สาวน้อยน้ำแข็งแห่งเอเรนเดล

     ไอ้นี้ยิ้มๆๆ  มองหน้าฉันกวนๆ

" ว่าแต่นายเถอะ ชื่อไร " ฉันเอาลูกแก้วใส่เข้าไปในกระเป๋าดังเดิม

ก่อนจะถามชื่อไอ้ตาหูแมวนี้

" ผมเหรอ..  ผมมีนามว่า ' คีโต้ ' ครับผม "  คีโต้ฉีกยิ้มกว้าง

" อือ.. ในเมื่อฉันเป็นผู้ถูกเลือกฉันควรต้องทำยังไงบ้างล่ะ "

คีโต้...มองหน้าฉันทั้งๆยังเลิกคิ้วสลักกับขมวดคิ้วไปมาเหมือนสงสัย

อะไรบางอย่าง....

     "มองทำไมอ่ะ  หน้าฉันมีอะไรติดอยู่เหรอ เสดข้าว เสดขนมปัง ไรอ่ะๆ"

ฉันถึงกับเลอะล่ะ  คนน่ารักอย่างฉันมีอะไรติดบนใบหน้าเนี่ยถึงว่าน่าอายสุดๆ

ฉันคลำใบหน้าตัวเอง

"คึๆๆๆ ป่าวหรอก แค่สงสัยนิดหน่อยน่ะ ครับ "

" สงสัยอะไร "   ฉันขมวดคิ้วแบบสุดๆๆ สามารถผูกโบได้ดอกใหญ่ๆ

      " ว่าทำไมคุณถึงไม่กลัวในเรื่องพวกนี้เลย.."คีโต้ถาม

" ไมอ่ะ ได้ใช้พลังเวยท์ ก็สนุกแล้วนิ จะไปกลัวอะไรอีก " ฉันตอบคิโต้สบายๆๆ

ก็คนมันไม่กลัวนิ หึๆๆๆ

      " ผมจะบอกเลยน่ะ ว่าคุณยังอยู่ในช่วงอ่อนมากๆ พลังเวยท์ก็ได้แค่การ

แปลงตัว และ เหาะ ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณจะทำพวกนี้ได้หรือป่าว

และอีกอย่างคุณต้องต่อสู้กับปีศาสที่หลุดออกมาจากรอยแตกมิติอีกน่ะ

แล้วผมไม่รู้ว่าคุณจะรอดหรือป่าว..ดูจากท่าทางทางแล้วคุณเนี่ยจะใช้อารมณ์

ถ้าใช้แต่อารมณ์ผมกลัวว่าคุณจะพ่ายแพ้แก่ศัตรูอย่างแน่นอน "

คีโต้พูดยาวเยียด  นี้ฉันมันเจ้าอารมณ์เหรองัยก็แค่เป็นคนไม่เป็นมิดแค่นั้นเอง