DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]

 

   PLEASE GIVE ME A CHANCE

 

 

---

 

 

-----PEAK PART----

 

     พี่ลัคหายไปไหนนนน!! เมื่อคืนผมเมามาก หลังจากพาพี่ลัคเข้าห้องน้ำไป สักพักพี่เค้าก็ไล่ผมออกมา ผมไม่อยากทะเลาะให้เป็นเรื่องใหญ่โต ตอนนั้นพี่ลัคเมามาก ผมเลยยอมออกมาก่อน แต่พอสักพักใหญ่ๆผมก็ไม่เห็นวี่แววของพี่ลัคเลย พี่เค้าหายไปไหนวะ ชิบหายแล้ววว ผมโทรหาเป็นสิบๆสายแล้ว แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ พี่ไปอยู่ไหนวะเนี่ย ผมเป็นห่วงนะ

 

เช้าวันต่อมาผมเลยตัดสินใจออกตามหาพี่ลัค ผมคิดว่าพี่เค้าเมามาก ไม่น่าจะขับรถออกไปเอง ... หรือว่า !!!! ไอ้พอตเตอร์ ต้องเป็นมันแน่ๆ มันเอาพี่ลัคของผมไปใช่ไหม แล้วเราจะได้เห็นดีกัน

 

ผมจำบ้านมันได้ ตอนนั้นพี่ลัคเคยให้ผมไปติวบ้านมัน หึ ไอ้พอตเตอร์เอาพี่ลัคของกูคืนมาา

 

ผมจึงรีบมาที่บ้านของไอ้พอตเตอร์ทันทึ

 

ติ๊งต๊องง~

"ใครวะ ขัดจังหวะชิบหาย" เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาจากบ้าน ต้องเป็นเสียงไอ้พอตเตอร์แน่ๆ

 

"อ้อ มึงนี่เอง ไอ้แมวขโมย" มึงไม่ใช่เหรอที่ขโมยพี่ลัคมากหนะ !!

 

"พี่ลัคอยู่ไหน" ผมพยายามความคุมสติ ทำใจดีสู้เสือไปอย่างนั้นแหละ

 

"มึงนี่กัดไม่ปล่อยเลยนะ มายุ่งกับเมียชาวบ้านเขาอยู่ได้" เหอะ ถ้าไมใช่คนของผม ผมก็ไม่ยุ่งหรอก อย่าคิดว่าพี่ลัคสำคัญกับตัวเองคนเดียวสิวะ

 

"พี่ลัคของผมอยู่ไหน"

 

"หึ เด็กน้อย เอาเวลาไปเรียนหนังสือดีกว่านะ กูไม่อยากทำร้ายเด็กหวะ" มันเดินมาเปิดประตูบ้านพร้อมกระชากคอเสื้อผมอย่างไม่ทันตั้งตัว

 

"พอตเตอร์ปล่อย !" O_O นั่นมันพี่ลัคนี่!!! พี่อยู่กับมันจริงๆด้วย มันลักพาตัวพี่มาแน่ๆ

 

"ทำไม มึงปกป้องชู้มึงเหรอ" ไอ้พอตเตอร์ตะหวาดพี่ลัค แต่ดูเหมือนพี่ลัคจะไม่กลัวเลยสักนิด

 

"ชู้พ่องง นี่น้องกู หยุดทำตัวเป็นหมาบ้าสักที"ใครบอกพี่วะ ว่าผมอยากเป็นแค่น้อง...

 

"แต่ดูเหมือนไอ้นี่จะไม่อยากเป็นน้องมึงเท่าไหร่นะ"

 

"ทำไมพี่ต้องทำร้ายพี่ลัคด้วย ปล่อยพี่เค้าไปเถอะนะ ผมขอร้อง"

 

"หึ เมียก็ต้องอยู่กับผัวสิวะ มึงไม่รู้รึไง" มันมองหน้าผมแบบแค้นเคือง

 

"พอตเตอร์ถ้ามึงไม่ปล่อยพีคกูจะหนีมึงไปอีก และมึงจะไม่มีวันได้เจอกูอีก"

 

"มึงคิดจะต่อรองกับกูเหรอ ? ได้ งั้นเราสามคนมาตกลงกัน กูใจกว้างพอจะตกลงนะ แต่กูไม่ใจกว้างพอจะแบ่งเมียให้ใคร" ตกลงอะไรวะ ไอ้พอตเตอร์มันปล่อยคอเสื้อผมแล้ว

 

"ถ้ากูปล่อยมึงไป มึงจะไปอยู่ไหน ลัคกี้?"

