ปีศาจเด็กหนุ่มผู้ตกสวรรค์ภาค1คฤหาสห์สุดวุ่น?

ตอนที่ 3 : สมาชิกแปดคนกับอีกหนึ่งศัตรู 8 vs. 1

"หมอนี้ต้องมาเป็นทาสของของฉัน หึๆ"

เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดออกมาอย่างเงียบๆภายใต้เงาของคฤหาสน์หลังนี้

กึก กึก กึก เสียงเท้าของผมกับจี้ดังก้องสะท้อนไปทั่วทางเดิน

ขาของผมหายแพลงแล้วก็จริงแต่แขนมันขยับไม่สะดวกเลย

แล้วอีกอย่างตั้งแต่ผมเดินจากห้องมาเนี่ย ผมไม่เห็นว่ามีรูปอยู่ในกรอบรูปเลยสักใบ

ผมไม่อยากจะถามเด็กสาวที่เดินนำผมอยู่ว่าทำไมเพราะอาจจะเป็นการเสียมารยาท

ระหว่างที่ผมเดินไปคิดไปจี้ก็พูดขึ้นมาว่า "คาเลน นายใช้เวทมนต์ได้บ้างรึเปล่า?"

"เอ....ผมไม่ค่อยแน่ใจนะว่าผมใช้เวทได้" ผมตอบเธอพลางมองมือตัวเอง

"เหรอ" เธอพูดลอยๆ เสียงฟังดูเหมือนเสียดาย "เดี๋ยวค่อยให้อาริสช่วยล่ะกัน"

อาริส? คงจะเป็นคนที่นี้ล่ะมั้ง ฟึ่บ อ๊ะ!? เมื่อกี้....เหมือนมีใครจ้องเราอยู่ "ใครน่ะ"

พอผมหันไปดูข้างหลังก็ไม่เห็นใคร แต่เมื่อกี้ มีสายตาจ้องมาอย่างกับจะฆ่าผม  ผมคงจะคิดไปเอง

"ถึงแล้วๆ" จี้ร้องบอกผมอย่างร่าเริงและเปิดประตูตรงหน้าออก แอ๊ด--!

ห้องนั่งเล่นนี้กว้างชะมัด มีคนอยู่ด้วย มี...1 2 3 4....มี 7 คน

"ผมชื่อคาเลน ดาร์กไนท์เรียกว่าเลนก็ได้นะครับ" ผมพูดแนะนำตัว

ทันใดนั้นทุกคนก็หันมาหาผมพร้อมกัน "เทวดาตกสวรรค์ฟื้นแล้วเหรอ ขอดูหน่อยซิ"

ชายหนุ่มผมสีเทาดำที่นั่งอยู่ตรงหน้าต่างเดินตรงมาทางผม

สายตาของเขามองผมเป็นเหมือนเหยื่อของหมาป่าตัวหนึ่ง หยึย...

"ฉันชื่อไซเกล บูลเรส เรียกเกลเฉยๆก็ได้" เขาเดินเข้ามาชิดตัวผมแล้วใช้มือลูบหน้าผม ขนลุก!

ปัง!? เสี้ยววินาทีนั่นเองผมก็เห็นลูกกระสุนเฉี่ยวผ่านหน้าไซเกลไปแค่นิดเดียว

แล้วก็ผ่านไหล่ผมไปเจาะกำแพงเป็นรู มีควันที่บอกถึงความไหม้ลอยออกมาจากกำแพง

ไซเกลยิ้มและมองชายหนุ่มที่ถือปืนอยู่"นี่ๆ แม่นหรือพลาดเนี่ย ฉันเกือบจะโดนยิงแล้วนะอาริส"

ShortGunนี่นา สุดยอดเลย ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาเก็บปืน

"ผมชื่อโครโน่ซิลฟ์ อะควาริส เรียกผมอาริสก็พอครับ" จากนั้นก็พูดกับผมอีกว่า

"เลนนายต้องระวังเจ้าหมาบ้านี่หน่อยนะ มันโรคจิต" ไซเกลที่ได้ยินประโยคนั้นก็ควันออกหู

