สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

สูตรที่ 6 เรื่องเข้าใจผิด

ยามรุ้งเช้าวันอันแสนสดใส เป็นเวลาที่ไก่ส่งสัญญาณ....ว่านี้ เช้าแล้วน่ะ ด้วยเสียงดังอันก้อง กังวาล….แจ้วจ้าวๆติดต่อกัน… (แอ๊ก อี้แอ๊กแอกกก……. )แสงอาทิตย์ในยามเช้าตรู่ ทอดมาจากทางด้านหน้าต่าง สาดส่องมายังใบหน้าของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกตัวและค่อยๆลืมตาขึ้น พอตื่นสิ่งแรกที่ทำ…ฉันจ้องมองชายที่กำลังนอนหลับอยู่ตรงหน้า อย่างเป็นห่วงมากๆ พอเห็นเขาหลับอยู่อย่างนั้น ก็ไม่อยากที่จะปลุกเขาให้ตื่น กลัวว่าจะไปรบกวนเขาเปล่าๆ เลยปล่อยให้เขาหลับพักผ่อนอยู่อย่างนั้นไป

 

“ตอนหลับเนี่ย! นายก็ดูน่ารักดีนะ”ฉันยิ้มกว้าง ด้วยความเอ็นดูเขา ที่น่ารักน่าชังซะเหลือเกินเวลาหลับอ่ะ ก่อนจะลุกออกไปทำธุระส่วนตัว โอ๊ะ!!เกือบลืม ฉันชาร์จแบตทิ้งไว้ทั้งคืนนิ เมื่อนึกได้เลยเดินไปถอดสายชาร์ดออก พอเปิดดูปุ๊บ โฮ้!!......ทั้งสายที่ไม่ได้รับและข้อความต่างๆนาๆมากมาย ที่ส่งเข้ามา ฉันถือวิสาสะ แอบๆเปิดดู เพราะอยากรู้……ว่าใครกันนะที่โทรมา!....

“โฮ…..ว่าแล้วเชียว”ตื๊ด……ตื๊ด…..ไม่นาน ก็มีสายโทรเข้า พอดูชื่อ ที่เขาเมมไว้ปรากฎว่าเป็นแม่ของเขานั้นเอง

 

ทีแรกฉันกะจะไปปลุกเขาให้มารับสายแหล่ะ แต่พอหันไปมองอีกที ก็เห็นเขายังหลับอยู่ จึงตัดสินใจรับสายแทน

 

“ฮัลโหล คุณแม่เหรอค่ะ”

 

“ฮัลโหลนั้นใครน่ะ แล้วเทลละ”

 

“คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะเขาสบายดีค่ะ ตอนนี้เขากำลังหลับอยู่ค่ะ หนูไม่อยากรบกวนเขา ก็เลยมารับสายแทนนะค่ะ แฮ่ๆๆ”

 

“เออ……..เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

 

“เดียวพอเขากลับไป ค่อยถามเขาเอาเองนะค่ะ สวัสดีค่ะ”

 

“เดียวก่อนหนู………..ตู๊ดๆๆ”

 

“โอ๊ยยย! ตะแถน!! ฉันจะเป็นลม”

 

“เกิดอะไรขึ้นค่ะคุณผู้หญิง”

 

“ก็ตาเทลนะสิ ไปนอนข้างบ้านผู้หญิง”

 

“ห๊าาาา! คุณหนูเนี้ยนะค่ะ เป็นไปได้เหรอค่ะ ป้าไม่อยากจะเชื่อเลย”

 

“ก็นั้นนะสิ ฉันเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เสียงผู้หญิงที่บอกฉัน ว่าตาเทลกำลังหลับอยู่ ไม่อยากรบกวน ยังเนี้ย!! ป้าจะให้ฉันคิดยังไงได้ล่ะ”

 

“ตายจริง! อ๊ายยยย!!! คุณผู้หญิง!!อย่าพึ่งเป็นลมสิค่ะ ยาดมค่ะยาดม”

 

