Final Love รักสุดท้าย คือนายคนเดียว
เขียนโดย 
Kookielovely
วันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.08 น.
แก้ไขเมื่อ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2557 18.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) นี่นายเป็น...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฉันนั่งจ้องไอศครีมอยู่นาน จนมันเริ่มจะละลาย ขณะที่ เอ่อ อีตาลีออนก็เล่นโซ้ยไอศกรีมเข้าปากไปเกือบหมดถ้วย
"นี่ ไม่กินล่ะ"
"เออ กินแล้วนี่ไง"
ฉันหันไปขวางใส่เขาหลังจากที่เขาทักขึ้นมา ฉันนั่งตักไอศครีมเข้าปากช้าๆ ซึ่งตอนนี้ฉันก็นั่งเหม่อไปด้วย โดยไม่ทันสังเกตว่า อีตาลีออนหายไปแล้ว
อะไรนะ!!!! ลีออนไปไหนอ่า นายนะนาย เจอเมื่อไรจะจับกินซะเลยนี่ สักพักฉันก็ซัดจนหมดถ้วย พร้อมกับลีออนที่เดินมา
"หายไปไหนมายะ"
"เดินเล่น"
"ทำไมไม่รอฉัน หา!"
"ก็เธอชักช้านี่ แล้วที่กลับมานี่ก็เพราะกลัวเธอไม่มีตังค์จ่ายค่าไอศครีมไงล่ะ" นายนั่นว่าพลางทำหน้าเยาะเย้ย
"มั่วชะมัดเลยนายนี่"
ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเขาไปที่ด้านนอกร้าน อีตานี่ก็เดินเร็วเป็นบ้า -_- ฉันเดินออกมาจากร้านแล้ววิ่งไปที่ลีออนทันที
"เดินช้าจังเลยนะ ยัยเตี้ย"
"T-T "
"ไม่เถียงหน่อยเหรอ -___-"
"ฉันเคยเถียงนายชนะด้วยหรือไงเล่า T.T"
"ฮ่าๆๆ เธอไม่เหวี่ยงก็น่ารักดีนะเนี่ย"
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เดินไป ปล่อยให้ฉันยืนงงกับคำชมทางอ้อมของเขาตรงนั้น เมื่อฉันเรียกสติกลับคืนมาได้แล้ว จึงรีบวิ่งตามเขาไปทันที
"เฮ้อ วิ่งตามนายนี่เหนื่อยชะมัดเลย"
"ก็เธอเดินช้าเองน่ะ ยัยตุ่น"
"นายก็หัดเดินช้าๆซะหน่อยสิ"
"เธอนี่จริงๆเลยน้า"
"นีี่ นาย ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
"งั้น ฉันรอตรงนี้ละกัน"
ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทางห้องน้ำ ก่อนจะหันไปมองว่า อีตาลีออนทึ่มนั่นจะไม่เดินตามมา แล้วจึงสาวเท้าเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ฉันเดินเข้ามาด้านในห้องน้ำ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋า นิ้วมือกดเบอร์ของเพื่อนอย่างคล่องแคล่วตามความเคยชิน จากนั้นฉันจึงกดโทรออก หวังว่าคงจะรับสาย
'ฮัลโหล'
"โหลๆ ซูจี นี่ฉันชีแนลเองนะ"
'มีอะไรหรือเปล่า'
"ฉันเจอลีออนแล้วนะ "
'อะ..อะไรนะ'
เสียงตอบรับของทางฝ่ายปลายสายตกใจอย่างไม่เชื่อคำพูดของฉัน
"ลีออนกลับมาแล้ว"
'ไหน แกเล่ามาให้ฟังหน่อย'
"คือ เรื่องมันยาว ไว้จะเล่าให้ฟัง แค่นี้นะ"
'อืมๆ'
ทางด้าน ลีออน
10 นาทีผ่านไป
"ช้าจัง ยัยทึ่มนี่"
ชายหนุ่มเริ่มทำหน้ายุ่งๆ หลังจากที่เขาต้องยืนรอหญิงสาวอยู่เกือบ 15 นาที เขารีบเดินไปที่ห้องน้ำทันที
เขาก้าวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ในห้องน้ำหันมามองเขากันเป็นตาเดียวด้วยความอึ้งและตะลึง ก็มันเป็นห้องน้ำหญิงนี่ ไม่เว้นแม้กระทั่งฉันและหลายๆคนที่เดินผ่านไปมาทางนี้ ฉันรีบเดินมาที่เขาทันที ก่อนที่ความอายมันบังเกิดขึ้นไปมากกว่านี้
"นี่ นายเข้ามาทำไม"
"ทำไมล่ะ"
"เอ หรือว่า"
"ว่าอะไรของเธอ"
"หรือว่านายจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ"
"เฮ้ย ไม่ใช่นะ ยัยทึ่ม"
"อย่ามาโกหกน่า"
"เธอกล้าพูดออกมาได้ไงเนี่ย"
"จะเป็นไรไปเล่า คนเขารู้กันหมดแล้วนี่"
"เธอนี่มันจริงๆเลย ยัยผักชีเน่า"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
