วัยรุ่นหิมพานต์

“แฮ่กๆๆๆๆๆๆ”

               จากการต่อสู้อันอุดมไปด้วยแสงสีตระการตา และเสียงระเบิดตูมตามแทบจะทุกวินาที จากการต่อสู้อันแสนดุเดือด ที่ต่างฝ่ายต่างสามารถแก้ทางซึ่งกันและกันได้อย่างน่าตกตะลึง จากการต่อสู้อันอัดแน่นไปด้วยพลังใจอันเอ่อล้น ระหว่างลูกผู้ชายสองคน หากแต่บัดนี้ ภาพแห่งความอลังการทั้งหมดทั้งมวลนี้กลับจางหายไปจนหมดสิ้น หลงเหลือไว้แต่เพียงเสียงลมพัดเอื่อยๆ และเสียงหอบหายใจอันแผ่วเบาของกัน ผู้ที่สุดท้ายแล้ว ก็ได้แต่นอนหมดสภาพอยู่กลางสังเวียนแห่งนี้อย่างน่าเวทนาเท่านั้น

               ในการต่อสู้อันแสนดุเดือดเลือดพล่านเช่นนี้ คงไม่อาจมีใครคาดเดาได้เลยว่า สุดท้ายแล้ว บทสรุปทั้งหมดจะดำเนินมาบรรจบยังทิศทางใด จากในตอนแรก ที่กันสามารถพลิกกลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบอย่างน่าตกใจ ด้วยการละเลงหมัดสองข้างหวังจะเอาชนะคู่ต่อสู้ให้ได้ในคราเดียว หากแต่ด้วยความประมาทเพียงน้อยนิด สุดท้ายแล้ว เอ็กซ์ก็พลิกกลับขึ้นมาอีกตลบ ขึ้นมายืนคร่อมอยู่เหนือร่างกัน พร้อมส่งดาวหางนารายณ์ถึง ๕ ลูก เป็นของแถมปิดท้ายได้ในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น

               เรียกได้ว่านี่เป็นศึกที่ห้ามกะพริบตาเด็ดขาดเลยก็ว่าได้ สายตาทุกคู่บนอัฒจันทร์ ต่างกำลังจ้องเขม็งลงมายังตัวนักสู้ทั้งสองกลางสนามฟุตบอลแห่งนี้อย่างใจจดใจจ่อ เสียงหอบหายใจอันสิ้นหวังของกันและสองแขนอันส่องประกายแสงเจิดจ้าของเอ็กซ์ ดูราวกับเป็นลางบอกเหตุสำคัญอันหมายความว่า บัดนี้ ศึกแห่งศักดิ์ศรีระหว่างกันกับเอ็กซ์ ได้ดำเนินมาถึงช่วงโค้งสุดท้ายที่ใกล้จะตัดสินผลแพ้ชนะกันแล้ว

“แฮ่กๆๆๆๆๆ” กันยังหอบหายใจไม่หยุดด้วยความเหนื่อยอ่อน

“เป็นไรไป?” เอ็กซ์ยิ้มเยาะอย่างสะใจ “หมดแรงแล้ว...”

“?”

               ทว่า จู่ๆ เอ็กซ์กลับรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ไอ้หนุ่มรูปงามค่อยๆ ยกมือซ้ายขึ้นมา ชูนิ้วชี้แตะลงไปยังบริเวณเหนือริมฝีปาก และเมื่อยกออกดู เขาจึงพบว่าสิ่งที่กำลังไหลออกจากรูจมูกอันโด่งเด้งนี้ก็คือเลือดกำเดาสีแดงฉาน ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไรเลย เมื่อเขาถูกกำปั้นนับสิบของกันละเลงใส่ไม่ยั้งเมื่อครู่ก่อนนี้

“แชะ!”

               นอกจากนี้ ห่างออกไปประมาณไม่กี่ร้อยเมตร ไอ้หนุ่มรูปงามยังได้ยินเสียงเบาๆ จากข้างขอบสนาม จนเมื่อหันกลับไปดู เขาจึงได้พบกับก็อตที่กำลังรัวชัทเตอร์กล้องใส่ไม่หยุดในฐานะช่างภาพ ซึ่งนี่ถือเป็นโอกาสอันดีของอีกฝ่ายเลยก็ว่าได้ ที่อยู่ดีๆ เอ็กซ์ก็หันหน้าหล่อๆ มาให้ถ่ายถึงที่ แต่เพราะอะไรกันนะ คนอย่างเอ็กซ์ถึงได้สนใจเลือดกำเดากับตากล้องมากกว่าการต่อสู้เบื้องหน้าถึงขนาดนี้

“อึ่ก...”

               ขณะเดียวกัน เมื่อสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังหันเหความสนใจไปทางอื่น กันจึงคิดฉวยโอกาสสำคัญเพียงไม่กี่วินาทีนี้ พยายามชูแขนขวาขึ้นมาพร้อมใช้มือซ้ายจับข้อมือไว้แน่น หวังจะลอบยิงจรวดไต้ฝุ่นใส่คู่ต่อสู้โดยไม่ทันให้ตั้งตัว หากแต่ทว่า สายลมรุนแรงคงถูกปล่อยออกมาตั้งนานแล้ว ถ้าเกิดร่างกายอันโรยแรงของเขาสามารถขยับเขยื้อนได้สะดวกกว่านี้

“มึงจะเยอะไปแล้วนะไอ้เหี้ย!!!”

               กันคงจะประมาทเอ็กซ์เกินไปหน่อย เพราะถึงแม้สายตาจะไม่ได้จับจ้องคู่ต่อสู้เลยแม้แต่น้อย แต่ทันใดนั้นเอง ไอ้หนุ่มรูปงามก็ใช้กำปั้นขวาที่ยังเล็งตรงลงมาอยู่  ยิงลำแสงสีม่วงใส่ร่างคู่ต่อสู้เต็มๆ แรงอีกลูกหนึ่ง ก่อนที่อีกฝ่ายจะทันได้ใช้จรวดไต้ฝุ่นเสียด้วยซ้ำ เล่นเอาความหวังเดียวของกันปลิวหายไปต่อหน้าต่อตา พร้อมกับความเสียหายที่ถาโถมเข้ามาแทนที่โดยไม่ทันคาดคิดเลยแม้แต่น้อย

“!!!”

               ทว่า สิ่งหนึ่งที่ทำให้ลิงขาวประหลาดใจยิ่งกว่าปืนใหญ่นารายณ์ลูกนี้ก็คือ สีหน้าของเอ็กซ์ เมื่อหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง กันรู้ดีว่าถึงแม้เอ็กซ์จะโกรธแค้นตนมากมายซักเพียงใด เขาก็คงได้แต่กักเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ภายใต้ใบหน้าอันสุขุมและเชิดหยิ่ง เพื่อรักษาภาพพจน์ในฐานะดาวโรงเรียนผู้โด่งดัง แต่ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว

               บัดนี้ หน้ากากแห่งความจอมปลอมได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ แล้ว ไม่จำเป็นต้องแสดงหรือเสแสร้งเพื่อภาพลักษณ์อีกต่อไป ความโกรธอันอัดอั้นตันใจได้ปะทุขึ้นมาสู่ใบหน้าอันหล่อเหลา จากใบหน้าอันสุขุมนุ่มลึกตลอดเวลา แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าอันเดือดดาลและคุ้มคลั่งด้วยโทสะดั่งพญามาร เป็นสีหน้าเดียวกับที่กันเคยเจอในตึกร้าง และเป็นสีหน้าเดียวกับที่ติ๊กและผองเพื่อนได้เห็นแวบๆ เมื่อตอนเที่ยง นั่นหมายความว่า  เอ็กซ์ในตอนนี้ไม่อาจควบคุมสติอยู่ จนจำต้องเผยปีศาจร้ายภายในใจออกมาเสียแล้ว

“ฟู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

               สิ่งเดียวที่พอจะอธิบายสถานการณ์ดังกล่าวนี้ได้ เห็นทีจะมีเพียงละอองควันสีแดงปริศนาเบื้องหน้ากันเท่านั้น มันคือละอองควันสีแดงจางๆ ที่กำลังพวยพุ่งออกจากทั้งร่างของเอ็กซ์ราวกาต้มน้ำร้อนๆ สีแดงของควันและสีหน้าอันเปี่ยมไปด้วยโทสะช่างเป็นอะไรที่ดูแล้วเข้ากันยิ่งนัก เท่าที่ทราบมา กันรู้ดีว่านี่คือผลข้างเคียงจากฤทธิ์ฝิ่นสีชาด นั่นยิ่งทำให้เขาไม่จำเป็นต้องตั้งคำถามใดๆ เลย กับความแข็งแกร่ง หรือกระทั่งความบ้าคลั่งของคู่ต่อสู้คนนี้

“สหายเอ็กซ์...”

