แบดบอยวายร้ายปะทะยัยหน้าใสโลกสวย

วิ้ง~~

หือ=_=แล้วแสงแดดที่ไหนมันบังอาจมาส่องตาฉันเนี่ย เช้าแล้วเหรอ ว่าแต่กี่โมงแล้วหละ

7.30

ฮะ...เฮือกกกO_o เจ็ดโมงครึ่ง

อ๊าาาา นี่มันสายแล้วนินาทำไมเมื่อคืนฉันไม่ตั้งนาฬิกาปลุกนะ ฮือๆๆอย่างนี้ต้องโดนคุณพ่อด่าแน่เลยTTเพราะไหนจะต้องอาบน้ำแต่งตัวทานอาหารเช้าแล้วก็ต้องขับรถอีกหละ นี่มันเกินแล้วทั้งนั้นนะ ฮือ ถึงโรงเรียนนานาชาติที่ฉันเรียนอยู่จะเริ่มเรียนแปดโมงครึ่งก็เถอะ

อ๊ะ!แล้วนี่ฉันมัวพล่ามอะไรอยู่เนี่ย รีบไปอาบน้ำเซ่!!!

7.45

อ๊าาา ยังถือว่าทันอยู่นะ ฉันรีบแต่งตัวสะพายกระเป๋าวิ่งทึ่กทั่กลงมาข้างล่างอย่างรวดเร็วทันที

...

แต่ก็หาได้พบวี่แววของคุณพ่อไม่ ได้ยินแต่เสียงคุณแม่ทอดปลาทูอยู่ในครัวเท่านั้นแหละ=_=

"คุณแม่คะ คุณพ่อหละคะ"ฉันเดินเข้าไปถามคุณแม่ในครัว พร้อมกับเปิดตู้เย็นหาแซนวิชด์ที่เหลือเมื่อคืนกินเป็นอาการเช้ารองท้องไปด้วย

"คุณพ่อหรอ..."คุณแม่พูดขึ้นพร้อมกับจับปลาทูหักครึ่งตัวเตรียมทอด

"ไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วล่ะจ้ะ"

"อะ...อะไรนะคะ"

"คุณพ่อเค้าออกไปตั้งแต่เจ็ดโมงตรงแล้วหละ เห็นว่ามีประชุมด่วนน่ะ"

"ละ...แล้วหนูจะไปโรงเรียนกับใครหละคะ"นั่นสิ เพราะปกติฉันจะไปโรงเรียนพร้อมกับคุณพ่อทุกครั้งแต่นี้พ่อก็ได้ชิ่งไปก่อนแล้ว หรือว่า...

" 'ฝันหวาน'ของแม่ก็ต้องไปกับรถไฟฟ้าไง^^"

ตุ้บ!

กล่องพลาสติกที่ถืออยู่ร่วงหล่นพร้อมกับแซนวิชด์ที่กระจัดกระจาย คุณแม่วางตะหลิวลงและเดินมาใช้มือข้างที่เพิ่งหักปลาทูไปมาวางบนหัวฉันพร้อมกับลูบเบาๆ

"ลูกตื่นสายเองนะจ๊ะ ไปรถไฟฟ้ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไรหรอก หนูก็เคยขึ้นมาแล้ว"

"T^T"

"อีกอย่าง...ทำอย่างนั้นมันเสียของหมดนะจ๊ะ"

7.55

ในที่สุด ฉันก็ต้องมาจบที่รถไฟฟ้าอยู่ดีTT โธ่ ที่จริงรถไฟฟ้ามันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก แต่ที่ฉันไม่ชอบก็คือการต้องไปยืนเบียดกับใครต่างหากหละ นอกจากจะไม่มีที่นั่งแล้วก็ยังต้องไปทนดมกลิ่นเต่าใครมั่งก็ไม่รู้ ยิ่งเตี้ยๆอยู่ด้วยTT

เอ้า!หวานวิ่งสิหวานวิ่ง!!!

