naruto(version girl)จอมซน ภาค อดีตที่แสนยาวนาน

ชึง ชึง ชึง ชึง ชึง ชึง ซาสึเกะฉันขอโทษถ้าฉันรู้ว่าหมอนั้นยังนายคงไม่ต้องเจ็บตัวอย่างนี้หรอกถึงซักทีตึก

"อะไรเนี่ยทำไมต้องปิดวันนี้ด้วยนะ"

ทำยังไงต่อไปดีล่ะโรงพยาบาลก็ปิดฉันควรทำยังต่อไปดีล่ะเนี่ย

"นารูโตะจัง ทำไมไม่รักษาเองล่ะค่ะ นารูโตะจังก็เคยทำแผลมาก่อนไม่ใช่เหรอค่ะ"

"ฉันรู้แต่ว่าาฉันจะทำได้ดีรึป่าวก็เท่านั้นแหละ"

"เธอต้องทำได้ดีแน่พี่เชื่ออย่างงั้น กลับกันเถอะ"

"รอหนูด้วยสิค่ะพี่"

ชึง ชึง ชึง ชึง ชึง ชึง ในี่สุดก็ถึงซักทีเหนื่อยชะมัดเลย.....ช่วยไม่ได้ยังไงก็ต้องช่วยหมอนี่สินะ เขาเจ็บตัวเพื่อฉันมาตลอดถึงเวลาที่ฉันต้องตอบแทนซักทีสินะ

แอ๊ด ปัง

แผลใหญ่เอาการเหมือนกันนะเนี่ย คงต้องใช้ยาเยอะไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ยดีล่ะเริ่มเลยดีกว่า

"มิราเบลล่า ขอผ้าพันแผลหน่อยสิ"

"นี่ค่ะ"

เสร็จซักทีสิน่า ใช้ยาเกือบหมดเหมือนกันนะเนี่ยก็แผลใหญ่เอาการนี่ ไม่อย่างจะให้อามุต้องเสียใจหรอกนะ เดี๋ยวอามุก็ต้อง...อยู่ตัวคนเดียวจริงสิพี่เป็นยังไงบ้างนะ

โอ๊ยให้ตายสิหมอนั้น....ยาก็ดันมาหมดตอนนี้อะไรกันนักกันหนานะ แต่ว่าแผลคงไม่ลึกเท่าไหร่หรอกม้าง โอ๊ย

"พี่ค่ะแผลพี่เป็นไงบ้าง"

"ไม่เป็นไรหรอกน่า"

"ไม่เป็นไรได้ไงค่ะ ชิกามารุคุง เลือดออกขนาดนี้ให้พวกฉันรักษาเถอะนะค่ะ"

"แค่ครั้งนี้นะ"

"พี่นี้เล่นตัวจังนะค่ะ ยังไงก็อย่าพึ่งไปขยับมันมากก็แล้วกันเดี๋ยวอาดารจะยิ่งหนักเข้าไป หนูไปก่อนนะค่ะพี่"

"ขอบใจนะ นารูโตะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

ปัง

พี่เนี่ยเป็นอย่างนี้ตลอดเลยไม่ให้เป็นห่วงได้ไงแผลออกจะลึกซะขนาดนั้น แต่ว่าก็ชอบพี่ชายตรงที่เล่นตัวเนี่ยแหละ อืมไปทำอะไรต่อดีล่ะนี่ก็ดึกแล้วด้วยงั้นก็ไปอาบน้ำแล้วเข้านอนเลยก็แล้วกัน ข้าวเย็นก็ไม่อยากกินพอดีเลย อยากให้อากิระอยู่นี่จังเลย ถึงแม้เขาจะเป็นคนพิลึกก็ตามนะแต่เขาก็ใจดีอย่างกับที่ฉันคิดไว้น้องสาวก็นิสัยคล้ายๆกันเลยแหะอยากรู้จังว่าชื่ออะไร เอาเถอะไปแช่ออนเซนต์ซักหน่อยก็แล้วกัน 

"นี่ ไปแช่ออนเซนต์กันหน่อยมั้ย ทุกคน"

"เอาสิ แล้วนายจะไปกับพวกเรารึเปล่า คาบูโตะ"

"ไม่รู้สิ เมี้ยว"

"ถ้านายอยากไปฉันก็จะให้ไปนะ คาบูโตะ"

