วงร็อคติงต๊องกับรุ่นน้องตัวร้าย

     

 

 

บทที่ 2 ซ้อมหนัก...ขอรุกหน่อย

 

 

                “เสียงแม่งเพี้ยน”

                “เร็วเกินไป”

                “ค่อมจังหวะ”

                “เสียงสั่นด้วย”

                “เชี่ยพวกนี่”

 

                ระหว่างนั่งดูรุ่นน้องซ้อมร้องเพลงกันอยู่นั้น พอวงดีมอนร้องเพลงจบปุบพวกมันก็ไซโครุ่นน้องทันที จนวอดก้าต้องด่ากลับไป เพราะกลัวรุ่นน้องมันจะเสียสาว เอ้ย เสียขวัญ

 

                “ตื่นเต้นเหรอวะไอ้น้อง ใจเย็นดิ พวกกูไม่ฆ่าพวกมึงหรอก”วิสกี้เดินไปกอดคอรุ่นน้องผมเงิน ก่อนจะก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าให้รุ่นน้อง

 

                “ขอบใจ แต่ไม่จำเป็น...ครับ” มีมารยาทสักหน่อยอยู่ต่อหน้าท่านประธาน รุ่นน้องผมเงินชักเท้าหนีก่อนจะก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าเอง วิสกี้ผิวปากอารมณ์ดีก่อนเดินออกมา

                “โอ้โห มึงแรงตั้งแต่เริ่มนะวิสกี้ วีสกิส” บรั่นดีหมุนไม้กลองเล่นพร้อมแซวเพื่อนเสียงดัง

                “ไม่เหมือนใครบ้างคนที่นั่งมองตาละห้อย...” นี้ก็ช่วยเสริมอีกแรง สาเกเหล่ตาไปมองเพื่อนตนเอง ก็ได้รับสายตาชิงชังมาให้ แล้วสาเกคนนี้สน...ก็เปล่า

                “พวกมึงก็รุมมันกันจัง น้ำลายหยดแล้วนั้น”

 

                กูไม่ใช่หมานะเฟ้ย!!!

 

                หัวหน้าวงสุดโหดยังลงมาซ้ำเติมเขาอีก ใครมันจะไปกล้าเหมือนไอ้วิสกี้วะ รายนั้นนะอย่าคิดไปแข่งกับมันเลย มันบ้า  แปลก แหวก แนว วอดก้าคนนี้ไม่เอาด้วยหรอก

 

 

 

 

 

 

 

                “พวกกูยอมรับนะเว้ยที่พวกมึงเล่นได้หนักหน่วงเข้าถึงขาร๊อคอย่างนี้ แต่สิ่งสำคัญนะเว้ย เสียงเพี้ยน เล่นค่อมจังหวะ ห้วน และเสียงนักร้องสั่น สิ่งพวกนี้จะทำให้พวกมึงไปไม่ถึงไหน ต่อให้พวกกูเป็นรุ่นพี่นะ แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ตอลดเพลงไม่มีเปลี่ยน มันก็ล้มวะ เป็นวงดนตรีกระจอกๆเท่านั้น ที่วงเหล้าอย่างพวกกูคงไม่ยอมให้ขึ้นคอนเสิร์ตด้วยหรอกนะ พาลจะทำให้แฟนคลับพวกกูเซ็งวะ” ไวน์ร่ายยาว เขายอมรับฝีมือรุ่นน้อง แต่ท่ามันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป พวกเขาก็จะรับมือกันไม่เป็นเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน ไวน์คนนี้ไม่ยอมรับหรอกนะวงที่ด้อยคุณภาพอย่างนี้!

 

 

                รุ่นน้องหน้าเสียกันเป็นแถว ไม่คิดว่าวงแอลกอฮอล์จะวิจารณ์พวกเขาต่อหน้าท่านประธานอย่างไม่มีความเกรงกลัว สมกับเป็นวงโปรเฟสชั่นเนล ที่ก้าวสู่ตลาดยุโรปและเอเชีย รวมทั้งอเมริกาอย่างสวยงาม

 

 

                “เห้ย อย่าทำหน้าเสียกันดิวะ พวกกูยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไม่เอาพวกมึงไปด้วย”

                “มันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอรุ่นพี่วิสกี้” ไอ้หัวแดงพูดหรือก็คือเรดมือกลองของวงดีมอนถามขึ้น

                “ไม่เหมือนเฟ้ย ที่พวกกูวิจารณ์เพราะในระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ พวกกูให้โอกาสพวกมึงปรับปรุง และพวกกูจะเป็นคนสอนและแนะนำเทคนิคต่างๆให้กับพวกมึงเอง” วอดก้าพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน เขายักคิ้วข้างหนึ่ง ก่อนจะโปรยยิ้มใจดี ทำเอารุ่นน้องใจชื่นกันเป็นแถว

 

