จะรักหรือร้ายกันแน่คุณหมาป่าจอมซ่า

บทแรก:ความทรงจำที่ไม่อาจลืมและเพื่อนใหม่

“ล้า ล้า”เด็กสาวผมยาวเรือนยาวอายุประมาณ5ขวบสวมชดนักเรียนกระโปรงน้ำเงินเดินกลับมาบ้านพร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวโปรดระหว่างเดินมีผู้คนมากมายมากหน้าหลายตาบ้างคนก็มองมาที่ตัวสาวน้อยจนกระทั่งสาวน้อยเดินทางกลับมาถึงบ้านสาวน้อยเคาะประตูเป็นสัญญาณให้กับผู้เป็นแม่ที่อยู่ข้างใน

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”สาวน้อยเคาะประตูแต่กลับไม่มีใครมาเปิดเธอจึงเปิดประตูเข้าไปแต่สิ่งที่พบลับมีเพียงรอยเลือดที่เต็มพื้นเท่านั่นเด็กสาวจึงเดินไปตามรอยเลือดก็พบกับชายหนุ่มที่หันหลังให้กับเด็กสาวแต่ข้างหลังชายหนุ่มคือเงาปริศนาสีดำปลายของมันเป็นลูกศรชายหนุ่มเรือนผมสีดำสวมเสื้อแขนสั้นสีดำกับกางเกงสีขาวเป็นลายวงกลมสีดำชายหนุ่มใช้นิ้วเขี่ยคราบเลือดสีแดงและใช้ลิ้นเลียที่นิ้วจนเผยให้เห็นเขี้ยวแต่ศพตรงหน้าคือแม่ของเด็กสาว

“ทำอะไรแม่หนู ทำอะไรแม่หนู”เด็กสาวเข้าไปทุบตีชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว

ชายหนุ่มนิ่งไปซักพักก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและมองเด็กสาวที่ตีขาของเขาชายหนุ่มมองเด็กสาวด้วยสีหน้าราบเรียบก่อนที่จะหันไปมองศพและใช้เงาปริศนาที่ด้านหลังพุ่งเข้าแทงที่ท้องของเด็กสาวแต่ผิดคาดลูกศรที่จะแทงเข้ากับเด็กสาวกลับแตกสลายออกและมีเลือดสีดำไหลออกมาเป็นระยะๆ

“ออกมาเจ้าหมาลอบกัด”ชายหนุ่มผมดำตะโกนออกมา

ไม่นานก็เผยให้เห็นร่างของชายหนุ่มผมน้ำเงินผมปิดตาอีกข้างหนึ่งซึ่งตอนนี้ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงและมองชายตรงหน้าด้วยสีหน้าราบเรียบ

“ฟาเรนนายมาที่นี้ทำไมที่นี้เขตฉัน”ชายหนุ่มผมดำเก็บเงาปริศนาลงและดวงตาเป็นสีแดงสลับเทาพลางชักปืน

“คิงส์เราตกลงกันแล้วนะ กฎของเราคือห้ามเข้าบ้านของพวกมนุษย์”ฟาเรนพูดย้ำแต่ดูเหมือนชายหนุ่มผมดำจะทำเป็นหูทวนลม

“ฉันมีเกมส์ให้เล่นถ้านายล้มฉันได้ฉันจะไม่เข้าบ้านของพวกมนุษย์”คิงส์มองฟาเรนพร้อมแสยะยิ้มจนเห็นเขี้ยวสีขาว

“อืม”ฟาเรนรับคำท้า คิงส์พุ่งตรงไปที่ฟาเรนพร้อมกับยกมีดในมือขึ้นฟาเรนก็พุ่งตรงไปที่คิงส์ซึ่งใช้มีดเช่นกัน