"จริงเหรอ เมี้ยว ขอไปด้วยนะ เดี๋ยวสิอย่าหนีกันสิ เมี้ยว"

"อ๊า นี่สิออนเซนต์ว่ามั้ยสาวๆ"

"ใช่แล้วล่ะค่ะ รู้สึกสบายตัวขึ้นมาเลยนะค่ะเนี่ย เนอะ ทุกคน"

"อืม....เป็นอะไรเหรอไอริ"

"ฉันยังคาใจไม่หายเรื่องที่ซาสึเกะช่วยเธอไว้น่ะ ฉันสงสัยว่าเขาคงชอบเธอรึเปล่าน่ะ"

"ไม่หรอกไอริ ซาสึเกะน่ะชอบซากุระต่างหากล่ะ อีกอย่างเขาก็เป็นซะอย่างนี้แหละ อย่าไปใส่ใจมากเลยน่าไอริ"

"ถูกของเธอ ฉันควรผ่อนคลายใช่มั้ย"

"อืม"

......อย่างนี้สิออนเซนต์รู้สึกสบายคชตัวขึ้นมาเลย อืม บางทีฉันน่าจะรีบกลับบ้านก่อนที่พี่จะรู้ว่าฉันออกมาแช่ออนเซนต์ดีกว่า....ถ้าพี่รู้คงถามทำไมไม่ชวนพี่ไปด้วยแน่เลย มันมักจะเป็นอย่างนี้เสมอเวลาที่ฉันไปแช่ออนเซนต์แล้วไม่ชวนพี่ เฮ้อให้มันได้อย่างนี้สิ

"นารูโตะ!!!"

"ซากุระมาทำอะไรกลางดึกเนี่ย กลับบ้านไปซะ"

"ไม่เอาน่า ฉันแค่เอาแอปเปิ้ลมาให้เธอเอง"

"ขอบใจนะ ราตรีสวัสดิ์นะซากุระ"

จริงๆเลยนะทำไมต้องเป็นกลางดึกตลอดเลยนะอีกอย่าง....เก็บไว้ก็คงไม่เสียดายซะเท่าไหร่ละม้างอย่างน้อยก็ดีต่อตัวเอง ฉันว่าฉันรีบไปนอนดีกว่า

ปัง หมอนี่....บ้าที่สุดยังไงซะวันนี้ฉันก็ต้องนอนข้างล่างซินะ

ราตรีสวัสดิ์นะ ทุกคน

ถ้านายเคียดแค้นฉันล่ะก็แข็งแกร่งกว่าฉันให้ได้สิเจ้าน้องชายผู้โง่เคลา อีกอย่างนายในตอนนี้น่ะมันอ่อนแอเกินไป แล้วฉันต้องทำยังไงถึงจะได้เนตรอย่างนายมา คำตอบก็คือต้องฆ่าเพื่อนที่นายรักที่สุด นายถึงจะมีจะมีเนตรอย่างฉันได้ ห๊ะ....เฮ้อ.....เฮ้อ....เฮ้อ....เฮ้อ....ฝันอย่างนี้อีกแล้วเหรอเนี่ยฉันชักจะรำคาญขึ้นทุกวันแล้วนะเนี่ย ยังไงก็ไปดูหน่อยก็แล้วกันว่านารูโตะนอนรึยังนะ คงนอนไปแล้วล่ะม้าง เจ้าวอดาส...เนี่ยน่ารำคาญชะมัดเลยแหะมีคาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์มันชวนปวดหัวอย่างนี้แหละนะ นี่นารูโตะลงทุนนอนข้างล่างเลยเหรอ ดูสิดันถีบผ้าห่มออกไปอีกยัยบ๋องเอ๋ย เจ้าพวกนั้นก็สบายไป ฝันดีนะนารูโตะ.......

