โสเภณีพรหมจรรย์

     ร่างของพิมมาดาถูกหามเข้ามาในรถแลมโบกินีคันหรูสีดำมันวาว เมื่อเข้ามาได้หญิงสาวก็แหกปากร้องโวยวายไม่หยุดมือบางทุบกระจกรถดั่งลั่น เนเทนได้แต่มองหญิงสาวด้วยสายตาที่อ่อนใจตั้งแต่ออกมาจากบ้านของเธอแม่คุณก็ทุบกระจกจนมือแดงไปทั้งแถบแต่ยังไม่มีท่าทีจะหยุด แถมยังหันมอต่อว่าเขาอีกเฮ้อ!ผู้หญิงนี่เรื่องมากจริงๆ

     เนเทนเริ่มไม่เข้าใจกับความรู้สึกของตัวเอง เขารู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวผู้นี้มากเขาไม่คิดว่าเขาจะต้องมารับผิดชอบผู้หญิงใจแตกอย่างพิมมาดาแต่มันก็มีบางสิ่งบางอย่างสั่งให้เขาทำแบบนั้นคือการรับผิดชอบเธอ ทั้งที่มันไม่จำเป็นเลยสักนิดเพียงแค่เขาเขียนตัวเลขสักห้าหกหลักใส่เช็คใบสีขาวเธอก็ออกไปจากชีวิตของเขาได้แล้ว เนเทนนั้นยอมรับว่าตนเองนั้นได้แพ้ทางผู้หญิงคนนี้เสียแล้ว

     “ทำไมคุณไม่ห้ามฉันล่ะ” เมื่อสิ้นฤทธ์พิมมาดาก็กลับมานั่งด้วยท่าทางสงบเสงี่ยมดังเดิม มองฝ่ามือแล้วหันไปต่อว่าชายหนุ่ม

     “อ้าว!ผมจะไปห้ามคุณได้ไง ก็เห็นอยู่ว่าคุณกำลังจะทำลูกกับประตูรถผม”

     “บ้า!ใครเขาจะไปทำอย่างนั้นกัน” พิมมดาหันมาตวาดแว้ดใส่เนเทน คิดได้อย่างไรกันว่าเธอมีอะไรกับประตูรถ ในสมองของเขาคิดแต่เรื่องอย่างนี้หรือไงนะ

     “อ่อ...งั้นก็แสดงว่าคุณจะทำลูกกับผมคนเดียวใช่ม้า...” เนเทนพูดล้อเลียนหญิงสาวแต่ก็ได้ดวงตาที่ค้อนใส่กลับมาแทน

     “ไม่มีทาง!อย่าคิดว่าฉันเสียพรหมจรรย์ให้กับคุณไปแล้วฉันจะยอมคุณง่ายๆอีกหรอกนะ” พิมมาดาพูดพร้อมกับนั่งกอดออกแล้วมองไปทางด้านหน้าแทนการหันหน้ามาคุยกับเขา

     ใช่!เธอกลัวใจตัวเองพิม เธอกลัวว่าตัวเองจะหลงระเริงไปกับคำพูดของเขา และนี่ก็คือสิ่งที่พิมมาดานึกกลัวโดยตลอดตั้งแต่ที่เธอโดนเขาข่มขืน เธอไม่ได้รักเขาแต่ใจของเธอมันสวนทางกับความต้องการของเธอนัก ตัวเธอนั้นต้องการที่จะไปให้พ้นๆเขาแต่หัวใจของเธอกลับเรียกร้องหาเขาแทน

     “โอ๋เอ๋!ผมก็อยากจะรู้เสียแล้วสิว่าคุณจะทนไหวหรือเปล่า เพียงแค่คำพูดของผมคุณก็หลงกลมันง่ายๆเสียด้วย” สิ้นคำพูดของเนเทนภายในรถก็เงียบลงทันทีไม่เหมือนในตอนแรกที่มีเสียงเอะอะโวยวายหรือเสียงทุบกระจกของหญิงสาว

     พิมมาดาใบหน้าชาวูบกับคำพูดของเขามันก็ทำให้สำนึกได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นความผิดของเธอไม่ใช่เขา ใช่!เธอย้ำเตือนอยู่เสมอว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันมีต้นเหตุมาจากเธอ

     รถยนต์คันหรูยังแล่นไปตามท้องถนนสายใหญ่ของกรุงเทพ พิมมาดาเป็นคนที่เมารถอยู่แล้วจึงเกิดอาการที่อยากจะอาเจียณออกมาอย่างเต็มที่ แต่ก็กลั้นอาการเอาไว้โดยข่มตาหลับลงอย่างกล้ำกลืนฝืนทนแล้วล้มนอนลงที่ตักของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วก่อนที่เจ้าของตักจะสะดุ้งกับการกระทำของเธอ

     ฟิลลิปขับรถพาเจ้านายมาที่สนามบินสุวรรณแล้วรีบขึ้นเครื่องอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเขาได้โทรมาจองตั๋วไว้ล่วงหน้าแล้วเลยไม่ต้องเสียเวลาต่อคิวซื้อตั๋วอย่างคนอื่น

     “พิมครับ ตื่นได้แล้วถึงแล้วครับ” เนเทนก้มลงมาพูดใส่หน้าหญิงสาวจนจมูกของเขาแนบชิดกับจมูกของเธอทำให้คนนอนหลับต้องตื่นขึ้นมา

     กรี๊ด....โอ๊ย!

