สุดปลายฝัน

       คลิ๊ก...คลิ๊ก เสียงกดรีเฟรชเม้าส์ที่คอมพิวเตอร์ ดังอย่างต่อเนื่อง ตามมาด้วยเสียงถอนหายใจของหญิงสาว เฮ้อ..ทำไมพี่ทันยังไม่ตอบเมล์อีกนะ เมล์ไปตั้งนานแล้ว เอ๋หรือว่าเมล์ไปอยู่ในถังขยะ อันดาบ่นพึมพำๆอยู่เดียวในห้องนอน นี่ก้อสี่ทุ่มแล้วที่ อเมริกาก็คงสิบโมงเช้า พี่ทันจะตื่นหรือยังนะ ..."หยุดๆชีวิต หยุดกับคนนี้แม้ว่าใครจะดีสักแค่ไหน "เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ ความคิดของเจ้าหล่อน อันดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองดูที่เบอร์โทรที่ขึ้นที่หน้าจอโทรศัพท์ +88613922255150  เอ๋เบอร์ใครน๊าาา หรือว่า? อันดาตาลุกโพลงรีบกดรับสายด้วยความตื่นเต้นแทบไม่ทัน "ฮัลโหลนี่พี่เองนะ พี่ทัน เป็นไงสบายดีป่าว" โหพี่ทันนน อันดารีบบ่น บ่นด้วยความคิดถึงอ่ะนะ "อันดารอเมล์พี่ตั้งหลานเดือนไม่เห็นตอบเลย" ปลายสายรีบตอบกลับ"พี่ยุ่งๆ อยู่อ่ะเรื่องเรียน ช่วงนี้เรียนหนักมาก" เออ แต่ปลายปีนี้พี่จะกลับไทยนะ ยังไม่ทันสิ้นเสียงอีกฝ่ายต้องรับเอาโทรศัพท์ห่างจากหู กรี๊ดดดดดดดดด!!! จิงป่ะเนี่ย ดีใจฝุดๆคิดถึงพี่ทันจะตายอยู่แล้ว ไม่ได้เจอตั้งสองปี จะรอนะคะ ..

    คงไม่ต้องเดาว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่มีความหมายกับอันดามากเพียงใด แม้มองไปที่ท้องฟ้าที่รืมหน้าต่าง คืนนี้ไม่มีดวงดาวหลงเหลือให้ชื่นชมเลยแม้แต่ดวงดาว แต่ในใจของอันดากับสว่างไสวไปด้วยความหวัง แต่ในที่สุดอารมณ์ชวนฝันแสนหวานของอันดาก็หยุดชะงัก.. ด้วยขณะนี้เจ้าหล่อนเริ่มคิดได้ว่าจะ ตอบกลับพี่ทันยังไงว่าตอนนี้ เทอกำลังจะหมั้นกับ"เอ็กซ์" เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ที่คบกันมาได้เกือบสองปี หลังจากที่ห่างหายไปแล้วกลับมาพบกันอีกครั้งในที่ทำงาน เพราะตั้งแต่พี่ทันไปอเมริกา เรื่องราวความรักแสนหวานของเด็กสาวกับพี่ชายแสนอบอุ่นก็เลือนหายและเจือจางลงไปตามเวลา หรือระยะทางจะเป็นตัวพิสูจน์ว่าสิ่งที่อันดาฝันไว้ถึงชีวิตคู่ที่แสนอบอุ่นกับชีวิตจริงของเธอมันช่างสวนทางกัน แต่อันดาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้าความเป็นจริงในไม่ช้านี้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เธอพร้อมที่จะยอมรับมัน ขอเพียงได้ตามสิ่งที่หัวใจเรียกร้องปรารถนาก็พอ.....