It's you! รักน่ะ ยัยรูมเมทร่วมห้อง!

•  2
• โดนหลอก=[]=;;
• พี่โชน: Talking
• อะไรกัน!! เมื่อผมเข้าห้องแล้วเปิดไฟ ผมถึงกับอึ้งO.o เพราะผมเจอกับนางสาวนภาวรรณ อะไรสักอย่างเนี่ยแหละ (จำไม่ได้ =[]= ) เธอเป็นคนที่สวยมาก แบบมากๆเลยล่ะ(ชมจ่ะชม) ผมกลัวจะห้ามใจไม่ไหวน่ะสิ ตอนแรกๆผมก็งงๆอยู่น่ะว่า เธอมาทำไม เข้ามาห้องของผมทำไม โรคจิตอ่ะเปล่า อ่อ! ผมลืมแนะนำตัวไปสิน่ะ ผมชื่อ นายดลกิจ อภิมหาโคตรเศรษฐี ฮึ! แค่ได้ยินนามสกุลนี้ก็ต้องรู้ว่าต้องเป็นเศรษฐี ใช่ ผมเป็นเศรษฐี ผมเป็นลูกเจ้าของมหาลัยแห่งนี้ ส่วนคุณแม่ล้มตายเป็นโรคมะเร็ง ก็เหลือแต่พ่อนี่แหละที่จะช่วยผมได้ซึ่งผมไม่มีอะไรทำ แย่งอากาศหายใจไปวันๆพ่อเห็น ดังนั้นก็เลยให้ผมมาเรียนมหาลัยที่นี่ ถ้าถามว่าผมมีแฟนไหม แน่นอน ผมเคยมีมาก่อนเธอเป็นคนสวยมากสวยมากจนใครๆหลงไหล แน่นอนว่าแฟนผมสวยเธอก็ดันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งเข้าที่ชื่อว่า 'ริว' แน่นอนผมยอมรับว่าเขาหล่อ และเป็นเน็ตไอดอลด้วยใครๆก็รักกันเขาทั้งนั้นและหนึ่งในนั้นก็เป็นแฟนของผม ผมจับได้คาหนังคาเขาว่าเธอเอา(ไอ้)ริวเข้ามาในห้องแล้วจูบกันซึ่ง ผมเห็นผมรับไม่ได้จึงขอเลิกกับเธอไป เธอเองก็ไม่ได้ติดใจอะไรก็ยอมเลิกกับผมง่ายๆ อะไรกัน ผมแค่ลองใจเธอเฉยๆน่ะไม่ได้บอกว่าจะเลิกกันจริงๆ สักหน่อยตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลย(ก็เรื่องในอดีตมันจบไม่สวยน่ะสิTT)
• พี่โชน: End talk
• ''เอ่อ คือว่า'' เอาไงดีล่ะที่นี้ คิดสิซัมซุงคิดๆ(>O<)
• ''เธอเข้ามาในห้องของฉันทำไม - -++ '' ถามมาได้ฉันก็เป็นรูมเมทนายไงย่ะ(ตอนนี้ไม่ให้เกียรติแล้ว เปลี่ยนเป็นพูดปกติก็แล้วกัน- -++)
• ''คือว่า... พี่โชน...''
• ''สรุปคือ? เอายังกันแน่ เข้ามาในห้องของฉันทำไม จะมาขโมยของฉันไปขายใช่ไหม'' เออ!! เอาเข้าไปคิดว่าจะไปตัดของเขามาขาย คิดได้ไงเนี่ย ถึงฉันจะเงียบๆแอบโรคจิตนิดๆแต่ก็ไม่ถึงขนาดนั้นน่ะ ฮึ่ย!! ชักเคืองแล้วน่ะ- -+
• ''เปล่าค่ะ คือพี่โชนค่ะ ฟังดีๆน่ะค่ะ คือฉันไม่ได้โรคจิตที่จะเอาของพี่ไปขายน่ะค่ะ คือฉันเป็นรูมเมทของพี่น่ะค่ะ^^ '' ทำไม ฉันพูดผิดเหรอก็ฉันเป็นรูมเมทของเขาจริงๆนี่่นา ฉันพูดแค่นี้ เขาถึงกับตาโต อย่างไม่เชื่อสิ่งที่ฉันพูด
• ''เธอ...เป็นรูมเมทของฉัน? ''
• ''ค่ะ ฉันเป็นรูมเมทของพี่โชน''
• ''เธอ รู้จักชื่อฉันด้วย? -..-++ '' ก็รู้จักน่ะเซ่!!
• ''....'' เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก กรุณาติดต่อใหม่ค่ะ #ถรุ๊ยย
• ''โอเคๆ สรุปเธอคือรูมเมทของฉัน? ฉันว่าเธอคงโดนหลอกแล้วล่ะสาวน้อย^^ '' อะไรกัน!! ฉันโดนหลอกอะไรอีกล่ะทีนี้
• ''โดนหลอก? ''
• ''ใช่ ฉันว่าเธอคงโดนหลอกแล้วล่ะ^^ ''
• ''โดนหลอก? อย่าบอกน่ะว่า....''
• ''ใช่ แท้จริงแล้วห้องนี้ไม่ใช่ห้องรูมเมท แต่เป็นห้องเดี่ยวต่างหาก- - '' อ่าววว เวรกรรมTT ทำไงล่ะทีนี้
• ''แต่ฉันไม่ถือหรอกน่ะ จะอยู่ก็อยู่ไป แต่อย่าทำตัวน่ารำคาญ หรือพวกเรียกร้องความสนใจก็แล้วกัน มันน่าเกลียด ฉันไม่ชอบ^^ '' แน่ะ! ยังส่งยิ้มมาอีก ฉันไม่ได้ทำตัวน่ารำคาญและเรียกร้องความสนใจซักหน่อย (._.)
• ''อื้ม ตกลง''
• ''ว่าแต่... เธอชื่ออะไรหรอ จะได้เรียกถูก''
• ''ซัมซุงค่ะ ฉันซื่อซัมซุง^^ '' ฉันพูดไปพร้อมรอยยิ้ม
• ''อ่อ อื้ม เชิญทำตัวตามสบายน่ะ พรุ่งนี้เธอมีเรียนรึปล่าวจะได้ไปส่ง'' หา!! อะไรน่ะ เขาจะไปส่งฉันเนี่ยน่ะ ส่งทามมมายยย ไม่ต้องหรอกกก แต่รับปากไปก่อนน่อยล่ะกัน เดี๋ยวเขาจะเสียน้ำใจ (ที่จริงอยากให้เขาไปส่งอยู่แล้วใช่ม่ะล่า~~ รู้ทันน่ะ : คนแต่ง^^ )
• ''อื้ม ก็ได้'' ตอบรับส่งๆไปงั้นแหละอร๊ายยยย>O< พรุ่งนี้ฉันจะได้ไปไปเรียนแล้ววววว^O^ ยะฮู้ววววว   

     #อัพต่อแล้วน่ะจ๊ะ><#ไม่สนุก?หรือผิดพลาดอย่างไรคอมเม้นได้เลยจ้าา