Saint Seiya: The Great war seven sins
เขียนโดย DarkJoker
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.01 น.
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 20.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนับตั้งแต่ยุคเทพนิยาย โลกมักจะถูกทดสอบโดยเทพมามากมาย และบัดนี้ไฟแห่งสงครามก็กำลังจะถูกจุดขึ้นแล้ว!!
เมื่อโลกนั้นถูกคุกคามโดยเทพ นักรบแห่งความหวัง’เซนต์’แห่งอาเธน่าก็จะปรากฏกายขึ้นพวกเค้าได้สวมใส่ชุดที่เรียก
กันว่า’คลอธ’ที่มีลักษณะตามกลุ่มดาวทั้ง88ดวง โดยพวกเค้าจะต่อสู้อย่างไม่คิดชีวิต ด้วยพลังใจ’คอสโม่’ที่เผาผลาญอย่าง‘ไม่มีที่สิ้นสุด’!!
ณ กรุง โรม เมืองหลวงของอิตาลี ค.ศ.1946
แสงอาทิตย์อันอบอุ่นโลกกลับเข้าสู่ยุคที่สงบสุขอีกครั้งหลังจากที่จบสงครามโ,กครั้งที่2มาได้1ปีเศษๆ ประเทศต่างๆนั้นก็ได้มีการพัฒนามากขึ้นประเทศที่เคยเป็นศัตรูก็ได้จับมือกันอย่างแสนสุข
ในสวนดอกไม้แห่งหนึ่ง
“เฮ้!!”ชายหนุ่มคนนึ่งตะโกนดังกังวานเหมือนเรียกหาใครบางคน”เฮ้!!..อริสะอยู่ไหนเนี่ย”ชายคนนั้นได้กล่าวชื่อของคนที่เค้าเรียกหาและเหมือนจะเป็นชื่อผู้หญิง
“หิหิ”มีเสียงหัวเราะดังขึ้นตรงหลังต้นไม้ใหญ่
“อะฮ่า!!อยู่นี้เอง!!”ชายหนุ่มรีบวิ่งไปดักหน้าของสาวน้อยที่ชื่ออริสะ
“หว่าแย่จังโดนจับได้อีกแล้ว”อริสะมองหน้าของชายหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสดใส
“ไม่ต้องมายิ้มกลบเลยนะ...นี้ก็ได้เวลากลับบ้านกันแล้วนะอริสะ”ชายหนุ่มขยี้ผมของอริสะอย่างเอ็นดูก่อนที่จะจุงมือของเธอกลับไปที่บ้าน
“แต่หนูยังไม่อยากกลับนิหน่าพี่ลีโออะ”อริสะกล่าวอย่างน้อยใจและพูดชื่อของชายหนุ่มไปด้วย
“ไม่ได้หรอกเดี่ยวท่านพ่อและท่านแม่จะเป็นห่วงนะ”ชายหนุ่มที่ขื่อลีโอเดินจุงมืออริสะไปด้วยและพยายามอธิบายให้อริสะเข้าใจ
“ก็นานๆที่คุณพ่อกับคุณแม่จะอนุญาตให้หนูกับพี่ออกมาเที่ยวที่ทุ่งดอกไม้นี้ได้แค่ไม่กี่ครั้งนิค่ะ”อริสะกล่าวอย่างเอาแต่ใจ
“ก็ที่ช่วงนี้พวกท่านทั้ง2ไม่ค่อยให้พวกเราออกไปไหนก็เพราะว่าประเทศของเรายังมีส่วนที่เสียหายต่างๆจากช่วงสงครามโลกที่ผ่านมาซึ่งมีส่วนมากที่ยังไม่ได้รับการซ่อมแซมถึงครอบครัวของเราจะร่ำรวยแต่เถอะนะ”ลีโอก็ได้กล่าวถึงเหตุผลให้อริสะฟัง
“แต่ว่าคุณพ่อกับคุณแม่ก็ได้ไปช่วยผู้ยากไร้และผู้ที่ประสบห์เหตุในช่วงสงครามโลกครั้งที่2ที่ผ่านมาโดยตลอดเลยนิค่ะ”อริสะกล่าวต่อหลังจากที่ลีโอพูดจบ
“ใช่แล้วละพวกท่านทั้ง2เป็นคนที่ดีมากๆฉะนั้นอริสะก็อย่าดื้อกับพวกท่านนะ”ลีโอยิ้มให้กับอริสะหลังพูดจบ
“อืมค่ะ!!..หนูจะพยายามนะ”อริสะก็ยิ้มตอบกลับให้ลีโอเช่นกัน
