DEEP PERSON นายลึกลับขยับหัวใจให้เราใกล้กัน

          ฉันอยู่ในห้องประชุมจริงรึเปล่าเนี่ย ทำไมถึงมีศพผู้หญิงนอนตายอยู่ในนี้ล่ะ ให้ตายเหอะเป็นคนงานซะด้วยสิ เอ๋...มีกระดาษโน๊ตอยู่ตรงนี้ด้วย 

          ' ออกไปจากห้องนี้ซะ ไม่งั้นศพเธอไม่สวยแน่ถ้ายังยุ่งกับเรื่องนี้อีกจำไว้ด้วยล่ะ '

          ให้ตายเฮอะใจคอเค้าคิดจะฆ่าฉันจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย น่ากลัวชะมัดเลย รีบออกจากห้องนี้ดีกว่า....ก่อนที่จะไม่มีโอกาศหนี

          "นี่เมลไปช่วยเราหน่อยดิ น้า...ได้ป่ะ"

          "ไปได้แล้วจะนอนเฟ้ย"

          "โอ๊ย"

          ฉันโดนเพื่อนที่สนิทกับฉันมาแต่เล็กๆ ผลักล้มลงก้นจ่ำเบ้าอยู่ตรงพื้นสนามหญ้าในโรงเรียนด้วยมือของเค้าเอง.... เค้าทำอย่างนี้กับฉันได้ไง ToT ฉันก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ 

          'นายสัญญานะว่านายจะไม่ทิ้งฉันไปตอนเวลาฉันมีปัญหาน่ะ....'

          'อือแน่นอน ฉันสัญญา'

          'จริงๆนะ นายอาจจะหลอกฉันก็ได้'

          'อือน่า....เชื่อใจฉันเถอะ'

          เสียงความทรงจำเก่าๆ ดังขึ้นมาในหัวจนคิดอย่างอื่นไม่ออกเลยสักอย่างเดียว เพื่อนเค้าทำกันอย่างนี้หรอ? ฉันเสียใจนะ.... ทำไมล่ะทำไมฉันต้องแคร์เค้าด้วย เค้าเกลียดฉันนิ เสียใจก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอกนะ อย่างน้อยที่พึ่งสุดท้ายของฉันก็หมดแล้วสิ ใช่สิเค้ามีเพื่อนคนอื่นอยู่แล้วเค้าจะแคร์ฉันไปทำไม เค้าก็มีแฟนแล้วด้วย ฉันชอบเค้าหรอ..

          "พาย เฮ้ยไอพายเป็นไรวะ"

          "ฮือๆ..."

- Mail... - 

          "อีเพื่อนบ้าเอ้ย! ทำอย่างนี้กับผู้หญิงของแกได้ไงวะไหนเคยบอกว่าสัญญากับเค้าไง""ไม่ใช่ผู้หญิงของมันเว้ยจำผิดเปล่าวะไอฟิล""เออนั่นแหล่ะ แต่มันทำรุนแรงนะเฟ้ยไม่รู้ว่ายัยบื้อนั่นป่านนี้จะเป็นไงมั่ง""เออๆ ขอโทษฉันผิดเองขอเวลาคิดแป๊ปนึงดิเอาแต่พ่นคำด่าอยู่นั่นแหล่ะ แกด่าจนคิดไม่ออกเลยเนี่ย....เฮ้อออ"

          "คิดไรอยู่วะ"

          "ยังจะยุ่งกับมันอีกอีเพื่อนเวร"

          "รู้นิดนึงก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิหว่า --*"

          ทะเลาะกันอีกแล้วเพื่อนฉันเป็นไรหมดวะ โอ๊ย...ปวดหัวเว้ย ผมนอนบนเตียงแล้วนั่งคิดเรื่อยเปื่อย ไม่มีใครสงสารผมเลยมีแต่กระทืบซ้ำแล้วซ้ำอีกจนสมองผมจะเละอยู่แล้วเนี่ย....ผมทำไรลงไป เธอคงจะเจ็บน่าดู แต่ผมกลับไม่สนใจใยดีนี่มันคืออะไรกัน