คุณแม่ของเทล เข้าใจผิดคิดว่าเทลลูกชายของตัวเอง ไปนอนกับผู้หญิง ทั้งๆที่เมื่อก่อนเทลไม่เคยทำตัวอย่างนี้เลย หัวอกคนเป็นแม่ เมื่อลูกทำสิ่งที่ต้องทำให้ตกใจ ตลึง อิ้ง!!แบบนี้ ก็แทบจะอกแตกตายเป็นลมเป็นแดดไปได้ทันที

 

พอวางสายจากแม่ของเขา ฉันก็เดินไปหาเขาที่ยังคงหลับสนิทอยู่ น่าจะปลุกเขาให้ตื่นคงจะดีกว่า เพราะท่าทางแม่ของเขาคงจะเป็นเขาห่วงมากทีเดียว

 

“นาย  ตื่นสิ นี่”เมื่อเรียกๆไป แต่ก็ไม่ยอมตื่นสักที เดียวก็ปลุกด้วยการจุ๊บ!!ซะเลยนิ ไม่ไหวๆ! ยังนี้คงต้องใช้ไม้แข็งซะแล้ว

 

“เพรี๊ยๆๆ!!”ฉันเดินไปหยิบไม้กวาดที่พิงอยู่ข้างฝาผนังห้อง ที่ด้ามยาวๆแข็งๆมาปลุกเขา ด้วยการตีเบาๆ(ห๊าาาา!!จะบ้าไปแล้วเหรอ เธอใช้ไม้แข็งจริงๆแฮะ! มันไม่ใช่แบบน่านนนนนน…..โอ๊ยยยไม่ไหวๆๆ นางเอกฉันเนี้ย บ๊อง!!เกินจริง จริงๆ)

 

“โอ๊ยย!” หึ!ทันที่ที่เทลโดนตี! เขาก็ร้องอย่างดังลั่น ลืมตาตื่นในทันที เพราะคงเจ็บ!จากการที่โดนฉันตีเบาๆ (ไหนว่าเบาๆไง)

 

“ตื่นแล้ว…..เหรอนึก ว่าจะ……… ว้า!โล่งไปที”

 

เขาสะบัดหัว และมองดูรอบๆตัว พร้อมสภาพของตัวเองที่…………เออ………..แบบว่า……ผู้ชายอกสามศอกนะ คิดดู อย่างเนี้ย! ใครเขาจะไปรับได้ละเนาะ!!!

 

“เฮ้ย! อะไรเนี่ย  ฉันทำไมถึง……….”แล้วเขาก็มองหน้าฉัน ด้วยสายตาโกรธแค้นแสนอำมหิต! มาแต่ชาติปางก่อนนูนนนนน!!......^>₀^<

 

“เธอ………ยัยต่างด้าว เธอทำอะไรกับฉันห๊ะ! แล้วที่นี้มันที่ไหน แล้วฉันทำไมถึงได้……..”พอตื่นเขาก็ร้องเอะอะโวยวาย อย่างนั้นอย่างนี้ เสียงดังรบกวนเช้าบ้านชาวช่องเค้า!

“โอ๊ย!หยุดดดดด!...ๆ...”ฉันตวาดเสียงใส่อย่างดัง! เพื่อที่จะให้เขาเลิกโวยวาย! และมันก็ได้ผล

 

“ฟังนะ!! นายนะน่าจะขอบคุณ ฉันมากกว่า ที่ฉันช่วยนายเอาไว้เมื่อคืนนี้ ไม่ใช้ตื่นมาก็โวยวายใส่ฉันลูกเดียว”

 

“เธอช่วยฉันไว้งั้นเหรอ”เขาเริ่มอ่อนอารมณ์ลง เมื่อรู้ ว่าฉันเป็นคนช่วยชีวิตเขาเอาไว้

 

“ใช่”

 

“แล้วเธอใช่ไหมที่เป็นคนเปลี่ยนเสื้อบ้าๆนี้ให้ฉัน เธอเอาอะไรให้ฉันใส่?! เธอนี่มัน…..”