“อืม!..งั้นเรากลับไปที่บ้านไปหาท่านพ่อกับท่านแม่กันเถอะบานนี้พวกท่านคงห่วงพวกเราแทบแย่แน่เลยอะ!!”เพราะว่าเดินไปด้วยคุยไปด้วยทำให้ลีโอนั้นไม่ได้มองทางข้างหน้าและไปชนเข้ากับชาย2ที่ยื่นอยู่ข้างหน้าพวกเค้า
“หืม...อะไรกันไอ้หนูนี้เดินมองทางบ้างหรือป่าว!!”ชายคนแรกกล่าวหาเรื่องลีโอและอริสะในทันที
“55นั้นสินะเด็กสมัยนี้ไม่รู้จักดูทางเลยจริงๆ”ชายอีกคนหัวเราะใส่ทั้ง2คน
“อะ!!ขอประทานโทษครับเพราะผมไม่ดูทางเองครับ!!”ลีโอรีบขอโทษชายทั้ง2พร้อมกับโค้งให้
“คิดหรือว่าเรื่องมันจะจบน่ะ!!มาชนคนอื่นแบบนี้มันเสียมารยาทนะเว้ย!!”ชายคนแรกนั้นโกรษจัดและพยายามจะใช่ฝ่ามือฟาดที่หน้าของลีโอแต่ว่า
“อย่าทำอะไรพี่นะ!!”อริสะนั้นได้วิ่งด้านหน้าของลีโอและกางแขนขึ้นเพื่อปกป้องไม่ให้ชายคนนั้นทำอะไรลีโอ
“อ....อริสะ!!”ลีโอนั้นได้ตกใจที่อริสะนั้นใช้ตนเองเป็นโล่ไม่ให้เค้าโดนชายคนแรกทำร้ายเค้า
“หน่อย.....ยัยเด็กนี้ชวนโมโหจริงๆ!!”ชายคนนั้นไม่สนอะไรทั้งนั้นเค้าได้ง้ามฝ่ามือเตรียมที่จะทำร้ายอริสะแต่ทว่า
“เจ้าคิดจะทำอะไรเด็กผู้หญิงคนนี้มิทราบ?”จู่ๆมีชายคนนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของชายคนแรกอย่างลึกลับโดยเค้ามีจุดเด่นที่สวมแว่นตาลายขวดนมจนมองไม่เห็นดวงตาทั้ง2โดยที่เค้าได้ใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งของมือซ้ายจับที่ข้อมือของชายคนแรกและหยุดฝ่ามือได้ทัน
“อะไรของแกเนี่ยอ้าก!!”ชายคนแรกร้องอย่างทรมานเหมือนกับว่าข้อมือของเค้าได้หักไปแล้วอย่างใดอย่างนั้น
“เฮ้ยแกทำอะไรกับเพื่อนของฉันฟระ!!”ชายอีกคนนึ่งได้หยิบท่อนไม้ใต้เท้าของเค้าและใช้มันฟาดหน้าของชายที่สวมแว่น
แต่ว่าท่อนไม้นั้นก็ถูกชายสวมแว่นหยุดได้เพียงแค่นิ้วชี้ของมือขวาหยุดท่อนไม้นั้นอย่างง่ายดายแต่ถึงอย่างนั้นแว่นลายขวดนมของชายสวมแว่นก็ได้หล่นตกพื้นเพราะการเคลื่อนไหวของเค้าโดยยังมีเงาบังดวงตาทั้ง2เอาไว้แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีแววตาสีม่วงมองไปที่ชายคนที่2อย่างน่าเกรงขาม
“เฮ้ย!!อะไรเนี่ย!!”ในทันทีที่ชายคนที่2สบตาชายคนแรกนั้นตัวของเค้าก็เริ่มสั่นอย่างหวาดกลัวและได้ทิ้งท่อนไม้และรีบวิ่งหนีชายสวมแว่นไปอย่างไม่คิดชีวิต
“เอ้า....เพื่อนของเจ้าไปแล้วนะ..ตาของเจ้าแล้วละ..”ชายสวมแว่นสะบัดแขนซ้ายที่กำลังจับข้อมือของชายคนแรกเอาไว้โดยสะบัดไปด้านหลังจนชายคนแรกล้มลงกับพื้นและจ้องมองชายคนแรกอย่างน่าเกรงกลัว
“ปะปะปะ!!...ปีศาจชัดๆ!!ระรอด้วย!!”ชายคนแรกก็มีอาการเช่นเดี่ยวกับเพื่อนของเค้าหลังสบตาชายสวมแว่นเค้ารีบลุกขึ้นและตามเพื่อนของเค้าไปโดยทันทีทันใด
“เฮ้อ.....ให้ตายสิพวกคนเดี่ยวนี้เป็นแบบนี้กันหมดแล้วหรือไงกัน...”ชายคนแรกได้ก้มลงเก็บแว่นลายขวดนมของเค้าขึ้นมาและสวมมันไว้
