อาการิ เกมส์พิชิตใจยัยผีนีทเกมส์

"ตู้เย็นไม่มีอะไรกินเลย นายไปซื้อของกินอร่อยๆให้ทีสิ"  วันเสาร์ที่แสนน่าเบื่อมาถึง ผมอยู่กับยัยผีนี่มาได้1วัน โค-ตร เหนื่อยเลย "มีมือมีเท้าก็ไปเองสิ" ผมบอกด้วยความเบื่อหน่าย "ถ้าเขามองเห็นชั้นก็ดีสิ แถมชั้นออกจากห้องนี้ไม่ได้ด้วย ซื้อให้ทีสิ น้าๆๆๆๆๆๆๆ" "อาๆๆๆๆ โอเคๆ เข้าใจแล้ว ไปซื้อให้ก็ได้" "ขอบคุณมากนะ"  พอพูดจบ ผมก็เดินออกมาจากบ้าน แล้วไปโบกแท็กซี่แถวบ้าน "ไปร้านสะดวกซื้อแถวๆโอซาก้าหน่อยครับ"

15 นาที ผ่านไป....

"ถึงซะที โอซาก้า ไม่ได้มานานเลย" ผมพร่ำเพรื่อกับตัวเอง "ขอโทษนะค้า!!! รีบมากๆค่า!!!" มีสาวออฟฟิศคนหนึ่งวิ่งออกมาจากร้านสะดวกซื้อ "เอ่อ....อ๊อก!!!!" ไม่นะ กระเป๋าของเธอเกี่ยวขาผม(กระเป๋าไรย้าวยาว) "ว๊าก!!!O[]O" เธอลากผมขึ้นรถเมล์ แล้วต่อรถไฟฟ้า ผ่านหน้าร้านราเมง แล้วไปขึ้นลิฟต์ิ เดินผ่านห้องออฟฟิศ "อ่ะ!! ผิดตึกนี่นา" เธอพูดอะไรออกมาก๊าน!!! ตึกนั้นมีสามชั้น เธอเลยลากผมลงบรรได ผ่านบรรไดเลื่อน เข้าลิฟต์ ลากผ่านห้องออฟฟิศ "อุ้ย! กระเป๋าสวยจัง ไปดูก่อนดีกว่า" ดีเลยๆ จะได้แกะกระเป๋าออกจากเท้า "คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่า" No!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

1 ชั่วโมง 20 นาทีผ่านไป๊~

"ถึงซะที อะ...อ่าว ตามชั้นมาทำไมคะ?"

"มะ...ไม่รู้จริงหรอครับ"

"อ้อ! ขอโทษจริงๆนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"

"อะ...เอ่อ ครับๆ"

หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง

"กะ....กลับมาแล้วคร้าบ..."

"Finish!!!" ทำไมมีเสียง PS4 มาจากในห้อง

"นี่ คุโรกิ ทำไมกลับมาช้าจัง งั้น...วันนี้เอาของไปแช่ แล้วออกไปนอนนอกบ้านนะ"

Nooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo!!!!!!!