Gogyo no gadian no dense ตำนาน 5ผู้พิทักษ์แห่งธาตุ

[บทนำเรื่อง]

นี้เป็นเรื่องราวของเด็กหนุ่มคนหนึ่งผู้ไม่รู้เลยว่า ชะตาชีวิตกำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล!!!

ณ ห้องลึกลับแห่งหนึ่ง

ในห้องนี้ มีโต๊ะทรงกลมขนาดกลางกับมีเก้าอี้ 5 ตัววางอยู่รอบโต้ะและมีเทียน 1 เล่ม วางอยู่กลางโต๊ะจู่ๆเก้าอี้ที่เคยว่างเปล่าก็ได้มีบุคคลทั้ง 5 มานั่งอยู่และเทียนที่ยังไม่ได้จุด จู่ๆไฟมันก็ติดขึ้นมาเอง

"สวัสดีทุกคน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" บุคคลผู้ใส่ชุดครุมสีแดงไฟ พูดทักทายด้วยน้ำเสียงสบายๆบวกกับน้ำเสียงออกแนวทะเล้น

"แล้วมีธุระอะไรถึงเรียกพวกเรามาละ?" บุลคลผู้ใส่ชุดครุมสีเขียวใบไม้ ถามหาสาเหตุที่มากันที่นี้ด้วยเสียงราบเรียบบวกกับน้ำเสียงสุขุมแบบผู้ใหญ่

"นั้นสิค่ะ? เรื่องด่วนอะไรกันคะถึงขนาดเรียกรวม "ผู้พิทักษ์แห่งธาตุ" อย่างพวกเรามาร่วมกันอย่างนี้กันค่ะ?" บุลคลผู้ใส่ชุดครุมสีฟ้าทะเล ถามคำถามเดียวบุลคลชุดเขียวด้วยน้ำเสียงสดใสบวกกับน้ำเสียงออกคุณหนู 

"พวก "มัน" ใกล้ตื่นแล้ว" 

"!!!!"  บุลคลผู้ใส่ชุดครุมสีน้ำตาลดิน พูดสาเหตุที่ต้องมารวมกันด้วยน้ำเสียงจริงจังบวกกับน้ำเสียงกังวล บุลคลที่เหลือก็ต่างตกใจกันเป็นอย่างมาก

"เป็นไปไม่ได้!! พวกมันไม่น่าตื่นขึ้นมาตอนนี้สิ" บุลคลผู้ใส่ชุดครุมสีเหลืองเข้ม พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างบวกกับน้ำเสียงที่ดังสนั่นไปทั่วห้องแล้วมองบุลคลชุดน้ำตาล ด้วยสายตาที่หวังว่าเรื่องที่เขาพูดมาจะเป็นเรื่องโกหก แต่สุดท้ายสิ่งที่กลับมาคือ ความเงียบ ซึ่งด้วยความสนิดสนิมกันมานานจึงเข้าใจว่าเรื่องที่บุลคลชุดน้ำตาลพูดเป็นเรื่องจริง จากนั้นทั้งห้องก็ตกเข้าสู่เงียบ

"แล้วพวกเรา........จะทำไงดีละพลังของพวกเราตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ ถ้ามันมาพวกเราก็คงต้านไม่ไว้หรอก" บุลคลชุดแดงถามทุกคนด้วยน้ำเสียงที่ผิดจากตอนแรก จากน้ำเสียงสบายๆและทะเล้น กลายน้ำเสียงที่แสดงความกังวลอย่างถึงที่สุด 

"นั้นแหละปัญหาละ ฉันถึงเรียกพวกเธอช่วยกันคิดหาทางออกกันเนี่ยและ" บุลคลชุดน้ำตาลพูดออกอยากมีความหวัง แต่ก็ได้ความเงียบตอบกลับมาเท่านั้นซึ่งมันทำให้บุลคลชุดสีน้ำตาลทำได้แค่ถอนหายใจอย่างสิ้นหวังเท่านั้น หากตอนนี้มองเห็นหน้าของพวกเขาได้ละก็ใบหน้าของพวกเขาตอนนี้คงกำลังสิ้นหวังเป็นแน่ แต่แล้ว!!! 

