Blood Game: Messenger of death and Contract

Blood Game: Messenger of death and Contract

บทนำ

ท้องฟ้าที่มืดสลัว แสงไฟจากเสาไฟฟ้าที่ส่องสว่างตามทางเดิน ถนนมากมายที่ไร้ผู้คนและความเงียบที่ไม่เสียงใดเลย แสดงเวลาว่านี่ค่ำแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างจึงไร้ซึ่งสิ่งใด
บนตึกสูงได้มีร่างบางของเด็กสาวอยู่บนขอบตึก ผิวขาวซีดที่โดนเด่นในยามราตรีบวกกับชุดประโปรงสีดำที่ทำให้เธอยิ่งทำให้เธอดูโดดเด่นขึ้นไปอีก ริมฝีปากบางสีชมพู่กำลังเคี้ยวช็อกโกแลตไว้ในปากเหมือนอยากจะรับรู้ความหวานนั้นไว้นานๆ คลี่ยิ้มออกอย่างมีความสุข มือข้างขวานั้นถือช็อกโกแลต ส่วนมือข้างซ้ายนั้นกำลังถือร่มสีแสงสดที่กลางแล้ว ทั้งๆที่ฝนยังไม่ตกเลยสักนิด และดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่กำลังจองลงไปยังพื้นเบื้องล่างที่อยู่ห่างจากตรงนี้มากนัก ในประกายตาคู่นั้นกำลังฉายถึงอะไรบาง แล้วเธอก็กลืนช็อกโกแลตลงคอแล้วพูดบอกมาว่า...
“เอาล่ะ...เวลานั่นกำลังหมดแล้วนายจะทำอย่างไงต่อไปนะ”

ณ พื้นเบื้องล่าง มีร่างของสูงแด็กหนุ่มกำลังวิ่งอยู่บนถนนที่ไร้ผู้คน เสื้อนักเรียนสีขาวที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสียงหอบหายใจที่ดังมากในความเงียบแบบนี้ ขาที่ล้าเต็มที่และดวงตาสีน้ำตาลของเขาที่แสดงความกลัวออกมาชัดเจน
ด้วยร่างกายที่ล้ามาก เด็กหนุ่มจึงเกาะพิงเสาไฟเพื่อพัก แล้วจู่ๆฝนก็เทลงมา เด็กหนุ่มมองท้องฟ้าที่มีฝนหยดลงมาด้วยสายตาเลือนลอย น้ำฝนที่เย็นกำลังช่วยลดอูณถูมิในร่างเขา นั่นทำให้เขานึกถึงข่าวพยากรณ์อากาศที่ดูตอนเช้าและพอเขานึกถึงอีกเรื่องนึกในตอนเช้าได้ เรื่องประหลาด สายลมก็พัดมาใส่หน้าเขาจนเขาต้องหันมาหนี้

...เอาล่ะ...เวลานั่นกำลังหมดแล้วนายจะทำอย่างไงต่อไปนะ...

เสียงที่ดังขึ้นในหัวทำให้เขาหันมองไปรอบๆของตื่นกลัว แล้วเมื่อหันไปด้านหลังเขาก็เห็นเงาใหญ่สีดำที่กำลังเข้าหาทางเขา... 
ความกลัวสุดชีวิตเริ่มเข้ากัดกินในใจเด็กหนุ่ม กลิ่นคาวบางอย่างที่ลอยออกจากเงาดำนั้น บีบให้ทางเลือกของเขาน้อยลง ร่างที่วิ่งหนี้เงาดำนั้นไปตามทางที่ไร้ผู้ใดช่วยเหลือ ดวงตาที่เต็มความหวาดกลัวและตื่นตระหนก มองไปเพื่อหาทางหนี้ แล้วก็พบกับตรอกแคบ เขาจึงไม่รอช้าที่จะเข้าไปในนั้น
ทางเดินแคบๆที่ไม่มีแสงอะไรส่องสว่าง เพราะฝนที่กำลังตกทำให้ตรอกนี้ส่งกลิ่นอับออกมา ร่างของเด็กหนุ่มที่วิ่งอยู่ในตรอกแคบๆก็สะดุดอะไรบางอย่างแล้วล้มลงไป เมื่อยันตัวเองขึ้นเค้าก็เห็นอะไรบางที่ก่อนตอนเขาจะล้มยังไม่มี...
ร่างผู้หญิงในชุดประโปรงสีดำและกางร่มสีแดงกำลังยืนมองเขาอยู่ ริมฝีปากที่คลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงยังเด็กหนุ่มที่นั่งคุกเข่าอยู่เบื้องล่าง เพื่อให้เขาเห็นรอยยิ้มเธอชัดๆ
“ฉันบอกนายแล้วว่าเวลาของนายมันหมดแล้ว”เด็กสาวหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “และตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้ว...”

เสียงฟ้าผ่าที่ดังคั่นประโยค ก่อนเด็กสาวจะยื่นมือที่มีนิ้วที่เรียวสวยและซีดเหมือนกระดาษ ไปสัมผัสเบาๆที่แก้มของเด็กหนุ่มตรงหน้า
“ตอนนี้นายมีแค่สามทางเลือกเท่านั้น หนึ่ง เอาแต่หนี้แล้วก็ถูกฆ่า สอง ยอมรับความตายนั่นซะแล้วก็กลายเป็นข่าวหน้าหนึ่งในวันพรุ่งนี้ หรือ สาม...”
ฟ้าที่ผ่ามาอีกรอบ ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างสูงใหญ่ที่ตัวใหญ่กว่าสองเด็กหนุ่มเด็กสาว กำลังเงื้อมบางอย่างในมือขึ้นสูงแล้วพุ่งลงไปที่เด็กหนุ่มที่ยังไม่รู้ตัวเพราะความหวาดกลัวต่อเด็กสาวตรงหน้า
“...ฉัน...” 
เสียงหัวเราะของเด็กสาวที่ดังขึ้น เงาร้ายด้านหลังทเด็กหนุ่มที่กำลังจะพรากเวลาไปจากเขา เมื่อทุกอย่างต่างบีบคันให้เลือก เวลาที่แทบจะไม่มีแล้ว ความหวาดกลัวที่กัดกินในจิตใจจนไม่เหลือและความมืดที่เริ่มก่อน ทำให้เกิดความต้องการอันแรงกล้า
..ช่วยด้วย...ฉัน...ยัง...ไม่อยากตาย!!!