สุดปลายฝัน

    ในหอพักหญิงของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เป็นหอพักแยกเฉพาะนักศึกษาชั้นปีที่1 เพื่อเตรียมความพร้อมในการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย แม้อันดาจะไม่อยากอยู่ที่นี่ เพราะเครื่องอำนวยความสะดวกไม่ครบครันเหมือนที่บ้านหรูของเธอ เครื่องปรับอากาศก็ไม่มี เตียงก็ไม่นุ่ม ห้องก็แคบ แถมได้มาอยู่กับเพื่อนใหม่ที่ไม่รู้นิสัยใจคอด้วย แต่อันดาก็อดทนเพื่อคาดหวังว่าปี2 เธอจะรีบย้ายออกไปอยู่หอพักเอกชนนอกรั้วมหาลัยทันที แต่เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งเทอมทุกดยู่ก็เริ่มเข้าทีและลงตัว....

  " โอ๊ยๆๆๆ...ตายแน่!!เลยหม่าม๊า โทรมาวีนเรื่องเกรด บอกว่าถ้าเทอมหน้าแย่จะส่งไปอยู่กับพี่ทรายที่แคนาดายิ่งไม่ถูกกับพี่ทรายอยู่ด้วย แหมมยัยยเลขาตัวดีของหม่าม๊าช่างทำหน้าที่ดีเกิ๊นนน เช็คดูผลการเรียนเทอมแรกของเราได้ c มากินเพียบถม f มาอีกสองตัว หม่าม๊าโทรมาจะยึดรถเราแล้วทำไงดีนะข้าวฟ่าง"เสียงอันดาบ่นโวยวายขึ้นมาหญิงสาวที่ถูกกล่าวถึงนอนอยู่บนเตียงไม้วางหนังสือเล่มโปรดอยู่บนหน้าอก

"ชั้นว่าช่วงนี้แกก้อเพลาออกเดทกับไอ้เอ็กซ์ มันบ้างเหอะวะ"ข้าวฟ่างกล่าวแบบเห็นใจเพื่อนแกมตักเตือน "จะบ้าเหรอ ไม่ได้เรียกออกเดท เว้ยยย!!แค่ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่เอาไว้ อย่างน้อยช่วงรับน้อง เค้าก็ช่วยชั้นไว้เยอะดูอย่างตอนที่รุ่นพี่เล่นชั้นสิ เอ็กซ์รับแทนตลอดเลย ชั้นถึงรอดมาได้ รุ่นพี่นี่ก็เหมือนกัน สงสัยคงเห็นว่าชั้น ใสกว่า ป๊อบกว่าหล่ะสิ ตัวเองตกอันดับไปแล้ว ถึงอิจฉาชั้นชิมิ"อันดา กล่าวแบบภูมิใจสุดๆ " ชั้นว่าแกอ่ะไปปีนเกียวพวกพี่ๆเค้ามากกว่า ขับรถปาดหน้าเค้าบ้าง ทำเป็นถือของแบรนเนมเกินหน้าพวกเจ้ๆเค้าอ่ะดิ เออ แต่ชั้นว่าพี่ซันที่เป็นสันทนาการปีสามก็หล่ะดีนะ เซอร์ดี สเป็กส์ชั้นเลยชั้นชอบ คริๆ" "นี่แก ชั้นกำลังกลุ้มอยุ่นะแกมีหน้ามาคิดถึงผู้ชายเหรอ" อันดาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือหันมาบอกแบบเสียมิได้ " เออๆน่าาาแกไม่ต้องเครียดเดี๋ยวชั้นจะหาทางช่วยแกเอง ตอนนี้แกก็อ่านหนังสือไปก่อนแล้วกัน อย่าออกไปเที่ยวไหนให้มันมาก เหมือนนางงามช่วงเก็บตัวอ่ะ เคยเห็นป่ะ อิอิ เหลือเวลาอีกนานกว่าจะสอบไฟนอล แกก็ไฟล์ๆแล้วกัน" "เออๆขอบใจแกมากนะฟ่าง"อันดากล่าว ถึงแม้เธอจะเพิ่งรู้จักข้าวฟ่างตอนเข้ามหาวิทยาลัยเพียงไม่กี่เดือนแต่ข้าวฟ่างก็เป็นเพื่อนที่เธอคุยได้ทุกเรื่องและสนิทที่สุด อันดาก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อไป แม้เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่เธอหยิบมันมาอ่านก็ตาม