“ฉึก”เสียงมีดคล้ายเชือนที่ใดซักทีคิงส์หน้าซีดก่อนที่จะยืนโซเซ

“นี้มันมีดเรดนิ กะ แก”คิงส์พยายามจะพูดต่อแต่เลือดไหลออกมาจากปากและแผลตามตัว

คิงส์เห็นท่าไม่ดีจึงรีบหนีไปก่อนสาวน้อยตัวสั่นเมื่อเห็นภาพตรงหน้าเธอค่อยๆร้องไห้ออกมาเพราะเสียผู้เป็นที่รักและเห็นภาพที่บาดตาฟาเรนเดินไปใกล้สาวน้อยและนั่งลงใกล้ๆเธอและใช้มืออันเรียวงามลูบที่แก้มนุ่มๆของสาวน้อย สาวน้อยน้ำตาไหลอาบแก้มพลางสะอึกสะอื้นออกมา “อย่าร้องนะ”ฟาเรนพยายามปลอบใจสาวน้อย

แต่เขารู้แก่ใจว่ามันจะเป็นปมด้วยให้กับเด็กน้อยเมื่อโตขึ้น ฟาเรนถอดถุงมืออกจนเห็นรอยบางอย่างมันคล้ายรูปวงกลมและกลางกากบาทแต่ตรงที่ช่องกลับเป็นวงกลมเล็กๆสีแดงฟาเรนใช้มือข้างนี้โชว์ขึ้นมาตาข้างซ้ายของสาวน้อยข้างขวากลายเป็นรูปตามสัญญาลักษณ์เหมือนตรงที่มือของฟาเรน

“ฮือๆหนูเจ็บ”สาวน้อยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะตรงตาข้างซ้ายค่อยๆเลือดไหลพอสาวน้อยค่อยๆลืมตาก็กลายเป็นสัญญาลักษณ์ที่มือของฟาเรน

“แม่สาวน้อยชื่ออะไร?”ฟาเรนถามขึ้นพลางลูบหัวของสาวน้อยอย่างอ่อนโยน

“อลิศค่ะ”สาวน้อยเห็นรอยยิ้มของฟาเรนก็นึกเศร้าใจและนึกถึงรอยยิ้มของผู้เป็นแม่

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”ฟาเรนยิ้มพลางเดินจากและหายไป

--------------------------------------------11ปีต่อมา----------------------------------------------------------

“หนักจังทำไมยัยป้งต้องให้ฉันมาถือด้วยเนี่ยT^T”หญิงสาวมัดผมรวมพลางจัดหน้าม้าเรือนผมสีดำและใช้ผ้าปิดตาปิดตาข้างซ้าย

หญิงสาวเดินถือหนังสือกองใหญ่เดินตรงไปที่ห้องพักครูแต่แล้วก็มีผู้หญิงกลุ่มใหญ่กำลังรุมล้อมเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เด็กหนุ่มเรือนผมสีน้ำตาลนัยน์ตาสีดำใส่ชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงิน

“พี่เลย์ออนหันมาทางนี้หน่อยค่ะ”

เด็กสาวหน้าตาน่ารักใบหน้าถูกแต่งเติมด้วยแป้งพับและลงเครื่องสำอางเบาๆพลางถือไอโฟน4สีดำขึ้นมาถ่ายรูป เด็กสาวเรือนผมดำได้แต่มองรุ่นพี่ที่ถูกอ้อมล้อมไปด้วยเด็กสาวจนทำให้เด็กสาวตกบันไดและหนังสือกระจัดกระจายเด็กสาวหลับตาปี๋ด้วยความกลัวแต่อยู่ๆร่างกายของเธอก็กลับอบอุ่นขึ้นมาคล้ายกับมีคนโอบเธอไว้เด็กสาวค่อยๆลืมตาก็พบกับชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนนัยน์ตาสีดำสวมชุดนักเรียนตัวสูงตอนนี้เธออยู่ในท่าอุ้มเจ้าสาว เด็กสาวหน้าแดงนิดหน่อย “จะลุกได้ยังยัยหมู หนักชะมัด”ชายหนุ่มบ่นพร้อมกับมองใบหน้าของหญิงสาว

แต่เมื่อชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวกลับหน้าแดงเพราะเธอมีลักษณะหน้าคล้ายกับใครสักคนที่เขารู้จัก เด็กสาวพยายามลุกออกจากอ้อมอกของชายหนุ่มและเดินไปเก็บสมุด