อื้อ....ฮัดชิ้วหนาวจังเลยทำไมวันนี้มันหนาวขนาดนี้นะเนี่ย ฝนตกอยู่นี่เองนึกว่าอะไรที่แท้ก็ฝน เดี๋ยวก็คงหยุดแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจำได้นี่ว่าฉันไม่ได้เปิดหน้าต่างไว้ นี่เจ้าซาสึเกะมันรู้สึกตัวแล้วเหรอ ก็ยังนี่หรือว่าฉันเป็นคนเปิดแล้วลืมปิดเองนะ

"ฮ้าว อรุณสวัสดิ์ เมี้ยว เธอเนี่ยตื่นเช้าจังนะ เมี้ยว"

"ฉันพึ่งตื่นน่ะ นี่คาบูโตะเมื่อคืนฉันลืมปิดหน้าต่างงั้นเหรอ"

"ไม่นะ เมี้ยว "

แล้วใครเปิดกันล่ะ ช่างมันเถอะ ปิดก่อนก็แล้วกัน

อึก อึก อึก  อึก อึก ....ต้องอย่างนี้สินมจากธรรมชาติร้อยเปอร์เซนต์ 

คริ้ก ซ่า 

จะหนาวไปถึงไหนกันะเนี่ยแต่ถ้าหมอนั้นรู้สึกตัวเมื่อไหร่ล่ะก็ ฉันควรจะบอกเขาไปดีมั้ยนะ แค่คำว่าขอโทษคงไม่อยากสำหรับฉันเท่าไหร่หรอกม้าง ยังไงก็ต้องพูดกับหมอนั้นให้ได้ ถ้าฉันขอโทษพี่ฉันได้ฉันก็ต้องขอโทษหมอนั้นได้สินะ มันเย็นเกินไปล่ะม้างเนี่ย

นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย....นี่มันห้องของนารูโตะนี่จริงสิฉันช่วยนารูโตะไว้นี่แต่ทำไมฉันถึงช่วยนารูโตะกันล่ะเนี่ย มันต้องมีเหตุผลซิ

"ฮ้าว รู้สึกตัวแล้วเหรอค่ะซาสึเกะคุง เป็นยังไงบ้าง"

"สบายดี บอกฉันทีสิว่าฉันอยู่บ้านนารูโตะอย่างงั้นเหรอ"

"ค่ะ หิวมั้ยค่ะเดี๋ยวฉันไปเอาอาหารมาให้นะค่ะซาสึเกะคุง"

"โทษทีนะ มิราเบลล่า"

ฮึม ฮึม ฮึม โครม โอ๊ยนี่มันอะไรกันเนี่ย 

"มิราเบลล่านี่เธอจะเอาอาหารพวกนี้ไปไหน"

"คือฉันจะเอาอาหารพวกนี้ไปให้ซาสึเกะน่ะค่ะ แต่มันหกหมดเลย"

"ซาสึเกะฟื้นแล้วเหรอ"

"ค่ะ"

"ง่ายนิดเดียวเราก็ไปทำใหม่ไงล่ะ เดี๋ยวฉันช่วยเธอเอง แต่ก่อนอื่นเราต้องทำความสะอาดตรงนี้กันก่อนเข้าใจมั้ย"

"ค่ะ"

เอาล่ะ เสร็จซักทีคงถูกปากซาสึเกะ หรืออาจจะไม่ก้ไดนี่ใครจะไปรู้ว่าซาสึเกะชอบกินอะไรกันล่ะ แต่ช่างมันเถอะ 

"นารูโตะจังไม่กินเหรอค่ะ"

"ไม่ล่ะ แอปเปิ้ลลูกเดียวฉันก็อยู่ท้องแล้วไปกันเถอะ เบลล่า"

"รอด้วยสิค่ะ นารูโตะจัง"

"เห้ นายเป็นไงบ้างซาสึเกะ "

"สบายดี โอ๊ย"

"เจ้าบ้า นี่นายทำอะไรเนี่ยอย่าฟืนถ้าไม่อยากเจ็บตัวอีก ฉันเอาอาหารมาให้ แต่ว่าเบลล่าทำเองน่ะไม่รู้จะถูกปากนายรึป่าวนะ"

ให้ตายสิรู้ว่าตัวเองเจ็บอยู่แท้ๆยังจะฟืนลุกขึ้นมาอีก ปวดหัวกับคนแบบนี้จริงๆเลยแหะไม่รู้ว่าจะช่วยไปทำไม ปล่อยให้ตายๆไปซะก็ดี โอ๊ย แผลที่เท้าก็ยังไม่หายดีเลย ยังไงก้ไปนั่งตรงนั้นก่อนก็แล้วกัน

"เธอเป็นอะไรรึเปล่า"

"ไม่นี่....นี่ฉันขอโทษทีต้องทำหายนายเจ็บตัวแต่คราวหลังอย่ามีอย่างนี้อีกเข้าใจมั้ย"

"ซาสึเกะ เป็นอะไรเหรอ เมี้ยว"

