อาการิ เกมส์พิชิตใจยัยผีนีทเกมส์

เวลากลางคืนของวันเดียวกับตอนที่แล้ว

"เฮือก!"ผมตื่นขึ้นมากลางดึก หลังจากที่ผมฝันแปลกๆ "พะ...พี่โอโนริ ไม่!!!!"เสียงในหัวก้องกังวาน "พอได้แล้ว...บอกให้พอไง!!!" ผมพยายามต่อสู่กับเสียงของฝัน แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่หยุดง่ายๆ "คุโรกิ...คุโรกิ..." "อ้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!"

ผมสติแตก ควบคุมสติไม่อยู่แล้ว นี่มันอะไรกัน เหนือยแล้วนะ!

"คุโรกิซัง เป็นอะไรหรือเปล่า!" เสียงเปิดประตูนี่มันอะไรกัน แล้วนั่น...เสียงยัยอาการิไม่ใช่หรอ

"อ่า..."

"ฉันได้ยินเสียงนายตะโกน เป็นอะไรหรือเปล่า"

"ฉันฝันเห็นพี่โอโนริ ขะ...เขา...ฮึก!"ผมพูดไม่ออก ได้แต่ซะอึกซะอื้น

"นายร้องไห้ออกมาเถอะ กลั้นไว้ก็อึดอัด งั้นฉันจะเข้ามาอีกที่หลังนายร้องไห้เสร็จนะ" เขาออกไปแล้ว นึกว่าจะต้องแสดงความอ่อนแอออกมาให้ผู้หญิงเห็นซะอีก

เช้าวันต่อมา...

"คุโรกิ!!!!!!!!!!!"

"อะไรอีกเล่า!"

"ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นะ! เยลลี่10ถ้วยทำไมยังไม่อยู่ในตู้เย็นย้าาา!!!"

"ถ้าเรื่องมากก็ไปหาเอาเองเซ่!!!!!!"

"......"อะ...อ่าว เงียบไปแล้ว งอนหรอ

"อาการิ!"

"............" อ่าว เดินเข้าไปในตู้เย็นอีกแล้ว งอนจริงๆหรอเนี้ย อ้ากกก! ผมขอโต๊ดดดดดดด

.....................................................................................................................

"ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆ ฮู้ว..." ผมพึมพำกับตัวเองหลังจากเดินไปซื้อเยลลี่มาจากหน้าซอย

"ฟุดๆ กลิ่นเยลลี่นี่นา เยลลี่จ๋า!!!!"

"อ้ากกกก!" เสียมารยาทน่าาาา มาแย่งของจากมือเนี้ยนะ แถมจมูกก็ดีชะมัด เธอเป็นหมาหรือไง!

"อาการิ หายงอนแล้วใช่ไหม งั้นขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"

"อีอะไออะอุยออ(มีอะไรจะคุยหรอ)"

"เรื่องเมื่อคืนน่ะ"

"อือ แอ้วไอ(อือ แล้วไง)"

"กินก่อนก็ได้มั้ง --' "

"อือ ต่อเลย กินหมดแล้วล่ะ"

"ชั้นไม่ค่อยมั่นใจเลย รู้สึกสังหรใจแปลกๆ เหมือนว่าคืนต่อๆไปชั้นก็จะฝันอะไรประมาณนี้เรื่อยๆ"

"ไม่เป็นไรหรอก นายต้องผ่านมันไปได้ เชื่อสิ" 

อยู่ๆ การสนทนาก็เงียบไปชั่วขณะิ แล้วอยู่ๆอาการิก็พรวดริมฝีปากมาหอมแก้ั้มผมซะเฉย ริมฝีปากสีชมพูอ่อนนุ่มแล้วก็อุ่นนมากเลย ถ้าไม่บอกว่าเธอคือผี ผมก็นึกว่าเธอคือเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักนะเนี้ย

"ตอนที่ชั้นยังมีชีวิตอยู่ มีเด็กผู้ชายข้างบ้านคนหนึ่ง เขาสนิทกับชั้นมากเลยล่ะ ชั้นชอบเล่นกับเขา เวลาเขาร้องไห้หรือเสียใจ ชั้นก็หอมแก้มเขาแบบนี้แหละ ชั้นเลยคิดว่ามันอาจจะช่วยนายได้น่ะ"

"อะ...อืม  ขอบใจที่เป็นห่วง[0//^//0]" ผมยังอ้ำอึ้งกับการกระทำของเขา ทำไมเวลาอยู่กับเขาเหมือนเขาจะพาย้อนอดีตยังไงชอบกลแหะ ช่างเหอะ แต่เขาเป็นผู้หญิงหน้าด้าน40%นะ ก็ดูสิ หอมแก้มผู้ชายโดยไม่อาย เขาไม่อายแต่ผมอายนะ

"งั้นชั้นเอาาของไปแช่ตู้ก่อนนะ"

"อะ..อืม(ยังสตั้นอยู่เดส)"

  ....ถึงวันนี้จะวุ่นวาย แต่ก็สนุกดีเหมือนกันนะ....

อริกาโตะโกไซมัสเดส ขอบคุณที่อ่านนะเดส นอกจากอ่านและติดตามวิจารณ์เรื่องนี้แล้ว ทารโกะก็มีเรื่ิองใหม่มาให้อ่านนะเดส นิยายเรื่อง Princess!? ฉันเนี้ยนะเจ้าหญิง?! ไปอ่าน วิจารณ์ ติดตาม และโหวตด้วยนะเดส ซาโยนาระเดส!