ระหว่างวิ่งนี้ฉันจะแนะนำตัวไปด้วยนะคะ

อะแฮ่ม! อันยองค่าาาา~~ฉันชื่อฝันหวานค่ะ ชื่อจริงคือ อภิสรา เชิดชูวงศ์ค่ะ เป็นคนไทยแท้ที่เก่งภาษามากๆและเรียนอยู่ที่โรงเรียนนานาชาติไนท์ติงเกลค่ะ เขียนชื่อเต็มว่า Nightingale International School(NIS) นั่นเองค่ะ อยู่ชั้นม.5ห้องเอ ที่สำคัญคุณพ่อของฉันเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนนี้ค่ะ><และฉันเองก็เป็นรองประธานนักเรียนของโรงเรียนนี้ด้วยค่ะ อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ ฉันไม่ได้ใช้เส้นสายอะไรทั้งสิ้นในการได้ตำแหน่งนี้มานะ>.<ที่เพื่อนๆพี่ๆน้องๆเลือกฉันก็เพราะว่า ฉันมีความรับผิดชอบดี เป็นระเบียบ อัธยาศัยดีค่ะ อย่าว่าฉันยอตัวเองนะ เพื่อนเค้าบอกมา>.<และที่สำคัญ ฉันเป็นติ่งเกาหลีค่าาาาา กรี้ดกร้าดดดดด~~โดยเฉพาะexoไรงี้ชอบมากเรยค่ะ เมนซิ่วนะคะเมนซิ่ว หุหุ

อ๊ะ!นั่นไง รถไฟฟ้ามาพอดีเลยอะ เพิ่งแนะนำตัวเสร็จไปแป๊บเดียวเอง

ปิ๊บๆๆๆ

ฟิ้วววว~~

อาาาา รอดตัวอย่างเฉียดฉิวนะเนี่ย ในที่สุด ฉันก็ได้มายืนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของผู้คน  อันประกอบไปด้วยคนวัยทำงาน เด็กม.ต้นและม.ปลายจากโรงเรียนอื่น อะโหยยย แต่ละคนนะ รักแร้นี่ชุ่มฉ่ำไปด้วยเหงื่อแบบเปียกชื่นสดใสกันทั้งนั้นเลยTTต่างคนต่างก็ประโคมน้ำหอมกันมาซะ ชวนอ้วกอะค่าาาบอกแล้วไงว่าเตี้ยอยู่ ฮือออ โลกใบนี้มันช่างโหดร้าย คุณพ่อปล่อยให้สาวโลกสวยมาเผชิญโลกใบนี้ได้อย่างไรคือแบบ คนส่วนใหญ่ต้องยืนอะแล้วก็ต้องเอื้อมมือจับราวข้างบนไว้ แล้วพอวิ่งมาเหงื่อมันก็ชุ่มมาเลยยิ่งมาเจอบรรยากาศแบบนี้กลิ่นก็เลยพากันโชยออกมาจากตัวทุกคนทั้งกลิ่นเหงื่อกลิ่นน้ำหอม อะโหยยย และที่สำคัญฉันยังยืนอยู่ใต้ลม ใต้รักแร้ของนายอ้วนเหม็นเปรี้ยวคนหนึ่ง โฮฮอ ทำไมต้องสูงกว่าฉันด้วยฟระเนี่ยYOY

ปิ๊ง~~~

อุต้ะ!อยู่ดีๆสายตาที่พยายามจะหลบจากรักแร้ของนายอ้วนคนนี้ ของฉันก็บังเอิญไปสบสายตากับใครคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สีเหลืองในรถไฟฟ้า บอกได้เลยว่าหล่อมว๊ากกกกกกกก ผมสีดำสนิทที่ซอยอย่างเท่ๆตามประสาวัยรุ่น ริมฝีปากสีพีชระบายยิ้มบางๆ นัยน์ตาสีดำเป็นประกายน้อยๆใบหน้ารูปไข่รับกันได้ดีกับจมูกโด่งเป็นสันได้รูปสวยนะ...นี่มันเจ้าชายชัด*O*

"..."

"..."

ต่างคนต่างจ้องโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร เค้ายังยิ้มให้ฉันอยู่ แต่ฉันกำลังจ้องเขาด้วยความหลงใหล ไล่ตั้งแต่ผม ลงมาจนกระทั่งตา จมูก ปาก คอ หน้าอก หน้าท้อง และๆๆ...เอ๋?นั่นมันชุดนักเรียนของNISไม่ใช่เหรอ?

