SASSY BOY ยั่วรัก! [YAOI, BOY'S LOVE]

คุยกันก่อนอ่าน

เรื่องนี้ มัน เด็กมันแรง ยั่ว แรด!!

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18+ ขึ้นไป

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน (เพื่ออรรถรสในความบันเทิง และฟิน) 

สุดเอื้อมมือ(ฟาร์ : ปากแข็ง ขี้เก๊ก) x สุดที่รัก(ดาร์ลิ๊ง : แรด แรง ยั่วเก่งเป็นที่หนึ่ง)

Prologue

        “...ลิ้ง...”

       ให้ดิ้นเถอะฮะ ทำไมผู้ชายคนนั้นมันน่า...หม่ำจังเลยฮะ ตั้งแต่เกิดมานอกจากคาร์ล แมคฯแล้ว ผมยังไม่เคยเจอใครน่ากินเท่านี้มาก่อน!

         “...นังลิ้ง”

        ดูนั่นสิฮะ หยาดเหงื่อที่เกาะตามใบหน้า ไม่ได้ทำให้ความดูดีและออร่าของเขาลดลงเลย ไหนจะความบึกบึนของหน้าอกและช่วงลำตัวที่ดุนดันเป็นรูปร่างลอนสวยผ่านเสื้อพอดีตัว อะ..โอ้วว โดยเฉพาะกล้ามนั่นน่ะ เห็นแล้วมัน...ซี๊ดดดดดด อ๋อย~น้ำลายผมแทบไหล มันน่าฝังเขี้ยวเข้าไปแรงๆจริงๆเลยนะฮะ …อา~ ผมรู้สึกหิวจัง

       “อีดอกลิ้ง!”

       “อะ..อะไร! ตกใจหมด!! มีอะไร?!”

        “กูเรียกมึงจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้วค้าา แต่ใจคุณมึงลอยละลิ่วไปไหนไม่ทราบคะ?” เพื่อนสาวนามว่า ‘เฟิร์น’ ดูเหมือนจะเรียบร้อยแต่ว่านิสัยเลยเลเวลความเป็นผู้หญิงมาไกลแล้วฮะ อย่าถามหาคำว่ากุลสตรีจากเธอคนนี้ ค้นให้ตายก็ไม่เจอหรอกฮะ

        “ลอยไปหาพี่ล่ำคนนั้นไง” ผมบอกพลางพยักพเยิดหน้าไปทางทิศที่ผมกำมองอยู่

       “ต๊ายยยยยย ย นังดอกกก เดี๋ยวนี้นางล้ำนะคะ ริอาจอยากเขมือบตอใหญ่ซะแล้ว” เห็นไหมล่ะฮะ

        “พูดจาน่าเกลียด~ ขะมงเขมือบอะไร ลิ้งก็แค่... เออช่างเถอะ! แต่พี่ล่ำเขาเป็นใครอ่ะ เฟิร์นสืบให้ลิ้งหน่อยสิ” ผมรู้ฮะว่าเพื่อนผมคนนี้นางทำได้แน่นอน เพราะพ่อนางเป็นผู้อำนวยการ และก็ไม่ต้องแปลกใจไปนะฮะ ว่าทำไมเฟิร์นมันพูดมึงกูกับผม แต่ผมกลับพูดสุภาพกับมัน ไม่ใช่เพราะอยากเว้นช่องว่างกันนะฮะ ความจริงแล้วผมกับเฟิร์นสนิทกันมาตั้งแต่เรียนอนุบาลเลยฮะ เฟิร์นก็พูดแบบนี้กับผมมาแต่เด็กเหมือนกัน พอผมพูดบ้างแล้วมันติดไปพูดกับคนที่บ้าน ผมเลยโดนม๊าตีปากและสั่งห้ามพูดแบบนี้ ผมโดนตีปากเป็นประจำซะเข็ดขยาด ก็เลยติดพูดจาเพราะๆ(ส่วนใหญ่) มาจนทุกวันนี้ถึงเฟิร์นมันจะเคยคะยั้นคะยอให้ผมพูดก็ตาม คนไม่เคยพูดมาตั้งนานแล้วนี่ฮะ(ตั้งแต่อนุบาล) มันก็เลยกระดากปากที่จะพูด

        “ไม่ต้องสืบกูก็รู้ นั่นมันสถาปนิกที่มาออกแบบอาคารใหม่ให้กับโรงเรียนเรา”

        “สถาปนิก?! จริงดิ!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ด ลิ้งสนอ่ะเฟิร์นนนน >O<” มันเป็นอาชีพที่ผมใฝ่ฝันเลยฮะ ยิ่งคนที่ผมสนใจทำงานอาชีพนี้ ผมยิ่งอยากได้

        “เย็นไว้ๆ เก็บอาการหน่อยนังคุณเพื่อน แล้วไอ้เชน ไอ้เวรอะไรนั่นล่ะ?”

