The Secret แผนการลับ จับหัวใจคุณชายสุดโหด

'ฉัน...ในตอนนี้ กำลังหลับไหลอยู่ในป่าอันอบอุ่นแห่งนี้อย่างสงบนิ่ง แสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องมายังป่าแห่งนี้ ช่างอบอุ่นเกินกว่าที่จะบรรยายได้..และตอนนี้ ฉันก็ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เหมือนเจ้าหญิงที่งัวเงีย จากเตียง อายุ5 ขวบ ฉันได้เห็นสิ่งที่มหัศจรรย์ทีสุด...อย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน..และนั่น ฉันก็ได้พบ 'ยูนิคอร์น' ยูนิคอร์นตัวใหญ่สีขาวปนทอง ตาเป็นประกายเทา ดูแล้วสง่างามเหมือนเจ้าชายผู้เลอโฉม...ขณะ ณ ตอนนี้ยูนิคอร์นกำลังเดินเข้าไปในป่า พอฉันเห็นก็เลยรีบวิ่งไปแบบเงียบๆและตามไปอย่างช้าๆ พอฉันรู้สึกว่ามันลึกเข้าไปเลื่อย ก็ไม่เคยที่จะหยุดวิ่งฉัน วิ่งเข้าไปเลื่อยๆ..และนั้นก็เจอ ฉันเห็นมัน กำลังเดินเข้าพุ้มไม้ใหญ่ ก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้ ก็ได้แต่ยืนอยู่เฉยๆ เพราะความงามและสง่าของยูนิคอร์นทำให้ฉันไปไม่ถูก (ก็เลยต้องอยู่เฉยๆ)..และพอยืนไปสักพัก ฉันก็ได้พบกับชายหนุ่มรูปงามที่ใส่เสื้อแขนยาวบางสีขาว กับกางเกงขาว เขาช่างดูสง่า เหมือนยูนิคอร์น ตัวนั้นจริงๆ ตาของเขาเป็นประกายวาววับ ฉันเพ้งมองไปยังเค้า และได้นึกในใจว่า นี่คือเรื่องจริงหรือความฝันกันแน่.....'

"นางฟ้า นางฟ้า ยัยนางฟ้า!!!" เสียงครูอ่อนหวาน ครูประจำชั้นของห้อง ม.6.3 ดังตั้งแต่หน้าห้องเรียนถึง ถนนหน้า โรงเรียน (เวอร์!)

"ฟ้า ฟ้า อีนางฟ้า" เสียงนิชา เพื่อนสาวสุดจี๊ด พูดกับนางฟ้าเพื่อนของเธอ เบาๆ ก่อนที่จะสะกิดๆเพื่อให้เธอตื่น แต่ก็ไม่ได้ผล ครูอ่อนหวาน (อ่อนหวานสมชื่อ ถรุ้ย!)โมโหเดินมาอย่างโมโห

"นี่ นางฟ้า!!! ตื่น!!!"ครูอ่อนหวาน ปลุกเธอ ให้ตื่อนแต่เธอก็ไม่ตื่น (แห้วซะเถอะ- -)

แป๊ก! แป๊ก! แป๊ก!  เสียงไม้บรรทัด ครูอ่อนหวานตีโต๊ะดังขึ้น...จนนางฟ้า ตื่นขึ้น        

"ค...ค่ะ! อ..อะไรค่ะครู อ่อนหวานคนสวย แฮะๆ"เธอสดุ้งตื่นอย่าตกใจ พร้อมหันหน้ายิ้มแก้ตัวไปทางครูอ่อนหวาน

"จะอะไรอีกล่ะ ก็เธอหน่ะนอนหลับในคาบฉัน" ครูอ่อนหวานสลตากับเธออย่างจริงจัง (เฮ้ย! ไม่ใช่เบี้ยนน่ะ อย่าเข้าใจผิด) "จะให้พูกี่ครั้งถึงจะเข้าเข้าใจ ว่าอย่ามานอนในคาบช้านนนน" ครูอ่อนหวานพูดอย่างโมโห และเหล่ตา มองมายังนางฟ้า                                                                   "เอ่อ..คือ หนูขอโทษค่ะครู เมื่อคืนหนูไม่ค่อยได้หลับอ่ะค่ะ ก็เลย..."นางฟ้า มองครูอ่อนหวาน ก่อนที่จะหลบสายตาที่ โหดร้าย เหมือนจ้องจะเอาชีวิตเธอ

"เอาเป็นว่าพอ ล่ะกัน ครั้งนี้ครูจะทนเธอ แต่ครั้งหน้าเธอเตรียนม ไม่บรรทัดไว้คาบหน้าชั้นเรียนได้เลยน่ะย่ะ!"ครูอ่อนหวานทำหน้าเหมือนท้องอืด ก่อนที่จะหันกลับไปแล้วสอนต่อ

"- -" สีหน้าของนิชา บ่งบอกคล่าวๆว่า ยัย บ้าเอ้ยยยย!!!