Black Wristband
เขียนโดย 
Mosquito
วันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.09 น.
แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2557 22.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ประทะUser
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เห้ย!!!! ยะ ยะ อย่าเข้ามานะว้อย" ไอนี่มันเป็นตัวอะไรว่ะเนี่ย ทำไมหัวของมันถึงได้
เป็นหัวแมวซ่ะล่ะ แล้วมันลอยได้ยังไง...
"ไปอะไรไปครับ ท่าทางคุณแปลกๆนะ" มนุษย์หน้าแมวพูด
ไอที่แปลกหน่ะแกต่างหาก แย่ล่ะ เราเริ่มกลัวซะแล้วสิ ขาสั่นไปหมดแล้ว เหงื่อออกจนชุ่มเลย ใจ
เต้นแรงมากได้ยินเป็นเสียงกลองจากจังหวะการเต้นของหัวใจดังอยู่ในสมองเลย
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" นี่เราหอบเหรอเนี่ย กะอีแค่แมวเนี่ยนะ ทำไมเราถึงได้อ่อนแอแบบนี้ โถ่ว้อย
"ขอผมดูอาการของคุณหน่อยสิ" มนุษย์หน้าแมวพูด พลางลอยต่ำลงมา อย่างนิ่มนวล "ตุบ" และ
ตอนนี้มันยืนอยู่ตรงหน้าของผมแล้ว ให้ตายสิ ร่างกายของมันใหญ่ชะมัด อย่างกับนักมวยปล้ำ ถึงแก
จะบอกว่าจะดูอาการเราก็เถอะ แต่แกมันน่ากลัวและไม่น่าไว้ใจเกินไป แกอาจทำร้ายฉันก็ได้ ฉันไม่
ควรเชื่อใจแก.....อ้าว เห้ย!!! แกยื่นมือออกมาทำไมว่ะ หรือจะทำร้ายเราจริงๆ แย่แน่ๆ แถวหน้ามัน
ยังยิ้มอีก มันเป็นรอยยิ้มแบบมิตร หรือรอยยิ้มแบบศัตรู เอาไงดีล่ะ ถ้าปล่อยไว้เราไม่ปลอดภัยแน่
เราต้องรอด ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี อ่ะ ใช่ๆ เรามีเศษกระจกในมือนี่นา เอาล่ะ
"ย้ากกกกกกก" เจแปนตะโกน และ พยายามใช่เศษกระจกแทงใส่มนุษย์หน้าแมว
" เพลี๊ยะ " เศษกระจกโดนปัดออกอย่างรวดเร็วโดยเจ้านั่น นะ นี่เราทำอะไรมันไม่ได้เลยเรอะ แถม
มันยังยิ้มให้เราอีก เหมือนมันหัวเราะเยาะเรา เรานี่มันน่าสมเพสชะมัด โถ่ว้อยยยยยย......
"เฮ้ๆๆ ใจเย็นๆ ครับ ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก " ห่ะ!! นี่แกบอกว่าจะไม่ทำร้ายงั้นเรอะ แต่เราก็ไม่มี
ทางสู้กับมันได้อยู่แล้วล่ะ แต่ ถ้ามันจะทำร้ายเรามันคงทำไปตั้งแต่แรกแล้วล่ะ คงไม่ปล่อยให้เรายืน
มองอย่างนี้หรอก เอาว่ะ คงต้องลองเชื่อมันดู
"แกเป็นใคร ต้องการอะไร แกเป็นคนพาฉันมาที่นี่ใช่ไหม พาฉันออกไปซ่ะ แล้วไอริสแบนด์นี่มันคือ
อะไร ถ้าแกเป็นมิตรก็จงตอบฉันมาซ่ะ" เอาล่ะ ดูสิว่ามันจะทำยังไง
"ผมชื่อ ศีละ เป็นUser(ยูสเซ่อ)ทหารลาดตระเวน แล้วผมก็ไม่ได้พาคุณเข้ามาที่นี่ด้วย เมื่อคืนคุณ
คงตกลงมาจากบนเพดานหอนาฬิกานี้ แต่พวกเราเพิ่งจะเจอว่ามีบางอย่างเข้ามาเมื่อเช้านี้เอง"
"ห่ะ แกไม่ได้พาฉันเข้ามา แล้วใครกันล่ะที่เป็นคนทำ "
"ผมไม่รู้ ผมแค่ลาดตระเวนมาตรวจดูความเรียบร้อย"
"แล้วที่นี่ที่ไหน พาฉันออกไปได้ไหม"
"ได้สิ คุณคงอยู่ในหอนาฬิกานี้มาทั้งคืนแล้วล่ะ ออกไปข้างนอกกันเถอะ"
"อืม ขอบใจนะ ศีละ"
"อ่ะ!!! นี่คุณ "
"หือ อะไรเหรอ"
"คุณเป็นUserด้วยนี่นา "
"User คือ?"