โอ๊ะ!ฉันก็เพิ่งสังเกตนะเนี่ยว่ามีผู้ชายอีกคนที่แต่งเครื่องแบบเดียวกันกำลังนั่งฟังเพลงและหลับตาพริ้มอยู่บนเก้าอี้สีเหลืองข้างๆชายคนแรกซิึ่งตำแหน่งที่เขานั่งเป็นเก้าอี้ริมสุดพอดี โหวววววOoOหล่ออีก แล้วค่าาา คนนี้>O<เขามีผมสีน้ำตาลซอยเหมือนกับชายผมดำคนแรก คนตายาวเป็นแพหนา จมูกโด่งรั้นเชิดน้อยๆเหมือนคนถือตัว ริม ฝีปากหยักได้รูปสีส้มๆนั่น อร๊างงงง~~ระทวยเลยค่าวันเดียวเจอคนหล่อถึงสองคน ว่าแต่...พวกเค้าจะไม่ลุกขึ้นให้ฉันนั่งหน่อยเหรอ=_=?

คนผมน้ำตาลฉันไม่ค่อยว่าหรอกนะเพราะเขาหลับตาอยู่ แต่นายผมดำที่นั่งจ้องหน้าแล้วยิ้มให้ฉันอยู่นี่สิ คือเค้าก็เห็นแล้วนี่นาว่าฉันใส่เครื่องแบบโรงเรียนเดียวกับเค้าน่ะ แต่เค้าก็ยังไม่ยอมเสียสละที่นั่งอันมีค่าของตัวเองให้ฉันที่ยืนดมเต่าของคนอื่นอยู่ตรงนี้เลยซักนิด...จร้าาาาาา พ่อคนแมน=_= เอ๊ะ!ไม่สิ ฉันควรจะคิดในแง่ดีนะ ที่เค้าไม่ยอมลุกอาจจะเป็นเพราะว่า เค้า...เท้าเจ็บ ข้อเสื่อม อะไรประมาณนี้ ใช่แล้วหละ ฉันต้องมองโลกนี้ให้สวยๆเข้าไว้ นั่นน่ะสินะ บางที่เค้าอาจจะไปเตะ...

พลั่ก!

...เตะ..ตะ.."ว้าย!!!"

ตุ้บ!

อะไรเนี่ย อยู่ดีๆก็มียัยเด็กม.ต้นอ้วนๆคนนึงที่มักจะยืนกระดุกกระดิกอยู่ตลอดเวลาเพราะกำลังคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่ด้วยความเขิน=_=และยืนบิดไปม้วนมา จนก้นบานๆของหล่อนกระแทกร่างบอบบางของฉันมาล้มเสียหลักลงบน...

ตะ...ตักของผู้ชายผมสีน้ำตาลคนนั้น!!!

แต่มันอยู่ในท่าอุบาทว์มากนะ ไม่ค่อยอยากจะอธิบายหรอกTT คือฉันอยู่ในท่าพุ่งหลาวเหมือนจะจับอะไรสักอย่าง ทำให้ลำตัวของฉันพาดอยู่บนหน้าขา(ตัก)ทั้งสองข้างของหนุ่มผมน้ำตาลคนนั้นU_U โธ่ ล้มลงบนตักหนุ่มหล่อทำไมไม่ล้มแบบหันหน้าเข้าหาอะ ล้มแบบนี้มันอายนะเฟร้ย แถมคนมองทั้งรถไฟฟ้าเลย ฮือๆๆๆๆบอกแล้ว โลกนี้มันโหดร้ายยยยยTOT!!!!

อ๊ะ!เค้าลืมตาขึ้นแล้ว!!!(มันก็แน่หละย่ะ)อยากจะบอกว่าตาสีน้ำตาลอ่อนของเขาสวยมากๆๆๆๆดูน่าหลงใหลและเย็นชาไปในตัวเดียวกัน(ใช้หางตามองหนะ)แต่เขาก็ไม่แสดงท่าทีตกใจอะไรมากมาย เพียงแต่มองหน้าฉันนิ่งติดจะรำคาญด้วยซ้ำ โฮ~~คนหล่อใจร้ายมากYOY(ซบหน้าลงบนฝ่ามือพร้อมกับร้องไห้อย่างหนัก:มโน)

ฮะ..เฮ้ย!!