 

“ใช่ ถูกต้อง แล้วจะทำไม ก็เสื้อนายมันเปื้อนนิ”

 

“เอาเสื้อผ้าฉันคืนมา ฉัน-จะ-กลับ-บ้าน”เข้าพูดเน้นคำ ย้ำ!!เสียงแข็งและเอาจริง!มาก

 

“โอ๊ยยย! ถ้ากลัวว่าคนที่บ้านจะเป็นห่วงน่ะ ไม่เป็นไรหรอก เพราะเมื่อกี้นี้ แม่นายพึ่งโทรมา ฉันเลยรับสายแทนน่ะ”

 

“ห๊ะ! เมื่อกี้เธอว่าไงนะ แม่ฉันโทรมาเหรอ แล้วเธอบอกแม่ฉันว่ายังไง”

 

“ก็บอกไปว่า ไม่ต้องเป็นห่วง นายอยู่บ้านฉันและตอนนี้กำลังหลับอยู่แค่เนี้ย”

 

“ยัยบ้าเอ๋ย!  ปานนี้คงเขาใจผิดกันไปใหญ่แล้ว เอาโทรศัพท์กับเสื้อผ้าฉันมา เดี๋ยวนี้”

 

“เข้าใจผิดถูกอะไรฉันไม่สนหรอก! แล้วอีกอย่าง นายไม่คิดที่จะขอบคุณฉันสักคำเลยเหรอ”

 

“หึ! อย่างเธอเนี้ยนะ..... หลีกไปซะ”

 

“ไม่! ถ้าวันนี้ ฉันเคลียร์กับนายไม่ได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้นายกลับไปเด็ดขาด”

ฉันเดินไปขวางทางเขาและเอาแขนทั้งสองข้างกางขวางกั้น ทางออกไว้ เพราะเมื่อคืนฉันคิดไว้ว่า ถ้ามีโอกาสฉันต้องอธิบายเรื่องนั้นให้เขาฟังให้จงได้ และนี้ก็เป็นโอกาสเดียวด้วยซ้ำ ฉันกะว่าเมื่อเขาตื่นมา ฉันจะพูดกับเขาให้รู้เรื่องซะที กับไอ้เรื่องบ้าๆที่นายนั้นตีโพยตีพายฉันแบบผิดๆ ไม่มีวิจารณญาณ ในการรับรู้เอาซะเลย

 

“ทำไม ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวฉันจะตอบแทนเธออย่างงามแน่”

 

“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องที่นายจะต้องมาตอบแทนบุญคุณฉันซะหน่อย”

 

“ฉันหมายถึงเรื่องที่นายเข้าใจฉันผิดไปต่างหากล่ะ นายเกลียดฉัน…….. นายไม่รู้ความจริงว่ามันเป็นยังไง ฮื่ออ….ฮื่อๆๆ”ฉันอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่อยู่ จึงร้องไห้ออกมาให้เขาเห็น ทั้งที่ตังใจไว้ว่าจะไม่ทำเป็นอ่อนแอต่อหน้าเขา เพราะเขาอาจจะคิดว่าฉันทำเพื่อเรียกร้องความสนใจก็ได้ แต่ทว่าฉันพยายามแล้วน่ะ….แต่มันก็….

 

“แล้วทำไมฉันถึงต้องใส่ใจด้วย มันไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย ผู้หญิงอย่างเธอ ฉันไม่แม้อยากจะมองหน้าด้วยซ้ำ”

 

“แต่นายต้องฟัง ฮื่ออออ…..ๆๆ”ฉันเริ่มร้องให้หนักขึ้น…หนักขึ้นไปอีก…

 

“นี่ เธอ….ร้องไห้……” เขาเริ่มที่จะอารมณ์เย็นสงบลง และเป็นฝ่ายถามฉันอย่างนุ่มนวล เมื่อเขาเห็นว่าฉันร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ………..

 

“งั้นฉัน…เข้าใจอะไรเธอผิดไปละ”

 

“ก็เรื่องที่อยู่ในพับไง นายคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจ เรื่องทั้งหมดมันไม่ใช่เรื่องจริง ฮึกๆๆฮื่อๆๆ”

 

“นึกว่าเรื่องอะไร แล้วไงล่ะ”

 

“ฉันแค่…..จะตามนายเข้าไปเท่านั้น แต่พอเดินๆไป ก็เกิดไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้า ท่าทางเธอจะโกรธมาก ฉันก็ขอโทษเธอแล้วนะ แต่เธอไม่ยอม! ก็เลยเกิดเรื่องอย่างที่นายเห็นนั้นแหล่ะ ฮื่อๆๆ…..”