 

วัยรุ่นหิมพานต์

บทที่ ๑๙ รัว

 

“...”

               ใบหน้าแห่งเทพบุตรไม่อาจช่วยหลบซ่อนปีศาจร้ายตัวจริงจากสาธารณชนได้อีกต่อไป สายตาทุกคู่กำลังจดจ้องมายังตัวเอ็กซ์ด้วยความสงสัย นักเรียนจำนวนหนึ่งอาจเอะใจด้วยความไม่ชอบมาพากล ขณะที่อีกส่วนหนึ่งก็คงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนต่างรู้สึกเป็นเสียงเดียวกันก็คือ สถานการณ์ในตอนนี้เข้าขั้นกดดันแบบสุดๆ เสียแล้ว ไม่ใช่เฉพาะแค่กัน แต่ยังรวมไปถึงเหล่าผู้ชมนับร้อยบนอัฒจันทร์แห่งนี้ ที่จู่ๆ ก็รู้สึกหวาดกลัวเอ็กซ์ขึ้นมาโดยไร้สาเหตุใดๆ มารองรับทั้งสิ้น

“ไม่นะ...”

               ถึงแม้หลายๆ คนจะได้แต่นิ่งเงียบด้วยความฉงน หากแต่บนอัฒจันทร์แห่งนี้ก็ยังมีสาวน้อยคนหนึ่ง ผู้ซึ่งรู้จักชายคนนี้ดียิ่งกว่าใครๆ ในฐานะรักเก่า ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของสาวน้อยน่ารักคนนี้กำลังสั่นสะพรึงด้วยความหวาดหวั่น หยดน้ำตาแห่งความกลัวใกล้จะปริ่มออกจากเบ้าตาเธอแทบทุกที ราวกับอดีตอันเลวร้ายกำลังตามกลับมาหลอกหลอนพีชอีกครั้งหนึ่งยังไงยังงั้น

“พีช เป็นไรอ่ะ?” หยกที่นั่งข้างๆ เขย่าตัวเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เอาแล้ว...”

 

---

 

 

               แต่ไม่ใช่แค่พีชคนเดียวเท่านั้นที่รู้สึกเช่นนี้ เพราะเวลาเดียวกันนั้นเอง ในบรรดาพรรคพวกของกันกับเอ็กซ์ที่ได้แต่นิ่งเงียบไปตามๆ กันด้วยความสงสัย ไม่เว้นแม้แต่มิคกับมาร์ค ผู้ดูจะเป็นเพื่อนผู้รู้ใจเอ็กซ์ที่สุด ในที่นี้ก็ยังมีเพื่อนคนหนึ่ง ผู้กำลังจดจ้องเอ็กซ์ด้วยสายตาอันจริงจังโดยไม่แสดงถึงคำถามใดๆ ในใจทั้งสิ้น เขาคือติ๊ก ผู้ที่แท้จริงแล้วคงมีอดีตอะไรบางอย่างกับเอ็กซ์เก็บซ่อนไว้เป็นแน่

"..."

 

---

 

 

“แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆ”

               กลับมายังบนสังเวียนอีกครั้ง ความรุนแรงที่ได้รับจากปืนใหญ่นารายณ์ลูกล่าสุด ยิ่งเพิ่มความเสียหายแก่ร่างกายของกัน จนบอบช้ำหนักเข้าไปอีกขั้น ลิงขาวคงไม่สามารถขยับเขยื้อนต่อได้อีกซักพัก ที่เขาทำได้คงมีเพียงการนอนอยู่นิ่งๆ รอเวลาให้ร่างกายฟื้นฟูความเจ็บปวดทั้งหมดเท่านั้น

               ระหว่างนั้นเอง ไอ้หนุ่มหัวแหลมก็อดใจไม่ได้เลยที่จะจ้องเข้าไปยังสายตาอันน่าสะพรึงกลัวเบื้องหน้า ทว่า ทันทีที่นัยน์ตาสองคู่จ้องประสานกัน สายตาอันใสซื่อของกันกลับไปสะกิดต่อมอะไรบางอย่างของเอ็กซ์เข้า จนทำให้โทสะในใจของเขาเกิดปะทุขึ้นมาอีกครั้งเสียแล้ว

“ตู้มมมมมมมมมมมม”

               ในสภาวะคุ้มคลั่งด้วยความโกรธเช่นนี้ นับว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ไอ้หนุ่มรูปงามคนนี้จะคุมสติเอาไว้ได้ เขาไม่รอช้าใดๆ ทั้งสิ้น รีบกำหมัดซ้ายเล็งตรงมาหากันเบื้องล่างอีกที และชั่วพริบตานั้นเอง ลำแสงสีม่วงลูกใหญ่ก็ถูกยิงออกจากกำปั้นสองข้าง พุ่งตรงเข้าใส่ร่างของกันเป็นครั้งที่ ๖ ในทันใด

 “อึ่ก...” กันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

               โชคยังดีที่คราวนี้ กันสามารถตั้งแขนสองข้างขึ้นมาแนบหน้า เพื่อป้องกันลำแสงของเอ็กซ์เอาไว้ได้อย่างทันท่วงที แต่ถึงความเสียหายจะลดลงมาบ้างก็ตาม กระนั้นแล้ว อานุภาพแห่งดาวหางนารายณ์ก็ยังสร้างความเจ็บปวดให้แก่ไอ้หนุ่มหัวแหลมไม่น้อยอยู่ดี

“มึงกล้ามากนะ...” เอ็กซ์จ้องเม็งเข้าไปยังนัยน์ตาของกัน “ที่ทำให้กูโกรธแบบเนี้ย...”

“ไรของมึงวะ?” กันถามด้วยความสงสัย “แฮ่กๆๆๆๆ”

“ก็ที่มึงทำให้หน้ากูเสียโฉมงี้ไงวะ!!!” เอ็กซ์ตะคอกกลับใส่เสียงดัง “ไอ้ควายหัวแหลม!!!”

“...” กันเป็นอันงงไปเลยกับเหตุผลเมื่อครู่ “แค่เนี้ย?”

“เออ!!!”

 “ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม”

               สิ้นเสียงประโยคเมื่อครู่ ดาวหางนารายณ์ลูกที่ ๗ ก็พุ่งเข้าใส่ร่างกันต่อโดยทันที ราวกับเอ็กซ์เห็นเขาเป็นกระสอบทรายเอาไว้ระบายความโกรธยังไงยังงั้น

“มึงจะไปเข้าใจไรวะ!!! ยังไงมึงมันก็แค่เบี้ย!!!” เอ็กซ์ยังบ้าไม่หยุด “เบี้ยอย่างมึงริอาจจะมาเทียบขุนอย่างกูเนี่ยนะ!!!”

“...” คราวนี้กันได้แต่นิ่งเงียบรับฟังเอ็กซ์อยู่ฝ่ายเดียว

“เลิกมองกูแบบนั้นได้แล้ว!!!” เอ็กซ์ประสานกำปั้นอีกครั้ง “คนอย่างมึงมันก็มีดีแค่นี้แหละวะ!!!”