 

"บ้านดิ" ผมแอบผิดหวังนิดๆที่พี่ลัคไม่ไปอยู่กับผมเหมือนเดิม

 

"แล้วมึง ต้องการให้กูปล่อยลัคกี้ไปใช่ไหม "

 

"ใช่ พี่ปล่อยพี่ลัคไปเถอะ"

 

"กูปล่อยมึงก็ได้ลัคกี้ แต่ ห้ามมึงมายุ่งกับเมียกูอีก ไอ้หน้าอ่อน ตกลงไหม" ทำไมต้องห้ามด้วยวะ ในชีวิตผมมีแค่แม่แล้วก็พี่ลัค แค่สองคนเองนะ

 

"มึงเป็นพ่อกูเหรอวะ จะมาบังคับกูทำไม"

 

"พ่อของลูกมึงไง หุบปากซะ เก็บของเดี๋ยวกูไปส่ง"

 

"ผมไม่ตกลง !!" ผมไม่ยอมหรอก

 

"กูคิดละ ว่ามึงต้องคิดกับเมียกูมากกว่าพี่น้องใช่ไหม" ผมไม่กล้าหันไปสบตาพี่ลัคกี้เลย เอาไงดีๆๆๆ บอกก็บอกวะ

 

"อืม พี่ลัคกี้เค้าไม่ได้เต็มใจจะเป็นเมียพี่ตั้งแต่แรกสักหน่อย พี่มันคนขี้โกง"

 

"พีค ?! นะ นายหมายความว่าไง" พี่ลัคดูตกใจมากกับสิ่งที่ผมกำลังจะสื่อออกมา

 

"ผมชอบพี่ ชอบมานานแล้ว แต่ผมไม่อยากให้พี่เกลียดผม ผมก็เลยไม่ได้บอก พี่อย่าเกลียดผมนะ"

 

"พะ พี่ไม่ได้เกลียดนาย พีค" ช็อคครับ ผมไม่อยากให้พี่รู้เลยด้วยซ้ำ ผมกลัวพี่เกียจผมแล้วไม่คุย ไม่เจอกับผมอีก แต่ผมต้องทำเพื่อปกป้องพี่

 

"มึงเห็นไหม กูคิดผิดที่ไหน ฉะนั้นถ้ามึงอยากให้กูปล่อย กูก็จะปล่อย แต่มึงห้ามยุ่งกับเมียกูอีก"

 

"พอตเตอร์..." พี่ลัคเรียกเหมือนพยายามจะห้ามความคิดของไอ้พี่พอตเตอร์

 

"ทำไม หรือจะไปอยู่กับชู้ หน้ามันดูอยากให้มึงไปอยู่ด้วยนะ" หน้าผม...บอกอย่างนั้นเหรอ -0-

 

"น้องเค้าไม่ได้เป็นชู้กู มึงเข้าใจไหม งั้นตกลงตามนี้"

 

"ตะ แต่ พี่ลัค..." แบบนี้ก็หมายถึง...ผมจะไม่ได้คุยกับเจอพี่ลัคแล้วเหรอ

 

"พี่ไม่ได้เกลียดเรา แต่พี่ให้เราได้แค่พี่น้อง จริงๆ" ผมไม่ยอมให้ผมเกิดขึ้นแน่ ผมเฝ้ารอพี่มาตลอด ทำไมโอกาสผมมันพังลงง่ายๆ เพราะผู้ชายคนนี้

 

"ไม่จริง สักวันพี่ต้องรักผม เหมือนที่ผมรักพี่ ผมมาก่อนเค้านะ ทำไมพี่ไม่ให้โอกาสผมบ้าง"

 

"พีคฟังพี่นะ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าใครมาก่อน ใครมาหลัง แต่พีคเป็นน้องพี่นะ ยังไงพี่ก็ต้องรักน้องอยู่แล้ว"

 

"ผมขอ...โอกาส นะพี่ลัคให้ผมได้ดูแลพี่ ในแบบที่ไม่ใช่พี่น้องบ้างได้ไหม"

 

"เฮ้อ ถ้าพี่ให้โอกาสพีค..."

 

"ไม่ได้ กูไม่ให้ มึงจะมาจีบเมียกูได้ไง ลัคกี้มีผัวแล้ว มึงไม่เข้าใจรึไงห้ะ ?!?" มันขัดจังหวะผมอีกแล้ว พี่ลัคกำลังจะให้โอกาสผมแล้วนะ

 

"พอตเตอร์มึงหุบปากซะ กูขอคุยกับน้องก่อนได้ไหม แล้วมึงต้องการอะไรก็ตามสบายเถอะ มึงได้ทุกอย่างไปจากกูแล้วนี่" พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง...

