love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

7.7

เขียนโดย พรสิริ

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.13 น.

  55 ตอน
  8 วิจารณ์
  53.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 18.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

12)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              ชายหนุ่มไล่ตามเธอไปอย่างรวดเร็วเขารู้สึกผิดและเสียใจกับสิ่งที่เขาได้ทำกับเธอลงไปทั้งหมดแค่คิดว่าต่อไปจะไม่มีเธออยู่ใกล้ๆเขาก็เกลียดตัวเองขึ้นมาจับใจ สองเท้าของเขาพยายามวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายที่ไม่ได้ออกจากห้องมาเห็นเดือนเห็นตะวันเกือบ2ปีจะทำได้...

ความรู้สึกหลากหลายผุดขึ้นมาในใจของเธอปานดอกเห็ดที่ขึ้นในหน้าฝน เธองงกับความรู้สึกของตัวเองที่น้อยใจกับสิ่งที่เขาพูด เสียใจที่เขาไล่เธอออกจากบ้าน แต่เธอกลับดีใจอยู่ลึกๆหากสิ่งที่เธอคิดนั้นเป็นความจริง เขาชอบเธอหรือ...คือคำถามที่ดังก้องอยู่ในดวงใจดวงเล็กๆที่กำลังเหนื่อยจากการวิ่งปานจะขาดใจ เธอวิ่งมาไกลพอดู โดยที่ไม่รู้หรอกว่าวิ่งมาที่ไหน เธอได้แต่หอบหายใจสูดเอาอากาศเข้าไปเลี้ยงสมอง เธอจะได้คิดออกสักทีว่าต่อไปควรต้องทำอย่างไร 

“ข้าวตอก”

เขารีบวิ่งเข้าไปจับมือเธอไว้ เพื่อไม่ให้เธอหนีเขาไปไหนอีก หากทำได้เขาอยากจะเข้าไปกอดเธอด้วยซ้ำเพราะหากเธอหายไปจากเขาอีกเขาคงอยู่ไม่ได้เป็นครั้งที่สอง

ชายหนุ่มในอาการเหนื่อยหอบวิ่งเข้ามาจับมือเธอไว้จนแน่น หญิงสาวในอาการเหนื่อยหอบเช่นเดียวกับเขาถึงกลับตกใจ ยืนอึ้งกับคนตรงหน้าที่วิ่งตามเธอออกมา ไม่มีคำพูดใดออกจากปากคนทั้งสอง คนหนึ่งเหนื่อยหอบจากความเหนื่อยที่ไม่เคยได้รับมาเกือบ2ปี อีกคนยืนอึ้งพร้อมกับพยายามคิดหาเหตุผลกับการกระทำของอีกฝ่าย

“ฉันมาตามเธอกลับบ้าน”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยกับสีหน้าเฉยชาที่ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ ด้วยไฟจากเสาไฟข้างถนนทำให้เธอสามารถมองใบหน้าที่งดงามราวเทพบุตรของเขาได้ชัดเจนขึ้น ผิวกายของเขาดูขาวใสสุขภาพดี เขาคงเป็นผีดิบที่หล่อที่สุด แววตาที่เขามองเธอนั้นช่างดูลึกลับและน่าหลงไหล หากเขาต้องการจะดูดเลือดเธอตอนนี้ เธอก็คงไม่ขัดขืนอีกต่อไป เพราะเธอได้ตกอยู่ในมนต์สะกดแห่งความหล่อเหลาของเขาเรียบร้อยแล้ว

“ฉันไม่อนุญาตให้เธอไปไหนทั้งนั้น เข้าใจไหม!!!”

เสียงตะคอกเรียกสติที่เตลิดไปไกลให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวเสียที

“คุณ ..คุณออกจากห้องได้ด้วยหรือ”

เธอถามเขาออกไปอย่างคนที่สติกลับมาไม่เต็มร้อย

“ทำไมฉันจะออกมาไม่ได้ ฉันไม่ได้เป็นง่อยซักหน่อย”

“ใช่!!!ฉันรู้ว่าคุณปกติดี และออกแนวปกติมากด้วย แล้วคุณมีความจำเป็นอะไรที่จะต้องออกมาจากห้องแสนรักของคุณด้วย ในเมื่อคุณเป็นคนไล่ฉันแท้ๆ”