“คราวหน้าระวังหน่อยสิยัยซุ่มซ่าม”ชายหนุ่มพูดขึ้นพลางช่วยเก็บสมุดที่กระจัดกระจาย

“รู้แล้วน้าตาหัวขัดหม้อ”หญิงสาวพูดขึ้นพลางขำนิดหน่อย

“ยัยซุ่มซ่าม”ชายหนุ่มพูดพลางเก็บหนังสือ

“ขอบใจนะที่ช่วย” เด็กสาวพูดพลางหอบสมุดกองใหญ่ลงไปห้องพักครูแต่เธอเหมือนถูกใครจับที่ข้อมือนั่นคือชายหนุ่มคนเมื่อกี้ “

“มีอะไรเจ้าหัวขัดหม้อ”เด็กสาวมองชายตรงหน้า

“ฉันช่วย”ชายหนุ่มหอบกองสมุดอีกส่วนและเดินตามเด็กสาวจนถึงห้องพักครู

เดินออกมาจากห้องพักครูพร้อมกัน เด็กสาวเดินจากชายหนุ่มไปและไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่งเดินไปหาเด็กสาวผมสั่นสีดำที่กำลังนั่งกินขนมอย่างมีความสุข

“นี้แกไม่คิดจะช่วยอะไรฉันเลยใช่ไหมยัยแป้ง- -;”เด็กสาวเรือนผมดำพูดขึ้น

“เอ้า เอาไปฉันซื้อมาให้ค่าตอบแทนokไหมยัยอลิศจอมซุ่มซ่ามมม”แป้งยืนซองขนมสีแดงมาให้และนั่งกินขนมตัวเองอย่างไม่สนใจคนอื่นจนหระทั่งอลิศเอ๋ยปากพูด

“แกเมื่อกี้ฉันเห็นพี่เรย์ออนด้วย โคตรน่ารัก><”อลิศบิดไปมาพลางหน้าแดง

“....สู้พี่เรย์กิฉันก็ไม่ได้หล่อ รวย><”แป้งเอ๋ยปากพลางยิ้มเขิลอยู่คนเดียวอลิศเบือนหน้าหนีพลางมองนาฬิกาซึ่งตอนนี้ก็ได้เวลาเข้าห้องเรียนแล้วทั้ง2จึงโบกไม้โบกมือเพื่ออำลากัน อลิศเดินขึ้นบันไดจนถึงชั้น3และพบว่ามีทางเดิน2ทางอลิศเดินไปทางขวาและรอบตัวเธอได้ยินเสียงเจี๊ยวจ้าวจากห้องข้างๆบ้างกลุ่มก็พากันมานั่งข้างนอกและคุยสัพเพเหระ อลิศมุ่งหน้าไปที่ห้องม.3/3ซึ่งภายในเงียบสงัดเพราะมีคุณครูวัยกลางคนเรือนผมสีน้ำตาลเงางามสวมแว่นเหลี่ยมสีดำยืนถือไม้เรียวอยู่หน้าห้องและมีเด็กหนุ่มเรือนผมสีดำเงายืนอยู่ข้างๆริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อยและส่งยิ้มหวานให้สาวๆที่นั่งหน้าจนทำให้สาวๆที่นั่งหน้าใจละลายกันไปแถวๆส่วพวกผู้ชายก็นั่งซุบซิบนินทราและมองมาที่เด็กหนุ่มผมดำ

“ขออนุญาตค่ะ”อลิศพูดขึ้นจึงทำให้คนในห้องเงียบลงและหันไปมองอลิศเป็นตาเดียวกัน

“อืม ไปนั่งที่ซะ”คุณครูจอมเฮี้ยมขยับแว่นและหันไปหาเด็กใหม่ที่ยืนข้างๆและคุยเรื่องต่างๆ

แต่เมื่ออลิซมองหน้าชายหนุ่มผมดำเงาก็นึกขึ้นได้ว่าคือผู้ชายที่เจอกันเมื่อเช้านี้ อลิศอึ้งเพราะไม่คิดว่าจะอยู่ห้องเดียวกัน

“เลย์ไปนั่งข้างอลิศนะส่วนอลิศพาเลย์เดินชมโรงเรียนด้วยนะ”คุณครูสาววัยกลางคนขยับแว่นนิดหน่อยก่อนที่จะเปิดหนังสือเล่มใหญ่ปกสีส้มมีตัวอักษรภาษาอังกฤษอยู่กึ่งกลาง

