดหนาเต๊อะ เปลี่ยนเครื่องแบบนักเรียนที่สุดแสนจะเพอร์เฟคท์
"คุณลุง พาไปส่งโรงเรียนที" ฉันรีบเดินขึ้นรถมาแล้วสั่งคุณลุงให้ไปส่งที่โรงเรียนเหมือนทุกวันที่มีเรียน รถเริ่มขับอย่างรวดเร็ว หวังว่าฉันจะไม่ไปสายนะ
ณ โรงเรียน Extra Silverlight school
ปี2ห้องA
"เรวี่ๆ!!" นาเนียรีบวิ่งมาหาฉันอย่างรวดเร็ว
"ทำไมเหรอ?" ฉันถามแบบงงๆ
"วันนี้น่ะจะมีนักเรียนใหม่มาน่ะ!!เป็นผู้ชายด้วย มาเป็นคู่หูดูโอ้ล่ะ!" นาเนียพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพร้อมกับกระโดดโลดเต้นไปมา
"เอาล่ะนักเรียน นั่งที่" คุณครูสาวแสนสวยเดินเข้ามา
"วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มา2คนนะ เอ้า เข้ามา" สิ้นเสียงคุณครู ประตูก็เปิดขึ้น เห็นชายหนุ่มที่คุ้นเคยในร่างเครื่องแบบนักเรียน2คน
"สวัสดีครับ ผมชื่อ ชิโระ เป็นหมาป่าครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" !!!
"สวัสดีครับ ผมชื่อคุโระ เป็นหมาป่าเหมือนกันครับ"
ตุ้บ!!!
"พ.. พวกนาย.." ฉันลุกขึ้นทุบโต๊ะแล้วจ้องพวกเขา2คนด้วยสายตาอึ้งกิมกี่
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
