ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

                     ฉันอึ้งกับสิ่งที่เห็นตอนนี้ไปพักใหญ่ๆก่อนจะตั้งสติได้

          สิ่งที่ทําให้ฉันอึ้งคือภาพตอนเช้าที่ฉันกับนายแวมไพร์ล้มทับกัน บนภาพเขียนไว้ว่า

      "เมื่อมีเด็กใหม่อย่างเคนที่แสนจะหล่อเข้ามาขนมผิงแม่ชะนีสาว เอ้ย!!!!!!ไม่ใช่ค่ะสาวป๊อป

 ของเราก็คงจะเก็บอาการไม่ไหวเลยขอเอาตัวเข้าไปแลกแกล้งทําเป็นจะล้มแล้วหนุ่มเคนผู้

หล่อเหลามาดแมนเลยจะเข้าไปช่วยพะยุงแต่แม่ผิงของเราดึงตัวทําให้ล้มลงมาที่พื้นทั้งสอง

คนแต่ยังไม่ได้จุมพิตตามที่แม่ผิงของเราขาดเอาไว้ได้แต่ปลายจมูกแตะกันสยิวเลยค่ะ

เพื่อนๆโรงเรียนชาวแสงตะวัน"

      ฉันรู้สึกปรี๊ดมากกกกกกกกพวกที่ไม่รู้เรื่องราวจริงๆแล้วเอาไปพูดมั่วๆใส่ร้ายฉันอยู่คนเดียว

พรุ่งนี้เช้าแันจะไปโรงเรียนโดยไม่ตกเป็นเป้าสายตาได้ไหมเนี่ย อยากรู้จริงๆใครเป้นเจ้าของเพจนี้ต้อง

ตามไปเช่งซะหน่อย 

                                  ไม่นานฉันก็เลื่อนมาดูเรื่อยๆจนเจอภาพที่อึ้งกว่ามาก

มันคือภาพที่โอ๊คไปต่อยหน้านายแวมไพร์  ยิ่งไปกว่านั้นมีคนอัดคลิบวิดิโอไว้ด้วยตายแน่ๆยัยผิง

            ฉันมาดูคําบรรยายบนภาพ"เรื่องเมื่อเช้าคงจะไปสะเทือนใจโอ๊คหนุ่มหน้าตี๋

ห้องม.6/4มากเลยซินะค่ะเลยทําให้เกิดเหตุทะเลาะวิวาทของเด็กเก่าและเด็กใหม่โดย

สาเหตุคงจะเกิดจากเรื่องเมื่อเช้าที่โอ๊คดันไปเห็นฉากนั้นเข้าพอดีเลยค่ะเลยมาจัดการกับ

เคนสุดหล่อตอนเย็น ตัวต้นเหตุก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก สาวป๊อปของเราแน่เลยค่ะ"

         เฮ้ยยยยย นี่มันจะมากไปแล้วนะมาเล่าเรื่องส่งๆเดดๆยังงี้ได้ไงเนี่ยฉันต้องเคลียร์หน่อยและ

      รุ่งเช้า

     ฉันเดินเข้าห้องมาด้วยสายตาที่ทุกคนจับจ้องมองมาดูก็รู้ว่าเรื่องอะไรฉันเดินมานั่งที่โต๊ะ

แอม:"ผิง เรื่องพวกนั้นเธอไม่ต้องไปสนใจนะฉันอยู่ข้างเธอเสมอ"

ขนมผิง:"อื้ม เอ่อ.....แอมรู้มั้ยว่าใครเป็นเจ้าของเพจโรงเรียนอ่ะ"

แอม:"ไม่รู้อ่ะ.......ทําไมหรอ"

ขนมผิง:"จะจัดการซักหน่อยโพสข่าวที่ไม่เป็นความจริงแถมยังทําฉันเสียหายอีก"

            ระหว่างที่ฉันกําลังคุยกับแอมอยู่"มิค"รีบวิ่งมาที่โต๊ะที่ฉันนั่งอยู่

มิค:"ผิงๆ"

                  มิคพูดด้วยนํ้าเสียงที่เหนื่อยแต่แฝงความตกใจอยู่ด้วย

ขนมผิง:"เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆมีอะไรมิคค่อยๆพูด"

มิค:"ครูใหญ่เรีกไปห้องห้องปกครอง"

ขนมผิง:"ห่ะ"

     ห้องปกครอง

  ก๊อกกกกกกกก

ครูใหญ่:"เข้ามา"

     ฉันค่อยๆเปิดประตูเดินเข้าไปในห้อง สิ่งที่พบคือ เคน และ โอ๊ค นั่งอยู่ในห้องโอ๊คหันมามองฉัน

ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม คงจะเกลียดฉันแล้วล่ะสิ ส่วนตาแวมไพร์นั่งอยู่เฉยๆโดยไม่ได้

หันมามองฉัน

                 ฉันค่อยเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆโอ๊ค

ครูใหญ่:"รู้ใช่มั้ยว่าครูเรียกมาคุยเรื่องอะไร

ขนมผิง:"ระ....รู้ค่ะ"

      ฉันตอบออกไปแบบอึดอัดตายแน่ผิง

ครูใหญ่:"รู้ไหมว่ามันทําให้โรงเรียนเสียชื่อเสียงมากนะ ทําอะไรกันลงไปทําไมไม่รู้จักคิดกัน"

        คําพูดของครูใหญ่ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไรกับโอ๊ค และ เคนทั้งสองคนนั่งหน้านิ่ง

คงจะมีแต่ฉันสินะที่นั่งเกร็งอยู่คนเดียว

ขนมผิง:"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะค่ะครู"

ครูใหญ่:"ภาพมันออกมาอย่างนั้นจะมาแก้ตัวอะไรอีกห่ะ ชนัญญา"

        ฉันสะอึกกับคําที่ครูพูดมา 

ขนมผิง:"มันไม่ใช่อย่างที่ครูคิดนะค่ะครูอานแค่นั้นมากับคนที่อยู่ในเหตุการณ์มันไม่เหมือนกันนะค่ะ

ครูตัดสินที่แค่อ่านมาแต่ไม่ถามว่าความจริงมันเป็นยังไงเนี่ยนะค่ะ"

ครูใหญ่:"นี่ มันจะมากไปแล้วนะชนัญญา"

ขนมผิง:"นี่ พวกนายก็ช่วยกันเล่าความจริงหน่อยสิ"

      ไม่ไหวแล้วนะพวกนี่ไม่ยอมพูดอะไรปล่อยให้ฉันเถียงกับครูอยู่ได้

โอ๊ค:"จะให้เล่าอะไร ในเมื่อมันคือเรื่องจริง"

              ฉันอึ้งกับคําที่โอ๊คพูดมา นายนี่คงจะเกลียดฉันแล้วจริงๆ

ขนมผิง:"นี่ โอ๊คพูดอะไรออกไปทําไมไม่เล่าเรื่องจริง"

โอ๊ค:"ก็นี่แหละความจริงเธอนั้นแหละเลิกโกหกซะที"

         ทําไมนายพูดแบบนี้ออกไปโอ๊ค นํ้าตาใสๆของฉันเริ่มไหลออกมา

ครูใหญ่:"ไม่ต้องมาบีบนํ้าตานะ ครูไม่ใจอ่อนแน่"

           ฉันไม่ได้บีบนํ้าตาแต่มันไหลออกมาเองทําไมชีวิตเปิดเทอมม.6ของฉันมันต้องเป็นแบบนี้

ด้วยเนี่ย

ครูใหญ่:"เอาเป็นว่าครูจะให้ทําทัณฑ์บนก่อน เพราะว่าพวกเธอก็ยังไม่เคยทําอะไรผิดกันมาก่อน"

       หลังจากทําทัณฑ์บนเสร๊จพวกเราก็เดินออกมาจากห้องปกหครอง และ ต่างแยกย้ายกลับห้อง

นีน่า:"ผิงเป็นไงบ้าง ครูว่าไงบ้าง"

                   เข้าห้องมานีน่ารีบเดินมาหาฉันเพื่อจะถามสิ่งเลวร้ายที่ฉันไปเจอ

ขนมผิง:"ไม่มีไรมากหรอก ครูให้ทําทัณฑ์บนอ่ะ"

              ฉันตอบไปด้วยเสียงเรียบเฉยแต่ข้างในรู้สึกแย่มากกกกก

นีน่า:"ห่ะ แกทัณฑ์บนเลยหรอ"

ขนมผิง:"อื้ม"

นีน่า:"แล้วได้บอกความจริงไปรึเปล่า"

ขนมผิง:"บอกไปแล้วแต่ครูไม่เชื่อ โอ๊ค กับ เคนก็ไม่พูดไรเลยปล่อยให้ฉันนั่งเถียงกับครู"

          ฉันพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือพร้อมกับนํ้าตาที่ไหลออกมาตอนไหนไม่รู้

นีน่า:"ผิง ใจเย็นๆนะ"

    นีน่าดึงตัวฉันเข้ามากอดพร้อมกับปลอบ คงจะมีแต่นีน่าที่เข้าใจและอยู่ข้างฉันเสมอ