“วันนี้เราจะมาเรียนกันเรื่องNounกันนะค่ะเปิดไปที่หน้า31ด้วยนะค่ะ”คุณครูพูดขึ้นพลางหันหลังเข้ากระดาน เพื่อนในห้องบางคนก็หนังสือตามคุณครูและหันไปคุยกับเพื่อนข้างๆ เด็กผู้หญิงเรือนผมสีน้ำตาลก็จดตามคุณครูบ้างคนก็เล่นโทรศัพท์แล้วคุณก็หัวเราะคิกคัก

เด็กหนุ่มผมดำเดินล้วงกระเป๋าและลงมานั่งข้างอลิศอย่างไม่สบอารมณ์แต่อยู่ๆชายผมดำก็หันมามองหน้าอลิศเหมือนมีเรื่องสนุกจะเกิดขึ้นอลิศมองเลย์อย่างไม่เข้าใจ

“มีอะไรเจ้าหัวขัดหม้อ”อลิศพูดพลางอมยิ้ม

“ค่าตอบแทน?”เลย์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“ค่าตอบแทนอะไร?”อลิศมองหน้าเลย์ด้วยสีหน้างุนงง

“ก็เรื่องที่เธอล้มและให้ช่วยฉันเก็บหนังสือไง”เลย์แสยะยิ้มจนเห็นเขี้ยว

“ฉันขอให้นายช่วยตั่งแต่เมื่อไร- -‘ เดี่ยวนะนั่นมันเขี้ยวนินายเป็นตัวอะไรกันแน่!”อลิศสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นเขี้ยวของเลย์

“.....เขี้ยวปลอมยัยบ๋องหรือจะเปลี่ยนจากค่าจ้างเป็นอย่างอื่นดีละ”เลย์แสยะยิ้มพลางมองอลิศตั่งแต่หัวจรดเท้า

“มองอะไรเจ้าหัวขัดหม้อ”อลิศเอามือปิดลำตัวตัวเองไว้พลางเบือนหน้าหนี

“เธอชื่ออะไร?ยัยบ๋อง”

“ฉันชื่ออลิศ ไทน์นีสนายละ”

“เลย์ ไนท์ฮันเตอร์”

“นายน้องพี่เรย์ออนรึเปล่า?นามสกุลคล้ายกันจัง”

“ฉันเป็นแฟนพี่เรย์ออนย่ะ ถุ้ยย ไม่ใช่ๆฉันเป็นญาติห่างๆนะ”

“ตกใจหมด- -‘”อลิศทำหน้าโล่งอก

เลย์พูดจบก็นอนฟุบลงโต๊ะพลางคิดในใจ(ชื่อคล้ายกับคุณเรน ไทน์นีสเลยแหะรึว่านี้คือลูกสาว!)

เลย์ไม่ค่อยจะเชื่อซักเท่าไรจนกระทั่งเขาหลับลงไปในระหว่างเรียน

“นี้ๆตื่นได้แล้วเจ้าบ้า”อลิศสะกิดเลย์ที่งัวเงียตื่นขึ้นมา

“หมดคาบแล้วหรอ”เลย์บิดขี้เกียจ

“ก็ใช่นะสิขี้เซาชะมัดเรียกตั่ง3รอบยังไม่ตื่น- -‘”อลิศบ่น

เลย์ลุกออกจากเก้าอี้พลางเดินผ่านกลุ่มเด็กหนุ่มที่มองไปที่เลย์ที่อยู่หน้าห้องที่มีผู้หญิงกรี๊ดกร้าด

อลิศซึ่งนั่งอยู่ในห้องเรียนนอนฟุบพลางมองไปที่ข้างนอกหน้าต่างที่มีสายลมอ่อนกระทบมาที่หน้าพลางบ่นพึมพำ

“อยากเห็นดวงตาคู่นั่นอีกจัง”

