ปีศาจแสนกล กับคนจากฟ้า

                                                             Section 1 

                                                              Fallen Angel

                                                                   นางฟ้าปีกหัก

     "ไคลที  วาดเสร็จหรือยัง ดวงอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว เราต้องรีบกลับ"

     "อีกเดี๋ยว แอนนา เราขอไปเก็บภาพตรงสวนดอกไม้ด้านนู้นอีกซักรูป"

     "อย่าช้านะไคลที รีบมา เราจะไม่อยู่รอให้รัตติกาลมาเยือน มันอันตราย เจ้าก็รู้"

     "จ๊ะ"

     ฉันรับปากแอนนา เพื่อนนางฟ้าที่ตอนนี้วิ่งเข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆเพื่อเตือนทุกคนให้เตรียมตัวกลับสวรรค์ ฉันเดินแยกออกมาจากกลุ่มเงียบๆนานทีจะได้ลงมาสำรวจโลกมนุษย์ก็ต้องสำรวจให้ทุกซอกททุกมุมสิ นี่ก็เป็นอีกหน้าที่หนึ่งที่เราชื่นชอบ พวกเราเป็นเทพบริวาลของท่านอัครเทวฑูตอูรีเอล มีหน้าที่ศึกษาหาความรู้ เก็บเกี่ยวข้อมูลเพื่อเป็นประโยชน์แก่การทำงานของเทพสวรรค์หน่วยต่างๆ สวรรค์ก็มีการแบ่งงานกันทำอย่างเป็นระบบระเบียบเหมือนการที่พวกมนุษย์ทำงานใน ออฟฟิต นั่นแหละ มีทั้งหน่วยข่าวกรอง ซึ่งจะเรียกพวกเราแบบนั้นก็ได้ หน่วยงานยุติธรรม หน่วยการทหาร และอื่นๆอีกมากมาย ยิ่งช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมานี้ พวกเราเหล่าเทพบนสวรรค์ยิ่งต้องทำงานกันหนักเพราะจำนวนเทวดาเกิดใหม่น้อยลงทุกปี แต่จำนวนปีศาจกลับเพิ่มขึ้นอย่างกับดอกเห็ด

     นั่่นเพราะพวกมนุษย์สมัยนี้ต่างฝักใฝ่หาความพึงใจทางโลกมากกว่าทางธรรม คดโกง ชิงดีชิงเด่น อิจฉาริษยากัน นั่นทำให้เหล่าปีศาจยิ่งฮึกเหิมและมีอำนาจครอบงำจิตใจคนได้เป็นจำนวนมาก มนุษย์ย่อมไม่รู้ตัวว่ามีปีศาจอยู่ข้างกาย และเมื่อพวกเขาตายไป ประตูที่เปิดรอเพียงที่เดียวคือ นรก!

     ฉันจรดพู่กันวิเศษลงบนสมุดภาพ พู่กันที่เนรมิตรภาพออกมาตามใจนึกของคนวาดอย่างดีเยี่ยม ดอกไม้หลากสีตรงหน้ากับแสงของดวงอาทิตย์ใกล้ตกดินทำเอาฉันยืมมองนิ่ง นาน ดูสวยงามคล้ายบนสรวงสวรรค์...

     กา กา กา!

     เสียงอีการ้องเมื่อบินผ่านหัวทำเอาฉันสะดุ้ง มองขึ้นฟ้าด้วยความตื่นตะลึง ภาพผืนฟ้าสีดำพร้อมเมฆฝนที่ตั้งเค้ามมาอย่างรวดเร็ว บดบังแสงอาทิตย์เสียสิ้น!ตายละ ต้องรีบกลับ

     ฉันรีบหันไปมองยังทิศที่เพื่อนๆเคยอยู่แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว พวกเขาคงรู้ตัวแล้วรีบกลับก่อน แล้วฉันไม่ควรรีรอ ยิ่งรับรู้ถึงพลังเวทที่รุนแรงลอยวนอยู่ไม่ไกลยิ่งต้องรีบ คิดได้อย่างนั้นก็รีบเก็บสมุดเข้ากระเป๋าแล้วปีกใหญ่สีขาวก็กางสยายเตรียมโผบิน

     พรึบ พรึบ

     บินขึ้นจากพื้นไม่กี่ครั้งก็รู้สึกได้ว่าข้อเท้าของฉันถูกยึดไว้ด้วยอะไรซักอย่าง ก้มมองดูก็ตกใจแทบสิ้นสติ ข้อเท้าของฉันถูกล่ามโดยโซ่ใหญ่ของปีศาจเขี้ยวยาว ร่างทะมึน

     "นาง-ฟ้า"