“ตู้มมมมมมมมมมม”

 

---

 

 

"..."

               ตามมาด้วยลูกที่ ๘ พร้อมๆ กับความเศร้าสลดบนใบหน้าของผองเพื่อนทุกคนบนอัฒจันทร์ ในฐานะผู้ชม พวกเขาคงได้แต่นั่งมองเพื่อนรักคนนี้ด้วยความหวังอันใกล้จะดับวูบลงเต็มที โดยเฉพาะกับพีช สาวน้อยผู้ซึ่งหัวใจกำลังถูกทำร้ายอย่างหนักหน่วง เสียจนต้องหลั่งน้ำตาแห่งความเจ็บปวดออกมาในที่สุด

 

---

 

 

“คนอย่างมึง... คนไร้ค่าอย่างมึง!!!” อาการของเอ็กซ์ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ ทุกที “คนที่ไม่มีเหี้ยไรเลยนอกจากฝีมือนิดๆ หน่อยๆ แล้วก็ทำกร่างใหญ่อย่างมึงเนี่ยนะ จะกล้ามายืนอยู่ตำแหน่งเดียวกับกู อย่างมึงเหรอคิดจะเป็นเพื่อนกู!!!”

“...”

               ไม่จำเป็นต้องทำหน้าฉงนสงสัยอีกต่อไป เพราะกันรู้ดี ว่าทั้งหมดที่กล่าวมานี้คือความรู้สึกจริงๆ จากก้นบึ้งจิตใจของเอ็กซ์ที่มีต่อตน และสิ่งเดียวที่เขาพอจะทำได้ เห็นจะมีเพียงการทำหน้าที่เป็นผู้ฟังที่ดี โดยไม่โต้แย้งหรือขัดคอใดๆ ทั้งสิ้นเท่านั้น

“คิดเหรอว่าจะทำลายชีวิตวัยรุ่นอันสมบูรณ์แบบของกูได้” สีหน้าอันบ้าคลั่งแกมโรคจิตของเอ็กซ์ในตอนนี้ ยิ่งตอกย้ำธาตุแท้ของเขาได้เป็นอย่างดี “คิดเหรอว่าจะหล่อได้เท่ากู ดังได้เท่ากู คิดเหรอว่าจะเอาชนะกู... คิดเหรอว่าจะแย่งพีชไปจากกูได้!!! มึงคิดงั้นจริงๆ เหรอวะไอ้เหี้ย!!!”

“ตู้มมมมมมมมมมมมมมม”

               รวมแล้วทั้งหมด ๙ ลูก ด้วยกัน ที่เอ็กซ์บันดาลโทสะแล้วยิงดาวหางนารายณ์อันทรงอานุภาพใส่กันแบบไม่มียั้ง ก่อนที่สุดท้ายแล้ว เขาจะหยุดมือแล้วหอบหายใจด้วยความเหน็ดเหนื่อย ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะพลังงานที่ใช้ยิงลำแสงสีม่วง หรือเพราะการตะโกนแหกปากเสียงดัง เพื่อระบายความในใจทั้งหมดเสียจนเส้นเสียงแหบกันแน่

“แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เอ็กซ์หอบด้วยความเหนื่อย

“แฮ่กๆๆๆๆๆๆ” แต่ที่ดูจะเหนื่อยยิ่งกว่าก็คือกัน ที่แขนสองข้างใกล้จะร้าวรานเต็มทีแล้ว

“คนอย่างมึงอ่ะ... แฮ่กๆ” เอ็กซ์ประกบกำปั้นขึ้นมาอีกครั้งอย่างช้าๆ “ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนก็ไม่มีวันสมบูรณ์แบบเท่ากูหรอก...”

“ก็เรื่องของมึงสิวะ” อยู่ๆ กันสวนกลับโดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ตอนนี้เลยแม้แต่น้อย “ไอ้ควายเสื้อกันหนาว”

               แม้จะเป็นแค่คำพูดสั้นๆ เพียงประโยคเดียว แต่ด้วยวาจาที่เปล่งออกมาจากสีหน้าอันยียวนกวนประสาทของศัตรูคู่แค้นคนนี้ ก็ถึงกับทำให้ไฟโทสะอันริบหรี่ของเอ็กซ์ถูกจุดติดเป็นครั้งที่สอง ก่อนจะกลับมาลุกโชนอย่างร้อนแรงอีกครั้งในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น

“ไอ้ควายหัวแหลมเอ๊ย!!!”

               แรงพิโรธอันบ้าคลั่งทำให้เอ็กซ์ไม่อาจคุมสติได้อีกต่อไป สองแขนของเขาเรืองแสงสีม่วงจ้ายิ่งขึ้นเรื่อยๆ เป็นดั่งสัญญาณเตือนภัย และภายในวินาทีเดียวเท่านั้น ดาวหางนารายณ์ลูกที่ ๑๐ ก็ถูกยิงออกจากกำปั้นของไอ้หนุ่มรูปงาม และกำลังจะพุ่งเข้าใส่ร่างของคู่ต่อสู้เบื้องล่างในอีกไม่กี่อึดใจเดียวเท่านั้น

               ทว่า ขอแค่ระยะเวลาเพียงไม่กี่อึดใจก็เพียงพอแล้วสำหรับกัน ไอ้หนุ่มหัวแหลมคงตั้งใจจะยั่วโทสะของเอ็กซ์แต่แรกแล้ว เพราะเขารู้ดีว่าด้วยสภาวะแปรปรวนทางอารมณ์ของเอ็กซ์ในตอนนี้ ขอแค่คำพูดนิดๆ หน่อยๆ จากปากของเขา ก็ทรงพลังพอที่จะสามารถสะกิดใจของอีกฝ่ายจนสติหลุดได้แล้ว

“จรวดไต้ฝุ่นคู่!!!”

               สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือความเร็ว เพราะถึงแม้จะต้องฝืนทนกับความเจ็บปวดทั้งหมดที่ได้รับ แต่ถ้าช้าไปเพียงนิดเดียวก็ถือว่าเป็นอันจบ เหตุการณ์ทั้งหมดต่อจากนี้เกิดขึ้นภายในเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้น กันปล่อยแขนสองข้างที่ตั้งป้องกันอยู่ วางขนานลำตัวไปบนผืนหญ้า พลิกสองมือแบลงกับพื้น พร้อมกับม้วนหลังกลับไปครึ่งรอบ อยู่ในลักษณะที่ขาสองข้างวางทับเหนือลำตัว และเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ลายเส้นสีเขียวบนแขนสีขาวทั้งสองข้าง ก็ได้ฤกษ์กลับมาเปล่งประกายแสงอีกครั้งเสียที

“ซู่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

               ถึงแม้ตามปกติ กันจะต้องใช้มือข้างหนึ่งประคองอีกข้างหนึ่งไว้แน่นเพื่อรักษาการทรงตัว แต่ในภาวะคับขันเช่นนี้ เขาคงจำเป็นต้องใช้ทั้งสองข้างเพื่อความรวดเร็วที่สุด ภายในพริบตาเดียวเท่านั้น ที่พายุหมุนลูกใหญ่ถูกปล่อยออกจากฝ่ามือคู่ของลิงขาว ด้วยท่วงท่าที่อำนวย สายลมอันเชี่ยวกรากได้ส่งให้ทั้งร่างของเขาทะยานขึ้นสู่กลางเวหาในทันที ช่วยให้กันสามารถสลัดหลุดจากตัวเอ็กซ์ และเหนืออื่นใด ยังช่วยให้รอดพ้นจากดาวหางนารายณ์ไปได้ชนิดเส้นยาแดงผ่าแปดอีกตะหาก

“เฟี้ยวววววววววววววววว”

               ด้วยแรงลมมหาศาลเป็นสองเท่าจากปกติ จึงทำให้คราวนี้ พายุหมุนแห่งวาโยพรได้ส่งให้ทั้งร่างของกันพุ่งออกไปไกลยิ่งกว่าครั้งไหนๆ บัดนี้ ไอ้หนุ่มหัวแหลมกำลังตีลังกากลับหัวกลับหางกลางอากาศ พร้อมทะยานขึ้นสู่ท้องนภาเบื้องบนเรื่อยๆ ด้วยความเร็วสูงอย่างน่าตกตะลึง ดูแล้วช่างคลับคล้ายคลับคลากับจรวดสมชื่อเรียกเสียจริงๆ

               ทว่า เมื่อขึ้นสูงจากพื้นดินได้ประมาณ ๓๐ กว่าเมตร แรงโน้มถ่วงโลกกลับกดให้เขาตกลงมาสู่ผืนพสุธาอีกครั้งตามกฎโพรเจกไทล์ และอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า หัวแหลมๆ ของเขาคงต้องตกลงมาโหม่งสนามหญ้าแห่งนี้เป็นแน่แท้

“ตึง!!!”

