Nekomimi Maid ยัยเมดหูแมวจอมซ่า

                                         ชี้แจงจากผู้เขียน

  
 เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ต่อจากWhat? อะไรกันที่ฉันกำลังเป็นอยู่ นะคะง่ายๆคือเป็นเรื่องของเพื่อนนางเอกเยลลี่นั่นเอง ซึ่งเรื่องWhat? อะไรกันที่ฉันกำลังเป็นอยู่ ข้าพเจ้าก็ยังแต่งไม่เสร็จหรอก มันมีเหตุผลที่ต้องแต่งเรื่องนี้ไปพร้อมๆกันเหตุผลนั้นคือ...กันข้าพเจ้าลืมเนื้อหาที่แต่งไปแล้วนั่นเอง ก็อยากจะให้เนื้อหามันต่อๆกันน่ะค่ะ จบ.

                                         เริ่มตอนที่ 1

"เยลลี่ตื่นได้แล้วลูก"เสียงคุณแม่สุดที่รักปลุกฉัน อะไรกันเนี่ยมันเช้าแล้วหรอขี้เกียจตื่นชะมัดเลย

"อีก5นาทีนะแม่"ฉันนอนหันหลังใส่แม่ที่กำลังยืนเป็นหุ่นขี้ผึ้งเฝ้าอยู่หน้าประตู

"ได้จ้า งั้นถ้า5นาทีแล้วแม่จะกลับมาปลุกนะ^^"แม่ยิ้มแล้วเดินไป พวกเธอคงอยากรู้น่ะสิว่าทำไมแม่ถึงตามใจฉันแบบนี้ เหตุผลน่ะก็เพราะว่า...ฉันมีโรคประจำตัวอยู่โรคหนึ่งเป็นโรคที่ไม่ต้องการให้มีอะไรเเย่ๆมากระทบจิตใจ ถ้ามีอะไรแย่ๆมากระทบ ปุ๊ป ฉันอาจจะอดอาหารไม่ก็อาจจะช็อคตายได้(โรคนี้เป็นโรคที่ผู้เขียนแต่งขึ้นเท่านั้นไม่มีอยู่จริง) ด้วยเหตุนี้แหละแม่ถึงพยายามตามใจฉัน ตามใจมากจนอาจจะเรียกว่าพ่อแม่รังแกฉันก็ได้นะ

"ค่า"ฉันตอบไล่หลังแม่ไป อา วันนี้ฉันจะทำอะไรดีนะ ไปหาอะไรหม่ำข้างนอกดีกว่า^0^

"ตื่นได้แล้วจ้า"แม่ตะโกนใส่ เฮ้ย! หัวใจฉันจะวาย นี่ฉันพล่ามแป๊ปเดียวมันผ่านไป5นาทีเลยรึไงฟะ

"ค่า"ฉันเด้งตัวออกจากเตียง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป พอเข้ามาในห้องน้ำ ปุ๊ป ก็เจอกับแปรงสีฟันที่ถูกยาสีฟันบีบใส่ไว้ให้แล้ว อ่างที่ข้าวในมีน้ำอุ่นเตรียมไว้อยู่และชุดที่ฉันต้องใส่ในวันนี้ บางทีฉันก็เบื่อเหมือนกันนะ ไม่คิดจะให้ฉันทำเองบ้างรึไงเนี่ย = =

                                      15 นาทีผ่านไป

ตึก ตึก ตึก เสียงฉันเดินลงบันได ตอนนี้ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วจ้า วันนี้รู้สึกฉันจะอาบน้ำนานกว่าปกติ ปกติฉันใช้เวลาอาบน้ำแค่5นาทีเท่านั้นนะ ฉันเทพใช่ไหมล่ะ อิอิ

"เสร็จแล้วหรอจ้ะ^^ วันนี้จะกินข้าวกับอะไรดีจ้ะหรือว่าจะไปหากินข้างนอก"แม่ยิ้มแล้วหันมาหาฉัน แม่ฉันจะใจดีเกินไปแล้วนะ(มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ?)

"ไปหากินข้างนอกดีกว่าค่ะ จะได้ไปเดินเล่นด้วยงั้นหนูไปก่อนนะคะ^^"พูดจบฉันก็หยิบกระเป๋าตังค์ที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเดินออกจากบ้านไป อืม ฉันจะไปไหนดีนะ อ้ะ จริงด้วยมีร้านเปิดใหม่แถวๆบ้านนี่หน่าไปร้านนั้นดีกว่า^^ ฉันเดินกระดี้กระด้ากระโดกกระเดกกระเด้งกระดึ้งกระ...(พอเหอะ)