"เอ๋ นี่คุณไม่รู้อะไรเลยเหรอครับ"
"อืม ก็ไม่รู้นะสิถึงได้ถาม แล้วแกก็บอกมาสิ ว่ามันคืออะไร"
"ครับ User คือ เป็นผู้ที่มีพลังวิเศษแบบต่างๆครับ พลังนั้นมีมากมายหลายรูปแบบ สามารถใช้ได้
หลายวิธี โดย1คนจะมีได้แค่1พลังเท่านั้น ทั้งนี้พลังยังสามารถพัฒนาได้อีกด้วยหากเราฝึกฝน ผม
บอกไว้คล่าวๆแค่นี้ก่อนละกันครับ เพราะเรื่องUserยังมีอีกมากมาย"
"เดี๋ยวก่อนๆ แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นUser เอาอะไรมาตัดสิน"
"ก็เป็นเพราะริสแบนด์ที่ข้อมือนั่นแหละครับ มันเป็นสัญลักษณ์ของUserครับ Userแต่ละคนจะมีริส
แบนด์สีต่างกัน และมีพลังต่างกัน อย่างเช่นริสแบนดืของผม เป็นสีเขียวอ่อนครับ มีพลังในการค้นหา
และตรวจจับสิ่งมีชีวิตครับ"
"อ่อๆ แล้วมันจะมีพลังไปเพื่ออะไรหล่ะ "
"ก็เพื่อ...อ๊ากกกกกกก"
ขณะที่ศีละกำลังอธิบายอยู่นั้นเอง ก็ได้มีบางอย่างถูกขว้างเข้ามา จากด้านหลังของศีละ และนั่นก็
ไม่ใช่อะไร นั่นคืออาวุธ และมันคือ
"ขวาน!!!" ทันใดนั้นศีละก็ล้มลงนอนคว่ำลงกับพื้น โดยมีขวานเสียบอยู่ที่กลางหลัง ที่มีเลือดโชก
"เห้ย แกลุกขึ้นสิว่ะ เห้ย นี่..."
"อ๊อก อ๊ากกก " ศีละร้องครวนครางและเริ่มมีเลือด ออกมาทางปาก
"แย่ล่ะ ต้องห้ามเลือดก่อน อย่าเพิ่งตายนะ"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องห้ามเลือดหรอก ยังไงมันก็ต้องตาย" มีเสียงปริศนาดังมาจากข้างหลัง
"แกเป็นใคร!!! ทำแบบนี้ทำไม"
มีใครบางคนซ่อนตัวอยู่ในเงามืด
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันก็เป็นทหารไง แต่เป็นทหาร2หน้าหรอกนะ หรือเรียกอีกอย่างว่า สายลับ ไงล่ะ "
ผู้ที่ปรากฏออกมาจากความมืด เป็นผู้ชายรูปร่างผอม ไว้ผมยาวย้อมเขียว มีลายสักทั่วใบหน้า และ
ยังเจาะจมูกอีกด้วย มือขวาของมันถือขวานสีม่วงขนาดไม่ใหญ่มาก เดิมเข้ามาหาศีละ พร้อมกับ
อ้าปากหัวเราะด้วยความสะใจ
"ฮ่า ฮ่า ตายซะเถอะ " เขาง้างแขนพร้อมที่จะฟันซ้ำศีละ
"อย่านะว้อยยยย" เจแปนพุ่งเข้าไปชนสายลับที่กำลังจะฆ่าศีละ โดนทั้งคู่กระเด็นและล้มลองบนพื้น
ในจังหวะนั้นเจแปนก็รีบลุกขึ้นแล้วหนีไปซ่อนบริเวณหลังวงล้อจักรกล โดยที่ยังรู้สึกกลัวว่าตนจะ
โดนโจมตี
"เอ้าๆ ให้ตายสิว่ะ แกนี่มันแส่หาเรื่องจริงๆ เอางั้นก็ได้ ฉันจะฆ่าแกก่อน แล้วค่อยจัดการไอหน้าแมว
นี่ทีหลังก็ได้ เอ้า ออกมาสิว่ะ มาสู้กัน" หลังจากที่มันลุกขึ้นมันก็พยายามค้นหาที่ซ่อนของเจแปน
และพลางแกว่งขวานไปด้วย
"แฮก แฮก" เอาอีกแล้วสิ เราหอบอีกแล้ว กลัวอีกแล้ว ปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ได้แน่ ไม่นานมันก็จะหา
เราเจอ เราจะทำยังไงดีล่ะ!!! เรายังไม่อยากตายตอนนี้....