               เคราะห์ดีที่ลิงขาวสามารถม้วนตัวกลับมาสู่ท่ายืนได้โดยทันกาล เขาค่อยๆ โรยตัวลงมาจากฟากนภาสีคราม ด้วยท่วงท่าอันสวยงามและพลิ้วไหวราวนักยิมนาสติก แม้จะต้องตกจากที่สูงถึง ๓๐ ม. แต่ความสูงก็ไม่อาจทำอะไรร่างกายอันแข็งแกร่งนี้ได้เลย จนเมื่อทั้งสองเท้าเหยียบลงบนผืนหญ้าเขียวขจี ในที่สุด กันก็ได้กลับมาประจันหน้าอย่างเด็ดเดี่ยวอีกครั้ง กับศัตรูคู่แค้นเบื้องหน้านี้เอง

“!!!”

               ทันทีที่ปลายเท้าของกันแตะลงบนปลายใบหญ้าของสนามฟุตบอล ทั้งอัฒจันทร์ก็ต่างพากันอึ้งและทึ่งไปยกใหญ่เลยทีเดียว เพราะถึงแม้เมื่อครู่ก่อนนี้ เขาจะได้แต่นอนรอรับการโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว เสียจนเฉียดเข้าใกล้สถานะผู้แพ้อยู่รอมร่อ แต่แค่เพียงเสี้ยววินาทีสั้นๆ เท่านั้น ลิงขาวผู้นี้ก็สามารถสลัดหลุดจากตัวเอ็กซ์ แล้วพลิกกลับขึ้นมาเผชิญหน้าอีกฝ่ายได้ราวปาฏิหาริย์ เพื่อบอกกับเอ็กซ์และผู้ชมทุกคนที่เฝ้าดูอยู่ว่า การต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบ

 

---

 

 

“พี่กัน!!!”

               เปลวไฟแห่งความหวังยังไม่ดับมอดลงเสียทีเดียว เรียกได้ว่าพวกเขาเลือกเชียร์ไม่ผิดคนจริงๆ เพราะภาพที่กันกำลังยืนหยัดอย่างห้าวหาญเบื้องหน้านี้ สามารถสื่อได้เป็นอย่างดีว่า มิตรสหายคนนี้ยังแข็งแกร่งพอที่จะไม่ยอมแพ้คู่ต่อสู้ง่ายๆ เล่นเอารอยยิ้มแห่งความยินดีปรีดาปรากฏบนใบหน้าของทุกๆ คน โดยเฉพาะกับพีช ที่สีหน้าอันโศกเศร้าแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าอันปลื้มปิติแทบจะทันทีเลยทีเดียว

 

---

 

 

“ถุด”

               สิ่งแรกที่กันทำหลังจากลงมาเหยียบผืนดินอีกครั้ง คือการบ้วนเลือดปริมาณมากในปากลงสู่พื้น ก่อนจะใช้มือซ้ายปาดคราบที่เหลือออกให้หมด ขณะที่มือขวาค่อยๆ เลื่อนไปจับอะไรบางอย่างหลังสะโพก เห็นได้ชัดว่าถึงแม้จะหลุดพ้นจากพันธนาการแล้ว แต่สภาพร่างกายของเขากับคู่ต่อสู้ก็เรียกได้ว่าแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ขณะที่เอ็กซ์มีเพียงเลือดกำเดาจากการรัวหมัดใส่ของกัน ทั่วร่างของกันกลับสะบักสะบอมจากลำแสงของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

               นี่ยังไม่รวมเรื่องระยะห่างอันถือเป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับกันอีก เพียงเพื่อที่จะสลัดให้หลุดจากอีกฝ่าย เขาเองก็ต้องยอมสละตำแหน่งสำคัญในการเข้าประชิดตัวเอ็กซ์ เพื่อกลับมาตั้งหลักอีกครั้งด้วยระยะห่างเกือบ ๕๐ ม. เลยทีเดียว

               ด้วยเหตุฉะนี้เอง คงไม่อาจพูดได้เต็มปากนักว่ากันตีเสมอเอ็กซ์ได้แล้ว เพราะจากปัจจัยหลายๆ อย่าง ไอ้หนุ่มหัวแหลมก็ยังเสียเปรียบพ่อเทพบุตรอยู่ดี

“...”

               ทว่า สิ่งเดียวที่ความเจ็บปวดทางกายภาพไม่อาจทำอะไรกันได้เลย ก็คือแววตาอันเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและแน่วแน่ นัยน์ตาสีเขียวของลิงขาวกำลังจ้องเขม็งมายังตัวเอ็กซ์อย่างหนักแน่น ปราศจากความเกรงกลัวหรือความย่อท้อใดๆ ทั้งสิ้น เพราะถึงแม้จะต้องเจ็บหนักขนาดไหนก็ตามแต่ สายตาของเขาก็สามารถสื่อได้เป็นอย่างดีว่า หากเขายังสามารถลุกขึ้นมาไหว เขาก็ยังมีสิทธิที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ นี่แหละคือพลังใจอันแข็งแกร่งของกิตติ เหมันต์วงศ์

“ไอ้ง่าวเอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

               ทว่า ช่างเหนือความคาดหมายยิ่งนัก เมื่อสิ่งสุดท้ายที่เขาตัดสินใจทำก็คือ การตะโกนแหกปากไปทั่วทุกอาณาบริเวณโดยรอบ ด้วยน้ำเสียงอันทรงพลังและหนักแน่นราวนักร้องนำวงเมทัล มันดังลั่นถึงหูเอ็กซ์ที่อยู่ไกลออกไปอีกฟากฝั่งของสนาม สนั่นกึกก้องเสียจนทุกๆ คนบนอัฒจันทร์ข้างสนามได้ยินชัดกันถ้วนหน้า อย่างไรก็ตาม มันก็แค่คำพูดสั้นๆ ที่มีจุดประสงค์เพียงเพื่อด่าคู่ต่อสู้ตรงๆ เล่นเอาแต่ละคนถึงกับงงไปตามๆ กันเลยทีเดียว ว่าเพราะเหตุใดกันนะ อยู่ๆ กันถึงมีอารมณ์อยากด่าเอ็กซ์ได้ถึงขนาดนี้

 “เออ!!!” จู่ๆ กันก็ตะโกนเสียงดังลั่นไปจนถึงหูเอ็กซ์ “กูยอมรับก็ได้วะว่ายังไงกูก็ไม่มีวันสมบูรณ์แบบเท่ามึง!!!”

“...” สถานการณ์เช่นนี้คงสร้างความหงุดหงิดในใจเอ็กซ์ไม่น้อย

“แล้วกูก็ไม่เคยคิดจะสมบูรณ์แบบเท่ามึงด้วย!!!” กันตะโกนต่อ โดยไม่รู้สึกแสบคอเลยแม้แต่น้อย “แต่กูบอกแล้วใช่มั้ยว่ากูมานี่เพื่อจะทำให้มึงเข้าใจคำว่าเพื่อน!!!”