"เปล่านี่ ก็แค่ดีใจที่ได้ยินที่คำว่าขอโทษออกมาจากปากบางคน"

"นี่นายอย่างเจ็บตัวอีกครั้ง ใช่มั้ย ซาสึเกะ"

"เดี๋ยวสิ ขอโทษนะ นารูโตะ"

"แค่ครั้งนี้นะ โอ๊ย"

"นารูโตะจังแผลนี่ยังไม่หายอีกเหรอค่ะ"

"ไม่เป็นไร มิราเบลล่าฉันสบายดี "

"นี่เธอจะเล่นตัวไปถึงไหนเนี่ย เลือดออกขนาดนั้นจะไปทนทำไมล่ะ บอกมาตรงๆก็ได้นี่"

"เดี๋ยวมันก็หาย เพราะอยากงั้นไงล่ะฉันถึงได้บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงไง"

"วันนี้เธอแปลกๆไปนะ...."

"หนวกหูน่า นายอยู่เงียบๆไปเลยไป"

ติ๊ก ตอก ติ๊ก ตอก น่าเบื่อชะมัดแต่วันนี้ยัยนั้นก็ดูแปลกไปจริงๆจะนอนก็นอนไม่หลับหรือว่าฉันจะนอนเยอะเกินไปนะ อีกอย่าง ทำไมยัยนั้นต้องหลบหน้าฉันด้วยนะ ฉันทำอะไรผิดรึป่าวนะ ไม่หรอกม้างจะว่าไป ห้องพวกผู้หญิงเนี่ยจะสีออกหวานๆหน่อย แต่ห้องนี้ล่ะ มีแต่สไตล์แบบพวกผู้ชาย หรือว่านารูโตะจะเป็นทอมอย่างงั้นเหรอ อืม บ้านก็คล้ายฉันเลยแหะเพียงแต่บ้านฉันมันกว้างกว่าบ้านนี้ พอที ฉันจะไม่ยอมอยู่บนเตียงผู้หญิงอย่างนี้อีกแล้ว แต่ยังไงก็ไม่คงรฝืนมากนี่....นั่นอะไรน่ะ

"เธอเขียนอะไรน่ะ"

"อย่าดูนะ!!!!"

"ขอดูหน่อยสิ แค่นิดเดียวก็ยังดีนะ"

"นายอยากจะเจ็บตัวนักใช่มั้ย ซา...."

"......"

อะไรเนี่ยซาสึเกะมาอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมใจฉันมันเต้นแรงขนาดนี้นะ เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ใกล้ซาสึเกะแบบนี้ นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ได้นะ ฉันจะทำให้ซากุระผิดหวังในตัวฉันไม่ได้เด็ดขาดนะ 

"นี่...เธอเป็นอะไรมากรึเปล่า"

"ก็ไม่นี่ฉันว่านายควรอยู่เฉยๆดีกว่านะ"

"ฉันไม่เชื่อหรอก"

"ก็นั้นมันเรื่องของนายไม่ใช่เรื่องของ....นายจะทำอะไรน่ะ....ปล่อยฉันนะซาสึเกะ!!!!"

"เธอมีเรื่องไม่สบายใจ ใช่มั้ย เธอถึงเป็นอย่างนี้น่ะ"

"ไม่มีซะหน่อย...นายปล่อยฉันซักทีจะได้มั้ยเนี่ย"

ทำไมหมอนี่ถึงรู้ล่ะ ยังไงก็ไม่กล้ามองหน้าหมอนั่น

"นี่นารูโตะ....ซาสึเกะนายคิดจะทำอะไรนารูโตะ"

"ชิกามารุไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ"

"พี่ค่ะใจเย็นๆสิค่ะ"

"ถ้าเธอพูดอย่างงั้น พี่แค่จะมาบอกว่า มีคนมาหาเธอน่ะ เขาบอกว่าชื่อ คาเครุน่ะ"

คาเครุ กลับมาแล้วเหรอ ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ปัง

"คาเครุ อยู่ต่างประเทศเป็นยังไงบ้าง"

"ก็ดีแต่ก็ไม่เท่าบ้านเกิดของฉันหรอก"

"รู้มั้ยว่าทุกคนคิดถึงนายแค่ไหนน่ะ เข้ามาข้างในก่อนสิ"

"บ้านเธอเนี่ยยังเหมือนเดิมเลยนะ"