อลิศบ่นพึมพำพลางลุกออกจากเก้าอี้ไม้สีน้ำตาลอ่อนและเดินออกไปนอกห้องและต้องเดินเบียดเสียดแฟนคลับของเลย์- -'อลิศเดินตรงไปห้องข้างหน้าเพื่อไปหาเพื่อนสนิทซึ่งไม่มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวภายในห้องเรียนมีแต่สายลมที่พัดผ่านใบหน้าของอลิศแต่จู่ๆก็มีใบปลิวที่มีภาพคณะละครสัตว์และมีรูปภาพชายหนุ่มสวมชุดโจ๊กเกอร์ปละสวมหน้ากากที่มีแต่ใบหน้ายิ้มที่กำลังขยับหมวกทรงสูงสีดำสลับขาวและมีอีกาตัวเล็กสีดำกำลังเกาะไหล่อยู่ ชายหนุ่มในภาพทำท่าโนมหัวลงนิดหน่อยและมีตัวอักษรสีดำเขียนอยู่ข้างบนเขียนว่า"Welcome To Carnival Of Fun ยินดีต้อนรับสูคณะละครสัตว์ที่ไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอนและจะทำให้คุณสนุกจนแทบลืมหายใจเจอกันวันนี้เวลา20:00นามฬิกาที่ตึกไวน์ข้างตึกแบล็ก"อลิศมองดูและว่าจะชวนเพื่อนไปดูพลางเก็บใบปลิวเข้ากระเป๋า แต่จู่ๆสายตาของอลิศกับไปมองเห็นเด็ฏหญิงคนหนึ่งที่อายุเท่าเธอเรือนผมสีน้ำเงินอ่อนผมยาวสลวยผมของเธอปิดตาอีกข้างหนึ่งเธอสวมเสื้อแขนสั่นสีขาวกับกางเกงขาสั่นสีดำกำลังก้มหน้าอยู่แต่สิ่งที่แปลกคือภายใต้ผมปิดตาของเธอนั่นกลับมีของเหลวสีดำไหลออกมาเรื่อยๆและน้ำสีดำที่หยดลงมานั่นก็มีดวงตาของคนที่หวาดกลัวบางอย่างอยู่ภายในน้ำสีดำ ริมฝีปากของเธฮขยับนิดหน่อยคล้ายจะสื่อสารอะไรบางอย่างกับอลิศ อลิศเมื่อเห็ฯภาพตรงหน้าก็รู้สึกเจ็บตาข้างซ้ายจนกระทั่งอลิศสลบลงไปด้วยความเจ็บปวด รอบข้างอลิศเป็ฯซากปรักหักพังของสวนสนุกชิงช้าสวรรค์ตั่งตระง่านแต่กลับพุพังและชำรุดและของเล่นชิ้นต่างๆบางชิ้นก็หักพังบางชิ้นก็เต็มไปด้วยน้ำสีดำและมีแต่คราบไหม้

บทแรก:ฝันร้ายของเด็กสาว

"ตึก ตึก"เสียงฝีเท้าของใครซักคนที่อยู่ด้านหลังของอลิซอลิซหันขวับไปดูก็พบกับหญิงสาวเรือนผมสีชมพูเงางามและเป็นลอนสวยงามสวมชุดโลลิต้าสีขาวใส่หน้ากากสีขาวที่มีเลือดออกทางช่องตากำลังมุ่งหน้ามาที่อลิศ เสียงรองเท้ากระทบกับพื้นอย่างช้าๆ

"หึ.....ยินดีต้อนรับสู้บ้านหลังเก่า"หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมา

"หะ หมายความยังไง"อลิศพูดเสียงสั่นไม่นานภาพรอบๆข้างของเธอก็ค่อยๆมอดไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีส้มจนอลิศสัมผัสได้ถึงแรงกระทบกระเทือนของพื้นที่เธอกำลังยืนอยู่ไม่นานอลิศก็ตกลงไปในหลุมสีดำ

"ไปที่นั่นแล้วจะพบคำตอบ ไม่นานเธอจะรู้ความลับทุกอย่าง"หญฺงสาวปริศนาพูดขึ้นนั่นคงเป็นภาพสุดท้ายที่อลิศเห็ฯก่อนที่จะร่วงหล่นลงไปที่ดาร์กแลนด์เมืองแห่งอสูรปีศาจและวิญญาญ

-----------------------------------------------------------------------

โปรดติดตามชมตอนต่อไปค่ะเมี้ยว

ติชมคอมเม้นก็ดีนะเมี้ยวจะได้เป็นกำลังใจให้นักเขียน