[Killua] ถึงแม้เป็นนักฆ่า แต่ขอรักเธอได้ป่ะ!

ณ ป่าแห่งหนึ่ง

เคโกะ:แฮ่ก แฮ่ก นี่มันป่าหรือเขาวงกตกันแน่ ใหญ่เป็นบ้า

อะ! ลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อมิซึกิ เคโกะค่ะ ตอนนี้กำลังถูกชายชุดดำกำลังล่าตามอยู่แต่ก็เอาเถอะที่หนีรอดมาได้

???1:อยู่นั่นไง รีบจับมันเร็วเข้า

เคโกะ:(นี่มันวันซวยอะไรของฉันเนี่ย ToT อยู่ในป่ามันยังตามมาอีกเหรออออ!)

???2:ถ้าจับได้คงได้เลื่อนยศแน่

เคโกะ:ถ้าอยากเลื่อนยศให้ไปติดต่อที่รัฐบาลนู่น!//ฉันตะโกนออกไปยิ่งทำให้พวกนั้นวิ่งเร็วขึ้นไปกันใหญ่ พวกมันไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเนี่ย?! T^T พอวิ่งไปสักพักฉันก็เห็นพุ่มไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ดีล่ะ! หลบตรงนั้นแหละ

???1:มันหายไปไหนอีกแล้วเนี่ย

???2:ตัวเล็กแต่หายตัวเร็วเป็นบ้า โธ่เว้ย!

เคโกะ:อิๆ พวกนายไม่รู้สิท่าว่าฉันเล่นซ่อนแอบเก่งแค่ไหน//ฉันพูดเสียงเบาๆเพื่อไม่ให้ชายชุดดำได้ยิน ต้องขอบคุณพี่มากเลยนะเนี่ยที่ชอบชวนฉันเล่นซ่อนแอบทุกวันน่ะ

???1:หึ! ใจเย็นๆไว้ ที่นี่อ่ะนะมันจะมีพุ่มไม้มีพิษอยู่ ถ้าโดนหนามมันเข้าล่ะก็...

เคโกะ:โอ๊ย! (ทำไมพวกนายถึงไม่ยอมบอกให้เร็วกว่านี้ เพราะตอนนี้ฉันถูกหนามอะไรทิ่มก็ไม่รู้ค่ะ ToT เจ็บเป็นบ้าเลย ถึงแม้จะซ่อนแอบเก่งแต่เรื่องเลือกสถานที่นี่มัน... และแล้วทุกอย่างก็ดับลง)
___________________________________________________________________________
???:ตายรึยัง?

เสียงอะไรน่ะ คนจะหลับจะนอน

???:ไม่รู้สิ

ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ

เคโกะ:ก็บอกให้เงียบไงเล่าคนเขาจะหลับจะนอน!//ฉันรีบลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับเจ้าชายขี่ม้าขาว ไม่สิ ต้องเรียกว่าสุภาพบุรุษลงมาเกิด

???:เธอจะจ้องฉันอีกนานมั้ย?

พอฉันเริ่มได้สติก็พูดขึ้น

เคโกะ:อ่ะ! โทษที่ แล้วนาย...

???:คิรัวร์คุง ได้ข่าวว่าได้รับบาดเจ็บงั้นเหรอ เจ็บตรงไหนรึเปล่า?

ฉันยังพูดไม่จบก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาขัดสักก่อน

คิรัวร์:เงียบน่า ไคริ ฉันยังไม่ได้ตายสักหน่อย

ไคริ:ก็แหม~ ฉันเป็นห่วงคิรัวร์นี่นา หือ? แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร//เธอค่อยๆชี้มาทางฉันก่อนจะปล่อยรังศีอำมหิตออกมา อึ๊ย ขนลุก

???:อย่าทำหน้าตาแบบนั้นสิไคริ คนเจ็บเขากลัวหมดแล้วเนี่ย

ไคริ:โธ่ พี่ซากุนี่ละก็

หลังจากฟังบทสนทนาจบ ฉันก็พูดขึ้น

เคโกะ:เอ่อ...ที่นี่คือที่ไหนเหรอคะ?

ซากุ:ที่นี่ก็คือคฤหาส์โซดิ๊กส์น่ะ แล้วเธอคือ...

เคโกะ:ฉันชื่อมิซึกิ เคโกะ ยินดีที่ได้รู้จัก ^^

ซากุ:ผมชื่อซึมุโระ ซากุ ส่วนนี่น้องผมเองไคริ

ไคริ:เชอะ!

เคโกะ:ส่วนทางนี้...//ฉันหันไปหาเจ้าชายขี่ม้าขาว เอ่ย! หันไปหาคนผมสีขาวที่ไม่รู้ชื่อแต่เขาก็ออกไปจากที่นี่แล้ว เฮ้อ~ อดถามชื่อเลย ฉันเลยตัดสินใจไปถามซากุว่าใครพาฉันมาที่นี่แล้วใครช่วยฉันเอาไว้ด้วย พอฉันได้รู้คำตอบก็ออกจากห้องพร้อมกับหยิมเครื่องมือพยาบาลมาด้วย

ณ สวนแห่งหนึ่ง

เคโกะ:อยู่ที่นี่นี่เอง (ใช่แล้วค่ะ คนที่ฉันตามหาอยู่ก็คือเจ้าชายขี่ม้าขาวเองค่ะ)

คิรัวร์:...

เคโกะ:ฉันได้ข่าวว่านายช่วยชีวิตฉันไว้ ขะ...ขอบใจนะ เฮ้ย! อย่าเลียแผลแบบนั้นสิ//ฉันพูดอย่างตกใจเมื่อเห็นคนตรงหน้าเลียแผลตัวเองอยู่ ม-เหมือนแมวเลย ด้วยความที่บ้านเคยมีแมวอยู่แล้วปากมันก็เลย

เคโกะ:เหมียวมานี่มา (อ๊ายยยย นี่ฉันพูดอะไรออกไป T^T)

คิรัวร์:หือ? ฉันไม่ใช่แมวสักหน่อยนะยัยบ้า แต่เธอก็ตลกดีนะ 555

เคโกะ:แหะๆ ที่บ้านฉันเลี้ยงแมวอยู่น่ะ ปากมันก็เลย ToT อ่ะ! แผลนาย เลือดไหลออกเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย//ไม่ต้องให้คนตรงหน้าพูด ฉันก็รีบจับแขนเขามาทำแผลทันที

คิรัวร์:เธอนี่เก่งจังเลยนะ

เคโกะ://ด้วยความเขินฉันเลยเงยหน้ามาก็เห็นว่าหน้าของพวกเราอยู่ใกล้กันมาก แต่ก่อนที่ฉันจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ ฉันก็ถูกคนตรงหน้า จ-จ-จูบเข้าแล้ว เป็นรสจูบที่ยาวนานจนฉันไม่รู้แล้วว่าสติของฉันมันหายไปไหน พอรู้ตัวอีกที่ลิ้นของเขาก็เริ่ม...

ผลัก

เคโกะ:น-นายทำอะไรน่ะ

คิรัวร์:หึ! รสหวานดีนะ ฉันเริ่มถูกใจเธอเข้าแล้วสิ ^^

เคโกะ:ม-ไม่น๊าาาาา เฟิสคิสของฉัน//เขาไม่ใช่เจ้าชายขี่ม้าขาวแล้วแต่เขาเป็นปีศาจมากกว่า TOT

หลังจากนั้น ฉันก็ได้อยู่ในคฤหาส์โซดิกส์โดยมีปีศาจคอยกลั่นแกล้งฉันอยู่ตลอดเวลา