รักได้ไง ไอ้หนุ่ม HOT
เขียนโดย 
acertam
วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.56 น.
แก้ไขเมื่อ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2557 20.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) สายตาแบบนั้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแสงแดด ที่ดูจะอบอุ่น พร้อมกับร่างชายหนุ่ม ทั้ง 2 บนที่นอนที่แสนจะอบอุ่น แต่ในใจอีกคนหนึ่งกับทรมานหัวใจ เพราะกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แย่ลงกว่าเดิม
"เฮ้ย ตื่นสิวิน ตื่นๆ 7 โมงครึ่งแล้ว" ใช่ 7 โมงครึ่งแล้ว
"คร๊าบบบบบบบ" ดูหน้ามันตอนตื่นสิเหมือนแมวน้อย สุดๆ
"มองไรก้อง ไม่เคยเห็นคนน่ารักตื่นนอนหรอ" น่ารัก กล้าพูดมาก ดูมันยั่วๆ โอ้ยยยอยากตาย
ผมรีบลุกจากที่นอน แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ กลัวๆสายตามัน
07:45
"เชี่ย กูบอกให้ตื่นเร็วๆก็ไม่ตื่น" ใช่ครับ ตอนนี้เราตั้งมานั่งทานขนมปังกันในรถ ด้วยความรีบ เพราะต้องไปเข้าแถว
"เขาขอโทษ" เออๆ ได้แต่ขอโทษตลอดล่ะมึง
พวกเรา 2 คนรีบลงจากรถโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกับวิทย์เขาสักคำ รีบวิ่งเข้าโรงเรียนไปที่แถว
"ดีนะที่ทัน ก่อนปิดประตู" โอ้ยยยเหนือยครับพี่น้องครับ
"แฮ่ๆ ขอโทษ" ดูมันทำหน้าอ้อน โอ้ยยยยยย
"เฮ้ย พวกมึงมาช้านะสัส" แหม๋ดูมันพูด ไอ้ปากหมาเนสเอยยย กูเหนือยรู้ไหม
ผมไม่คุยกับมันหรอกคับ พอเข้าแถวเสร็จ ผมกับเพื่อนก็ไปรอเรียน คาบแรกในห้องเรียน ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องเท่านั้นล่ะครับ
"เธอ ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอน 14 ตอนที่ฉันมีแฟนคนแรก นึกๆข้างในมันหวั่นมันไหวแปลกๆ เธอรู้ไหมฉันเหมือน 14 อีกครั้ง" แล้วเราจะไปรู้ได้ไง ไอ้บ้ากานเข้า มันเข้ามาในห้องเรียนเราได้ไงไม่รู้
"ไอ้กานมึงมาหาเรื่องกูถึงถิ่นเลยหรอฮ่ะ" เอาแล้วเพื่อนเนส รีบเดินไปกำคอเสื้อมัน
"เฮ้ย หยุดๆ " เออหยุดๆ หัวหน้าห้องเรานะครับบอกไอ้เนสให้หยุด
"กูบอกให้มันมาสอนกีตาร์ให้ มึงก็ใจเย็นๆสิว่ะ ไอ้เนส" หัวหน้าห้อง
