naruto (version girl) season 2 จอมซน

แต่ไม่อยากเชื่อเลยนะว่าหมอนี่จะพูดคำว่าขอโทษออกมาให้ฉันได้ยินฉันนึกว่าคนอย่างหมอนี่จะพูดคำว่าขอโทษออกมาได้แต่เอาเถอะนะหมอนี่แค่อยากเป็นเพื่อนกับพวกฉันเพียงแค่ว่าไม่รู้วิธีที่จะผูกมิตรกับคนอื่นก็เท่านี้เอง ตอนนี้ฉันฉันเข้าใจคำทีพ่อแม่สอนฉันแล้วว่าหมายความว่าไง เหลือแค่ปัญหาอย่างเดียว คือ ซาสึเกะจะเข้าใจโซลรึเปล่า ถ้าซาสึเกะไม่เข้าใจฉันต้องอธิบายให้เขาเข้าใจสินะ

"คิดอะไรอยู่เหรอ นารูโตะ"

"คิดว่าซาสึเกะจะยอมฟังนายเหรอโซล ฉันน่ะกังวลเรื่องนี้มากเลยนะ"

"ไม่เอาน่ายังไง ถ้าเขาไม่เข้าใจจริงๆล่ะก็ เธอก็อธิบายให้เขาเข้าใจสิ จริงมั้ย?"

"นั่นสินะ แต่ฉันกลัวว่าฉันจะอธิบายไม่ถูกน่ะสิ"

"อย่าคิดมากเลยน่านารูโตะ ยังไงซะถ้าเธอก็เข้าใจหมอนั่นดีที่สุดแล้วนี่ อย่าคิดมากเลยน่า"

ก็เข้าใจอยู่นะแต่เขาจะยอมเชื่อใจนายจริงๆเหรอ ซาสึเกะน่ะเป็นคนที่แบบว่า อธิบายแล้วเข้าใจยาก แต่นะถ้าโซลยืนยันแบบนี้ล่ะก็ ฉันจะลองพยายามให้เขาเข้าใจโซลให้ได้เลย รีเอต้ากับคาสึเนะคงจะเข้าใจด้วยล่ะม่าง อยากให้ซาสึเกะเข้าใจจังว่าโซลน่ะแค่อยากเป็นเพื่อนกับพวกฉันแต่กลับไม่รู้วิธีการเป็นเพื่อน ก็เท่านั้นเอง เอาน่านารูโตะยังไงฉันต้องทำให้โซลเป็นเพื่อนกับซาสึเกะให้ได้เลยต่อให้ซาสึเกะจะตะขอกใส่ฉันรุนแรงเท่าไหนฉันต้องทำให้เขาเป็นเพื่อนกับโซลให้ได้เลย แต่พอนึกดูดีๆ โซลคล้ายๆกับมินาโตะมากเลยยังกับว่ามินาโตะมาอยู่ตรงนี้เลย มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ยังอยู่ในหมู่บ้าน ชิ ฉันคิดเรื่องอะไรอยู่เนี่ย ฉันไม่ควรจะนึกถึงมันซะด้วยซ้ำไป แต่นี่มันลางสังหรณ์เรื่องอะไรกันเนี่ย เดี๋ยวควาามรู้สึกนี้มัน...

"โซล หยุดก่อน"

"ทำไมเหรอ นารูโตะ"

"นายเองน่าจะรู้สึกนี่"

"นั่นสิ งั้นเรารีบไปกันเถอะ"

"นั่นน่ะควรจะเป็นคำพูดของฉันต่างหาก เอาเป็นว่าตอนนี้เรารีบไปหาพวกซาสึเกะกันเถอะ ฉันรู้สึกเหมือนจะเกิดอะไรขึ้นซักอย่างเลย"

"เห้ ทำไมช้าจัง นารูโตะ"

"นี่ไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?"

"รีบเถอะน่า"

"เข้าใจแล้ว"

ขออย่าพึ่งเกืดอะไรขึ้นกับพวกซาสึเกะเลยเถอะนะ....

เจ็บใจนักไม่ว่าจะล้มมันไปกี่ครั้งมันก็ฟื้นขึ้นมา ให้ตายสินี่มันเซลล์อะไรฟ่ะเนี่ย

ในที่สุดก็มาถึงซักที นั่นมันเซลล์ใช้มั้ยล่ะนั้นทางเดียยวที่จัดการกับเซลล์ประเภทนั้นได้คือต้องอาศัยความเร็วของโซลและก็คาถาลมของฉัน

"โซลช่วยหน่อยได้มั้ย"

"อะไรเหรอ"

"นายช่วยให้เจ้าเซลล์ที่โจมตีกลุ่มเราอยู่ให้หันหลังไปทีได้มั้ย"

"ได้ แต่เธอรู้เหรอว่าตัวไหนตัวจริง"

"ฉันรู้น่า รีบๆเถอะพลังฉันใกล้หมดแล้ว"

"เข้าใจแล้ว รีบลงมือเถอะ"

พลังของฉันไม่เหลือแล้ว

"เห้ย มาเล่นกันหน่อยมั้ย ใช่ฉันพูโถึงนายไอ้เซลล์สมองทึบ"

ดีล่ะโอกาสนี้แหละ

"คาถาลม...พันปักษาวงจักร"

"น นารูโตะ"

"หืมแล้วนายคิดว่าฉันเป็นใครล่ะซาสึเกะ?"

"ก็เธอไง แต่ที่ฉันแปลกใจคือ หมอนั่นเป็นใคร"

แล้วจะตะโกนชื่อฉันทำเตี่ยอะไรฟ่ะเนี่ย ห๊ะ ซาสึเกะ

"หมอนี่น่ะเหรอ ก็โซลไงล่ะ โซลพูดสิ"

"ฉ...ฉันขอโทษนะที่ฆ่าพ่อแม่นาย "

"ฉันแค่อยากจะรู้เฉยๆว่าทำไมต้องฆ่าพ่อแม่ฉันด้วย?"

"ก็เพราะว่าฉันอยากเป็นเพื่อนกับพวกนาย ฉันไม่รู้ว่าการผูกมิตรมันเป็นยังไงน่ะสิ"

"นี่นายคงพูดเล่นแน่ๆ"

"เขาไม่ได้พูดเล่นซาสึเกะ"

"ถ้าอย่างงั้นทำไมนายไม่ถามคนอื่นล่ะ"

"ก็ฉันไม่มีเพื่อนซักคนฉันแค่อยากให้ใครยอมรับในตัวฉันก็เท่านั้นเอง"

"ชิ ยังไงซะถ้านายเป็นเพื่อนนารูโตะล่ะก็ ฉันจะให้อภัยนาย"

เดี๋ยวสิ นี่นายเป็นคนเข้าใจง่ายตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยปกตินายเป็นคนเข้าใจยากนี่หรือว่านายเกิดสมองกลับขึ้นมาเหรอเนี่ยห๊ะซาสึเกะ

"เธอคิดอะไรอยู่เหรอ นารูโตะ?"

"ป...เปล่านี่ซาสึเกะ"

"นี่โซลฉันขอถาามอะไรอย่างหนึ่งสิ"

"อะไรเหรอ"

"นายอยากเข้ากลุ่มฉันมั้ย พอดีว่าท่านโจจิพึ่งมาบอกว่าแต่ล่ะหน่วยจะต้องมีทั้งหมด5คน กลุ่มพวกฉันยังขาดอีก1"

"นายไม่ต้องชวนฉันแล้วจริงๆน่ะ นารูโตะชวนฉันแล้ว"

"ชิ ทำไมต้องเป็นเธอด้วยนะ"

"เอาน่า ยังไงก็ไปทำภารกิจกันต่อเถอะ"

"อืม"

"แล้วว่าแต่ รีเอต้ากับคาสึเนะจังไปไหนเนี่ย"

"ใช่2คนนั้นรึเปล่าทำไหมเหรอ"

"ให้ตายสิ ไปหลบอยู่ตรงนั้นเองเหรอ รึเปล่า"

"พวกเขาสลบไปน่ะ "

"งั้นฉันจะแบกรีเอต้าเอง ซาสึเกะกับโซลช่วยแบกคาสึเนะนะ"

"เป้าหมายต่อไปคือที่ไหนเหรอ"

"หมู่บ้านสายหมอก และหมู่บ้านสายลม เราจะล่าสัตว์หางกันเข้าใจนะโซล"

"อืม ว่าแต่สายลมเนี่ย คือเคสึเกะไม่ใช่เหรอ"

"โอ้ว ฉันไม่อยากให้นายพูดถึงมันอีก"

"ขอโทษที"

"งั้นออกเดินทางกันเถอะ"

"อืม"

"อืม"

.........................................................................................................

                                                      ติดตามตอนต่อไป