     มันแสยะยิ้มจนน้ำลายไหลยืดก่อนจะกระตุกโซ่เพื่อเหวี่ยงฉันฟาดลงกับพื้นดิน เกิดฝุ่นคลุ้งไปทั่วพร้อมกับพื้นดินที่แตกเป็นวงกว้าง ฉันรีบลุกยืนปัดฝุ่น กำเนิดเเห่งเทพไม่ทำให้ฉันบาดเจ็บเท่าไหร่หรอก มันกระตุกโซ่อีกครั้งแต่คราวนี้ฉันกลับยืดมันเอาไว้แล้วออกแรงกระตุกจนปีศาจร่างยักลอยละลิ่วมาอยู่ในมือ คอของมันถูกฉันบีบเค้นจนเลือดสีดำกระอักออกมา ก่อนที่ฉันจะจับมันทุ่มลงพื้นดินแล้วเหยียบซ้ำ!

     "จงกลับสู่นรกภูมิที่เจ้ามา!"

     ฉันจับมันขึ้นมาอีกครั้งแล้วกดนิ้วไปที่กลางหน้าผากของมัน เกิดแสงสีขาวเรืองรอง ก่อนที่เสียงร้องโหยหวนของมันจะค่อยๆหายไปพร้อมร่างที่สูญสลายไปกับอากาศ

     "จริงๆต้องเป็นหน้าที่ของหน่วยปราบมาร แต่เอาเถอะ จำเป็นนี่นา"

     ฉันปัดมือตัวเองก่อนจะสลัดฝุ่นออกจากปีกสีขาว สยายปีกอีกครั้งแต่ท่าทางวันนี้ฉันจะยังซวยไม่พอ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองรอบกาย กลับมีปีศาจยืนรอประมือด้วยอีกหลายตน!

     "นาง-ฟ้า"

     พูดเป็นอยู่ประโยคเดียวรึไงนะ

     "มาจบเรื่องกัน!"

     ฉันพูดกับตัวเองแล้วชูแขนขึ้นกลางอากาศ ปรากฏดาบศักดิ์สิทธ์ส่องแสงสว่างตา พวกปีศาจรูปร่างน่าเกลียดกรูกันเข้ามาอย่างหิวกระหาย ฉันฟาดฟันกับพวกมันอย่างคล่องแคล่ว ดีที่เคยได้รับการฝึกต่อสู้มาบ้าง เลยพอเอาตัวรอดได้ แต่ยิ่งสู้ก็เหมือนพวกมันยิ่งมีมากขึ้น ไอเทพของฉันยิ่งเรียกพวกมันมา รวมถึงกระแสพลังเวทรุนแรงที่ไม่ใช่ของเทพแน่ๆยังวนเวียนอยู่แถวนี้ยิ่งรบกวนสมาธิ

     "อ้ากกกกกกกกกกก"

     ปีศาจตนหนึ่งถูกฉันแทงจนร่างสลาย พร้อมกับปีศาจอีกสองตนที่วิ่งเข้าหา ฉันรีบป้องปัดเขี้ยวเล็บยาวที่หมายจะเสียบร่างให้พ้นทาง โดยไม่ทันระวังด้านบนที่มีปีศาจอีกาบินโฉบลงมาดึงปีกข้างหนึ่งของฉันจนร่างลอยละลิ่วขึ้นกลางอากาศ

     "นาง-ฟ้า น่ากิน!"

     มันแสยะยิ้มหิวกระหาย แล้วกรงเล็บยาวๆก็จิกลงที่โคนปีกอีกข้างของฉัน ในความรวดเร็วนั้น มันใช้เท้ายึดปีกเอาไว้แล้วออกแรงบิดจนเกิดเสียงกระดูกหักดังลั่น

     กร๊อบ!

     "กรี๊ด!!!!!"

     ฉันกรีดร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดสุดแสนที่กลางหลัง ความทรมานเกินบรรยายเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและไม่มีทีท่าจะจางหาย ถึงอย่างนั้นก็ยังใช้แรงเฮือกสุดท้าย หันดาบเสียบร่างของมันทะลุจนร่างมันสลายหายไปพร้อมกับร่างของฉันที่กำลังดิ่งลงพื้นดิน!

     "ขอพระองค์ โปรดคุ้มครอง..."

     คำพูดสุดท้ายกับเสียงที่แหบโหย สายตาจับจ้องท้องฟ้าที่มีเพียงสายฝนตกกระหน่ำซ้ำเติมชะตากรรมอันโหดร้ายอย่างหมดหวัง ลาก่อนเพื่อนๆของข้า...ลาก่อนท่านอูรีเอล...ลาก่อนสวรรค์...ลาก่อน...