“อะไรของมันวะ... เพื่อนไร... เป็นไรขึ้นมาวะ....” มิหนำซ้ำ ยังดังชัดไปถึงหูผู้ชมทุกคนอย่างแจ่มแจ้งอีกตะหาก

“กูจะใช้ตีนคู่นี้ทำให้มึงรู้เอง!!! ว่าเพื่อนอย่างกูมันมีดีกว่าความสมบูรณ์แบบห่าเหวไรนั่นยังไง!!!” กันเริ่มตั้งท่าเตรียมออกวิ่งแล้ว “นี่แหละคือความยิ่งใหญ่ของกู!!!”

“กูบอกกี่ทีแล้วว่ามึงไม่ใช่เพื่อนกู!!!”

               ยามเมื่อกำปั้นสีม่วงของเอ็กซ์ เล็งตรงมายังตัวคู่ต่อสู้เบื้องหน้า ยามเมื่อสองเท้าของกัน พร้อมจะพุ่งออกตัวทุกขณะ ยามเมื่อสายตาของทั้งคู่จ้องประสานกันด้วยความเด็ดเดี่ยวอีกครั้งหนึ่ง ก็เท่ากับว่า บัดนี้ เสียงระฆังยกสุดท้ายได้ดังลั่นขึ้นมาแล้ว ความกดดันที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกเป็นเสียงเดียวกันว่าจุดจบกำลังใกล้เข้ามาทุกที และใครจะเป็นผู้ชนะหรือผู้แพ้ที่แท้จริง ก็มีแต่ต้องนั่งเฝ้าลุ้นต่อไปเท่านั้น

“ตู้มมมมมมมมมมมม”

               เอ็กซ์ไม่อาจกักเก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจได้อีกต่อไป ความหยิ่งยโสและทระนงตนของเขาได้แปรเปลี่ยนเป็นโทสะจนหมดสิ้น ความชิงชังทั้งหลายที่มีต่อตัวกันกำลังจะถูกถ่ายทอดออกมาผ่านการโจมตีทั้งหมดต่อจากนี้ และในที่สุด ลำแสงสีม่วงก็ได้ฤกษ์ถูกปล่อยออกจากกำปั้นของไอ้หนุ่มรูปงาม ตรงเข้าใส่ร่างของศัตรูคู่แค้นเบื้องหน้าโดยไม่รีรอใดๆ ทั้งสิ้น

 

---

พื้นที่พักสายตา

---

 

 

“ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม”

               กลับกลายเป็นว่าปืนใหญ่นารายณ์ลูกนี้คลาดเป้า เหตุเพราะคู่ต่อสู้สามารถกระโดดหลบหลีกได้อย่างง่ายดาย มิหนำซ้ำ เมื่อหลบพ้นแล้ว เขายังวิ่งตรงมาหาเป้าหมายแบบไม่คิดชีวิตอีกตะหาก แต่มีหรือคนอย่างเอ็กซ์จะยอมง่ายๆ เมื่อเห็นดังนั้น ไอ้หนุ่มรูปงามจึงระดมยิงลำแสงสีม่วงจากกำปั้นสองข้างต่อไปเรื่อยๆ หวังว่าจะโดนอย่างน้อยลูกสองลูกก็ยังดี

“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

               ทว่า ช่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก เพราะไม่ว่าจะยิงเข้าใส่อีกซักกี่ลูก กันก็ยังสามารถกระโดดหลบหลีกได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว โดยไร้บาดแผลหรือรอยฟกช้ำใดๆ ทั้งสิ้น ภาพที่ศัตรูคู่แค้นคนนี้ กำลังวิ่งฝ่าเศษธุลีดินที่ระเบิดออกจนฟุ้งกระจายไปทั่วทุกย่างก้าว ช่างดูคลับคล้ายคลับคลาราวกับกำลังวิ่งฝ่าดงกระสุนในสมรภูมิรบของจริงยังไงยังงั้น เล่นเอาความมั่นใจเมื่อครู่ของเอ็กซ์ ถึงกับหดหายไปจนหมดเลยทีเดียว

/เร็ว.../

               จนในที่สุด เอ็กซ์ก็เริ่มตระหนักได้ว่า ทั้งหมดนี้ไม่ได้หมายความว่าลำแสงของเขาเสื่อมประสิทธิภาพลงแต่อย่างใด หากแต่เป็นเพราะตัวกันนั้นไวขึ้นต่างหาก ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเลย เมื่อเทียบกับการที่เขาเคยผ่านประสบการณ์วิ่งหลบลำแสงนี้มาแล้วนักต่อนัก แล้วทีนี้ พ่อเทพบุตรจะทำอย่างไรดีล่ะ

“ไอ้ควายหัวแหลมเอ๊ย!!!”

               ประเมินจากความเร็วที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีหยุด กันคงสามารถเข้าประชิดตัวคู่ต่อสู้ได้ในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าแน่นอน เมื่อเห็นท่าทีไม่ค่อยดี เอ็กซ์จึงจำต้องปลอดภัยไว้ก่อน ตัดสินใจใช้อำนาจแห่งละอองแสงสีม่วงรอบกาย ยกทั้งร่างของตนลอยขึ้นสูงสู่เวหาเบื้องบนเรื่อยๆ ขณะที่สองมือยังคงระดมยิงใส่กันไม่หยุดยั้ง เพื่อใช้ความสูงเป็นจุดยุทธศาสตร์ในการจู่โจมคู่ต่อสู้จากบนฟ้านั่นเอง

“จรวดไต้ฝุ่น!!!”

               ทว่า ไม่ใช่แค่เอ็กซ์คนเดียวเท่านั้นที่บินได้ เมื่อเล็งเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังคิดหนี หลังจากพุ่งหลบลำแสงลูกสุดท้าย กันจึงตัดสินใจกลับหลังหันพร้อมใช้มือซ้ายจับข้อมือขวาไว้แน่น ลายเส้นบนแขนส่องประกายแสงสีเขียวเจิดจ้าขึ้นทุกทีๆ และแล้ว พายุหมุนลูกใหญ่ก็ถูกปลดปล่อยออกมาจากฝ่ามือของเขา พุ่งลงสู่พื้นเบื้องล่างอย่างรุนแรง พร้อมส่งทั้งร่างของไอ้หนุ่มหัวแหลมทะยานขึ้นสู่ท้องนภาในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น

“ซู่มมมมมมมมมมมมม”

               แรงลมมหาศาลส่งให้ร่างของลิงขาวลอยเข้าใกล้คู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว กันรู้ดีว่าเขามีเวลาไม่มากนัก ในสภาวะลอยเคว้งคว้างกลางอากาศเช่นนี้ ดังนั้น เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ไอ้หนุ่มหัวแหลมจึงรีบหันหลังกลับมาเผชิญหน้าเอ็กซ์อีกครั้ง ง้างขาขวาออกไปให้ไกลและแน่นที่สุด พร้อมลายเส้นสีเขียวอันส่องประกายบนขาข้างนั้น และเมื่อพายุหมุนลูกเล็กๆ เริ่มก่อตัวขึ้นใต้ฝ่าเท้า นั่นย่อมหมายความว่า กันคงคิดจะใช้ลูกเตะวายุทะยานเวหา เพื่อเตะคู่ต่อสู้คนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยทีเดียวนั่นเอง

“วืด”