และ...และแล้วคนหล่อก็ค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาใกล้ฉันเรื่อยๆจนปากสีส้มสวยนั่นกำลังจะชนแก้มฉันอยู่แล้ว ใกล้มากจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆแบบผู้ชาย ใกล้มากจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดอยู่บนไรผม

"เธอ..."

เสียงแหบต่ำสุดเซ็กซี่ดังขึ้นใกล้ๆหูยามที่ริมฝีปากสีส้มนั้นขยับเป็นคำพูด

ตึกตัก~ตึกตัก~ตึกตัก~

สะ...เสียงหัวใจ จะดังไปมั้ยเนี่ย>///<

ในขณะที่ริมฝีปากสีส้มนั้นจะขยับอีกครั้งฉันรีบหลับตาปี๋เพราะเขาค่อยๆเคลื่อนใบหน้าหล่อละลายใจเข้ามาเรื่อยๆ

"ไป...ตาย...ซะ!"

O_o!!!!!!!

งะ...เงิบ~~ฉันลืมตาขึ้นอย่างช็อคๆจังหวะหัวใจที่กำลังเต้นแรงเมื่อกี้ดิ่งวูบลงจนแบจะหยุดเต้นT//Tถึงเสียงพูดเมื่อกี้จะเบามากแต่มันก็ดังพอจนทำให้คนที่นั่งข้างๆเขาถึงกับหลุดขำคิกออกมา

หัวเราะอารายย้าาาาาาาา!!!

ฮือๆฉันอาย ช่วยเอาเพื่อนนายไปเก็บทีT///T

Next station...Chidlom...

เสียงประกาศจากลำโพงทำให้ฉันรู้ว่า ฉันต้องลงสถานีนี้ แต่ฉันไม่สามารถที่จะพยุงตัวเองออกไปจากตักของชายคนนี้ได้เลย คือไม่ใช่ฉันอยากจะนอนต่อในท่านี้นะ ฉันพยายามจะดันตัวเองแล้วนะ แต่ในสองคนนี้ไม่มีใครช่วยฉันเลยยยย โฮฮฮฮ จะแมนไปถึงไหนฟระ

อ๊ะ!แต่ถ้าสองคนนี้เรียนอยู่NISจริงเค้าก็ต้องลงสถานีนี้เหมือนกับฉันสิ แต่ช่วยพยุงฉันลุกออกไปจากตักนายก่อนได้มั้ย ไอ้คนใจร้าย!คำว่า'ไปตายซะ!'ของนายเนี่ย คิดว่ามันจะทำให้ฉันมีแรงฮึดลุกได้รึไงเล่า!!!

ปิ๊บๆๆๆ

อ๊ะ!ในที่สุดประตูรถไฟฟ้าก็เปิดออกพร้อมกับฉันที่กำลังทำท่านกกระพือปีกเพื่อพยายามื่จะลุกให้ได้ ฮือออ ทุเรศที่สุดT^T

"ฉันบอกเธอแล้วนะ"

หนุ่มปากส้มนั่นเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับ...

พลั่ก!

ลุกขึ้นโดยที่มีฉันอยู่บนตัว มันเลยเกิดปรากฏการณ์'คนม้วนลงมาจากตักคน'เหมือนฉันนี่ไง ฉันเกิดการหมุนตัวลงมาจากตักของหมอนั้นแล้วล้มลงมานั่งเอ๋ออยู่บนพื้นรถไฟฟ้าพร้อมแรงกระแทกที่ก้นอย่างสวยงามTOT

แล้วหมอนั่นก็เดินจากไปด้วยใบหน้าเฉยชาพร้อมกับเพื่อนผมดำที่หัวเราะขำไปตลอดทาง โดยที่ทิ้งฉัน นางสาวโลกสวยไว้ตรงนี้...

กรี๊ดดดดดดด!!!!=[ ]=

โลกใบนี้ไม่ได้สวยงามเลย ไม่เลยสักนิด!!!!

          จบไปแล้วนะคะกับบทนำของคู่พระนาง

มีอะไรก็คอมเม้นท์ติชมได้นะคะ จะได้นำไปพัฒนา                       ในการเขียนตอนต่อไป

เรื่องโดย:sweetexo

ที่ปรึกษา:NightPare