เพื่อนรัก รักเพื่อน ( girlfriend )

..เช้าวันต่อมา..

"วงต่อไปขอเชิญทุกท่านไปชมกันได้เลยครับ!!!!!" นักเรียนคนนึงประกาศบอกทันทีที่วงของพีคขึ้นมานักเรียนก็ต่างปรบมือเสียงดัง

"........" พีคเตรียมร้องเพลงแล้วก็มองไปยังฟ้าที่ยืนอยู่กับนัทฟ้ามองพีคแล้วหันหน้าไปทางอื่น

"เพลงนี้เป็นเพลงที่พีคชอบมาที่สุด เชิญทุกท่านฟังได้เลยค่ะ"

"เธออยากอยู่กับฉันไหม อยากเดินด้วยกันไหมเธอ ผ่านเวลาสักแค่ไหน ใจยังอยากจะถามเธอ เธออยากอยู่กับฉันไหม จับมือกับฉันไหมเธอ ผ่านเวลาสักแค่ไหน อยากบอกเธอว่ายังเหมือนเดิม" พีคร้องเพลงและก็ดีดกีต้าร์ไปด้วยเมื่อถึงท่อนหุกของเพลงฟ้าก็หันมามองพีค

"ใกล้เธอแล้วใจยังสั่น จากวันนั้นฉันแน่ใจ ว่าฉันรู้สึก ยังหวังจะพบคำตอบ จะดีร้ายช่างมัน จะไม่เสียใจที่ถาม" มีอีกเสียงนึงที่ดังมานั่นคือเสียงร้องของเต้ย

".......^^" พีคหันไปมองเต้ยแล้วก็ตกใจแล้วก็ยิ้ม

"โว้วววววว ฮิ๊วววววววววววววว" เพื่อนๆต่างส่งเสียงให้กับความหวานของเต้ยและพีค

..ผ่านมา 1 ชั่วโมง..

"เต้ยรู้ได้ไงว่าพี่จะร้องเพลงนี้" 

"ก็.....พี่กานบอกมา เต้ยอยากเซอร์ไพรท์ที่พี่ชนะว่ายน้ำ วันนั้นเต้ยมีเซอร์ไพรท์ให้พี่แต่พี่ดันกับไปก่อน เต้ยเลยจะมาเซอร์ไพรท์วันนี้แทน"

"อืม" 

"ขอบคุณนะค่ะที่พี่ร้องเพลงนี้ให้เต้ย"

"พี่....คือ...."

"ค่ะ อะไรเหรอค่ะ"

"ดีใจด้วยนะแก เก่งมาก" นัทพูด

"ขอบคุณนะนัท" พีคเหมือนมองหาอะไรบางสิ่ง

"แกมองอะไรว่ะพีค" กานถามขึ้น

"แล้ว......ฟ้าล่ะ"

"เห็นบอกว่าฟ้าจะกลับบ้านแล้วนะ" นัทตอบ

"แล้วตอนนี้ฟ้าอยู่ไหนอ่ะ"

"อืม ไม่รู้เหมือนกัน"

"........เดี๋ยวมานะเว้ย" พีครีบวิ่งไปตามหาฟ้าโดยปล่อยให้เต้ยยืนงง

"ฟ้า ฟ้า ฟ้าเดี๋ยวก่อน" พีควิ่งไปหาฟ้า

"......."

"แกเป็นอะไรอ่ะ"

"เปล่าหนิ"

"แกเดินออกมาจากซุ้มงานทำไม"

"เราอยากลับบ้านแล้วอ่ะ" ฟ้าน้ำตาคลอเบ้า

"เราไม่รู้เหมือนกันนะว่าเต้ยจะทำแบบนี้"

".....ไม่เกี่ยวไรกับเราสักหน่อย"

"เรา...เราไม่ได้ร้องเพลงนี้ให้เต้ยนะ แต่เราร้องให้แก เราไม่รู้ว่าเต้ยจะรู้ว่าเราจะร้องเพลงอะไร"

"......"
"ขอโทษนะฟ้าที่เราไม่สามารถที่จะหยุดคิดกับแกเกินเพื่อนได้เลย"