ปัง

"...........ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ อุจิฮะ ซาสึเกะ"

"นายเนี่ย เหมือนเดิมเลยนะคาเครุ แต่ว่านะ.....ฉันไม่ยกนารูโตะให้นายเด็ดขาด"

"เหอะ ขอให้มันจริงเถอะ ยังไงซะนายก็มีสาวๆตั้งเยอะแต่ทำไมต้องเป็นนารูโตะล่ะ ในเมื่อนายก็มีอีกตั้งเยอะนี่"

"นั้นมันเรื่องของฉัน นายเองก็มีคาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์กับเขาแล้วเหรอ"

"ฉลาดหมือนเดิมนี่ ออกมาสิ  คลาบ"

"เห้ คาเครุฉันเอาชามาให้น่ะ"

"ขอบใจนะ แหม สี่สาวนี่เป็นใครเหรอ น่ารักเหมือนเธอเลยนะ"

"อ๋อ นั้นน่ะคาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์ฉันเอง"

ว้าว หล่อจังเลยอยากรู้จังว่าชื่ออะไร เป็นเหมือนในความฝันของฉันเลย

" นี่คลาบทำไมไม่แนะนำตัวก่อนล่ะ "

"ฉันชื่อ คลาบ ยินดีที่ได้รู้จักนะ คาเครุน่ะเล่าเรื่องเธอให้ฟังหมดแล้ว ตัวจริงน่ารักกว่าความคิดอีกนะ"

"ขอบใจที่ชมกันนะ ทำไมไม่ทำความรู้จักกับสี่สาวตรงนั้นล่ะ"

"ไง ฉันชื่อคลาบยินดีที่ได้รู้จักนะสาวๆ"

"เช่นกันค่ะ ฉันชื่อมิราเบลล่า ส่วนอีกสามคนชื่อ โอฮานะ ไอริ ยูริกะ คนสุดท้าย ยูริเตะค่ะ"

"กลับกันเถอะคลาบ"

"อืม ไปก่อนนะสาวๆ"

"ทำไมนายรีบกลับจังเลยล่ะ"

"ฉันยังไม่ได้ไปหา พ่อแม่เลย เจอกันพรุ่งนี้นะ"

"อืม"

คาเครุเนี่ย ยังเหมือนเดิมจริงๆด้วยแหะแถมยังหล่อกว่าเดิมซะด้วยซ้ำ เหมือนกับพ่อของเขาเลย เจ้าซาสึเกะเป็นอะไรน่ะ

"นี่นายเป็นอะไรรึป่าว"

"........"

"เป็นอะไรเหรอซาสึเกะ"

หมับ

"ซาสึเกะนี่นายจะทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ มันเจ็บรู้มั้ย"

"......ขอบใจนะนารูโตะที่ทำแผลให้ฉันน่ะ แต่ฉันขอถามอะไรหน่อยมีเรื่องไม่สบายใจใช่มั้ย"

"ถึงฉันจะทำหน้าตายังไง ก็ปกปิดแผลในใจของฉันไม่ได้สินะ แต่นายช่วยปล่อยฉันก่อนได้มั้ย"

"ได้สิ....ปรึกษาฉันได้นะ"

"นายเนี่ยฉลาดจังนะ รู้ด้วยว่าฉันมีเรื่องปิดปังน่ะ เรื่องก็คือ นายคิดว่าฉันเป็นตัวถ่วงรึป่าว"

"เป็นบางครั้งนะ"

"อย่างงั้นเหรอ ฉันน่ะไม่อยากทำให้นายต้องมาเจ็บตัวเหมือนตอนนี้อีกนะ ขอร้องล่ะ ถึงฉันจะประมาท แต่นายก็ไม่ควรมาช่วยฉันอีก เพราะฉันไม่อยากเห็นภาพนั้นอีก....อีกอย่างซากุระคือคนที่นายชอบ ถูกมั้ยฉันแค่สงสัยนะ ว่าทำไมนายต้องคอยปกป้องฉันตลอดทั้งๆที่คนี่นายชอบคือซากุระแท้ๆ มันเหมือนกับว่านายโกหกฉันยังไงอย่างงั้น"

