Not Y yet 18+

ขอโทษนะที่หายไปนานคิดถึงกันอ้ะป่าว จะพยายามมาอัพนะจ้ะ ยุ่งเลยเปิดเทอมเนี่ย

               ผมนั่งเฝ้าพี่ศิลาอยู่ข้างเตียงส่วนเคมีก็รออยู่ด้านนอกห้อง ระหว่างทางที่พวกเรารีบบึ่งรถมาโรงพยาบาลเคมีมองผมด้วยสายตาเคืองๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วตอนนี้ผมก็ไม่อยากใส่ใจ เพราะพี่ศิลาเจ็บอยู่ หมอบอกว่าตอนพี่ศิลาฟื้นจะมาตรวจอาการอีกที "กลับกันเถอะ"เคมีเดินเข้ามาจับบ่าผม "ไม่ล่ะ ผมจะเฝ้าพี่ศิลาก่อน" เคมีไม่ได้พูดอะไรอีก ไม่ได้แสดงความโกรธอะไร เพียงแต่เงียบไปเท่านั้น

ผ่านมา2อาทิตย์
"เฮ้ย ไอหิมะพี่เคมีไปไหนวะ"ไออีวานถามผมเพราะไม่เห็นเคมีอีกเลยหลังจากที่โรงพยาบาล
"กูไม่รู้ว่ะ"ผมตอบเสียงเรียบๆแต่ทำไมเสียงมันดูหงอยๆชอบกล "เฮ้ยอย่านอยด์ดิวะ"อีวานเข้ามาตบบ่าผมเบาๆ หลังเห็นสีหน้าผม ใครว่าผมเหงากันผมเเค่ดีใจจนพูดไม่ออกมากกว่าที่มันไม่มายุ่งกับผมอีก ดีแล้วล่ะ ผมจะไปสนใจทำไมกับคนที่ทำร้ายผม แบบนี้มันก็ดีแล้ว "เฮ้ย มึงร้องไห้นี่หว่า ชิบหายและ"เสียงไออีวานตะโกนโวยวาย ผมร้องไห้หรอ ผมอึ้งกับตัวเองที่อยู่ดีๆน้ำใสๆอุ่น ก็ร่วงลงมา ผมงงตัวเองจังแฮะ

กริ้ง เสียงกริ่งบอกเวลาหมดคาบ ซึ่งผมไม่มีเรียนต่ออีก ผมเลยจะไปรับพี่ศิลาออกจากโรงพยาบาล 2อาทิตย์ที่ผ่านมาผมไปเยี่ยมพี่เค้าตลอดเพราะผมรู้ว่าที่พี่เค้าเจ็บหนักก็เพราะมีผมเป็นเหตุให้สองคนนั้นทะเลาะกัน ":)ขอบคุณนะที่มาดูแลพี่"
พี่ศิลายิ้มให้ขณะที่ผมเข็นรถพาพี่ออกจากโรงพยาบาลไปลานจอดรถ "ไม่เป็นไรหรอกฮะ"
ผมเปิดรถเเล้วพยุงพี่ศิลามาที่นั่งข้างคนขับแต่ตัวพี่ศิลาใหญ่กว่าเลยถ่วงผมมาด้วย กลายเป็นตอนนี้เราทับกันอยู่ ชั่วขณะนึงเราจ้องตากัน พี่ศิลามองเหมือนจะหาตัวเองในตาผม มือพี่ศิลาค่อยเคลื่อนมาแตะหน้าผมแผ่วเบาแล้วพี่เค้าก็เด้งตัวขึ้น แล้วกดจูบแผ่วๆมาเบาๆผมอึ้งไปที่พี่เค้าทำสมองเบลอๆพอรู้ตัวก็รีบผลักพี่เค้าออกอย่างรวดเร็วปึง เสียงพี่ศิลาหงายหลังไปชนเกียร์รถเข้า โอ้ย พี่ศิลากุมบ่าข้างซ้ายตัวเอง "ผะ…ผมขอโทษ.." พี่ศิลามองผมอย่างไม่ถือสาแล้วผุดมาพิงที่นั่งเอง ผมหันหลังไปสบถกับตัวเองเบาๆแล้วนั่งที่คนขับ แล้วเคลื่อนรถออกจากโรงพยาบาลทันที เสียงในรถเงียบราวป่าช้า ผมไม่กล้าหายใจแรงๆด้วยซ้ำ มีเเต่เสียงแอร์เท่านั้นที่ดังอยู่ มันทำให้ผมอึดอัด "ไม่" พี่ศิลาพูดขึ้นลอยๆ"อะไรนะพี่"
"ไม่เป็นไร พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษที่ล้ำเส้นเราไป พี่จะรอวันที่พี่ควรบอกเรา วันที่พี่จะเข้าไปข้างในใจของหิมะได้" ผมไม่ได้พูดอะไรได้แต่ตั้งใจขับรถให้มากที่สุด ตอนนี้ผมเหมือนคนตาบอด หูหนวก พิการไปหมด มันด้านชาไปหมดผมไม่รู้อะไรอีกเเล้ว ผมอยากพูดอะไรกับพี่ศิลาเพื่อบอกปัดไปหรืออะไรที่คลายความอึดอัดนี้ไป แต่ผมก็นึกไม่ออกจริง ขอโทษนะพี่……