 

"รวมถึง...หัวใจของพี่ด้วยรึเปล่า พี่ลัค"

 

"เอ่อ...คือ พี่ไม่รู้ ตอนนี้พี่กำลังสับสน" แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธสินะ

 

"เขากำลังเข้าไปในนั้นใช่ไหม... ผมยัง มีโอกาสจะได้เข้าไปบ้างไหม"

 

"พี่ไม่รู้ พี่อยากอยู่คนเดียวสักพัก พีคเข้าใจพี่ไหม" พี่ลัคมีสีหน้าลำบากใจ

 

"ครับ ผมเข้าใจ งั้นพี่รีบไปเก็บเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวคนขับรถเขาจะรอนานนะ" ผมยิ้มน้อยๆ แสดงความจริงใจให้

 

"กูเป็นผัว ไม่ใช่คนขับรถ สัสส" เห้อ พี่ไอ้พี่พอตนี่ก็ย้ำจังเลย อย่าให้ผมร้ายบ้างนะ

 

"อย่าทำอะไรพีค เด็ดขาด !!" ผมรู้สึกอุ่นใจไม่น่อยที่พี่ลัคพูดแบบนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นห่วงในแบบพี่น้องก็เถอะ...

 

"หวงจังนะ..." เหมือนไอ้พี่พอตจะออกอาการนอยด์ๆบ้างแล้ว หึ

 

หลังจากนั้นพี่ลัคก็กระแถกเท้าเข้าไปในบ้านแบบเคืองๆ หลังจากนั้นไอ้พี่พอตเตอร์ก็หันมาคุยกับผมด้วยสายตาที่จริงจัง

 

"กูไม่อยากมีเรื่องกับมึงนะไอ้หน้าอ่อน มึงคือคนที่ลัคกี้รัก แต่อย่าสำคัญตัวผิด เค้ารักมึงแบบน้องชาย และตอนนี้กูเป็นเจ้าของทั้งตัวและหัวใจของลัคกี้ " ทำไมดูเขามั่นใจในคำพูดนั้นจัง...

 

"พี่ลัคกี้จะต้องให้โอกาสผม พี่อย่าดีใจไปหน่อยเลย พี่ลัคกี้กำลังสับสน พี่เค้าอาจจะยังไม่รู้ใจตัวเองก็ได้"

 

"งั้นดวลแบบใสๆนะ กูก็อยากจะพิสูจน์ตัวเองเหมือนกันว่ากูก็รักเค้าจริงๆ ไม่ได้เห็นเค้าเป็นของเล่นแบบที่เค้าคิด"

 

"พี่เห็นผมเป็นเครื่องมือเหรอ"

 

"กูเห็นมึงเป็นโอกาส มึงอยากได้โอกาสไม่ใช่รึไง หึ ได้เป็นสมใจอยากแล้วนี่ จะเอาอะไรอีก"

 

"หวังว่าพี่จะลูกผู้ชายพอ ไม่กีดกันผมมากไปไม่กลืนคำพูดตัวเองนะ"

 

"มึงก็เหมือนกัน"

 

พี่พอตเตอร์ใจดีกว่าที่ผมคิด มันแต่ดุไปงั้นเอง
(รึเปล่า ?) หลังจากผมคุยกับไอ้พี่พอตเตอร์ไปสักพัก พี่ลัคกี้ก็แบกกระเป๋าเป้ออกมา

 

"จะไปได้ยัง หนักนะเว้ย"

 

"มากูช่วย" ไอ้พี่พอตเตอร์ไปช่วยพี่ลัคกี้ถือกระเป๋า ผมก็ไปช่วยเปิดปาะตูรถให้

 

"เห้ย อะไรวะเนี่ย กูไม่ได้เป็นง้อยนะ เป็นอะไรกันวะ ?"

 

"ผัวมึงไง" ผมเกลียดคำนี้จริงๆหวะ ผมเห็นหน้าพี่ลัคแลเวเขาก็คงคิดเหมือนผม หน้าเอือมเชียว ฮ่าๆ

 

"มึงจะเป็นอะไรก็เป็นเถอะ กูเหนื่อยจะเถียงแล้ว - -"

 

 

 

หลังจากนั้นผมก็แยกตัวออกไป เพราะมีเรียน เช้า เฮ้อออ นี่ผมปล่อยเนื้อชิ้นโตไว้กับไอ้เสื้อหิวโซแบบนันมันจะดีเหรอวะ ผมอยากจะอยู่ใกล้ๆพี่ลัคเหมือนกันแต่ก็ไม่อยากให้พี่เขาอึดอัดกับความรู้สึกของผม ผมอยากให้ทุกอย่างเหมือนเดิม ให้พี่เขาสนใจผม ดูแลผม เหมือนเดิม....

 

พี่พอตเตอร์มันหวงพี่ได้...ผม ก็หวงพี่ได้เหมือนกัน ผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก ผมรู้จักพี่ลัคก่อนพี่ด้วยซ้ำ โอกาสก็ต้องเป็นของผมก่อนสิ แล้วเจอกันครับ 'พี่ลัคกี้ของผม'

 

 

--------thanks--------

 

 

---