 

“เธอ…ตามฉัน….มาทำไม” พอผมคิดได้ ก็จำเรื่องที่เกิดขึ้นได้ และเชื่อที่ยัยนี้พูด แล้วไหนจะเรื่องเมื่อคืนอีก กลับไปผมจะต้องสะสางให้มันรู้ไปเลยว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร

 

“คือ….ฉันแค่อยากรู้ว่า ทำไมนายถึงอยากมาที่นี้ก็เท่านั้นเอง”ฉันไม่ได้บอกเขาไปหมดหรอก เพราะกลัวว่ามันจะไม่เข้าท่า เลยปิดเป็นความลับอย่างนี้ต่อไปแหล่ะดีแล้ว ถ้าเกิดเขารู้เข้า!! เขาจะคิดยังไงละ จะโกรธ จะดีใจ หรือว่าจะหัวเราะล่ะ แต่ที่แน่ๆคงไม่ใช่อย่างที่สองชัวร์

 

 “อะๆๆ…เอาล่ะๆๆ หยุดร้องได้แล้ว ฉันเชื่อเธอ” พอพูดจบเขาก็เอามือมาจับบ่าไหล่ของฉัน ที่ตอนนี้กำลังนั่งร้องไห้อยู่กับพื้น เอามือกุมหน้าตัวเองอยู่ เขาเขย่าตัวฉันเบาๆเหมือนจะปลอบใจก็ไม่เชิง…..

 

“นายเชื่อฉันแล้วใช่ไหม”

 

“อืม”

 

“จริงนะ”ฉันเลิกร้องไห้ รีบเอามือปาดน้ำตาออกจากแก้มทันที จากหน้าที่ เน่า บูด ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มหน้าบานขึ้นมาแทน แล้วยังฉวยโอกาสถือวิสะ เข้าไปสวมกอดเขาโดยที่แกล้งทำเป็นลืมตัวไป เพราะดีใจมากไปหน่อย เลยออกอาการบ๊องๆเพี้ยนๆเหมือนคนสติไม่ดี แฮ่ๆๆๆๆ…..แม้….พอได้ที ก็กอดใหญ่…..เลยน้าาาา………..อิอิ

 

“ทำบ้าอะไรของเธอ ปล่อยนะยัยบ้า”คราวนี้เขาไม่ได้พลักหรือขัดขืนอะไรฉันเลย แถมยังยอมให้ฉันสวมกอดเขาแต่โดยดี ถึงปากจะปฎิเสธก็เถอะ แต่ร่างกายของนายมันไม่ยอมทำตามหรอก อิอิ เมื่อฉันรู้สึกตัวว่า ตัวเองกำลังออกอาการมากไป……และก็กอดเขามานานมากแล้วววว….จึงยอมปล่อยเขา ถ้าเมื่อกี้ดูไม่ผิดน่ะ ฉันสังเกตเห็นหน้าเขาไปผ่านๆ แก้มทั้งสองของเขามันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ………..เหมือนกำลังเขินอยู่ประมาณนี้ น่ารักอะไรอย่างนี้หนออออ……………

 

“ไปเอาเสื้อกับโทรศัพท์ของฉันมาซะที! ฉันจะกลับบ้าน”เขาทำเป็นเปลี่ยนเรื่องคุย เพื่อปิดบังอาการ เขินอายนั้น ฉันยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดี เมื่อบรรลุเป้าหมายที่วางไว้แล้ว

 

“อะนี้!ของทั้งหมดของนาย ฉันซักพร้อมรีดให้อย่างดี และโทรศัพท์ก็ชาร์จแบตให้เรียบร้อยแล้วด้วย”

 

“อืม…ขะ..ขอบใจ มองอะไรออกไปสิ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อ หรือว่าเธออยากจะดูฉันโป๊ อีกรอบละ”เขาพูดประชดใส่ฉัน ที่เห็นฉันยืนยิ้ม ทำท่าดีอกดีใจเปลี่ยนไปอย่างกับคนล่ะคน!เลย

 

“ดูได้เหรอ” เปล่าๆๆ ฉันล้อเล่นน่ะ แต่ถ้าดูได้จริงๆก็ดีน่ะ…..อิอิอิ อุ๊ยย!!!เขินจุงงง!!!