        “โอ๊ยยย อย่าพูดถึงมันได้ปะ อารมณ์เสีย คือเฟิร์นเข้าใจมะ?ว่าลิ้งไม่ได้ชอบมันอย่างนั้น ทุกวันนี้ก็ล่วงล้ำชีวิตลิ้งจนไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบลิ๊งแล้ว” เชนคือหนึ่งในคนที่มาจีบผมฮะ แต่พิเศษกว่าคนอื่นนั่นก็คือ การวางมาดเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผม ทั้งๆที่มันไม่ใช่เลยฮะ

        “หรา~”

        “เออออ”

        “แต่กูว่าพี่เขาไม่ชายตามองเกย์เด็กอย่างนางหรอกค้าา! นางรู้ไหม?ว่าพี่เขาอายุเท่าไหร่” พูดเรื่องนี้แล้วขึ้นเลยฮะ เด็กกว่าแล้วไงฮะ เด็กกว่านี่สิดีฮะ กินแล้วอายุยืนแถมยังอร่อยอีกต่างหาก คึ~

        “เท่าไหร่?”

        “28 อายุมากกว่าพวกเรา ตั้ง 16 ปี!  ลิ้งลองคิดดูสิ! ตอนพี่เขาอายุ 16 มึงเพิ่งเกิดเองนะคะดอก พรากผู้เยาว์แบบนี้ กูว่าพี่เขาไม่สนหรอก”

        “แต่ลิ้งสน ลิ้งจะยั่วให้พี่ล่ำเขาติดใจลิ้งให้ได้!” 

        เพื่อนผมมันหันมามองผมอย่างประเมินตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยฮะ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ

        “จุ๊ๆๆ ดูจากสภาพนางตอนนี้ บอกตามตรง...แห้วค่ะ”

        “ไม่ช่วยก็อย่ามาบันทอนจิตใจลิ้งสิ!” ผมสะบัดหน้าใส่มันอย่างงอนๆ ยอมรับเลยฮะตอนที่เฟิร์นมันบอกอายุพี่ล่ำ ทำเอาผมกลุ้มใจไม่ใช่น้อย

        “คุณมึงเอาจริงเรอะ!?”

        “อื้ม! ก็มันใช่อ่ะ! ลิ้งจะเอาคนนี้! ลิ้งจะเอา!!” ผมกระทืบเท้าไปมาอย่างกับเด็กเอาแต่ใจ

        “เออๆๆ แล้วมึงไม่คิดว่าพี่เขาเป็นผู้ชายแมนๆทั้งแท่งมั่งหรือไง? เขาจะสนใจมึงหรือคะ? หรือบางทีเขาอาจจะแต่งงานมีลูกมีเมียไปแล้วก็ได้” จริงด้วยสิฮะ ผมก็ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลย...

        “คะ...คงไม่หรอกมั้ง”

        “ไม่หรอกมั้งอะไรคะ? พูดให้มันแคบๆหน่อยสิยะ ไม่แมนหรือไม่มีลูก? เฮ่อออ กูจะบอกอะไรดีให้เอาไหม...กูเห็นนิ้วนางข้างซ้ายพี่เขามีคนจองแล้วว่ะ”

        “!!!” มะ..ไม่จริงใช่ไหมฮะ!? นี่ผมแพ้หมดรูปตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลย...

        “อ้าว! นังลิ้ง! มึงเป็นอะไรอ่ะ?!! ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้?!”

        “ฮึกก...เฟิร์น...”

