Love Series Black Devils

                                                                           #Black to the past.    

         ณ. สุสานที่แห่งหนึ่ง...  

       ท่ามกลางความเงียบงัน สงบแทบไม่มีเสียงเอะอะโวยวาย นอกจากเสียงนกร้องอย่างอีกาที่ชอบมาหาอาหารในบริเวณพื้นที่แบบนี้  เด็กชายในวัย 13  ปีกำลังยืนก้มหน้าอยู่ตรงหน้าหลุมฝังศพของคนที่จากโลกนี้ไปแล้ว ซึ่งไม่ต้องบอกก็สามารถรู้ได้ในทันทีว่าเขากำลังอยู่ในอาการเสียใจอย่างมากที่สูญเสียคนสำคัญในชีวิตไป  

        " เนียล "  เสียงเรียกหวานแสนเบาหวิวเอ่ยเรียกเจ้าของชื่อ แต่ก็ไม่ได้มีการตอบรับหรือหันมาหาเธอแต่อย่างใด  ระหว่างที่จะก้าวเท้าเดินตรงเข้าไปหาจู่ๆ น้ำเสียงนุ่มของเนียลก็เอ่ยขัดขึ้นมา  

       " เธอมาที่นี่ทำไม? "   

      " ฉันก็มาหานายนั่นล่ะ ตามหานายไปทั่วเลยนะเนียล "   

    เนียลไม่ตอบอะไรกลับมานอกจากยืนเงียบดังเดิม......ทำให้เธอถึงกลับไปไม่ถูกจนต้องเงียบตามๆ กันไป  หลายกว่านาทีที่ความเงียบเข้าครอบงัมปกคลุมระหว่างชายหนุ่มกับหญิงสาวสองคน  

      " นายยังเสียอยู่อีกเหรอ? "  เธอตัดสินใจเป็นฝ่ายถามเพื่อทำลายความเงียบชวนอึดอัด  

      " ............ "    เนียลก็ยังคงเงียบดังเดิม  

      " แต่นายควรจะทำใจเรื่องแม่ได้แล้วนะ ไม่อย่างงั้นท่านจะไป..... " ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจบประโยค เนียลก็ตะโกนแทรกขึ้นมาเสียก่อน     

      " คนอย่างเธอจะไปเข้าใจอะไร!!! "    น้ำตาที่รินไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยสีเทาคมมันบอกได้ชัดเจนเลยว่าเนียลเสียใจ และไม่พอใจมากที่เธอไปพูดแบบนั้น

                         ..................................................................  

         ' คนอย่างเธอจะไปเข้าใจอะไร!!!'    

     เสียงตะโกนของเนียลดังลั่นมันทำให้เปลือกตาต้องลืมขึ้นพร้อมๆ กับน้ำตาที่รินไหลออกมาทั้งที่ไม่มีอาการร้องไห้แต่อย่างใด ความฝัน มันเป็นความฝันมีติดตัวติดตามาตลอดหลายปีเต็ม อยากจะลืมก็ลืมไม่ลง เลยต้องปล่อยให้มันทรมานตามหลอนอยู่แบบนี้เรื่อยไปถ้าความทรงจำเซลส์สมองต้องลืมคนสำคัญคนนั้นไป  

       " ฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย "  ฉันว่าพลางลงขึ้นจากโซฟาหนังราคาแพงพลางบิดตัวแขนขาไล่ความเมื่อยทั้งหมดออกไป จะว่าไปแล้วทำไมเธอถึงมานอนตรงนี้ได้ทั้งๆ ที่นั่งทำงานเอกสารสำคัญของโรงเรียนอยู่แท้ๆ  

       " ตื่นแล้วเหรอ? "    เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้น  เร็วตามสัญชาตญาณฉันรีบหันไปมองตามเสียงแล้วพบเข้ากับเทพบุตรซาตาน เอ้ย! หนุ่มหล่อจากสวรรค์ลงมาจุตินั่งท่าไขว้ห้างอย่างดูดีมองมาที่ฉันด้วยสายตาอ่านไม่ออก

       " นี่พวกนายมาอยู่ห้องฉันได้ยังเนี่ย?! " 

       " -_-" ฉันน่าจะเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่านะ ทำงานภาษาอะไรถึงได้หลับคาโต๊ะน้ำลายยึดเป็นใยแมงมุม "    ฉันไม่ใช่สไปร์เดอร์แมนนะยะ! สาธิบรรยายออกมาให้ฉันดูน่าเกลียดมาก ขอบคุณมากค่ะ  

       " ยะ....ว่าแต่ฉันมานอนโซฟาตั้งแต่เมื่อไหร่? "   ฉันหันไปถามชายผู้ชอบปั้นหน้าบูด บึ้งตึง เบื่อโลกอยู่ตลอดเวลาซึ่งมันผิดกับหน้าตาดูน่ารักอ่อนหวานของตัวเองสุดๆ และฉันเองก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวข้องกับหมอนี่เท่าไหร่เพราะได้ข่าวมาว่าหมอนี่เป็นคนซาดิสแบบสุดๆ พูดแล้วสยองเป็นบ้า  

       " ฉันเป็นคนอุ้มเธอมานอนเอง "    ฮึ๋ย! พูดได้หน้าด้านๆ มากอีตาบ้า >////<  ฟ้านะฟ้าก็จงใจแกล้งฉันเหลือเกินทำม๊ายทำมายถึงไม่เป็นคนอื่นเสียล่ะ ทำไมต้องเป็นอีตานี่ทุกทีด้วยล่ะค่ะ  

       " เฮ้ย! นั่นนายได้ทำอะไรฉันหรือป่าวอ่ะ >0< "   ว่าพลางสำรวจตัวเองให้ครบถ้วนทุกสัดส่วน  

