(ไม่มีชื่อเรื่อง)

   ตึง!!!!!!!

เสียงกองหนังสือที่กะแทกลงบนโต๊ะ ทำให้สาวสวยตาโตเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือนิตยาสารที่ตัวเองกำลังอ่านอย่างเพลิดเพลินอยู่อย่างเสียงไม่ได้

 "มีอะไร ทำไมแกต้องกะแทกหนังสือบนโต๊ะ'ของฉัน'ขนาดนั้น"ฉันเน้นคำว่า ของฉัน อย่างเหลืออด อะไรกัน อารมณ์เสียจากไหนก็ไม่รู้ มาทำเสียงดัง ตกใจหมด

 "แกวันนี้ไปกินเลี้ยงกัน"ฉันมองหน้าเพื่อนรักอย่างงงๆ ไอ้จะกินเลี้ยงฉันก็ไม่อะไรหรอกแต่จะไปกินที่ไหน กินเนื่องจากเป็นวันสำคัญหรือมีอะไรดีๆ? วันเกิดของยัยรีนหรอ ก็ไม่น่าใช่ ที่ฉันจำได้ ยัยรีนไม่ได้เกิดวันนี้นี่นา

 "แกจะไปกินเนื่องในโอกาศอะไร?"ฉันเลิกคิ้วถามคนข้างหน้า ฝ่ายนั้นทำหน้ายิ้มเมหือนมีวามสุขอะไรสักอย่าง

 "ก็...ฉันมีแฟนแล้วน่ะสิ!!>///<" อีกฝ่ายพูดหน้าขึ้นสี บิดตัวไปมาจนจะกลายเป็นเกลียวอยู่แล้ว

 "ห๊ะ!?!! กับใครวะ ใช่นายพอลรึเปล่า?" ฉันถาม เพราะเห็นช่วงนี้สองคนทำตัวสนิทกัน 

 "แกอะ!.. .///.นายพอลน่ะแหละถูกแล้ว คนในกลุ่มเรารู้กันหมดแล้วละ" ฉันว่าแล้วเชียว โอ๊ยยย จะบ้าตาย ฉันตกข่าวอย่างแรงเลยนะเนี่ย

 "ฉันรู้ทีหลังสุดสินะ"ก็อย่างว่าละ ช่วงนี้ฉันอยู่แต่กลับเกมออดิชั่น

 "ไม่ใช่แค่รู้ทีหลังสุดนะ แกเปนคนเดียวที่ไม่มีแฟนด้วยคะ!'คุณ เรเน่'อีกฝ่ายมองจิกมาที่ฉัน ฉันผิดอะไรเนี่ย ดึงเข้าเรื่องดีกว่าไม่งั้นมีหวังโดนร่ายยาวอีกตามเคย

 "แล้วจะไปกินที่ไหนละ?" 

 "ที่xxxx 20:10น. เจอกันนะ" ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ 

 พอพูดจบ ยัยรีนก็เดินสะบัดก้นกลับไป เห้อ...คนมีความรักนี่มันดียังไงนะ

ณxxxx

 "โน้นไง ยัยเรเน่มาแล้ว"เสียงจากกลุ่มเพื่อนๆฉันดังมาแต่ไกล 

 "มาสายนะยะคุณเรเน่" ยัยซินดี้พูดพร้อมกลอกตา "แต่งตัวอะไรนักหนายะ"

วันนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีดำรัดรูป สั้นเหลือเข่าปะมาณ1คืบเผยขาเรียวสวย พร้อมรองเท้าส้นสูง3นิ้ว ทำให้ร่างสวยดูดีขึ้นอีกเยอะเลย แต่งหน้าบางๆ เพราะแค่ดวงตาสีน้ำตาลนั้นก็ดึงดูดผู้คนให้อยากเข้าหาได้แล้ว 

 "น่าา ฉันก็แค่ต้องแต่งตัวให้ดูดีไว้ก่อน นานๆทีจะได้เข้ามาในที่แบบนี้"ฉันมองบรรยากาศในร้าน ร้านนี้ก็มีลักษณะเป็นผับ ตกแต่งได้ดูดี มีเพลวคลอเบาๆกำลังดีฆ(ในส่วนที่ฉันนั่งอยู่)แต่ถ้าส่วนอื่นจะเป็นผู้คนมาเต้นอย่างเมามันราวกับผีเสื้อกลางคืน 

 "เธอพึ่งเคยมาแต่แต่งตัวซะ55555"ยัยฟองมองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า 

 "ฉันก็ให้พี่สาวช่วยแต่งละน่า" ฉันตอบ แต่จริงๆชุดพวกนี้ฉันมีอยู่แล้วละ มีไว้เผื่อต้องออกงานของรร. พิธีกรไรงี้

 "อะจ๊ะๆ ฉันเก็ทละ" หลังจบบทสนทนา พวกเราก็สั่งน้ำอาหารทานเล่นมานิดหน่อยเท่านั้น

 "นี่ๆพวกแกดูผู้ชายที่หันหลังอยู่ตรงบาร์ตรงโน้นสิ" ฉันหันไปมองตามเพื่อนๆ ก็เห็นร่างสูงใส่ชุดสูท เสื้อเชิ้ตยาวออกมานิดหน่อย ดูเพลย์บอยยังไงไม่รู้ 

 "ฉํนว่านะ ผู้ชายคนนั้น จะต้องจมูกโด่งเป็นสัน ตาคมมีเสน่ห์ ขนาดแค่แผ่นหลังยังมีออร่าปะกายความหล่อออกมาขนาดนี้" ยัยใบชาพูดพร้อมกับเพื่อนๆของฉันที่ทำหน้าเคลิ้มฝันไปไหนต่อไหนแล้ว นี่ๆพวกแกมีแฟนกันแล้วนะยะ- -

 "เห้ย พวกแกดูยัยเรก่อน!" หน้าของฉันขึ้นสีไม่ได้เพราะความเขินอายแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะฤทธิ์ของค็อกเทลสีสวย ฉันเป็นคนคออ่อนมากๆเลยละ 

จู่ๆร่างกายของฉันเหมือนควบคุมไม่ได้ ฉันเดินตรงไปที่บาร์เพื่อที่จะสั่งค็อกเทลอีกแก้ว แต่ด้วยความซวย ฉันดันเกิดอาการเวียนหัว คลื่นไส้ แล้วอาเจียนใส่คนๆหนึ่ง พอฉันเงยหน้ามองคนๆนั้น เพื่อที่จะขอโทษ ฉันก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ามีใบหน้าที่หล่อขนาดไหน ดวงตาสีน้ำทะเล จมูกโด่ง ปากคิ้ว รับกับใบหน้า ผมสีชานั่น มันช่างลงตัวมากๆเลย ราวกับเป็นเทพบุตรลงมาจุติ แต่ดันแต่งตัวคล้ายพวกมาเฟีย 

 "ข..ขะ..ขอโทษคะ"._. ฉันก้มหัวขอโทษคนตรงหน้า 

 "นี่เทอ...บ้าเอ๊ย!"ร่างสูงมองฉันยังกับจะฆ่ากันให้ตาย โอ๊ยยToTตายแน่ฉัน ส่วนเพื่อนๆฉันน่ะหรอ ไม่มีใครสนใจฉันเลยจ๊าาToT

 จู่ๆฉันก็วูบ แล้วฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย..แต่ใครจะรู้ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ชีวิตฉันวุ่นวายขนาดไหน...