"ฉันไม่ใช่หมาบ้าโรคจิตนะเฟ้ย!" สองคนนี้เริ่มทะเลาะกันแต่มันดันเงียบเพราะเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

"อาริสซังกับไซเกลจังอย่าทะเลาะกันสิค่ะ มันไม่ดีนะค่ะ" เธอห้ามทั้งสองแบบน่ารักโครตๆ

ตาเธอสีต่างกัน ผมสีน้ำตาลของเธอที่ยาวสลวยเลยเอวมีที่คาดผมน่ารักคาดไว้

แก้มสีชมพูน่ารักสไตล์เด็กสาว ผิวสีขาวผุดผ่องตัดกับเสื้อเดรสสีเขียว น่ารักจริงๆ!

 "ขอโทษนะค่ะสองคนนี้ชอบทะเลาะกันประจำเลย" เธอพูดด้วยเสียงที่อ่อนหวาน

"ฉันชื่อมาเรีย เชลเวล เรียกฉันว่ามาเรียก็พอนะค่ะเลนคุง" ผมไม่รู้จะพูดอะไร "ครับ"

ถัดมาชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่นั่งเล่นกับแมวอยู่บนพื้นก็แนะนำตัวกับผม

"ผมแซทเทิ้ล เรียกแซทเฉยๆก็ได้นะครับเลน" หลังจากพูดจบก็เงยหน้ามองผม

"เช่นกันครับแซท" ดูเป็นมิตรจังนะคนๆนี้ หืม...กลิ่นดอกไม้มาจากไหนน่ะ

เอ๋!? ผมเห็นกระถางต้นไม้ตั้งอยู่ตรงหน้าต่าง มีคนปลูกต้นไม้ในห้องนั่งเล่นด้วยเหรอ

ถัดจากกระถางต้นไม้ก็มีเด็กสาวผมทวินเทลคนหนึ่งยืนรดน้ำให้ดอกไม้อยู่

เธอวางสเปรย์ฉีดน้ำลงแล้วหันมาแนะนำตัวกับผม ขณะเดียวกันมาเรียก็เดินดูดอกไม้ให้

"ส่วนฉันเลล่า ฟาวเวอร์ นายเรียกฉันว่าเลล่าก็ได้นะ คิกๆ" เธอประสานมือแบบน่ารักๆและขยิบตาให้ผม

"ครับเลล่า" ต่อมาเด็กผู้หญิงที่นั่งวาดรูปอยู่ก็ลุกขั้นมาแนะนำตัว

"ฉันออยยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะเลนคุง" จากนั้นเธอก็รีบนั่งหันหลังให้เหมือนเดิมเพราะเขิน

ดวงตาสีน้ำตาลและแก้มสีแดงที่เขินอายถูกผมสีน้ำตาลอ่อนบังไว้เล็กน้อย ผมของเธอสั้นประบ่า

ชิ้ง! เงาของดาบสะท้อนใส่หน้าผม มันสว่างจนผมต้องหยีตา

"ฉันชื่อยูโนะ นางิสะ เรียกเคียวก็ได้นะเลนจี้" ผู้หญิงไว้ผมยาวสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยพริ้วไปตามลม

สายตาดูมั่นใจและท่าถือดาบดูน่าเกรงขาม ดูรวมๆเหมือนเป็นสาวห้าว

แต่ละคนเมื่อบอกชื่อกับผมจบก็กลับไปทำสิ่งตัวเองทำอยู่ตอนแรกต่อยกเว้นอาริสกับมาเรีย

เพราะทั้งสองจะพาผมไปที่สวนเพื่อตรวจสอบว่าผมมีเวทมนต์แบบไหนในตัว

อีก....อีกแล้ว ใครกำลังจ้องผมเนี่ย ใครกัน?

.

.

.

คาเลน คืนนี้นายจะต้องมาเป็นทาสฉัน ฮะฮ่าๆๆ!!

โปรดติดตามตอนต่อไป