"เฮ้ๆๆ ฉันลืมบอกไป ฉันก็เป็นUserนะ และพลังของฉันก็คือพิษ ตอนนี้ไอแมวนี่มันกำลังติดพิษอยู่
ด้วยล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า และไม่นานมันก็ตาย แกคงไม่อยากปล่อยให้มันตายหรอก จริงไหม?"
บ้าจริง มันไม่ได้โกหก ที่ข้อมือมันมีริสแบนด์สีม่วงอยู่ด้วย พลังพิษงั้นเรอะ แย่จริง และท่าทางศีละ
คงจะทนได้อีกไม่นาน เราต้องหาทางทำอะไรซักอย่าง ไม่งั้นทั้งศีละและเราได้ตายทั้งคู่แน่ๆ
"โอ้ๆๆ ไม่เอาดีกว่า ฉันมีไอเดียดีๆแล้ว "
ไอเดียอะไรของมันว่ะ
"ฉันจะนับ3 ถ้าแกไม่ออกมา ฉันจะสับหัวไอแมวนี่ซ่ะ"
เห้ย!!!
" 3 "
อย่านะว้อย
" 2 "
ไม่นะ มันง้างขวานพร้อมจะสับหัวศีละเต็มกำลัง
" 1 "
"หยุดนะว้อยยย ฉันออกมาแล้วววว " เจแปนตะโกนและยืนขึ้นโผล่ออกมาจากหลังวงจร
"ฮี่ๆๆๆๆ ออกมาจนได้นะแก เอาล่ะๆ แกยืนอยู่ตรงนั้นแหละ ห้ามขยับเด็ดขาด ถ้าตุกติกฉันจะฆ่าไอ
แมวนี่ซ่ะ" มันเหยียบัวศีละไว้ด้วยขา1ข้าง และเล็งขวานไปที่เจแปน
"กู๊ดบาย ตายซ่ะนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ทันใดนั้นขวานก็ถูกปาใส่เจแปน
"อั๊ก!!!" เจแปนล้มลงไปอยู่หลังวงจร
"ฮี่ๆๆๆๆ โดนๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ" มันหัวเราะอย่างสะใจ มันดึกขวานอีกอันออกจากหลังศีละ พร้อมทั้ง
เดินเข้ามาหาเจแปน
"ไหนดูสิ ตายรึยัง".....
......."เห้ย!!!! หายไปไหนว่ะ" มันตกตลึงอย่างมาเมื่อไม่พบเจแปนที่หลังวงจร
"บ้าน่า ก็เราปาโดนนี่นา" ทันใดนั้นมันก็เห็นรอยเลือดของเจแปน
"ฮี่ๆๆๆ เจ้าเล่ห์นักนะแก " มันหันกลับมาที่ศีละและเห็นเจแปนยืนอยู่ข้างๆศีละ พร้อมทั้งขวานของ
มันอันที่มันปาใส่เจแปนก็อยู่ในมือเจแปนเช่นกัน แต่โชคร้ายที่เจแปนมีแผลขนาดใหญ่และเลือด
อาบท่วมแขนข้างที่โดนขวานนั้นปาใส่
"แฮก แฮก อูย..." เจ็บสุดๆเลยแฮะ ชักจะมึนๆแล้วสิ เพราะพิษงั้นเหรอ เจ็บยันกระดูกเลย ท่าทาง
กระดูกแขนเราคงจะหักไปแล้ว ทำไงดีล่ะทีนี้ คิดสิ คิด
"งั้นมาต่อกันเลยไหม ฮ่าๆๆๆ" เจ้าสายลับพุ่งเข้ามาจะฟันใส่เจแปน
คราวนี้เราคงหนีไม่ไหวแล้วล่ะ ไม่นะ เราต้องตายตรงนี้จริงๆเหรอ ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอา
"ย้ากกก" ทันใดนั่นริสแบนด์สีดำของเจแปนได้เปล่งแสงและทำปฏิกิริยาบางอย่างกับเจแปน ทำให้
บริเวณนั้นเกิดแสงสว่างจ้า ส่องไปทั่วหอนาฬิกา และ แสงยังกระจายออกไปข้างนอก