                “ฉะนั้นนะไอ้น้อง เตรียมตัวทรมานกันได้เลย” เสียงเย็นๆของบรั่นดีดังขึ้น

                “เพราะพวกกูไม่ยอมให้พวกมึงพักแน่ ถ้ามันยังเป็นอยู่อย่างนี้” สาเกเสริมอีกแรง

 

                ดูท่าว่าวงดีมอนคงจะต้องได้ซ้อมซ่อมกันเป็นชั่วโมง อาเมน -/\-

 

 

 

 

 

 

 

                “เหนื่อยแล้วเหรอ เอ้าน้ำ”วอดก้าที่เดินออกไปจากห้องได้กว่าสิบนาทีเดินกลับมาพร้อมกับน้ำเปล่า และขนมเต็มสองมือ แล้วเดินเอาไปวางไว้ที่โต๊ะกลาง ก่อนจะเดินถือขวดน้ำเปล่าไปหานักร้องนำของวงที่ตีตัวออกจากเพื่อนๆมานั่งตรงโซฟาตัวที่วอดก้าเคยนั่งอยู่

 

                “ไม่เท่าไหร่หรอก แต่รุ่นพี่ไวน์แม่งโหด จะทารุณกันหรือไง”แสงเหนือโอดครวญ เขาเรียกไวน์ว่ารุ่นพี่ แต่กับวอดก้าที่เป็นรุ่นพี่ถึงสองปีนี้ซิแปลก แสงเหนือไม่ยอมเรียกเขาว่าพี่ ทำไมกันวะ

                “หึ ไวน์ก็โหดอย่างนั้นแหละ ตอนกูเข้ามาเป็นนักร้องนำแรกๆนะ มันยังให้กูวิ่งรอบสนามฟุตบอลตั้งห้ารอบ พร้อมกับมีห่วงยางผูกเอวด้วยนะมึง แดดตอนนั้นก็ร้อนเปรี้ยงๆ กูนี้แทบจะคลานแทนเดินหลังจากวิ่งเสร็จนะ” วอดก้าเล่าความหลังตอนที่เขาเพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกของวงแอลกอฮอล์ใหม่ได้ไม่ถึงเดือน

                “แล้วทำไมถึงโดนทำโทษแบบนั้นหล่ะ” แสงเหนือถามขึ้นก่อนยกขวดน้ำดื่มเฮือกใหญ่

                “ก็...ร้องเสียงสั่น ไม่สนใจจังหวะดนตรี ไปก่อนจังหวะนะ ค่อมคีย์เลยก็ว่าได้”แสงเหนือทำหน้าขยาด

                วอดก้ายิ้มมีความสุขเมื่อนึกถึงครั้งอดีตที่เคยผ่านมา กว่าจะก้าวมาเป็นวงดนตรีชื่อดัง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถ้าพวกเขาไม่มีความสามัคคี อดทน และพยายามขนาดนี้ คงไม่มีวันเป็นวงแอลกอฮอล์ขึ้นมาหรอกคงวงแตกตั้งแต่เริ่มตั้งวง ถ้าพวกเขาขาดความสามัคคี ความพยายาม และสิ่งสำคัญความอดทน!!!

 

                “เออ ถามหน่อยสิว่าทำไมถึงชื่อวงแอลกอฮอล์” แสงเหนือถามขึ้นอย่างสงสัย เขาสงสัยนานแล้วหละ เพิ่งจะมีโอกาสมาเจอเจ้าของวงอย่างนี้ ก็ขอถามกับเจ้าตัวเลยแล้วกัน

                “มึงก็ดูชื่อพวกกูแต่ละคนสิวะ”วอดก้ายักไหล่ชิวๆ แสงเหนือชักสีหน้า ก่อนจะทบทวนดูแล้วก็ถึงบางอ้อ...

                “อ๋อ ชื่อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กันทั้งนั้นนี่นะ” แสงเหนือผงกศีรษะอย่างเขาใจก่อนจะลุกขึ้นไปรวมตัวกับเพื่อนๆ เขาไม่ลืมหันกลับมาโค้งตัวลงในวอดก้าเล็กน้อย ที่เอาน้ำมาให้เขาดื่มและยอมตอบคำถามที่เขาสงสัย

 

 

                “ไวไฟ...” ทันที่ที่รุ่นน้องเดินออกไป บรั่นดีก็เอ่ยขึ้นมาทันที

                “อันตราย...”สาเกน้อยๆ

                “กูต้องไปเตือนให้น้องมันระวังตัวหน่อยแล้ว...” วิสกี้ ไอ้ตัวป่วน

 

                “ไปซ้อมให้รุ่นน้องที่พวกมึงรับผิดชอบกันเว้ย ไอ้ลิงทโมนทั้งหลายตัว” โอ้~สวรรค์ นรกบนดินมีจริง ลิงทั้งสี่ เอ้ย พวกเขาสี่คนขอตัวไปแต๊ะอั๋งรุ่นน้อง อ๊ะไม่ช่ายยย ขอตัวไปสอนรุ่นน้องก่อนที่จะโดนระเบิดจากยักษ์วัดแจ้งที่แยกเขี้ยวอยู่ด้านหลังพวกเขาเสียก่อน