"ดิฉันมีความคิดจะเสมอค่ะ" บุลคลทั้ง 4 ได้หันไปมองบุลคลชุดฟ้าด้วยความสงสัยและมีความหวังเล็กๆ

"ลองว่ามาซิ "อควา" ว่าเธอมีความคิดอะไร" บุลคลชุดเขียวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน บุลคลชุดฟ้า หรือ อควายิ้มขอบคุณให้กับบุลคลที่เหลือก่อนจะยืนขึ้นมา แล้วหยิบบางสิ่งออกมาจากข้างในชุดครุมแล้วซึ่งทำให้ทุกคนเกิดอาการงงกันว่าเธอหยิบอะไรออกมาจากนั้นเธอแบมือออกมา ทุกคนถึงกับตกใจในสิ่งที่อควาถืออยู่ในมือ

"เราจะใช้ "ผลึกแห่งธาตุ" อันนี้.......คัดเลือกผู้พิทักษ์แห่งธาตุกลุ่มใหม่ค่ะ" อควาก็ยังคงกล่าวรอยยิ้มน่ารักให้กับเหล่าผู้พิทักษ์ทุกคน แต่ผู้พิทักษ์ที่เหลือนั้นได้ยินความคิดของอควา พากันตกใจอย่างมาก(แต่ตกใจน้อยกว่ารอบแรกมาก)

"เออ...เธอเอาจริงเหรอ อควา?" บุลคลชุดแดงกล่าวด้วยนำ้เสียงไม่แน่ใจว่าที่อควาพูดมานั้นเธอเอาจริงหรือล้อเล่นกันแน่ 

อควาหันไปมองบุลคลชุดแดงด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อ 

"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ "อัคคี" ดิฉันเอาจริงแน่นอนหรือคุณมีคิดที่ดีกว่านี้ละค่ะ? ลองว่ามาสิค่ะ" บุลคลชุดแดงสะดุ้งกับสายตาและคำพูดของอควา

"เปล่าๆ แค่ถามดูนะว่ามั่นใจหรือเปล่าว่าจะทำจริงๆน่ะ?" อัคคีพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วงจากใจจริง สายตาของเขาที่มองอควาออกมาจากผ้าคลุมหัวนั้นเต็มไปด้วยความห่วงใยซึ่งสายตานั้นทำให้อควาแก้มจางๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนแต่ก็แดงได้ไม่นานเมื่อ

"นั้นสินะ อัคคีพูดถูกแล้ว เธอตัดสินใจแล้วเหรอว่าจะทำนะ? อควา? " บุลคลชุดเขียวพูดด้วยสายตาเป็นห่วง อควาหันมามองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่มุ่งมั่นแล้วพยักหน้าเพือยืนยัน

"สำหรับพวกเราก็ไม่มีปัญหาหรอกแต่เธออายุน้อยที่สุดในพวกเราจะทำอะไรต้องตัดสินใจให้ดีก่อนน่ะ อควา เพราะถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นมาล่ะก็.......เธอจะไม่สามารถถอยหลังกลับไม่ได้อีกเลยนะ" บุลคลชุดน้ำตาลกล่าวอย่างเป็นห่วงอีกคนเพราะเขาสังเกตว่าในแววตาของอควานั้นถึงมันจะแสดงความมุ่งมั่นมากแค่ไหนแต่ข้างในแววตามุ่งมั่นก็ยังมีความลังเลและกังวลเหลืออยู่ดี ส่วนบุลคลสีเหลืองไมพูดอะไรนอกมองอควาด้วยสายตาความเป็นห่วงเป็นใย อควาเห็นสายตาของทุกคนแล้วเธอก็ยิ้มออกมาบางๆให้พวกเขาเพื่อให้คลายกังวลลง ถึงมันจะเหมือนกับการฝืนยิ้มให้ก็ตามที

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"พี่ไกอา" "วาตะ" "รากุเรย์คุง" ดิฉันตัดสินใจแล้วว่าจะทำค่ะ" เธอกล่าวด้วยน้ำที่มีความมั่นใจสูง พอทุกคนได้นยินอยากนั้นก็พยักหน้าเข้าอควา

"ถ้างั้นพวกเราจะรออะไรอยู่ละ มาเริ่มกันเลยดีไหมทุกคน!!!" บุลคลชุดน้ำตาล,เขียว,เหลือง หรือ ไกอา,วาตะ,รากุเรย์ พูดพร้อมกันด้วยเสียงที่ดังกังวานทั้งห้อง จากนั้นพวกไกอาก็ยื่นขึ้งแล้วก็ยื่นแขนไปข้างหน้า ในมือแต่ละคนมีลูกแห่งธาตุประจำตัวของแต่ละคนอยู่