เขางงงันไปกับคำถามของเธอ คำถามที่เขาเก็บกลับมาถามใจตัวเองก็ยังตอบไม่ได้ เขารักเธอหรือ...โอ้!!ความรักนั้นเป็นเช่นไร มันจะโหดร้ายเหมือนที่เขาเคยผ่านมาหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาคงไม่ได้รักเธอแน่ หรือเขาแค่ต้องการเธอเพียงเท่านั้น แล้วเพราะเหตุใดเขาถึงต้องการเธอ เหตุใดเขาถึงต้องวิ่งออกมาห้ามไม่ให้เธอไปจากชีวิตของเขา เหตุใดเขาถึงต้องจะเป็นจะตายเมื่อต้องรู้ว่าเธอจะไปอยู่กับคนที่เธอรัก มันไม่ใช่ความรักเขาบอกตัวเองซ้ำไปซ้ำมาเหมือนจะให้มันฝังลึกเข้าไปในหัวใจที่กำลังสับสนของเขา

“ฉันไม่ปล่อยให้เธอไปมีความสุขคนเดียวหรอก เธอจะต้องอยู่ที่นี่กับฉัน”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ฉุดมือเธอพากลับบ้านที่เขาพึ่งไล่เธอไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

“แล้วทำไมฉันจะต้องอยู่ที่นี่กับคุณด้วย”

หญิงสาวถามหาเหตุผลที่เธอไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่ามันคืออะไร และเธอก็ไม่กล้าที่จะเดาด้วยเช่นกัน ถ้าหากสิ่งที่เธอคาดเดาเป็นเรื่องจริง หากเขารักเธอ...เธอก็จะลืมว่าเขาเป็นใคร และอยู่กับเขาด้วยความรักไม่ใช่ความหวาดกลัวไปตลอดชีวิต แต่หากเขาไม่ได้รักเธอ... ก็หมายถึงว่าเขายังต้องการที่จะดื่มกินเลือดกินเนื้อของเธออยู่ เธอยังมีประโยชน์กับเขาอยู่ เห็นทีตอนนี้คงเป็นโอกาสเดียวที่เธอจะได้ออกไปจากบ้านหลังนี้ ออกไปจากชีวิตของเขา...

“คุณช่วยบอกเหตุผลหน่อยได้ไหม”

’ทำไมเธอถึงต้องถามอะไรมากมาย!!!ทำไมเธอถึงต้องการเหตุผลด้วย หรือเพราะเธอไม่อยากอยู่ที่นี่ การถามเหตุผลจึงเป็นเพียงข้ออ้างของเธอ’

ชายหนุ่มเริ่มไม่พอใจกับการเซ้าซี้หาเหตุผลที่เขาไม่สามารถตอบเธอได้ ความรู้สึกเจ็บปวดกำลังกัดกินหัวใจของเขาอีกครั้ง เมื่อเขานึกถึงเหตุผลที่เธอถามเขา

“ถ้าฉันอยากให้เธออยู่ที่นี่...จำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยหรือ ถ้าหากเธอต้องการเหตุผลมากขนาดนั้น...ขอเวลาฉันสักพักนะ ฉันจะพยายามหามาให้เธอ”

เขาบอกเธอเบาๆเหมือนคนหมดแรงก่อนจะเดินเข้าบ้านไปเพียงลำพัง ทิ้งให้คนฟังยืนงงกับคำตอบที่ไม่สามารถคาดเดาได้เลยแม้แต่นิดเดียว 

ฟังดูเหมือนเขาจะชอบเธอ...แต่เขาก็ไม่บอกออกมาตรงๆ หรือเธอจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไปเพื่อหาคำตอบ ถึงแม้ว่ามันจะต้องเอาชีวิตของเธอเข้าไปเสี่ยงก็ตาม แต่มันก็เป็นความเสี่ยงที่เธออยากจะทำอยากจะค้นหา 

’นอกจากฉันจะต้องเอาตัวรอดหนีตายจากการดูดเลือดของนายแล้ว นี่ฉันยังต้องค้นหาเหตุผลของนายอีกหรือเนี่ยยยยย ให้ตายสิโรบิ้น แค่คิดก็เพลียแล้ววววว’

ชายหนุ่มกลับมาขังตัวเองอยู่ในความมืดเช่นเดิม พยายามคิดหาเหตุผลให้เธอจนหัวแทบระเบิด แต่มันก็ได้คำตอบเดิมๆซ้ำๆ... เขาไม่อยากเสียเธอไป เขาอยากปกป้องเธอ อยากอยู่ใกล้ๆเธอ

’ต้องทำอย่างไรถึงจะรั้งเธอไว้ได้ ต้องทำอย่างไรถึงจะทำให้เธอยอมอยู่ตรงนี้’

ชายหนุ่มคิดทบทวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่นาน จนตอบกับตัวเองได้ว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ตัวเขานั้นยังมีเธออยู่ข้างๆแบบนี้ ถึงแม้เธอจะหาว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ตาม ถ้ามันจะทำให้เขามีเธอแบบนี้ทุกๆวัน เขาก็จะทำ

 

  

                                                   .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา