[This Secret] ประตูบานนี้มีความลับ*

 สะกิด~ สะกิด~ ('_' ) 

 "เมื่อไหร่เธอจะตื่นสักทีอ่ะคุณแบล็คลิส..." 

 "เดี๋ยวเธอก็ตื่นแหละน่า..." 

 "แล้วถ้าเธอตายล่ะคุณแบล็คลิส!!!" 

 "หุบปากไปซะ!!...ไวโอเล็ต"

 "คุณไวโอเล็ตทำไมพูดจาอย่างน้านน ToT" 

 "ขอโทษ T^T" 

 "ให้ตายเถอะ -^-" 

   ฉันได้ยินเสียงคุณแบล็คลิสบ่นพึมพำกับคุณโอลีฟและคุณไวโอเล็ตจนทำให้ฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่ฉันสลบไปแถวแอ่งน้ำนั่น . . .

 "เย้!! คุณสการ์เล็ตตื่นแล้วค่าา ^o^" 

 "ดีใจจังเลยค่าา ToT " 

 "อื้ม...เกิดอะไรขึ้น?!" 

 "พอดีฉันสงสัยว่าทำไมเธอไปหาน้ำนานเลยให้คุณโอลีฟบินไปดูน่ะแล้วก็พบเธอกับ..." 

 "จริงด้วย!!...เธอคนนั้น" 

 "เอ๋?...มีอะไรหรอเจ้าคะ? O_o" 

 "เธอเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ" 

 "ฉันว่าไม่น่ะ.." 

 "เกิดอะไรขึ้นหรอคะคุณสการ์เล็ต?"

 "เขาช่วยฉันไว้..." 

 "หือ?...เกิดอะไรขึ้นที่นั่นหรอคะ?!" 

 "ฉัน....ฉันจำไม่ได้แล้วล่ะ"

 "งั้นเราก็รอผู้หญิงคนนั้นฟื้นละกันนะ.." 

 "ว่าแต่เธอคนนั้นอยู่ไหนหรอคะ?" 

 "เธอนอนอยู่ใต้คุณใบไม้นั่นไงคะ ^^" 

  คุณโอลีฟชี้ไปที่ใบไม้ยักษ์ที่เป็นหลังคาให้กับผู้หญิงคนนั้น ฉันลุกขึ้นและเดินไปที่นั่น ฉันมองร่างของเธอดูเหมือนว่าฉันเห็นนกมาเกาะที่ใบไม้นั้นหลายตัวจนทำให้ฉันต้องใช้มือปัดไปปัดมา เอ๋? เธอคงยังไม่ตายหรอกมั้ง?! บ้า!! นี่ฉันคิดอะไรของฉันเนี่ยอัปมงคลที่สุดเลย -*- ฉันนั่งมองจนกระทั่งเธอ 

 "นี่ฉัน....ตายรึยัง?" 

 "นี่อย่าพูดบ้าๆแบบนั้นนะเธอไม่ตายง่ายๆหรอก" 

 "เธอ...เธอ O_O!!" 

  ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าตกใจก่อนจะลุกขึ้นมาและมองหน้าฉันอย่างจริงจัง 

 "ทำไมเธอไม่ตายล่ะ?!" 

 ห๊ะ!! แช่งฉันทำไม!! 

 "หาา!! ฉันยังไม่ตายนะฉันยังนั่งอยู่นี่!!.." 

 "แลนดั่ม.." 

 "เอ๋?..." 

 "ผู้หญิงที่จะกินเธอคือแลนดั่ม.." 

 "ทำไมเธอถึง..." 

 "เพราะว่าเขาเป็นเพื่อนเก่าของฉัน.." 

 "..." 

 "เพื่อนทรยศที่ตัดสินใจไปเป็นพวกปีศาจหน้าเลือด!!" 

 เธอคนนี้กำหมัดด้วยความโกรธแต่เมื่อนกบางตัวที่บินเข้ามาเกาะที่ไหล่เธอมันทำให้ใจของเธอสงบลง แปลกจังพวกนกนี่เป็นอะไรกับเธอกันนะ?! O_o?

 "ทำไมเธอถึงรอดล่ะ.." 

 เธอหันมาถามฉันด้วยสีหน้าเงียบคมนัยน์ตาที่แฝงแต่ความเงียบอย่างเดียว

 "ที่ฉันรอดเพราะ..." 

 "เดี๋ยวก่อนนะ..เธอคือผู้หญิงที่คำทำนายบอกไว้นี่ O_O!!" 

 คำทำนายอีกแล้วหรอเนี่ย +_+ 

 "ฉันไม่รู้อะไรนั่นหรอก..รู้แต่ว่าเธอน่ะปลอดภัยแล้วนะ ^_^" 

 "ฉันชื่อ 'เซลซิส' พลังวิเศษคือความคล่องแคล่วและธรรมชาติ" 

 คล่องแคล่วและก็ธรรมชาติเหรอ?! มิน่าล่ะสัตว์ป่าถึงมาอยู่ตรงนี้เต็มไปหมดเลย -/-

 "ฉันชื่อ 'สการ์เล็ต' ยินดีที่ได้รู้จักนะ" 

 "เธอต้องมีพลังมากกว่ายัยแลนดั่มแน่ๆเลย" 

 "หือ?..." 

 "เพราะฉะนั้นฉันขอติดตามเธอตลอดไปนะ!" 

 "อ่ะ...เอ๋? (" '^') " 

 นี่เขาเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย - -*

 "แหมๆ ไม่ทันไรคุณสการ์เล็ตก็มีลูกศิษย์แล้วหรอคะเนี่ย?! ^o^" 

 อยู่ๆ นางฟ้าโอลีฟก็ปรากฎตัวมาอีกแล้ว - * - 

 "ช่างเป็นอะไรที่งดงามยิ่งนัก..." 

 ไวโอเล็ตก็ตามมากับคุณแบล็คลิสเช่นกัน -   -*

 "พวกเธอเป็นใครกันน่ะ?! O_O!!" 

 เซลซิสเอ่ยถามพร้อมกับตั้งท่าจะต่อสู้ -0-

 "ใจเย๋็นๆก่อน นี่เพื่อนของฉันเอง คุณโอลีฟเป็นนางฟ้า คุณแบล็คลิสผู้ควบคุมความตาย ส่วนคุณ" 

 "ฉันไวโอเล็ตดอกไม้ประจำของคุณแบล็คลิสค่าา >O< " 

 ไม่มีมารยาทเอาซะเลย -*- 

 "งั้นยินดีที่ได้รู้จักฉัน 'เซลซิส' " 

 "ค่าาา ^o^" 

 "ฉันว่าได้เวลานอนแล้วนะ.." 

 "นั่นสินะคะรีบนอนกันเถอะค่ะ" 

   ว่าแล้วทุกคนก็ขอตัวแยกย้ายกันไปนอนกันคนละทิศละทางส่วนฉันกับเซลซิสตัดสินใจที่จะนอนใต้ใบไม้ใหญ่นี่ล่ะ เฮ้ออ~~ ในที่สุดก็ได้สมาชิกคนใหม่มาด้วยแล้วสิน้าา แถมยังขอเป็นลูกศิษย์อีกด้วย -*- ให้ตายเถอะ เป็นเพื่อนกันก็ได้นี่นา แต่ช่างเถอะ~ ฉันคงบีงคับเธอไม่ได้ ได้เวลานอนแล้วสินะสการ์เล็ต ฝรรดีสการ์เล็ต (บอกตัวเอง -*-) ครอกกกก......

                                                             [ มิตรภาพที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น...]