"........" ฟ้าน้ำตาไหลอาบแก้มทั้ง 2

"แกรู้สึกยังไงกับเราตอนนี้ เอาจริงๆนะฟ้า"

"เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับแกหนิ"

"ถ้าไม่ได้รู้สึกแล้วทำไมแกต้องหลบหน้าเรา"

"เรา......เราคิดกับแกแบบนั้นไม่ได้หรอก"

"ทำไมล่ะฟ้า แกรู้สึกยังไงกับเรา"

"แกมีเต้ยแล้วแกอย่ายุ่งกับเราดีกว่านะ"

"เดี๋ยวดิฟ้า เราชอบแกนะ เราชอบแกมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่แกมีแฟนเป็นพี่ภูเราก็พยายามตัดใจแต่ขอโทษนะ เราแม่งตัดใจไม่ได้เลย"

"........"

"แกรู้สึกยังไงกับเราตอนนี้"

"เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับแก"

"แกแน่ใจนะที่แกไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราจริงๆ"

"............."

"โอเคฟ้าเราเข้าใจแล้วล่ะ" พีคน้ำตาไหลแล้วก็เดินไป

"ใจเย็นๆนะเต้ย" กานพยายามปลอบใจเต้ยเพราะเหลือเต้ยกับกานแค่ 2 คนที่ยังอยู่ในงาน

"...." พีคเดินมา

"ไอพีค ฟุบ" กานเข้าไปต่อยพีคจนล้มลง

"..........." พีคพยายามลุกขึ้น

"ทำไมแกทำกับเต้ยยังงี้ว่ะ" 

"เราขอโทษ" พีคพูดขณะที่เลือดสีแดงกำลังไหลออกมาจากมุมปากของพีค

"แกรู้มั้ยว่าเต้ยเค้ารักแกมากขนาดไหนอ่ะ แกรู้บ้างมั้ยว่าทุกครั้งที่แกไปไหนมาไหนกับฟ้าเต้ยเค้าเจ็บขนาดไหน"

"แล้วทำไมเต้ยไม่บอกพี่" พีคหันไปมองเต้ยที่นั่งร้องไห้อยู่

"เต้ยเค้ารู้ทุกอย่างเว้ย แค่เต้ยไม่พูดเพราะอยาทำให้ความรักของแกกับเต้ยมันนานๆไง" กานเข้าไปกระชากเสื้อพีคแล้วต่อยไปอีกที

"พอแล้ว ฮือๆ พอแล้วอย่าทำพี่พีคนะค่ะพี่กาน"

"ที่เราทำแบบนี้เพราะเราหวังดีนะเว้ยพีค แกกลับไปถามใจของแกเหอะว่าต้องการใครกันแน่ ถ้าเต้ยไม่บอกเรา เราคงไม่รู้หรอกนะ แกไปถามใจตัวเองให้ดีนะพีค เราไปล่ะ" พูดจบกานก็เดินออกไป

"พี่พีค ฮือๆๆ" เต้ยเข้าไปพยุงพีค

"ทำ ไม......เต้ยไม่บอกพี่"

"เต้ยไม่อยากเอาเรื่องพวกนี้มาทำให้ชีวิตคู่ของเรามันแย่" เต้ยร้องไห้

"เต้ย.....พี่ชอบฟ้า"

"........ฮือๆ พี่พีค"

"พี่ขอโทษนะ แต่...พี่ต้องทำแบบที่กานมันบอกคือให้ถามใจตัวเองดีๆ"

"........."

"พี่ถามใจตัวเองดีแล้วล่ะ ว่าพี่.......ชอบฟ้า เราเลิกกันเถอะ"

"ไม่อ่ะ เต้ยไม่อยากเลิกกับพี่ ไม่เลิกนะค่ะ" เต้ยร้องไห้หนักกว่าเดิม

"พี่ขอโทษนะ" พีคพูดจบก็เดินออกไปโดยปล่อยให้เต้ยนั่งร้องไห้

"ฮือๆๆๆๆๆๆๆ"