"เออๆ" ไอ้เนสเอามือออกจากคอเสื้อ แล้วก็เดินมานั่งโต๊ะมัน
"ก้องว่างไหม" ฮ่ะใครมายืนถาม ผมเงยหน้าขึ้น ชัดเลยไอ้หนุ่ม ฮอต
"ไม่" ใช่ไม่ว่ะ เราไม่ยุ่งกับหนุ่มฮอต
"ว่างหน่อยนะๆ" ทำไมว่ะ ไม่พมาจับมืออีก ส่งสายตามาอีก แบบที่คนรักเขาส่งให้กัน (ก็ใช่คนรักไง) นี่เจ๊ อะไรๆ (เปล่านะ)
"นี่ ปล่อยมือเพื่อนเรานะ" ใช่ครับก็คุณวิน สุดหึงหวงผมนั้นล่ะ ลุกขึ้นทำเอาเพื่อนในห้องมองมันด้วยความตกใจ
ตอนนี้หรอครับ ผมอยู่ระหว่างกลางครับ พูดอะไรไม่ได้ เพราะเหมือนกับจะเกิดศึกสงครามในห้อง
ก็ดูไอ้กานสิคับ ทำสายตาอยากฆ่าไอ้วิน ไอ้วินยอมที่ไหนล่ะ มันก็ทำได้เห็นน่ารักๆแบบนี้โหดเน้อ
"ปัง ปัง"
เสียงไม่เคาะโต๊ะนะครับ ใช่ครับอาจารย์ท่านเขามา พร้อมกับเอยคำว่า
"นี่ เธอ 2 คนจ้องกันอีกนานไหม แล้วนี่นายตััวสูงงๆนะไม่ใช่เด็กในห้องนี่หนิ กลับห้องนายไปซะ"
ใช่ครับเสียงครู ผู้ชายพูดขึ้น โล่งเลยเรา
"ครับครู" ใช่ๆออกไปไอ้บ้ากาน
"เราจะทำให้นายว่างให้ได้" แน่ๆ มันยังไม่หยุด ก็บอกว่าไม่ว่างไง
สิ้นเสียงพูด ร่างสูงก็เดินออกไป มันคิดอะไรของมันเนี่ย ผมล่ะหนักใจ
12:00
เสียงกริ่งดังขึ้น ไม่ใช่สิเสียงสวรรค์ พระเจ้าหิวข้าว อุบ! ผมหิวข้าว ฮ่าๆ ยังจะเล่น
"ก้องจะทานอะไร เดี๋ยววินไปซื้อให้" แหม๋พ่อคุณ เริ่มแสดงความเป็นเจ้าของมากเลยนะ ก็ดีขี้เกียจเดินนั่งรอที่โต๊ะแหละกัน
"หวานนะมึง 2 คนนะ" หวานบ้านมึงนะดิไอ้ บ้าเนส
"เรื่องของกรู" ฮ่าๆ ใช่เรื่องของผม
"เออ ยอมๆ" น่าน ยอมแล้ว
ในขณะที่คุณเพื่อน สุดรักของผมไปเข้าแถวซื้อข้าว ผมก็นั่งเล่นเกมส์แบบน่าเบื่อ ก็เล่นตายทุกตา
"พรึบ" อ้าววว โทรศัพท์ผมใครกล้ามาหยิบไปๆ มันคงอยากตาย
ผมเงยหน้าขึ้น ชัดเลยไอ้กาน
"ถ้าอยากได้คืน พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันนะ" นั้นไงๆ ดู ดู่ ดู้ ดูมันทำ
"ไม่โว้ย" ใช่ไม่ๆ
"งั้นก็อย่าหวังจะได้คืน" อ้าวๆ ซวยแล้วพี่น้องคับ
มันก็เอาปาก มากระซิบหูผม ด้วยคำว่า
"ถ้าอยากได้คืน พรุ่งแต่งตัวหล่อๆไปหาฉันที่บ้าน" ฮ่ะ มึงว่าไงนะ ผมอึ้งอยู่คับ แต่สายตามันเจ้าเลห์พิกล