 

“นี่เธอ จะบ้าหรือไง เธอนี่เป็นผู้หญิงให้มันปกติๆหน่อยไม่ได้หรือไง ออกไปเลยไป๊……ไปสิ!!”เขาหน้าแดง เป็นรอบที่สองอีกครั้งแล้วค่ะ ^>_$^< เวลาเขินเนี้ย!!! น่าร๊ากอ่ะ อร๊ายยยยยย!!!!!!!!!!!!!!

 

“OKๆ ก็ได้ ฉันจะออกไปรอข้างนอกก็แล้วกัน”ฉันเองก็เขินเหมือนเขานั้นแหละ ถึงจะทำเป็นดูไม่เขิน ไม่อาย แต่จริงๆแล้ว สุดๆเลยล่ะ……. แล้วนี้ ออกมาจากห้องแล้ว ยังมายืนยิ้มแฉ่งงงง!! เหม่ออะไรอยู่ได้เหมือนคนบ้าไม่มีผิด!

ฉันยืนรอเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่หน้าห้องสักประมาณ 10 นาทีได้ เขาถึงออกมา

 

“เสร็จแล้วเหรอ”

 

“อืม”

 

“แล้วนาย จะกลับยังไงเหรอ”

 

“คงต้องเดินข้ามป่าไปอีกฝั่งนะ ที่อยู่ถัดจากสวนหลังบ้านเธอนี้ละ เพราะรถฉันจอดอยู่ที่นั้น”

 

“เหรอ”

 

“อ้อ!......แล้วอีกอย่างน่ะ เธอต้องไปกับฉันด้วย เพราะต้องไปอธิบายเรื่องต่างๆให้แม่ฉันฟังด้วย”

 

“แล้วจะให้ฉัน อธิบายอะไรละ”

 

“ไม่ต้องถาม แค่ทำตามก็พอ”

 

ฉันยอมทำตามที่เขาบอกและยังคง งงๆๆอยู่ว่าอธิบายเรื่องอะไร? แต่นี้ฉันฝันไปหรือเปล่าที่เทลจะพาฉันไปที่บ้านของเขาน่ะ หรือว่า จะพาฉันไปเปิดตัว…กับคุณพ่อคุณแม่ของเขา อันแน่…….แฮ่ๆ…อะฮึๆๆ  เขินอีกแล้ว…ฉานนนนนนนนน+++++++++++++++++อร๊ายยย!!!! ตื่นเต้นจัง แต่ก่อนจะไปฉันบอกเทลว่าขอไปบอกป้าบัวก่อนแล้วค่อยไป และเขาก็ตกลง

 

ตอนนี้ ฉันกำลังเดินป่าอยู่กับเทลเดินไปเรื่อยๆ อากาศทั้งร้อนทั้งอบเอ้า! เหงื่อก็เริ่มไหลอาบท่วมตัวฉันแล้วละ และแน่นอนว่ากลิ่นตัวก็ต้องออกมาด้วยเป็นปกติ แถมยังไม่ได้อาบน้ำอีก ไม่พอนะแล้วไอ้ชุดที่ฉันใส่มาดันเป็นเสื้อยืดสีขาวแขนยาวกับกางเกงขาสั่นสะงัน เฮ้อ!!!......นี้คันไปทั้งตัวแล้วนิ

 

นายเทลเป็นคนเดินนำหน้าฉัน พวกเราเดินมาก็ไกลโพ้ลแล้ว นี้ยังไม่ถึงอีกเหรอ ฉันไม่เข้าใจนายจริงๆเลยว่าข้ามมาได้ยังไงทั้งๆที่ตัวเองก็บาดเจ็บอยู่แท้ๆ อึดเป็น ค…ว..ย เลยนะ ฮ่าๆๆอิอิ

 

“ขำมากนักเหรอ”เอาเวลามาเดินให้มันถึงเร็วๆ ดีกว่าจะไปนึกคิดอะไรไร้สาระอยู่น่ะ”

 

“น…..นายรู้ได้ไง ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่”

 

“คิดซะเบาเลยนะ ขนาดป่ายังตกใจเลย”

