When you're in love เดือนแห่งรักอันลิมิตเลิฟ

9.3

เขียนโดย Ravee

วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 03.56 น.

15 บท

8 วิจารณ์

18.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2557 04.20 น. โดย เจ้าของนิยาย

14) อีกด้านหนึ่ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

13 : อีกด้านหนึ่ง

[ เริ่มบันทึกพิเศษ : เคลวิน ]

วันนี้ผมมาหาเลน่าตั้งแต่ 10 โมงเช้าเพราะมัวแต่ตามกราฟฟิกว่ามันไปส่งเฟรย่าจริงรึเปล่า...แต่ยังไงก็เถอะมันไม่เกี่ยวกับผมเท่าไรหรอกหรอกเพียงแค่อยากทำหน้าที่ของคนเคยรู้จักกันเท่านั้นเอง

"เลน่า...คุณหายเจ็บขารึยัง ?" ผมพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงถึงเธอจะเป็นแฟนเก่าแต่เราก็รู้จักกันมานานมาก 5 ปีแล้วสินะ.....

"ยังคะ...ขอบคุณนะคะที่อุตสาห์มาดูแลเลน่าตลอดเลย" เลน่าพูดขึ้นพร้อมรวบผมสีเฮเซลนัทเพื่อเอนลงกับเตียงของโรงพยาบาล

"พักผ่อนเถอะนะ" ผมพูดขึ้นแล้วห่มผ้าให้กับเลน่า

เวลาผ่านไปจนเกือบ 4 โมงเย็นเมื่อเลน่าได้รับยานอนหลับจากหมอผมจึงตัดสินใจกลับบ้านเพื่อให้ทันเวลาอาหารเย็น

เพื่อให้เจอกับใครอีกคนหนึ่ง......

"กลับมาแล้ว" ผมพูดขึ้นแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหารซึ่งทุกคนอยู่ครับยกเว้นเฟรย่า

"จริงสิ ฉันลืมบอกไป" ระหว่างที่ผมนั่งลงกราฟฟิกก็พูดขึ้นมา "เฟรย์ไปเที่ยวทริปกับเพื่อนที่ฮาวาย2วันไม่ต้องจัดอาหารอีกชุดแล้วนะครับ" กราฟฟิกหันไปพูดกับแม่บ้าน

"เพื่อนคนไหน ?" ผมตัดสินใจถามขึ้นมา

"เฟรย์ไม่ได้บอกฉันไว้หรอก"กราฟฟิกตอบพร้อมทำหน้าไม่ค่อยสนใจเพราะยังไงที่เขาทำดีกับเฟรย่าก็เพราะว่า............

"อะไรกัน ? นี่เคลวินหึงเฟรย์งั้นหรอ ?" เดนิสพูดขึ้นพร้อมทำหน้ายิ้มอย่างมีเลศนัย

"ใครบอกกันละ !" ผมพูดแล้วทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย บางวันล้อบางวันไม่ล้อคนอย่างไอ้เดนิสมันอารมณ์แปรปรวนได้ถูกจังหวะจริงๆ

จนแล้วจนรอดผมก็ยังไม่รู้ว่าเฟรย่าไปกับใคร ? แต่คนที่น่าจะรู้ก็น่าจะเป็น......

"ขอตัวก่อนละ" เมื่อผมนึกได้ผมก็รีบปลีกตัวออกจากโต๊ะอาหารขึ้นห้องของตัวเองทันทีเพื่อค้นเบอร์โทรศัพท์ของผู้จัดการส่วนตัวของยัยนั่นอย่าง เจ๊ริดซี่

( ตายแล้วสุดหล่อโทรหาเจ๊มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ~ ) เจ๊ริดซี่พูดขึ้นพร้อมทำเสียงระรื่น

"ขอโทษนะครับที่โทรมารบกวนดึกๆ " ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "แต่พอจะรู้มั้ยครับ ? ว่าเฟรย์ลางานไปไหนกับใคร"