     “ไอ้บ้า! ไอ้คนฉวยโอกาส! ไอ้ผู้ชายลามก! คนนอนหลับอยู่ก็ยังไม่เว้น!” เมื่อลืมตาขึ้นมาได้พิมมาดาก็กัดเข้าที่จมูกของเนเทนเข้าอย่างจังแล้วลุกขึ้นนั่งชี้หน้าต่อว่าชายหนุ่มไม่ยั้ง

     “นี่พิม! ผมปลุกคุณต่างหากฟังผมอธิบายก่อนสิว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร โอ๊ย!เจ็บชะมัด”

     “ไม่ต้องมาอธิบายอะไรทั้งนั้นเห็นๆอยู่ว่าคุณพยายามจะลักหลับฉัน” คนคิดไปเองอย่างพิมมาดาทำเนเทนหายใจเฮือกใหญ่รู้สึกเหนื่อยใจกับหญิงสาว ส่วนลูกน้องของเขาฟิลลิปกับนิคก็แอบมองมาที่เจ้านายแล้วรอบหัวเราะอย่างนึกสนุก

     “คุณไม่เชื่อก็อย่าเชื่อเพราะผมไม่คิดลักหลับได้แม้กระทั่งเมียตัวเองหรอก” เนเทนพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะประตูรถแล้วเดินออกไปรอหญิงสาวข้างนอก

     ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ลูกน้องบ้า! ไม่วายที่ส่งสายตาอาฆาตแค้นใส่ลูกน้องทั้งสอง นอกจากที่พวกมันหัวเราะเยาะใส่เขาแล้วยังไม่ออกมาเปิดประตูรถให้เขาอีกน่าจับไปอยู่ในผับเกย์นัก แล้วดูเถอะไม่เปิดประตูรถให้เขาแต่กลับไปเปิดประตูรถให้เมียเขาลงมาแทนอีกน่าโมโหชะมัด

     “จะไปได้หรือยังเครื่องบินรอนานแล้วนะ”

     “คุณจะจับตัวฉันไปขายกับชาวต่างชาติใช่ไหม”

     “ก็คิดอยู่ว่าจะ เฮ้ย!” พูดยังไม่ทันขาดคำพิมมาดาก็รีบวิ่งหนีสุดชีวิตหลุดเข้าไปในสนามบินที่ตอนนี้มีคนพลุกพล่านเดินไปมาอยู่ในนั้นจนแน่นเอียด เนเทนได้แต่อารมณ์เสียเมื่อไหร่เธอจะเลิดมองเขาในแง่ร้ายสักทีนะ เป็นแบบนี้ทีไรมีแต่ปัญหาทุกที

     “ไปตามเมียกลับมาฉันเดี๋ยวนี้ ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ส่วนไหนของสนามบินแล้วเนี่ย” ออกปากสั่งทันทีแล้ววิ่งตามลูกน้องไปแต่ออกไปคนละทาง และเขาก็วิ่งเจอเธอ

     “คุณอย่าตามฉันมานะ ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วยมีคนจะจับฉันไปขายค่ะ! ช่วยด้วย!” เมื่อสิ้นหนทางการที่จะหนีรอดพิมมาดาก็ตะโกนออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือและมันก็สำเร็จเมื่อผู้ตนทั้งไทยและชาวต่างชาติหันมาสนใจที่เธอ

     “ช่วยด้วยค่ะ! ผู้ชายคนนี้จะจับตัวฉันไปขายค่ะ”

     “นี่พิมคุณพูดให้มันดีๆหน่อย คุณคิดอะไรของคุณผมเสียหายนะ”

     “ฉันก็เสียหายเหมือนกันข่มขืนฉันไม่พอ ยังจะมาจับตัวฉันไปขายอีก” ทันใดนั้นเสียงซุบซิบนินทาชายหนุ่มก็ดังกระหึ่มขึ้นมาทันที เนเทนหน้าเสียภายในใจนั้นเดือดจัดอยากจะฆ่าเธอจริงๆ มือหนาจับแขนเล็กเรียวของหญิงสาวกระชากออกไปจากตรงนั้นไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้นถึงแม้หญิงสาวจะล้มลุกคลุกคลานสักเพียงใดเขาก็ไม่สนตอนนี้เขาโมโหมาก

     “สนุกนักใช่ไหมที่ทำให้คนอื่นเขามองผมในทางที่ไม่ดีแบบนี้น่ะ”

     “ใช่! ฉันสนุกแล้วคุณล่ะเห็นฉันเป็นตัวอะไร คิดจะทำอะไรตามใจคุณก็ได้หรอ ฉันก็มีหัวใจเหมือนกับคุณนะ” พิมมาดาสะบัดแขนออกทำท่าจะเดินหนีแต่ก็ช้าอยู่ดีเลยทำให้ร่างของเธอต้องมาปะทะกับอกแกร่ง หญิงสาวดิ้นไม่หยุดพลันน้ำตาก็ไหลออกมาทันที

     “ถ้าไม่อยากให้ผมต้องฟันคุณแล้วทิ้งก็อยู่นิ่งๆซะ น้ำตาของคุณมันทำอะไรผมไม่ได้หรอกอย่าเรียกร้องหาความเห็นใจจากผมเลยดีกว่า” เนเทนดึงร่างนุ่มนิ่มที่อยู่กับอกขึ้นมาบนเครื่องบิน หยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูต่อสายโทรหาฟิลลิปกับนิคทันทีเพื่อที่จะได้ออกเดินทางกันเสียที

***มาอัพแล้วนะคะกลับมาเว็บนี้อีกครั้ง คิดถึงเพื่อนๆขีดเขียนจังแต่ไม่รู้ว่าเพื่อนๆจะคิดถึงหรือเปล่า

ปล.ด้วยรักจากตัณหยง(ดาราการ)***