แล้วร่างสูง ก็เดินไปนั่งที่โต๊กับเพื่อนมัน พระเจ้าๆช่วยผมด้วยๆ ( ฮ่าๆ ) อะไรเจ๊คนยิ่งกลุ้มใจ (ออ แล้วรู้จักบ้านเขาไม่ล่ะ) รู้สิเจ๊ ก็บ้านมันนะ ใกล้บ้านไอ้เอ็มเพื่อนผมไง (ออ ดีแหละ อิๆ) เจ๊คิดไรเนี่ย (ปะ เปล่านะ ) ครัช
"อ่ะก้องได้แล้ว แล้วกานมันมาพูดอะไรกับก้องหรอ" ไอ้วินมันคงเห็นมันเลยถามนะคับ
"เปล่า ไม่มีไร กินข้าวเถอะหิว" ใช่หิว (หิวหรอแก้เขิน ย่ะ) เจ๊! (ฮ่าๆ)
พอกินข้าวเที่ยงอิ่มแล้ว เชื่อสิผมง่วงนอนโคตรๆ ไม่รู้เป็นไงวันนี้กินหมดได้ สงสัยเมื่อเช้าไม่ได้กิน
ผมกำลังจะกินน้ำ เชี่ย ไอ้กานมานั่งตรงข้ามโต๊อีกตัวกับเพื่อนมัน ดูมันมอง ดูมันทำ ดูมันยิ้ม ดูมันลอกเรียนแบบผม โอ้ยยยยยยยชีวิตตตตต
"กริ่งงงงงงง"
เอาแล้วเสียงนรก อุบ! เสียงกริ่ง เฮ้ออออออออ
"ป่ะ ไปเรียนกัน" เช่นเคยคุณวิน โอ้ยยยย ไอ้คนเด็กเรียน
พวกเราเลยลุกเอาจานไปเก็บ แหละเดินไปเรียนคาบบ่าย ที่แสนจะหมดเรียวแรง
"ขมับ" ไอ้บ้าที่ไหนกันว่ะ มาจับมือ ชัดไอ้กาน ยังไม่พออีก
"อย่าลืมนะ" ดูมันยิ้ม ผมอยากตายยยยยยย
แล้วมันก็ปล่อย เดินตามเพื่อนมันไปเรียน เฮ้อ!
"สัญญาอะไรกับเขาหรอก้อง" วินถามขึ้น
"เปล่านิ" ใช่เปล่า มั้ง
"งั้นหรอ ก็ดี" เฮ้อออ ขอโทษนะที่หลอกนะวิน
พวกเรารีบเดินเข้าห้องไปเรียนคาบบ่าย ที่แสนจะทรมาน
"พระเจ้าเลิกเรียนสักที" โอ้โห้ กว่าคุณเพื่อนเอ็มจะพูดออกมาเล่น ใกล้จะจบเลยนะพ่อคุณ ฮ่าๆ
"เฮ้ย พรุ่งนี้เที่ยวไหนว่ะ" เออใช่ เกือบลืมโทรศัพท์ ไอ้บ้านกานนนนน
"ไม่ว่ะ ไม่ว่าง" ใช่ผมไม่ว่าง
"มึงมีนัดหรอ" เออใช่ โอ้ยยยยยย กูอยากบอกนะเนส แต่ๆบอกไม่ได้
"เปล่า" แฮ่ๆ แถๆ
"ไม่เชื่อ" อ้าวๆ ซวยแล้วๆ
"บอกกูมานะ ใครมึงจะไปกับใคร"ิ น่านสายตาจับผิด ไอ้เนสเอาผมซะสะดุ้งๆ
"โอ้ย ปวดท้อง เฮ้ยกลับบ้านก่อนนะ" ฮ่าๆ แถไปเรื่อยนะเรา แสบๆ
จากนั้นผมก็วิ่งออกไป ไม่สนๆ รีบขึ้นแท๊กซี่ ออ ไม่แปลกครับเพราะต้องกลับรถแท๊กซี่ ก็ไอ้บ้ากานเอาโทรศัพท์ผมไปนะครับ ไม่ได้โทรบอกวิทย์ให้มารับ ซวยยยยแล้ว
แล้วพรุ่่งนี้ ก็ต้องซวยอีก
### ใช่ซวยแล้วนะก้อง ของเจ๊ แต่อดทนเพื่อ โทรศัพท์สุดที่รัก ###
ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