ผลึกแห่งธาตุของไกอาเป็นผลึกรูปร่างภูเขา สีน้ำตาลตัดสีเขียวซึ่งแสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ เป็นสัญญาลักษณ์ของธาตุที่ 1 คือ [ธาตุปฐพี]

ผลึกแห่งธาตุของอควาเป็นผลึกรูปร่างหยดน้ำใสสะอาดดังมหาสมุทร สีฟ้าอ่อนตัดขาวซึ่งแสดงถึงความบริสุทธิ์ เป็นสัญญาลักษณ์ของธาตุที่ 2 คือ [ธาตุวารี]

ผลึกแห่งธาตุของวาตะเป็นผลึกรูปร่างสายลมเขียวขจี สีเขียวอ่อนตัดกีบสีเขียวเข้มซึ่งแสดงถึงความการเป็นอิสระเสรีไม่ผูกมัดกับผู้ใด เป็นสัญญาลักษณ์ของธาตุที่ 3 คือ [ธาตุวายุ]

ผลึกแห่งธาตุของอัคคีเป็นผลึกรูปร่างเปลวเพลิง สีแดงตัดเหลืองซึ่งแสดงถึงจิตวิญญาณที่ร้อนแรง เป็นสัญญาลักษณ์ของธาตุที่ 4 คือ [ธาตุอัคคี]

และผลึกแห่งธาตุของรากุเรย์เป็นผลึกรูปร่างอัสนีบาต สีเหลืองอ่อนตัดกับสีเหลืงเข้มซึ่งแสดงถึงความทรงพลังและความรวดเร็กกว่าใครๆ เป็นสัญญาลักษณ์ของธาตุที่ 5 คือ [ธาตุอัสนี] 

"พวกข้าในนามผู้พิทักษ์แห่งธาตุ ขอเริ่มการคัดเลือกผู้พิทักษ์ ณ บัดนี้!!" เมื่อเหล่าผู้พิทักษ์กล่าวจบ ผลึกแห่งธาตุก็ส่องแสงสว้างจ้าไปทั้งห้องแล้วผลึกแห่งธาตุทั้งห้าก็ถูกแสงสว่างห่อหุ้มจนกลายเป็นบอลแสงห้าสี จากนั้นลูกบอลทั้งหา้ก็ลอยขึ้นจากมือของเหล่าผู้พิทักษ์นิดนึง เหล่าผู้ทักษ์ว่างแขนแน่นลำตัวพวกเขามองบอลตรงอย่างพอใจที่เป็นไปด้วยสีแล้วก้มมองตัวเองที่เริ่มจางลงอย่างช้าๆ

"หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกในเร็วๆนี้นะ บายๆ" วาตะเงยหน้าขึ้นมากล่าวลาและร่างของเขาก็หายไปจากตรงนั้น แล้วผลึกของวาตะก็กลายเป็นลำแสงสีเขียวพุ่งขึ้นทะลุเพดาออกไป 

"งั้นพวกเราไปก่อนน่า" ไอกากล่าวจบร่่างของเธอและรากุเรย์หายไป ผลึกของไกอาก็กลายเป็นลำแสงสีน้ำตาลและผลึกของรากุเรย์ก็กลายเป็นลำแสงสีเหลืองพุ่งทะลุเพดาตามวาตะไปติดๆ

"เออ...อควา ช...ช่วยหันมาทางนี้หน่อยสิ" อัคคีพูดออกอย่างตะกุกตะกัก ซึ่งอควารู้สึกแปลกใจเพราะตั้งแต่อยู่ด้วยกันบางครั้ง อัคคีจะไม่เคยพูดตะกุกตะกักมาก่อน แต่อควาก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่าอัคคีแค่จะบอกลา หันไปหาตามที่อัคคีต้องการ

"มีอะไรเหรอค่ะ? อั- อือ!!" อควายังพูดไม่ทันจบประโยค อัคคีก็จูบประกบเธอทันทีโดยไม่ให้ตั้งตัว ดวงตาของอควาเปิดกว้างด้วยความตกใจปนอึ้งไปในตัวจากนั้นหลายนาทีผ่านไปอัคคีก็ถอนริมฝีปากออกช้าๆ แต่อควาก็ยังคงยืนตัวแข็งค้านอยู่อย่างนั้นจนอัคคีรู้สึกไม่ดีเพราะกลัวว่าอควาจะเกลียดเขาเพราะไปขโมยจูบแรกของเธอเข้า