               ทว่า สิ่งหนึ่งที่กันลืมคิดไปอยู่อย่างก็คือ ในขณะที่เอ็กซ์ใช้ละอองแสงสีม่วงในการต้านแรงโน้มถ่วง เพื่อเหาะขึ้นที่สูงเรื่อยๆ โดยไร้ที่สิ้นสุด พลังลมของเขากลับทำหน้าที่เสมือนไอพ่นที่ระเบิดออกมาในคราเดียวเสียมากกว่า ดังนั้น เมื่อปล่อยออกมาจนหมดสิ้น ทั้งร่างของลิงขาวจึงจำต้องตกลงสู่พื้นดินอีกครั้งตามกฏฟิสิกส์ ทั้งหมดทั้งมวลนี้เอง เป็นเหตุให้ลูกเตะอันทรงพลังนี้คลาดเป้าไปอย่างน่าเสียดาย เฉียดคางเอ็กซ์ที่ลอยอยู่เหนือกว่าเพียงไม่กี่มิลลิเมตรเท่านั้นเอง

“จบแค่นี้แหละ”

               ความผิดพลาดของกันนำมาสู่โอกาสทองของเอ็กซ์ในที่สุด ราวกับมีราชรถมาเกยถึงที่เลยก็ว่าได้ เมื่อจู่ๆ คู่ต่อสู้ผู้รวดเร็วเสียจนหาตัวจับยากคนนี้ ต้องมาตกอยู่ในสภาวะเคว้งคว้างอากาศ โดยไม่อาจเคลื่อนที่ไปไหนได้เลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำ ยังลอยมาอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้มือตนที่สุดอีกตะหาก

“ดาวหาง...”

               ทันทีที่ลูกเตะของกันลอยผ่านพ้นระยะไป เอ็กซ์จึงไม่รอช้าใดๆ ทั้งสิ้น รีบชูกำปั้นสองข้างเล็งต่ำมายังกลางหน้าผากคู่ต่อสู้เบื้องล่าง ด้วยระยะห่างเพียงหยิบมือขนาดนี้ ไอ้หนุ่มรูปงามไม่มีทางพลาดเป้าเหมือนเช่นครั้งก่อนๆ แน่นอน และนี่อาจหมายถึงการโจมตีปิดฉากการต่อสู้ทั้งหมดเลยก็เป็นได้

“!!!”

               หารู้ไม่ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงเทคนิคตบตาอันแสนแยบยลเท่านั้น เพราะสิ่งที่เอ็กซ์พึงควรระวังไม่ใช่ลูกเตะอันแข็งแกร่งแต่อย่างใด หากแต่เป็นหางลิงยาวๆ อันเป็นอาวุธลับของกันต่างหาก

“หมับ”

               แม้จะต้องคลาดเป้าไปอย่างน่าเสียดาย ทว่า จังหวะนั้นเอง หางวานรสีขาวก็พวยพุ่งออกมาผ่านโจงกระเบนของกัน และใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้น ตวัดไปเกี่ยวรัดข้อเท้าเอ็กซ์ไว้แน่นถึง ๓-๔ ทบ อย่างรวดเร็วราวอสรพิษ แต่กว่าไอ้หนุ่มรูปงามจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว เมื่อพริบตานั้นเอง ลิงขาวได้ใช้สองมือเอื้อมไปกำบริเวณโคนหางไว้แน่น ราวกับเขากำลังจะใช้หางนี้เพื่อกระทำการอะไรบางอย่างยังไงยังงั้น

“กังหันวายุ ๒ พายอาร์!!!”

               โดยทั่วไปแล้ว กันมักจะปล่อยพลังลมออกจากฝ่าเท้าเพียงพอประมาณ เพราะเมื่อเตะถูกเป้าหมายแล้ว พายุลูกนี้ก็จำต้องชะลอความเร็วลงเรื่อยๆ เพื่อที่จะสามารถหยุดเท้าลงมาจอดพื้นได้อีกครั้งอย่างปลอดภัย กลายเป็นลูกเตะรูปครึ่งวงกลมอันสวยงามไปโดยปริยาย หากแต่ด้วยสภาวะลอยละล่องท่ามกลางอากาศธาตุเช่นนี้ ลิงขาวจึงไม่จำเป็นต้องมาพะวงกับเรื่องข้อจำกัดเหล่านี้อีกต่อไป กลางฟากนภาสูงอาจถือเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญสำหรับท่าไม้ตายนี้เลยก็ว่าได้

               พลังงานลมของเขาถูกปล่อยออกมาเป็น ๒ เท่า จากปกติ ไม่จำเป็นต้องออมแรงก่อนถึงพื้นอีกต่อไป เพราะหลังจากลอยผ่านพ้นหน้าเอ็กซ์ไปแล้ว อำนาจแห่งวาโยพรก็ยังคงปล่อยออกมาไม่มีหยุด เป็นเหตุให้พายุหมุนอันเชี่ยวกรากนี้ สามารถส่งให้ขาขวาของไอ้หนุ่มหัวแหลมหมุนควงรอบรัศมีด้วยความเร็วสูงสุด จนกลายเป็นรูปวงกลมได้อย่างงดงามยิ่ง สมชื่อเรียกที่ตั้งตามสูตรคณิตศาสตร์เสียจริงๆ

“ซู่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”

               ในเมื่อขาหมุน ทุกส่วนของร่างกายก็ต้องหมุนตามโดยอัตโนมัติ ด้วยเหตุฉะนี้ ตั้งแต่เอวเรื่อยไปจนถึงสุดศีรษะแหลมๆ ของลิงขาวผู้นี้ จึงกำลังบิดควงรอบทิศไปตามกำลังลมใต้ฝ่าเท้าอย่างรวดเร็ว และนั่นยังรวมไปถึงหางที่กำลังมัดอยู่กับข้อเท้าเอ็กซ์ไว้แน่น จนเมื่อรู้ตัวอีกที ไอ้หนุ่มรูปงามก็กำลังจะได้รู้พิษสงที่แท้จริงของหางยาวๆ นี้แล้ว

“เฟี้ยววววววววววววววว”

               หางยาวๆ นี้คือเครื่องทุนแรงชั้นดีสำหรับกันนี่เอง เพราะในขณะที่ร่างกายกำลังหมุนควงด้วยความเร็วสูง หางวานรที่กำลังเกี่ยวรัดข้อเท้าเอ็กซ์ไว้แน่น จึงกลายเป็นดั่งบ่วงบาศที่ใช้เหวี่ยงคู่ต่อสู้ไปตามกระแสลมและร่างของตนอย่างรวดเร็ว โดยที่อีกฝ่ายแทบไม่ทันได้ตั้งตัวใดๆ เลย กับการลอบโจมตีอันว่องไวปานสายฟ้าแลบเช่นนี้

“ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม”

               เพียงเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้น เมื่อเหวี่ยงไอ้หนุ่มรูปงามมาอยู่ข้างใต้ได้สำเร็จ กันจึงปล่อยหางออกจากข้อเท้าเอ็กซ์ให้เป็นอิสระ และใช้แรงเหวี่ยงและพลังลมทั้งหมดก่อนหน้านี้ สะบัดทั้งร่างของคู่ต่อสู้ทิ้งจากความสูงกว่า ๑๐ ม. ตกลงมากระแทกพื้นเบื้องล่างเต็มๆ แรง ชนิดที่ว่าละอองแสงสีม่วงต้านแรงโน้มถ่วง ไม่สามารถช่วยทานทัดแรงเหวี่ยงอันมหาศาลนี้ได้เลยแม้แต่น้อย

“!!!”

               ถึงแม้จะเป็นท่วงท่าอันเต็มไปด้วยรายละเอียดและขั้นตอนมากมาย หากแต่ด้วยไหวพริบและปฏิกิริยาตอบสนองอันรวดเร็วของกัน เหตุการณ์ทั้งหมดที่กล่าวมานี้จึงเกิดขึ้นภายในวินาทีเดียวเท่านั้น ชนิดที่ว่าหากผู้ชมคนใดเผลอกะพริบตาไปเพียงทีเดียว จากที่เห็นเอ็กซ์ยืนลอยหน้าลอยตาอยู่บนฟากนภาสูงเมื่อครู่ แค่เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ร่างของเขาก็เป็นอันตกลงมานอนกองอยู่บนสนามฟุตบอลเสียแล้ว

“อึ่ก...”