( ออๆ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี่เองยูตะซังที่เคยถ่ายแบบคู่กับน้อยเฟรย่าโทรมาลางานพร้อมขอตัวน้องเขาไปทริปกับเพื่อนๆนะจ๊ะ )

"ที่ไหนครับ"

( ถ้าจำไม่ผิด ฮาวายละมั่ง )

"ครับ" ผมพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองด้วยการเอาอารมณ์ทั้งหมดลงที่มือที่กำลังกำหมัดจนเส้นเลือดแถบหลุดออกมา ผมไม่รู้ว่าชอบ รัก หลง หรือ ปลื้ม ในตัวเฟรย์แต่ที่รู้ตอนนี้ผมโกรธมากๆ !

[ จบบันทึกพิเศษ : เคลวิน ]

หลังจากทริปที่ฮาวายผ่านไป 1 คืนนับว่าเป็นทริปที่วิเศษมากๆทุกคนล้วนเป็นมิตรและพยายามหาเรื่องคุยกับฉันที่เป็นน้องใหม่ของกลุ่มและดูเหมือนว่าพวกเราจะเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว

"อื้อ~......!!! " ฉันทำเสียงอู้อี้ออกมาหลังจากพึ่งลุกออกมาจากที่นอนด้วยเวลาตี5ครึ่งเพราะอากาศที่นี้สดชื่นมากจนอยากไปเดินเล่นริมหาดทรายจริงเพราะมันทำให้ฉันหายเครียดได้มาก

ฉันหยิบไอโฟนของตัวเองขึ้นมาพร้อมถ่ายรูปแล้วอัพลงIGของตัวเองแบบรัวๆที่นี่วิวสวยมากจริงๆถ้าจำไม่ผิดฉันได้มาเที่ยวต่างประเทศล่าสุดตอนม.ต้นหลังจากนั้นพ่อแม่ก็ยุ่งๆเรื่องงานส่วนฉันก็ต้องเตรียมตัวเข้ามหาลัยจนไม่มีโอกาสถ้าถ่ายรูปแบบนี้เลยสักครั้งเดียว

"ตื่นเช้าจังเลยนะครับ..."

"....มอนิ่งคะยูตะซัง" ฉันหันกลับไปมองร่างสูงที่เดินตามฉันมาทีหลังตามชาดหาด

"ผมเห็นเฟรย์เดินออกมา...เลยแอบตามมาคงไม่ว่ากันนะ" ยูตะซังพูดพร้อมทำเสียงงัวเงียนิดๆแล้วเกริ่นหัวเราะในคอออกมา

"ขอโทษจริงๆคะเฟรย์ทำยูตะซังตื่นหรอเนี่ย..." ฉันพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด

"ถึงเฟรย์เดินออกมาเงียบๆผมก็คงแอบตามมาอยู่ดีละครับ...ออกมาคนเดียวตอนเช้ามืดแบบนี้มันอันตราย"

"ขอบคุณนะคะ" ฉันตอบออกมาพร้อมชวนยูตะซังนั่งบนชิงช้าที่อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่

"ไม่ถ่ายรูปอีกหรอ...เมื่อกี้ผมเห็นเฟรย์อัพรูปใหญ่เลยนิ"

"ก็ดีนะคะ..ตรงนี้ยังไม่ได้ถ่ายเลย..." ฉันพูดแล้วหยิบไอโฟนขึ้นมาอีกครั้ง

"เดี๋ยวผมช่วยนะ" ยูตะซังพร้อมยื่นมือมา

"ออ..ได้คะ..." ฉันทำหน้าเอ๋อนิดๆแล้วยื่นไอโฟนให้เขา

"ยิ้มนะ..." ยูตะซังพูดพร้อมยื่นกล้องไปสุดแขนเหมือนกับว่าพวกเรากำลังถ่ายรูปคู่กัน !

แต่ถึงฉันจะอยากขัดนิดหน่อยเพราะคนอื่นจะเข้าใจผิดแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น