 

ฉันยังสงสัยที่นายนี่พูดอยู่ แต่ก็ชั่งเถอะ!!เขาคงไม่ได้ยินที่ฉันพูดถึงเขาหรอกมั่ง ตอนนี้พวกเราเดินมาได้สัก 2 ชั่วโมงกว่าๆได้ ก็ถึงบริเวณที่รถของเทลจอดอยู่ เขาเดินที่รถและสตาร์ทเครื่องพร้อมออกเดินทางทันที

 

“เอ้ารอฉันด้วยสิ”

 

“เร็วๆสิ ชักช้าอยู่ได้”

 

ฉันรีบเดินอย่างรวดเร็ว เปิดประตูรถเข้าไปนั่งเบาะหน้ากับเขา แล้วเขาก็ออกรถทันที แบบแป๊บบบ…..เดียวก็ถึงบ้านแล้ว และในระหว่างทางเขาก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฉันฟังไปด้วย

 

เมื่อฉันกับเทลมาถึงบ้าน แม่กับพ่อของเขาที่กำลังนั่งปรึกษาอะไรกันอยู่ ดูท่าทางเครียดๆ เมื่อแม่เขาเห็นลูกตัวเองกำลังเดินเข้ามา ก็ลุกอย่างรวดเร็ว และเดินมากอดเขาทันที เป็นภาพที่น่าประทับใจมาก แล้วเขาก็เล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้แม่กับพ่อของเขาฟัง

 

“โธ่!เทล แม่นึกว่าลูกจะเป็นอะไรไปซะแล้ว ขอบคุณพระเจ้าจริงๆที่คุ้มครองลูกของแม่”

 

“พ่อแจ้ง ตำรวจไว้แล้วนะ”

 

“ครับพ่อ ยังไงเรื่องนี้ก็ไม่จบง่ายๆแน่”

 

“เอ้า แล้วนั้นใครล่ะ” แม่ของเทลมองมาที่ฉันและถามอย่างสงสัย

 

“เออ……………..”

 

“สวัสดีค่ะ คุณแม่คุณพ่อ หนูชื่อเนลลี่ค่ะ เป็นคนช่วยเทลไว้เมื่อคืนนี้ และเป็นเพื่อนของเขาค่ะ เป็นคนที่คุยโทรศัพท์กับคุณแม่เมื่อเช้านี้ไงค่ะ”

 

“อ้อ ขอบใจมากนะที่ช่วยลูกชายแม่ไว้ ตอนที่แม่โทรไปแรกๆคิดว่าเทลเขาไปข้างกับผู้หญิงซะอีก”

“ไม่เป็นไรค่ะ แฮๆๆ”

 

“ดูท่าทางยังไม่ได้ทานอะไรกันมาสินะ งั้นเดี๋ยวหนูไปอาบน้ำก่อน เนื้อตัวหมอมแหมมเชียว ป้าเพชรพาหนูคนนี้ไปทีนะ”

 

คุณแม่เชิญฉันเข้ามาข้างในบ้านด้วยความยินดี แล้วยังชวนให้ฉันทานข้าวเช้าด้วยกันอีก แต่ดูหน้านายเทลจะไม่ค่อยพอใจเลยสักนิด

 

คุณแม่กับคุณพ่อเขาเนี๊ย!ใจดีใจดี๊ พอฉันอาบน้ำเสร็จ เทลก็ยังคงไม่ลงมา นี้!อาบน้ำนานกว่าฉันงั้นเหรอ ระหว่างที่รอเทลอยู่ ฉันก็คุยกับคุณแม่ของเขาไป

 

“หนูเป็นลูกเต้าเหล่าใครเหรอ จ๊ะ”

 

“เออคือ…………แม่หนูท่านเป็นคนไทยและเสียไปตั้งนานแล้วละค่ะก็เลยต้องย้ายไปอยู่กับคุณพ่อที่เป็นชาวต่างชาติที่ต่างประเทศนะค่ะ”

 

“ว๊าย! ถึงว่าล่ะทำไมถึงได้มีหน้าตาสะสวย น่ารักนัก”

 

“ขอบคุณค่ะ ฮ่าๆๆๆ”

 