               หลังจากเป็นฝ่ายได้เปรียบอยู่นานสองนาน สุดท้ายแล้ว เอ็กซ์ก็เสียท่าจนได้ ทว่า ถึงแม้จะตกลงมาจากความสูงเกือบเท่าอาคาร ๓ ชั้น ร่างกายของเขาก็ยังไม่หมดสภาพง่ายๆ ไอ้หนุ่มรูปงามรีบใช้สองแขนยันพื้น เพื่อพยายามลุกขึ้นมายืนให้ได้โดยเร็วที่สุด ทว่า แค่เพียงสองตาแหงนมองขึ้นฟ้า เขาก็รู้โดยทันทีว่า มันอาจสายไปเสียแล้ว

“!!!”

 

---

 

 

               ทันทีที่ลูกเตะนี้หมุนควงเป็นรูปวงกลมจนครบหนึ่งรอบ สายลมใต้ฝ่าเท้ากันก็พลันสงบลงโดยทันที เป็นเหตุให้ทั้งร่างของเขากลับมาลอยละล่องอยู่กลางฟากนภาสูงอีกครั้ง และภายในไม่กี่วินาทีข้างหน้า ลิงขาวคงต้องตกลงมากระแทกพื้นตามหลังศัตรูอย่างแน่นอน หากแต่ทว่า เมื่อสองแขนของเขาชูขึ้นฟ้าพร้อมลายเส้นสีเขียวอันเปล่งประกายงดงาม นั่นย่อมหมายความว่า คงมิใช่ไม่กี่วินาทีข้างหน้าอีกต่อไป แต่เป็นแค่ไม่กี่เสี้ยววินาทีข้างหน้าต่างหาก

“ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

               พายุหมุนลูกจิ๋วค่อยๆ ก่อตัวบนฝ่ามือทั้งสองข้าง ลายเส้นสีเขียวส่องประกายงดงามยิ่งขึ้นทุกทีๆ ขาซ้ายพับเก็บเข้ามา ส่วนขาขวาก็เหยียดตรงออกไปให้แน่นที่สุด พร้อมๆ กับเล็งฝ่าเท้าลงมาหาตัวคู่ต่อสู้บนผืนพสุธาเบื้องล่าง ทุกสายตาต่างกำลังจับจ้องมายังตัวกันชนิดแทบไม่กะพริบ ผู้ชมส่วนใหญ่คงเคยเห็นอะไรแบบนี้มาบ้างแล้ว เมื่อครั้งที่กันเผชิญหน้ากับหวัง แต่สำหรับผู้ที่ยังไม่เคยเชยชม ความอัศจรรย์ของแท้กำลังจะประจักษ์อยู่ต่อหน้าสายตาพวกเขาแล้ว

“ลูกถีบเหมันต์ฟาดปฐพี!!!!!!!!”

               ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น จากพายุหมุนลูกเล็กจิ๋วไร้ซึ่งอำนาจ ก็ยิ่งทวีความเชี่ยวกรากขึ้นเรื่อยๆ จนแปรเปลี่ยนเป็นกระแสลมอันบ้าคลั่งโดยทันที พลังลมมหาศาลกำลังโหมกระหน่ำออกมาจากฝ่ามือสองข้างของลิงขาวไม่หยุดยั้ง เป็นดั่งแรงผลักดันอันทรงอานุภาพ ที่สามารถส่งให้ทั้งร่างของกันตรงดิ่งลงมาด้วยความเร็วสูงสุดแห่งวาโยพร พุ่งตัวลงมาสู่ผืนพสุธาเรื่อยๆ ด้วยท่วงท่าที่ตระเตรียมเอาไว้เป็นอย่างดี จนกลายเป็นลูกถีบจากความสูงเสียดฟ้าที่พร้อมจะอัดใส่คู่ต่อสู้ในอีกไม่กี่อึดใจนี้แล้ว

“ซู่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”

               ถึงแม้ตั้งแต่เริ่มศึก กันจะจัดหนักจัดเต็มยิ่งกว่าครั้งไหน ทุ่มพลังพรทั้งหมดที่มีเข้าห้ำหั่นกับคู่ต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่นี่คงจะเป็นครั้งแรกนี่แหละ ที่เอ็กซ์กำลังจะได้เผชิญหน้ากับลูกถีบเหมันต์ฟาดปฐพี เพราะหากเทียบกับลูกเตะวายุทะยานเวหาแล้ว ความรุนแรงของลูกถีบจากฟากนภานี้ก็ถือว่าเหนือกว่าเห็นๆ อาจกล่าวได้อย่างเต็มปากเลยว่า นี่แหละคือท่าไม้ตายก้นหีบจริงๆ ของกัน และเขาเองก็คงตั้งใจจะใช้มันเป็นเดิมพันชิ้นสุดท้าย ในการปิดฉากการต่อสู้อันยืดเยื้อนี้อย่างแน่นอน

 “ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม”

               และแล้ว กระแสลมเชี่ยวกรากก็สามารถส่งทั้งร่างของกันจากฟากนภาสูง จนพุ่งตัวลงมาอยู่ต่อหน้าต่อตาเอ็กซ์ได้ภายในไม่กี่เสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้น คำนวณจากปัจจัยโดยรอบแล้ว ความรุนแรงที่ไอ้หนุ่มรูปงามสมควรจะได้รับนั้นมีมากมายยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ด้วยกำลังลมมหาศาลผนวกกับแรงโน้มถ่วงจากความสูงกว่า ๑๐ ม. คงเพียงพอแล้วสำหรับการเผด็จศึกให้ได้ในคราเดียว แต่การต่อสู้นี้คงจะรู้ผลแพ้ชนะแล้ว ถ้าเกิดสิ่งที่พื้นรองเท้าของไอ้หนุ่มหัวแหลมกำลังสัมผัสอยู่นั้นคือใบหน้าของเอ็กซ์จริงๆ

“เปรี๊ยะๆๆๆๆ”

               กลับกลายเป็นว่า สิ่งที่ฝ่าเท้าของกันกำลังสัมผัสอยู่นั้นกลับไม่ใช่ผิวของเอ็กซ์แต่อย่างใด หากแต่เป็นพื้นผิวใสราวกระจกของโล่สีม่วง ที่อยู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาเพื่อใช้สำหรับป้องกันลูกเตะนี้โดยเฉพาะต่างหาก

“!!!”

               แม้ลูกถีบเหมันต์ฟาดปฐพีจะมีความเร็วสูงมากมายซักเพียงใด แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เทียบอะไรไม่ได้เลยกับความเร็วในการเนรมิตโล่ของเอ็กซ์ เพราะระหว่างที่กันกำลังกระโดดถีบลงมานั้นเอง เอ็กซ์ก็รู้โดยทันทีว่าเขาไม่มีทางใช้ลำแสงตอบโต้ได้ทันอย่างแน่นอน ดังนั้น ไอ้หนุ่มรูปงามจึงรีบยันตัวขึ้นมายืนพร้อมใช้สองแขนประกบกันไว้เบื้องหน้า และชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น โล่ขนาดใหญ่จากละอองแสงสีม่วงก็ถูกเนรมิตขึ้นมาไว้บนแขนสองข้าง จนสามารถใช้ความแข็งแกร่งของมันป้องกันลูกถีบของกันไว้ได้อย่างอยู่หมัดเลยทีเดียว

“เปรี๊ยะๆๆๆ”

               โชคแทบไม่เคยเข้าข้างกันบ้างเลยแม้แต่น้อย บ่อยครั้งที่เขามีโอกาสโจมตีเต็มๆ แรงใส่เอ็กซ์ แต่สุดท้ายแล้ว โล่สีม่วงนี้ก็โผล่ขึ้นมากันให้ทุกครั้งอย่างทันท่วงที ทั้งหมดที่เขาทำได้ มีเพียงการสร้างรอยร้าวเล็กๆ บนพื้นผิวเท่านั้น นี่ถือได้ว่าเป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับลิงขาวเลยก็ว่าได้ แล้วทีนี้ ไอ้หนุ่มหัวแหลมจะทำอย่างไรดีล่ะ ในเมื่อโอกาสครั้งสำคัญถูกทำลายไปต่อหน้าต่อตาเสียแล้ว

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เอ็กซ์หัวเราะเยาะอย่างบ้าคลั่ง “ยังไงมึงก็ทำอะไร...”

