โลกเวทมนต์ ของฉันกับด้านความเบ๊อะ

"กรี๊ด!! ผี!!!! หรอก"ฉันตะโกนลั่นบ้าน

"ฉ..ฉันไม่ใช่ผีซะหน่อยนะ คนต่างหากเล่า- -*"ผีผมฟ้าโผล่หัวขึ้นมาโดยไม่ตักไม่เตือน

"ชื่ออะไรเหรอ"ฉันถามเขาผมฟ้า

"ส..สึคาสะ โนมิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ0..0"โนมิจับมือฉันพร้อมเอ่ยปาก

"น..นี่หน้าตาแบบนี้เนี่ย ยังไม่ได้ไปฝึกกับบอสของจริงที่ปราสาทสินะ"โนมิชี้ไปทางหน้าต่าง

"นี่เธอรู้ได้ไงอ่ะเนี่ย หรือว่า...จะเป็นนักดูดวง!"ฉันชี้ไปทางโนมิพร้อมทำหน้าแปลกๆใส่

"ง..งั้นเราไปฝึกที่ปราสาทกันมั้ยล่ะจะได้รู้ว่าตัวจริงของเธอใช้เวทมนต์อะไร^^"โนมิยิ้มให้ฉันแล้ว

ลากฉันไป(ขอย้ำลาก) เขาลากฉันไปที่ปราสาทแห่งหนึ่งที่มีพวกคนไม่ปกติมีเวทมนต์บินไปบิน

มา(เธอน่ะก็มีเวทมนต์ไม่ใช่รึ- -) พอพวกไม่ปกติหันมาโดยหน้าตาอันบ้าๆบอๆ ฉันตกใจแทบช็อค

นะ- - ชาติหน้าไปเปลี่ยนหน้าตาได้แล้วย่ะ(แหม่แล้วเธอล่ะยะ) 

"แล้วนี่ต้องไปชั้นไหนเหรอมีตั้ง1900355ชั้นแน่ะ- -(เฮ้ย! จะบ้ารึ)"ฉันชี้ไปที่ตัวเลขของลิป

"อ..อืม!... พอดีลิปเสียน่ะคงต้อง..."โนมิหันมาพูดกับฉันแต่พูดขาดคำ

"อะ..อ...เอ๋แล้วจะออกไปยังไงอ่ะT^T"ฉันเอามือกอดโนมิ

"ค..คงต้องใช้เวทมนต์แล้วล่ะ"โนมิหันมาพูดกลับฉัน

"ค..คาโปคาดอล เซเลสนิ!! "โนมิท่องคถาสวดมนต์ (เวทมนต์)

แล้วจากนั้นลิปก็เลื่อนไปข้างบนเองโดยไม่บอกไม่เตือน- -  ฉันตกใจแทบช็อคนะ เพราะอยู่ดีๆลิปก็

เลื่อนไปเอง(จะตกใจอะไรกันแน่ฮะ)

"นี่เธอทำได้ยังไงเนี่ยO oสุดยอดพลังเวทมนต์เลยอ่ะ"ฉันเอามือจิ้นกับนิ้วตัวเอง(ฮึ)

"อ..เอาเหอะเราไปฝึกกันก่อน"โนมิจูงมือฉันไปยังห้องฝึกเวทมนต์ของจริง

"อะ..เอ๋ วันนี้เลยเหรอ!!!"ฉันตะโกนลั่นที่ฝึกเวทมนต์(เพิ่งจะรู้เลอะ)

"แต่ว่านะ...พลังเวทมนต์เธอมันสุดยอดไปเลยอ่ะ สเกร็จหิมะโครดสวยเลยอยากรู้จังเนอะว่าพลัง

เวทมนต์ฉันจะเป็นยังไง^^"ฉันยิ้มให้โนมิด้วยสายตาที่น่ารัก

"- -* บ..บอกให้ไปฝึกก่อนไงเล่า"โนมิตะโกนใส่ฉัน

"แง ก๊ะ ขอโทษน้าาา"ฉันยกมือไหว้พระเจ้าสึสึมิยะ(มั้ง) ฮารุฮิ (มันใช่มะ)

ณ ห้องฝึกเวทมนต์ของจริง

"แล้วนี่เราจะปล่อยพลังออกมาได้มั้ยนะเนี่ย อึก ไม่มั่นใจเลย(พูดในใจ)"ฉันทำท่าทางไม่ดีระหว่าง

ฝึกเวทมนต์ 

"นี่ มิคาสะไหวมั้ย"อาจารย์ผู้ฝึกมาทักเตือนฉัน

"ถ้าเหล่า เวทมนต์ฝืนการทำเวทมนต์(พลัง)สิ่งที่ออกมาก็จะไม่ได้ผลแต่ถ้าเรารู้สึกตัวพลังที่ออกมา

จะเป็นพลังที่งดงามนะ ล้วนเป็นสิ่งที่เราเคยทำมา"อาจารย์อธิบายมาให้ฉันฟัง

"ร...ระ..เหรอคะ อ๋อ แสดงว่าตอนเด็กๆอาจารย์เนี่ยเป็นคนที่มีเวทมนต์ที่งดงามมากเลยใช่มั้ยคะ ถึง

ได้เป็นอาจารย์ที่เก่งมากเลย^^"ฉันจับแขนอาจารย์พร้อมเอ่ยปากขึ้นมา

"จ้ะ เด็กนี่รู้สึกว่า...พอเธอเติบโตขึ้นมาเธอจะเป็นคนที่มีพลังเวทมนต์ที่งดงามมาก แสดงว่าตอนนี้..

กำลังมุ่งมั่นทำจิตแห่งพลังอยู่สินะ(พูดในใจ)"อาจารย์หลับตาเล็กน้อยแล้วยิ้มเล็กๆ

                               ติชมตอนต่อไปค่า

วิจารย์ได้นะคะ หรือจะโหวตก็ได้ค่ะ

ขอบคุณนะคะ ที่มาอ่านนิยายเรื่องนี้

กรุณาจิจารย์สุภาพนะคะ หรือจะตักเตือนเป็นบางนิดก็ได้ค่ะ

วันนี้ผู้เขียนจะอัพต่ออีกเลยนะคะ