“ขะ....ขอบคุณมากๆนะครับที่ช่วยน้องสาวของผมเอาไว้น่ะ!!”ลีโอที่กำลังตะลึ่งอยู่นั้นได้รีบขอบพระคุณชายสวมแว่นที่ได้ช่วยอริสะเอาไว้
“อ่า....ไม่เป็นอะไรหรอกที่จริงแล้วข้าก็ไม่ชอบเหมือนกันละนะพวกที่เอะอะก็ใช้กำลังเนี่ยน่ะ...”ชายสวมแว่นหันมามองพวกอริสะและกำลังจะไป
“ดะเดี่ยวก่อนคะ!!”อริสะได้รับกล่าวขอให้ชายสวมแว่นหยุดเดิน
“หืม....มีอะไรหรือแม่หนู?”ชายสวมแว่นได้หันกลับมามองอริสะที่ห้ามตนเอาไว้
“นี้คะ”อริสะได้ควักกำไลดอกไม้จากกระเป๋าเสื้อของเธอและยื่นให้กับชายสวมแว่น”นี้แทนคำขอบคุณและขอโทษที่ต้องให้คุณมายุ่งกับเรื่องพวกนี้นะคะ”อริสะได้ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับชายสวมแว่น
“อะ......ขอบใจนะ..”ชายสวมแว่นได้ยื่นมือไปรับกำไลดอกไม้จากอริสะมาและสวมใส่ที่ข้อมือของตนเองในทันที
“งั้นพวกผมต้องขอตัวก่อนนะครับ”ลีโอได้โค้งให้กับชายสวมแว่นพร้อมกับยิ้มให้เค้าและจุงมืออริสะเดินกลับบ้านของพวกเค้าไป
“หึเป็นเด็กดีจริงๆนะ”มีเสียงของชายคนนึ่งดังขึ้นในซอกตึกที่ชายสวมแว่นกำลังยื่นอยู่
“....คิมหรือ….”ชายสวมแว่ยหันกลับไปมองที่มาของเสียงและปรากฏชายผมแดงคนนึ่งกำลังยื่นกอดอกมองมาทางเค้า
“เสียงอันแสนจะหล่อๆอย่างข้าคงมีแค่คนเดี่ยวเท่านั้นละนะ...โทคิซาดะ”ชายผมแดงที่ชื่อคิมกล่าวอย่างกวนประสาทและได้พูดชื่อของชายสวมแว่น
“เจ้าน่ะ...หลงตัวเองเกินไป....”ชายสวมแว่นที่ได้รู้ชื่อแล้วว่าคือโทคิซาดะได้กล่าวอย่างเยือกเย็นใส่คิม
“ฮ่าฮ่าฮ่า...ก็นะถ้าไม่ใช่ข้าคงไม่หลงตัวเองขนาดนี้หรอก..แต่ว่า....เด็กผู้หญิงคนนั้นใช่จริงๆสินะ”คิมกล่าวเสร็จก็หันไปมองทางที่พวกอริสะนั้นเดินไป
“อ่า....คงจะเป็นเช่นนั้น...”โทคิซาดะได้ยื่นกอดอกและเดินไปทางกลับที่พวกอริสะได้เดินไป
“ข้าเห็นแล้วละคอสโม่ที่ยิ่งใหญ่นั้นน่ะ”เมื่อคิมกล่าวเสร็จก็ได้เดินตามโทคิซาดะไปด้วย
“เจ้าก็เห็นสินะ.....คอสโม่ของเด็กผู้หญิงคนนั้นตอนที่ปกป้องพี่ชายของเธอน่ะ....”โทคิซาดะได้กล่าวไปด้วยและเดินไปพร่าง
“อ่าฮะ....แค่นี้ก็เป็นการยืนยันได้แล้วสินะว่าเด็กคนนั้นเป็น…”คิมได้กล่าวต่อหลังจากที่โทคิซาดะพูดจบ
“อ่า.......แค่นี้ก็ยืนยันได้แล้วละว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็น”โทคิซาดะได้หยุดเดินและมองกำไลดอกไม้ที่สวมในมือซ้ายของเค้าซึ่งอริสะเป็นคนมอบให้
“ร่างจุติของเทพอาเธน่า”
จบ
เลนตี้(ผู้เขียน):เอาๆละในที่สุดข้าน้อยก็อัพนิยายเรื่องใหม่สะทีนึ่ง...เอ๋อะไรนะแล้วเรื่องก่อนหน้านั้นหรอ........ก็ไม่รู้สินะแอ้ก/โดนศรทองปักหัว/ยังไงยังไงก็ขอฝากเรื่องSaint Seiya: The Great warseven sins นะทุกคน>w<
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