       " หา? ยัยบ้าคิดเหรอว่าคนอย่างฉันจะไปข่มขืนเธอน่ะ -0- ต่อให้มีอารมณ์จริงๆ ก็ทำไม่ลงหรอกน้ำลายยึดเป็นแม่น้ำสายหลักขนาดนั้น "    ไม่ว่าพลางใช้นิ้วชี้ชี้ไปที่หมอนรองโซฟาที่ฉันใช้หนุนหัว มีคาบน้ำลายวงใหญ่ๆ เด่นชัดติดหมอน >////<  น่าอายเป็นบ้า!! แถมต้องมาขายขี้หน้าเพราะอีตาบ้านี่อีก  

       " ชิส์! ว่าแต่นายมาที่นี่นานหรือยังแล้วมีธุระอะไรกับฉัน "  ฉันพูดเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะไม่อยากจะอายไปมากกว่านี้แล้วล่ะ 

       " มานานเป็นชั่วโมงแล้ว....และฉันก็ไม่มีธุระอะไรกับเธอ "  -*- จับไอ้หมอนี่ฆ่าหมกป่าที   

       "  -0- แล้วมาทำไรฟร๊ะ ตาบ้า "    

       " ไม่ใช่ตาบ้า.....ฉัน แจ็สเปอร์ "    

       " หา...อะไรนะ แจ็สเดอะริปเปอร์! "   แม้ว่าความห่างจะไกลกันแค่ไม่กี่เซนติเมตรแต่ฉันก็เชื่อว่าไอ้หมอนี่คงจะได้ยินล่ะนะ ฮ่าๆ ๆ แกล้งคนหล่อนี่มันสนุกจริงๆ

       " เดี๋ยวก็จับฆ่าเลย....  "    อุ้ย! พ่อพระคุณงามไส้โกรธเข้าแล้วค่ะ   แจ็สเปอร์  หนุ่มหล่อรูปงามพระสังข์ทอง เฮ้ย! หนุ่มหล่อน่าหวาน หมอนี่เป็นคนอย่างที่บอกไปเถื่อนๆ ดิบๆ โหดๆ ฉบับนักเลงครบถ้วน แต่พ่อพระคู๊นนนนนดันมีหน้าตาอ่อนหวานคิคุกอาโนเนะนี่สิ สวรรค์คงลงโทษล่ะมั้งถึงให้หน้าตามาไม่เข้ากับนิสัยเลย  อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊ง Devil Black เป็นแก๊งขึ้นชื่อว่ามีอิทธิพลมากใครก็อยากจะเข้าร่วมเป็นสมาชิก ก็นะ....อีตาบ้าแจ็สเปอร์นี่เป็นถึงทายาทของโรงเรียนนี้ก็ต้องไม่มีใครคัดค้านอยู่แล้ว  

       " เฮ้ยๆ ฉันพูดเล่นน่ะ แหะๆ "  ฉันส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้ก่อนยกนาฬิกาข้อมือตัวโปรดขึ้นมาดูเวลา  

       "  19.30 น. เอ้ย!!  งามไส้แล้วไหมล่ะ  "  เท่านั้นล่ะกระเด้งตัวลุกจากโซฟาราคาแพงไปเก็บกระเป๋า ไม่ได้สนใจเลยว่าแจ็สเปอร์จ้องมองการกระทำทุกอย่างอยู่ ฉันไม่น่านอนหลับเลย >_<  กลับบ้านช้าโดนสาดระเบิด ไม่ใช่ๆ โดนสวดยับยู่ยี้บี้เป็นขี้หมาเลยต่างหาก  

       "  - -"  "  << หน้าแจ็สเปอร์    

       " ฉันกลับก่อนนะไม่ต้องเอ่ยปากไปส่งด้วย ฉันกลับเองได้เพราะถ้าให้คุณชายครับรถนี่กว่าจะถึงคงตี 1 กว่าและฉันก็ดูแลตัวเองได้ด้วยไปล่ะ บ๊าย บาย  "    

       " ฉันเอ่ยปากไปตอนไหนฟร๊ะ! ยัยบ้า "    ฮ่าๆ ต่อให้นายไม่เอ่ยปากไปส่งวันนี้แต่วันอื่นๆ ก็ไม่แน่ เอาจริงๆ ฉันไม่ค่อยอยากจะนั่งรถหมอนี่หรอกขับรถตามอารมณ์ วันไหนผีออกก็ขับรถช้าเป็นกระดองเต่าหรือถ้าวันไหนผีเข้าก็จะขับรถเร็วอย่างกับจะรีบพาฉันไปตายลงสู่นรก -*-  ปลอดภัยไว้ก่อนค่ะ   

    ทุกๆ วันในชีวิตประจำวันของฉันจะเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยไป...หรือไม่บางวันอาจจะบ้าบอคอแต่เพราะทำงานจนเครียดเกินไป ไหนจะเรียนไปด้วย หึหึ! ก็นะคนรับหน้าที่ใหญ่ของโรงเรียนอย่าง ประธานนักเรียน  สุดน่ารัก (หลงตัวเองชัดๆ) อย่างฉันต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา ฮ่าๆ ๆ   งั้นขอแนะนำตัวเลยนะคะ ฉันชื่อ ฟินแลนด์ สาวน้อยผู้มั่นคง อึดถึก เยี่ยงนักรบ มีศึกก็สู้จนขาดใจตาย (ไปไหนน่ะนั่น)  ต้องขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^ ^   

                ****************************  

      อาจจะสั้นไปหน่อยแต่ก็ขอโทษด้วยนะคะ