"เออ...อควา คือ ฉ..ฉันขอโทษๆนะ ท..ท..ที่ฉันทำไปเพราะฉันกลัวว่า.....เราอาจไม่ได้เจอกันอีกก็ได้และที่สำคัญฉ..ฉ..ฉันชอบเธอ ต..ต..แต่ถ้าเธอโกรธฉันละก็ฉันจะรีบไปให้พ้นหน้าเธอแล้วจะไม่มาให้เธอเห็นหน้าฉันอีกเลยก็ได้ แต่ข้อแค่อย่างเดียว" จากนั้นอัคคีก็กุมมือของอความาอยู่ระดับหน้าอกของทั้งคู่ ถ้าตอนนั้นอความองไม่ผิดเธอตาเขามีน้ำตาคลอเบ้าอยู่ แล้วดูเหมือนมันจะไหลเมื่อไรก็ได้ขึ้นอยู่กับคำตอบของคำถามของเขา

"ได้โปรดอย่าเกลียดฉันเลยนะ ฉันข้อแค่เรื่องนี้เท่านั้นล่ะนะเธอให้ฉันได้รึบ้าง? อควา" อัคคีพูดอ่อนวอนเสร็จ น้ำตาของอัคคีก็ไหลออกมา หากสังเกตดีๆแก้มของเขากำลังกลายเป็นสีชมพู่อ่อนๆ พออควาเห็นก็เกิดความคิดอย่างนึงจนเธออดยิ้มไม่ได้ 

'อย่างกับลูกสุนัขกำลังอ้อนเจ้าของเลยแฮะ น่ารักจัง' 

"ก็ได้ค่ะ ดิฉันจะไม่เกลียดคุณ"  อควากล่าวออกมา พอได้ฟังประโยคแรกอัคคีถึงกับยิ้มอย่างมีความสุขออกมาแบบไปปิดบัง

"แต่!....ดิฉันมีข้อแม้อยู่อย่างนึงค่ะ" แต่พอได้ยินประโยคหลังรอยยิ้มถึงกับหุบลงทันที่ แล้วอัคคีก็ตั้งใจฟังสิ่งที่อควากำลังจะพูดออกมา ส่วนอควาก็กำลังยิ้มอย่างมีเลศนัยมาก

"ในระหว่างตอนที่คุณออกไปหาผู้สือทอดตำแหน่งผู้ทักษ์ของคุณอยู่นั้น คุณห้ามไปมองผู้หญิงอื่นไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะสวยหรือน่ารักกว่าดิฉันก็ตาม แต่ถ้าฉันจับได้ว่าคุณไปมีคนอื่นละก็ คุณ...ตายแน่ค่ะ!!! เข้าใจใช้ไมค่ะ? อัคคี" อัคคีมองเห็นออล่าสีดำที่อยู่รอบๆตัวอควา ก็รีบพยักหน้าที่ตอนนี้หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยที่เดียวและมีเหงื่อไหลเป็นน้ำตก

"ดีค่ะ งั้นมีแค่นี้ใช้ไมค่ะ งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ อัคคี" จากนั้นอควาก็หายไป ผลึกของอควาก็กลายเป็นลำแสงสีฟ้าพุ่งทะลุเพดาไปอีกคน หลังจากอควาออกไป อัคคีมองจุดที่อควาเคยยืนอยู่ แล้วก็ยกมือขึ้นมาสัมผัสริมฝีปากแล้วยิ้มอยู่คนเดียว 

"เอาละ เราก็ไปมั้งดีกว่า" หลังจากยืนยิ้มเป็นคนบ้า เอ้ย!! ยืนยิ้มคนเดียวอยู่นาน ร่างของอัคคีก็หายไป ผลึกของอัคคีก็กลายเป็นลำแสงสีแดงพุ่งตามคนอื่นๆไป 

ณ พื้นดินใจกลางป่าแห่งหนึ่ง ได้เกิดแสงห้าสีขึ้นมาแสงทั้งห้าก็พุ่งออกจากมาพื้นดินสู่ท้องฟ้าแล้วแยกออจากกันไปคนละทิศคนละทางหายไปในยามราตรีของท้องฟ้ายามเที่ยงคืน