“นี่เป็นครั้งแรกเลยน่ะที่เทลเขาพาผู้หญิงมาบ้านอย่างนี้นะ”

 

“จริงเหรอค่ะ” ฉันตกใจนิดหน่อย เพราะคิดว่าคงหูฝาดไปหรือเปล่า กับประโยคที่แม่ของเทลพูดเมื้อกี้นี้น่ะ ไม่คิดว่าอย่างเขาจะไม่เคยเลย ยังนี้ก็มีลุ้นดิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

“เราสองคนเป็นแฟนกันเหรอ”

 

“แฟน!!!…….อ้อ ใช่ค่ะเป็นแฟนกัน”แฮ่ๆๆๆ ฉันฉกโอกาสที่ดีไว้อย่างไม่ลังเล ฮ่ะๆๆทีนี้แหล่ะได้เป็นจริงๆแน่ 

 

ฉันกับแม่ของเทลคุยเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยอย่างสนุกสนานเลยล่ะ จนกระทั่งเทลอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขาก็ลงมาพร้อมกับพ่อขิงเขา หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ เขาก็ลลบอกว่าจะมาส่งฉันที่บ้านเอง

 

“ขอบคุณนะที่มาส่ง ไว้เจอกันที่มหาลัยนะ”เขาไม่ตอบฉันและกลับรถออกไปอย่างเมินเฉย ก็ยังเยือกเย็นอยู่เหมือนเดิม!! ไม่มีเปลี่ยน

 

ฉันโบกไม้โบกมือให้เขา ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี๊ดี

หลังจากที่ทานอาหารเย็นอย่างมีความสุขสุดๆไปเรียบร้อยแล้ว ฉันรีบขึ้นห้องทันที ที่นึกขึ้นได้ว่า…ข้างบนมันมีอะไรดีๆที่ฉันแอบๆไว้….พอถึงปุ๊บ ก็หยิบโทรศัพท์มือถือมา และกดเบอร์ๆหนึ่งที่ฉันแอบจดบันทึกไว้ เบอร์โทรของเทลนั้นเอง ฉันแอบจดไว้ตอนที่เขาหลับอยู่เมื่อเช้าๆนี้เอง ฉลาดจริงๆฉันเนี้ย!! อิอิ พอกดเบอร์เสร็จ ก็กดโทรออกต่อสายทันที

 

“ตู๊ดๆ ตู๊ดๆ…………”

 

(“ฮัลโหล นั้นใครนะ”)

 

“ฉันเองนะ จำไม่ได้เหรอ”

 

(“ฉันเอง…..นี่เธอเป็นใคร แล้วมีเบอร์ฉันได้ยังไง”)

 

“ว้า! อุตส่าห์ช่วยชีวิตไว้แท้ๆ ลืมแล้วเหรอเนี้ย”

 

(“เธอ ยัยต่างดาว เธอมีเบอร์ฉันได้ยังไง”)

 

“ก็จดไว้สิ มือถือก็มี ไม่เห็นจะยากเลย”

 

(“อ้อ….นี่เธอ แอบจดเบอร์ฉันตอนที่ฉันหลับอยู่สิน่ะ เธอนี่มัน………….”)

 

“อะ อะ แค่จะโทรมาบอกว่า ฝันดีนะ วันนี้ฉันมีความสุกมากๆเลย แค่นี้นะ”

 

แล้วฉันก็วางสายไป คืนนี้คงนอนหลับอย่างมีความสุขมากๆเลยละเรา

 

“รู้สึกอิ่มความสุขจริงๆ นี้ฉันหลงนายนี้มากขึ้นๆทุกวันๆแล้วสิ” นอนคิดอะไรเพลินๆ บิดไปบิดมา เขินๆๆๆ อายๆๆ……อยู่อย่างนั้น จนเผลอหลับไปเอง

 

“ยัยบ้า คิดว่าฉันจะยอมให้เธอโทรมาง่ายๆงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ”ผมเอามือถือมา แล้วทำการแบล็คเมนบัญชีดำเบอร์ของยัยนี้ทันที เพื่อไม่ให้เธอโทรมารบกวนผมได้อีก (โอ้ นายนี้ใจร้ายมากเลยนะ)