“รัว...”

“หะ?”

“รัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

               ทว่า เมื่อดูจากสายตาอันแน่วแน่และตั้งมั่นแล้ว กันคงไม่ยอมปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไปง่ายๆ อย่างแน่นอน ในขณะที่สายลมรุนแรงยังคงถูกปลดปล่อยออกมาไม่หยุดยั้ง จนเขาสามารถทรงตัวอยู่บนโล่ในแนวเฉียงทำมุม ๔๕ องศา ได้ ลิงขาวจึงตัดสินใจยกเท้าขวาขึ้น พร้อมถีบเท้าซ้ายลงใส่โล่สีม่วงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ยกเท้าซ้ายขึ้น พร้อมกระแทกเท้าขวาลงใส่กระจกนารายณ์โดยทันที เปลี่ยนจากการถีบทีเดียวเป็นการกระทืบหลายๆ ครั้ง และเขาคงไม่หยุดความพยายามอยู่แค่นี้แน่

“เปรี้ยงๆๆๆๆ”

               กันยังคงทำเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ พร้อมเร่งกำลังฝีเท้าขึ้นอย่างสม่ำเสมอ สลับเท้าซ้ายขวาลงมากระทืบซ้ำๆ ใส่โล่สีม่วงของเอ็กซ์ไม่หยุดยั้ง มันก็เหมือนการกระทืบเท้ามายู่กับที่ แต่เปลี่ยนตำแหน่งจากบนผืนดิน มาเป็นกลางอากาศในแนวเฉียงก็เท่านั้น ถึงแม้มันจะใช้พลังงานมากมายซักเพียงใด ทั้งพลังพรและพลังกาย แต่กันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่อย่างใด เล่นเอาไอ้หนุ่มรูปงามรวมถึงผู้ชมทุกๆ คนบนอัฒจันทร์ ถึงกับต้องตาค้างไปตามๆ กันเลยทีเดียว เมื่อเห็นความพยายามอันแสนน่ากลัวนี้

“เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

               เท้าของกันเปรียบเสมือนค้อนดีๆ นี่เอง มันเป็นค้อนที่ตอกลงมายังหัวตะปูเรื่อยๆ จนสามารถเจาะทะลุเข้าเนื้อไม้ได้ในที่สุด มิหนำซ้ำ นี่ยังเป็นค้อนที่ตอกลงมาด้วยความเร็วสูงเกินมนุษย์อีกตะหาก บัดนี้ ความเร็วของลูกถีบนี้ถูกเร่งขึ้นมาจนถึงขีดสุด ด้วยอัตราเร็วประมาณ ๒-๓ ครั้ง/วินาที ตาเปล่าๆ แทบจะจับการเคลื่อนไหวไม่ทันอีกต่อไป ทั้งหมดที่สายตาจับต้องได้ เหลือเพียงสีดำของโจงกระเบนตัดสลับกับสีขาวของขากันเท่านั้น

“เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

               เวลายังคงล่วงเลยผ่านไปเรื่อยๆ พร้อมกับฝีเท้าของกันที่ไม่มีทีท่าว่าจะลดน้อยถอยลงแต่อย่างใด แรงถีบทั้งหมดที่กระหน่ำลงมาอย่างต่อเนื่องเริ่มเห็นผลขึ้นทุกทีๆ เมื่อโล่อันแข็งแกร่งของเอ็กซ์เกิดรอยร้าวเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะถึงแม้มันจะมีพลังต้านทานแค่ไหนก็ตามแต่ สุดท้ายแล้ว หากได้รับการโจมตีรวมศูนย์อย่างต่อเนื่องเป็นสิบๆ ครั้ง ยังไงๆ ก็ย่อมมีวันพังทลายลงวันยังค่ำอยู่ดี ดังจะเห็นได้จากรอยร้าวที่แตกระแหงกระจายไปจนทั่วโล่ใบนี้เสียแล้ว

“เพล้งงงงงงงงงงงงงง”

               ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น การถีบรัวๆ เป็นเวลานานของกันสัมฤทธิผลเสียที เมื่อโล่สีม่วงของเอ็กซ์ไม่อาจต้านทานจากลูกถีบนับสิบได้อีกต่อไป จนในที่สุด โล่อันแข็งแกร่งนี้ก็เป็นอันแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยราวเศษกระจก ลิงขาวสามารถทำลายโล่อันแข็งแกร่งนี้ได้เสียที โดยที่ทั้งหมดที่เขาใช้ มีเพียงพลังใจอันแข็งแกร่งที่ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ก็เท่านั้น

“!!!”

               ในเมื่อโล่อันแข็งแกร่งแตกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี แขนสองข้างที่ตั้งประสานกันไว้เพื่อรองรับโล่นั้นก็เป็นอันเปิดออกโดยทันที ความพยายามของกันไม่สูญเปล่าจริงๆ เพราะนอกจากจะทำลายเกราะป้องกันของคู่ต่อสู้ได้แล้ว ยังได้รับโอกาสทองในการเข้าโจมตีคู่ต่อสู้ซึ่งๆ หน้าอีกตะหาก

“ซู่มมมมมมมมมมมมมมมม”

               สายลมบนฝ่ามือทั้งสองทวีความรุนแรงขึ้นไปอีกขั้น สองเท้าของกันเหยียดตรงออกไปให้แน่นที่สุด และภายในเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้น ทั้งร่างของเขาก็พุ่งตรงออกไปด้วยความเร็วสูงสุดด้วยพลังลมมหาศาล จนเมื่อเข้าใกล้พอ ลิงขาวก็ใช้สองเท้าถีบเข้าใส่ยอดหน้าของคู่ต่อสู้เต็มๆ แรงโดยไม่รีรอใดๆ ทั้งสิ้น เพื่อให้คุ้มค่าเม็ดเหงื่อที่เสียไปกับการโจมตีรัวๆ เมื่อครู่ที่สุดนั่นเอง

“ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม”

               นี่คงจะเป็นครั้งแรกนี่แหละ ที่เอ็กซ์ถูกท่าไม้ตายของกันโจมตีเข้าใส่เต็มๆ โดยไม่อาจต้านทานหรือหลบหลีกได้เลยแม้แต่น้อย ผิวหน้าอันขาวเนียนของเขากำลังสัมผัสกับพื้นรองเท้าอันสกปรกของกัน พร้อมๆ กับแรงถีบที่ถูกเสริมด้วยพลังลมรุนแรง ก่อกำเนิดเป็นความเสียหายระดับสูงสุด ชนิดที่ว่าร่างกายของเขาถึงกับต้องกระเด็นลอยออกไปไกลเลยทีเดียว

               กันได้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นแล้วว่า สิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่พลังหรือความเร็ว หากแต่เป็นพลังใจอันเต็มเปี่ยมต่างหาก ถึงแม้จะต้องเผชิญกับอุปสรรคสำคัญเบื้องหน้า จิตใจของเขาก็ไม่ย่อท้อใดๆ เลยแม้แต่น้อย ใช้ความพยายามทั้งหมดเข้าปะทะใส่จนกว่าจะสำเร็จ และความสำเร็จนี้ อาจหมายถึงผลการตัดสินทั้งหมดของศึกนี้เลยก็ว่าได้

 

โปรดติดตามบทถัดไป