        “เฮ่ย!! อย่าบอกนะว่ามึงจริงจังอ่ะ!?!!” เฟิร์นถามผมด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ แต่ผมก็พยักหน้ารับไป “โอ๊ยยยย กูอยากจะบ้าตาย! มึงเพี้ยนไปหรือเปล่าลิ้ง! นี่มึงเพิ่งจะเจอเขาเองนะคะดอก! ย้ำว่าแค่เพิ่งเจอ! ระยะ 50 เมตรด้วย พูดคุยกันสักแอะก็ไม่มี แม้แต่ชื่อมึงก็ไม่รู้จัก” ก็เข้าใจอยู่นะฮะ ผมเป็นตำราประเภทว่า เมื่อเจออะไรที่ใช่แล้วอย่าปล่อยให้หลุดมือไป จะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง! มัวแต่ชักช้าแล้วเมื่อไหร่จะได้ครอบครองล่ะฮะ

        “ไม่รู้ล่ะ! ฮึกก ก็ลิ้งอยากได้!”

        เฟิร์นมันมองผมอย่างระอา ก่อนจะจับต้นแขนของผมไว้และพูดกับผมจริงจัง

        “ตอนนี้มึงเพิ่งอยู่มัธยมต้นเอง ม.1ด้วยซ้ำ มึงยังเป็นเกย์น้อยๆอยู่เลย” คือผมและเฟิร์นได้สิทธิพิเศษไม่ต้องเรียนอนุบาลหนึ่งเพราะเทียบชั้นได้อนุบาลสองเลย เราสองคนก็เลยอายุน้อยสุดในคลาส อายุ(ย่าง) 12 แต่อยู่ม.1

        “แต่..”

        “ถ้ามึงเปลี่ยนคำนำหน้าชื่อจากเด็กชายเป็นนายเมื่อไหร่ ไว้กูจะพิจารณาช่วยมึงอีกแรง” คำพูดของเฟิร์นทำให้ผมมีความหวังอีกครั้ง

        “จริงนะเฟิร์น!”

        “เออ แต่นั่นมันหมายความว่า ถ้ามึงยังไม่เปลี่ยนใจนะคะนังแรด!”

        “อ๊ายยย ย ย ลิ้งไม่เปลี่ยนใจแน่นอน! รับรองได้!”

        “แล้วกูจะคอยดู แต่มีบางอย่างที่กูอยากจะบอกมึงค่ะ” ผมไม่อยากฟังเลยฮะ เรื่องที่มันบอกผมมีแต่เรื่องตัดกำลังใจผมทั้งนั้น

        “อะไร?”

        “กูล้อเล่นเรื่องนิ้วนางข้างซ้าย คึคึคึ”

        “เฟิร์นอ่ะ!  ลิ้งซีเรียสนะ!”

        “ใครจะคิดว่ามึงจะจริงจังเวอร์ขนาดนั้นล่ะคะ แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่มึงจะมาแวดๆใส่กู มึงดูโน้น พวกอีเจส ใช่ย่อยนะจ๊าาา สนใจพี่ล่ำของมึงแหงมๆ แล้วดูท่าจะไวไฟกว่ามึงซะอีก” ผมมองไปตามนิ้วที่เฟิร์นมันชี้ แล้วก็พบว่า...พวกเจสหรือไอ้เจตน์ที่มันกระแดะเปลี่ยนชื่อตัวเอง คู่แข่งคู่แค้นเจ้าประจำของผมเลยฮะ นังนี่มันชอบมาว่าผมไปแย่งผู้ชายของมัน ทั้งที่ผู้ชายของมันมาชอบผมเองแท้ๆ

        “ช่างสิ”

         “ช่าง? ไหนมึงบอกว่ามึงจริงจัง ว่ามึงจะเอาคนนี้ไง เปลี่ยนใจง่ายจังนะคะดอก”

        “เปล่า ลิ้งไม่ได้เปลี่ยนใจ แต่ลิ้งมั่นใจต่างหากว่าพี่ล่ำของลิ้งไม่สนพวกบ้านั่นหรอก” ผมพูดบอกเฟิร์นแต่สายตายังคงจับจ้องและจดจ่ออยู่กับพี่ล่ำ...อา~ ผมอยากได้รูปพี่เขาสักใบจังฮะ ไว้ไปแอบถ่ายดีกว่า

        “เออ กูก็ว่างั้นแหละ‘พี่ฟาร์’เขาไม่สนใจหรอก คิกก~”

        “ห๊า?! ใครนะ...ฟาร์?”