"หึ จะเก็บมาคิดทำไมให้ปวดหัวกันเนี่ย ก็เคยบอกไปแล้วหรืออาจจะไม่เคยบอก ว่าฉันก็แค่อยากปกป้องคนสำคัญอย่างเธอที่เหมือนน้องสาวฉันอีกคนยังไงล่ะ เธอเนี่ยรู้ได้ยังไงว่าฉันโกหก เพราะตอนนี้ คนที่ฉันชอบน่ะคือ.....ช่างมันเถอะเธอคงไม่อยากรู้หรอก ยังไงก็ขอโทษนะที่ฉันโกหก"

"แล้วคนที่นายชอบคือใครเหรอ"

"ซักวันเดี๋ยวเธอก็รู้เอง มีอะไรอีกมั้ย"

"เรื่องตอนนั้นคือว่าต้องขอโทษแทนพี่ด้วยนะ แล้วก็ฉันจะไม่พยายามเป็นคนทำให้นายเจ็บอีกนะ"

"ฉันจะลองดูนะ แต่ก่อนอื่น ตามฉันมาหน่อยสิ ฉันมีที่ๆหนึ่งอยากให้เธอดูน่ะ"

"นายจะพาฉันไปไหนเหรอ"

"ถึงแล้ว เดี๋ยวจะบอกเองแหละน่า"

"ซาสึเกะที่นี่มันที่ไหนเหรอ"

"เป็นที่ๆฉันมานอนเล่นน่ะ เฉพาะเวลาที่เบื่อเท่านั้นนะ นี่น่ะเป็นสถานที่เวลาฉันไม่สบายใจจะมาปล่อยแล้วมานั่งดูดาวน่ะ ทำไมไม่มานั่งด้วยกันล่ะ"

"จะดีเหรอ นี่สถานที่ส่วนตัวนาย"

"เอาเถอะน่า เห็นดวงนั้นมั้ย"

"เห็นสิ ทำไมเหรอ"

"ฉันคิดมาตลอดเลยนะว่ามันคือ พ่อแม่ของฉันกับเธอ"

"นายเนี่ยจินตนาการเยอะเหมือนเดิมเลยนะ"

"ดูนั่น....ดาวตกนี่"

"ไหน...."

จุ๊บ

"นี่นายทำอะไรเนี่ย"

"ของขวัญแทนคำขอบใจที่ทำแผลให้ไง"

"นายเนี่ยบ้าที่สุดเลย!!!!เจ้าบ้า เจ้าบ้า เจ้าบ้า"

"โอ๊ยเจ็บนะ"

"โทษทีนะ กลับกันเถอะ ฉันจะได้ทำแผลใหม่ให้นายด้วย"

นึกแล้วเชียว ว่าต้องมีอะไรยังไงซะฉันก็จะไม่มีวันยกนารูโตะให้คาเครุเด็ดขาดเลย ยังไงซะก็ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด แต่ว่าเจ็บชะมัดเลยแหะ

"เบามือลงบ้างได้มั้ยเนี่ย ฉันเจ็บนะ"

"ก็นายอยากมาหอมแก้มฉันก่อนหัดโดนซะบ้างก็ดีนะ"

"แต่ว่านะ มันก็ถูกอย่างที่เธอพูดจริงๆนั้นแหละ แล้วสบายใจขึ้นบ้างมั้ย"

"นิดหน่อย แต่ก็ขอบใจนะ สำหรับเรื่องที่นายช่วยฉันไว้"

"ไม่เป็นไร ว่าแต่ มือเธอเนี่ยอุ่นจังเลยนะ"

"นี่นาย.....อยากโดนอีกซักรอบสองรอบมั้ย พอทีฉันจะนอนแล้วราตรีสวัสดิ์"

"เดี๋ยวสิ....ชิ"

ฉันก็ไม่น่าไปพูดอย่างงั้นเลยแหะ อยากอยู่นี่ตลอดจังแต่คงต้องเละแน่ถ้าอยู่นานมากกว่านี้

เฮ้อ...คิดถึงจังแต่ว่าฝุ่นเยอะจังแหะเอาเถอะค่อยทำพรุ่งนี้ก็ได้นี่ เจ้าคลาบนอนไวจังนะ อย่างนี้ตลอดเลยแต่เจ้าซาสึเกะไปทำอะไรที่บ้านนารูโตะล่ะ คงแค่ไปทำธุระล่ะม้าง ยังไงซะฉันก็จะไม่ยอมแพ้แน่ นารูโตะต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น

....................................................................................................................

                                                  ติดตามตอนต่อไป