               

 

 

 

 

 

 

                “โอ้เหล้าตาแป๊ะ ใครเป็นลูกแพะ ลูกแกะออกปายยย” เสียงห้วนโห้ยจากวิสกี้ดังขึ้นท่ามกลางรุ่นน้องที่ซ้อมดนตรี และท่านประธานผู้กำลังตอดเจ๊อ้ออยู่ -_-^

                “มึงจะบ้าเหรอ มันต้อง ใครเป็นลูกลิง ลูกคนออกไปดิว่า” บรั่นดีคนนี้ไม่เข้าใจ เกาหัวแกรกๆ

 

                ติงต๊องกันทั้งวง หรือพวกมันเมาชื่อกันวะ=_=(ชื่อเกี่ยวกับเหล้าทุกคน)

 

                “เย้ยยย ใครเป็นลูกแพะ ลูกแกะออกไปนะถูกแล้ว”สาเกขอเข้าข้างวิสกี้หน่อยครับ หนุ่มน้อยของวงดูดน้ำจ๊วบๆ ก่อนจะตบหัวไอ้บรั่นดี “ไรฟะ” คลำหัวตัวเองปรอยๆ เจ็บนะไม่ใช่ไม่เจ็บ

                “ลูกลิงซิวะถูก พวกเราลูกลิงนะเว้ย นั่นๆ พ่อลิงมาแล้วสลายกลุ่มด่วน ทางใครทางมันเฟ้ย” วอดก้าคนนี้ของค้าน เขาไม่มีวันยอมเป็นลูกแพะ ลูกแกะหรอก เพราะเขานะลูกลิง ไม่มีเปลี่ยนใจเว้ย เอิ่ม=_=

               

                ลูกลิงทั้งหลายวงแตกฮือ เข้าไปหารุ่นน้องที่ตนเองต้องสอนทันที ทำที่เป็นพูดนั้นพูดนี้ แต่หางตาเหลือบไปมองพ่อลิงสุดโหดว่าจะมาหาตนรึเปล่าแว๊

                พ่อลิงส่ายหัวก่อนถอนหายใจเอือมระอา แค่เขาเอ่ยปากบอกขอไปห้องน้าแป๊บ พวกลูกลิงทโมนทั้งสี่มันก็รวมตัวกันปุบทันที ไม่มีอายรุ่นนงรุ่นน้องกันหรอก แทนที่จะเป็นตัวอย่างรุ่นพี่ที่ดี พวกมันเสือก ทำตัวเป็นรุ่นพี่ ติงต๊อง ปัญญานิ่ม เฮ้อ

 

                “แฮ่”บรั่นดียิ้มแผละให้กับหัวหน้าวงที่เดินมาหา ก่อนหัวหน้าวงจะจับมือบรั่นดี

                โอ๊ะ O_o ได้รับสายตาสงสัยจากลูกลิงทุกตัว

 

                ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

                หัวใจบรั่นดีจะกระเด็นออกมาเต้นนอกอกแล้ว แงๆๆมือนิ่มๆง่ะ

 

                พรึ่บ!

                “จับไม้กลองผิดด้านน่ะ...” แป่ว

                หัวใจบรั่นดีน้อยห่อเหี่ยวลงทันที หลังจากโป่งพอง เอ้ย พองโต หน้าแตกเพล้งๆ หมอไม่รับเย็บกันเลยที่เดียว

                “ฮู่ว~”ลูกลิงที่เหลือพวกกันถอนหายใจเมือหัวหน้าวงกลับไปตำแหน่งเดิม คือซ้อมให้กับรุ่นน้องบราวน์

 

                 มือเรียวจับมือของบราวน์นี่น้อยหนึ่งเดียวแห่งวงดีมอนให้จับสายกีตาร์เบสให้ถูกวิธี เบนกล้องกลับมาหาบรั่นดีน้อยหอยสังข์ นั่งตาละห้อยกันเลยที่เดียว ว้า

 

                “เฮ้อ~”

                “ไม่ต้องเสียใจไปครับรุ่นพี่ เดี๋ยวเรดคนนี้จะดามใจพี่เอง”

 

                หะ...หา

                มะ...เมื่อกี้ไอ้เรดมันว่าอะไรวะ บรั่นดีฟังไม่ทัน

 

                ขอแคะขี้หูแป๊บดิ -_-!

                แต่เขารู้สึกขนลุกซู่ทันที พอหันไปมองที่มาที่ทำให้เขาขนลุกขนผองสยองเก้า เขาก็เจอกับสายตาเชือดเฉือนของท่านหัวหน้าวงจอมโหดทันที

 

                บรึ่ยยย ใครก็ได้ช่วยกูที!!!

 

-----------------------------------------

ฝากด้วยนะ