"อะไรว่ะเนี่ย แสบตาว้อยยย" เจ้าสายลับร้อง
หลังจากการส่องสว่างของแสงสิ้นสุด ก็เห็นร่างของเจแปนอยู่ที่เดิม แต่มีบางอย่างเปลี่ยนไป ใช่แล้ว
แววตาของเขาเปลี่ยนไป กลายเป็นสายตาที่มุ่งมั่นและต้องการเอาชนะ
"ฉันจะจัดการกับแก" เจแปนพูดและมองตาสายลับ ถึงจะเป็นเพียงแค่คำพูดสั้นๆแต่มันทำให้เจ้า
สายลับกลัวและเผลอถอยหลังไป1ก้าว มันทำให้สายลับตัวสั่นเพราะความกลัว
"อะ อะไรกัน กะ แกก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนนี่หว่า " แต่ใจจริงแล้วเขาไม่คิดเช่นนั้น
ทันใดนั้น เจแปนได้หายตัวไปจากสายตาของเจ้าสายลับ
"เห้ย!!! หนีไปไหนอีกว่ะ"
"ไม่ไห้หนีซักหน่อย ฉันอยู่ข้างหลังแก"
"เฮือก" ทันทีที่มันหันหลังไปหาเจแปน มันก็โดนหมัดของเจแปนต่อยเต็มๆตรงหน้าท้อง
"อุก!!! เฮือก อ๊อก " ทำไม ทำไมหมัดของมันหนักขนาดนี้ว่ะ แล้วมันมาอยู่ข้างหลังเราได้ไง
"อ้วกกกกก" นี่ฉันถึงกับอ้วกเลยเหรอ ปวดท้องชะมัด มันมีแรงขนาดนี้ได้ไง แล้วมันไม่เจ็บแผลเลย
เรอะ
หลังจากนั้นเจ้าสายลับก็โดนเจแปนอัดอยู่ฝ่ายเดียว โดยที่ไม่สามารถหลบหรือปัดป้องได้เลย นั่นคง
เป็นเพราะการโจมตีของเจแปนนั้นรวดเร็วจนมองแทบไม่ทัน และ พละกำลังที่เพิ่มขึ้นของเจแปน
"อ๋าๆ ฉันยอมแล้วๆ ฉันขอโทษ จะไม่มายุ่งกับพวกแกอีกแล้ว....ขอร้องหล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ นะ
นะ "
เจแปนหยุดโจมตีและจับคอของสายลับแล้วชูขึ้น
"แกต้องสัญญากับฉันก่อน ว่าแกจะไม่ทำร้ายหรือฆ่าใครอีก"
"อะ เฮือก"
"สัญญาสิ!!!!"
"ก็ได้ๆ ฉันสัญญา ปล่อยฉันสิ"
เจแปนปล่อยตัวมันลงแล้วเดินไปดูอาการศีละ
ทันใดนั้นเจ้าสายลับได้ยิ้มและหยิบขวานพิษของมันขึ้นมา
"ตายซ่ะ ไอโง่"
มันปาขวานกะจะให้เข้าหลังหัวของเจแปน
"ฟุบ"
"แกนี่มัน ไม่ยอมกลับใจเลยใช่ไหม" เจแปนกลับมาอยู่หลังสายลับอีกที
"เหวอ!!! ไม่นะ "
"ลาก่อน"
เจแปนใช้ขวานในมือของเขาฟันคอของสายลับ
"เฮือก .... แล้วแกจะถูกตามล่า โดนพวกเรา Never(เนเวอร์)"
หลังจากพูดคำสุดท้าย เจ้าสายลับก็ตายลงด้วยขวานของมันเอง
"Never งั้นเหรอ " มันคืออะไรกันนะ อ่ะๆ ต้องไปดูศีละก่อน .....................
โอยยยยยยย.....มึนหัวจังเลยแฮะ ตาลายไปหมด ไม่ไหวล่ะ "ตุบ"
แล้วเจแปนก็สลบไปข้างๆกับศีละ..............................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