แล้วในที่สุดฉันก็ถึง ร้านนี้สวยใช่เล่นเลยนะ ดูเหมือนคนจะเยอะเอาเรื่องซะด้วยเข้าแถวยาวยิ่งกว่ากำแพงเมืองจีนอีก0[]0 อย่างงี้ฉันต้องใช้วิชาแทรกแถวซะแล้ว หึ หึ(ชั่วร้าย-[]-)

"ฟึ่บ"ในที่สุดฉันก็แทรกมาได้สำเร็จ ขอเสียงปรบมือด้วยค่า>< เย้ๆ รีบหาที่นั่งดีกว่า

"อืม"ฉันหันซ้านหันขวาหาที่นั่ง(- - ) ( - -) แต่ก็...เจอแล้วค่า ฟิ้ว ฉันรีบวิ่งไปนั่งที่เก้าอี้นั่นทันทีกลัวมีคนมาแย่งค่ะ

"จะรับอะไรดีคะ"พนักงาน(เมด)คนหนึ่งเดินมาถาม ขนมจีบ ซาลาเปา ขนมจีบ ซาลาเปา

ฮอทดอกๆๆๆ(เธอไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์ไป๊)

"เอ่อ..เอาเค้กช็อคโกแลตค่ะ"ฉันหยิบเมนูขึ้นมาดูแล้วสั่งเค้กที่ฉันชื่นชอบมากที่สุด><

"ค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ^^"พนักงาน(เมด)คนนั้นยิ้มให้ อ้าย! น่ารักสุดๆค่า>< อยากได้จังเยย(?)

"ว้าย!"มีพนักงาน(เมด)คนนึงล้ม โอ้ว สีขาวลายลูกไม้(เป็นอะไรคิดเอาเองนะแจ๊ะ) ฉันชักชอบร้านนี้แล้วสิ

                                     5 นาทีผ่านไป

เค้กก็ยังไม่มามันชักจะนานเกินไปสำหรับฉันแล้วนะ เดินไปดูหน่อยดีกว่า(ที่โต๊ะมีป้ายบอกว่ามีคนจองแล้วเลยไปดูได้) ตึก ตึก ตึก ฉันกำลังเดินตลอนทัวร์อยู่ในร้านขนมหวานแห่งนี้ ร้านนี้มันจะใหญ่อะไรนักหนามันทำให้ฉันหลงแล้วนะT^T

"แอด"เดินไปเดินมาฉันก็ไปเจอห้องๆหนึ่ง หลังจากที่เจอแต่ผนังมาตั้งนานนม ฉันจึงตัดสินใจอย่างตัดขาดและแน่วแน่เปิดประตูเข้าไป หวังว่าฉันคงจะไม่เจออภิมหาจี๊ดคุงนะ(จี๊ดคุง=หนู)

"ว้าว"ตาฉันส่องประกายแวววับเหมือนเพชรที่เปล่งประกาย(เวอร์) จะไม่ให้ส่องประกายได้ไงก็ในห้องเนี่ยมีแต่ของสวยๆเก่าๆราคาแพงทั้งนั้นสุดยอดอ่ะ ไม่น่าเชื่อว่าในร้านขนมหวานจะมีของแบบนี้อยู่>< 

"สุดยอด"ฉันเดินดูของโคตะระสวยพวกนั้นไปเรื่อยๆจนกระทั่ง...

"จี๊ด"กรี๊ด!อยู่ดีๆก็ได้ยินเสียงของจี๊ดคุงอ่ะซวยแล้วๆT^T ฉันค่อยๆถอยหลังไปเรื่อยๆบอกตรงๆฉันเกลียดจี๊ดคุงที่สุด

"กึก"ดูเหมือนว่าฉันจะเดินชนอะไรบางอย่างเข้า ฉันจึงหันไปดู กรี๊ด! แกะหายแล้ว ฉันชนของโคตะระมีค่าพวกนั้นอย่าล้ม อย่าล้มนะแม่ขอร้องT^T

"เพล้ง"โฮก ป๋มอยากจะบ้าโชคชะตาเล่นตลกอะไรกันเนี่ย แทนที่ไอของมีค่าพวกนั้นจะล้มแค่อันเดียวหรือไม่ล้มมันกลับล้มเป็นโดมิโน่ซะงั้น ม่ายน้า โรคฉันจะกำเริบT0T

"นี่เธอทำอะไรน่ะ!!"แล้วโชคชะตาก็ส่งผู้ชายคนหนึ่งให่มาจับผิดฉัน โถ่ ป๋มผิดไปแล้ว ถ้ากลับบ้านไปได้อย่างปลอดภัยจะไหว้พระทำบุญวันละ3รอบเลยT0T(พูดไปงั้นแหละไม่ทำหรอก)

โอ๊ย! แล้วชีวิตฉันจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ยT^T

                                    โปรดติดตามตอนต่อไป

                                         ขอบคุณที่อ่านค่ะ