        “ก็ชื่อของพี่ล่ำไง”

        “เฟิร์นรู้ได้ไง? ลิ้งรู้สึกว่าเฟิร์นจะรู้เรื่องพี่ล่ำเยอะเลยนะ! หรือว่า...เฟิร์นก็สนใจพี่ล่ำของลิ้งอ่ะ! ลิ้งไม่ยอมนะเฟิร์น ไม่ยอม ไม่ยอม!” ผมเขย่ามือเฟิร์นไปมาอย่างขัดใจ

        “โอ๊ยยยยย ย ใจเย็นๆก่อน  ยอมรับว่าสนใจ”

        “เฟิร์น!”

        “ฟังให้จบ กูอ่ะไม่ได้สนใจแบบนั้น จะบอกว่าที่สนใจเพราะรู้ว่าคุณมึงต้องสนใจแน่ๆ เราคบกันมากี่ปีแล้ว เวลาไปเดินห้างหรือเดินผ่านสถานที่ต่างๆ ถ้ามึงเจอผู้ชายสไตล์แบบนี้มึงจะหันมองจนคอแทบหมุนได้ แล้วตอนที่กูเจอพี่เขาที่กำลังคุยงานกับคุณพ่อของกู แค่แวบแรกกูก็รู้ได้ทันทีเลยว่า...มึงต้องสนแน่ๆ ก็เลยหาข้อมูลมาให้นี่ไง” เพื่อนผมคนนี้สวยแถมนิสัยยังน่ารักที่สุดเลยฮะ

        ผมโผเข้าสวมกอดเพื่อนสาวคนนี้เลยฮะ “อ๊ายยย ย ลิ้งรักเฟิร์นที่สุดดดดด”

        “แหม~ รักกูทันทีทันใดเลยนะยะ เมื่อกี้ก็แทบแดรกหัวกูอยู่แล้ว”

        “แหะๆๆ เค้าขอโทษนะเต๊งงง >.<”

        “เออๆๆ ว่าแต่มึงจะทำยังไงต่อ?”

        ผมผละออกจากเฟิร์นเล็กน้อย “ยังไม่รู้ แต่ตอนนี้ลิ้งอยากจะคลั่ง! เฟิร์นนนน ลิ้งโดนของแน่เลย ยิ่งมองยิ่งชอบ ยิ่งชอบยิ่งอยากกิน..พี่ฟาาาร์..>//0//<” ผมไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นไร แค่เพียงเรียกชื่อพี่เขา ผมก็รู้สึกเขินแล้วฮะ อ๊ายยยยย ย ย คนอะไรหล่อก็หล่อ ชื่อก็เท่ห์

        “แหม~เก็บอาการหน่อย ช่วงรอเวลา 3 ปี กูว่ามึงอาจจะเจอคนใหม่ก็ได้นะ”

         ผมหันมายิ้มหวานให้เฟิร์นทันที “ใช่ ลิ้งอาจจะเจอคนใหม่ๆ มากหน้าหลายตา แต่คนที่ใช่ไปกว่านี้มันไม่มีอีกแล้ว” ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะฮะ!

        “ถ้ามั่นใจขนาดนั้น ช่วงเวลา 3 ปีนี้ มึงคงต้องฝึกปรือวิชาแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ” แค่มองตาก็รู้ว่าเพื่อนของผมคนนี้กำลังสื่อถึงอะไร นี่ผมจะต้องทำแบบนั้นจริงๆเหรอฮะ?! ผมเคยคิดอยากจะลองดูหลายครั้ง แต่ก็ไม่กล้า ผมไม่ได้หมายถึงไปอะไรๆกับคนอื่นนะฮะ ผมหมายถึงลองกับ..ของเล่นดู ซื้อมาแล้วนะฮะ แต่ไม่กล้าใช้อ่ะ เพราะจิตใต้สำนึกมันยังสั่งการบอกว่ามันไม่สมควรเพราะผมยังเด็กเกินไปฮะ แต่ว่าครั้งนี้...

        “บอกเลยว่าลิ้งจะทำให้พี่ฟาร์มาเป็นของลิ้งให้ได้!” ผมทุ่มสุดตัวเลยฮะ!

***************

2 B Con นะคะที่รัก

ชอบไม่ชอบ ถูกใจไม่ถูกใจ เม้นๆบอกให้รู้กันหน่อยเนอะ

ขอบคุณนะค้าาาาาา

ด้วยรัก

พีคูล