ตำนานรักแห่งสายลม

ทางด้านคาลาส

ในขณะนี้เจ้าชายอาเรียกำลังตรวจเอกสารอยู่ในห้องทรงงาน ตาสีมรกตเหลือบไปเห็นผู้มาเยือนที่โผล่มาจากวงเวทย์แสงสีแดงขนาดย่อมก็ปรากฏเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งวัยยี่สิบสามหน้าตาหล่อเหลาคมคายผิวขาวตาสีทับทิมสวยผมสีแดงเพลิงยาวละต้นคอจัดทรงอย่างดีในชุดเสื้อคอตั้งแขนยาวสีขาวปักดิ้นทองกางเกงสีดำทรงกระบอกสวมรองเท้าหนังขัดเงาโดยสวมผ้าคลุมสีดำปักดิ้นทองสวยงามตรงกลางหลังมีตรารูปพยัคฆ์ขาว อาเรียเอ่ยทักในขณะที่ตนนั้นก้มหน้าดูเอกสาร"ท่านมีธุระอะไรรึท่านพี่อาเรส"

หนุ่มผมแดงรับก่อนจะตอบ"ข้าได้ยินว่าสายลมแห่งชะตาพัดเอาอาเรนเทียไปรึ"

"ใช่"อาเรียตอบสั้นๆโดยไม่สนใจลูกพี่ลูกน้องของตนโดยยังคงก้มหน้าดูเอกสารต่อ

เจ้าชายอาเรสพูดต่อ"เจ้ากะไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยกับข้าหน่อยรึ"

อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นจากเอกสารแล้วเท้าคาง"ท่านมีธุระอะไรกับข้ารึ งานข้าออกจะยุ่งเมื่อเช้าพอท่านพ่อท่าน้องก็แม่รู้ข่าวเรื่องอาเรนเทียหายตัวไปเพราะสายลมแห่งชะตาข้าน่ะโดนบ่นหูชาเลย"

อาเรสหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนพูดขึ้น"ท่านอาและท่านน้าก็เหลือเกินนะอาเรนเทียไม่ใช่เด็กๆแล้วอีกอย่างนางมีปัญญาเป็นอาวุธอีกทั้งมีพลังเวทย์นางสามารถเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว"

อาเรียนึกขำอยู่"ก็จริงนะแต่ท่านน่าจะรู้นะว่าท่านพ่อและท่านแม่ห่วงอาเรนเทียมาก กลัวว่าจะไปสร้างความวุ่นวายให้แดนมนุษย์น่ะสิ "

สองหนุ่มต่างหัวเราะลั่น อาเรสจึงเอ่ยชวน"งั้นพักงานก่อนแล้วมาเล่นหมากรุกสักกระดานกับข้าก็แล้วกันเผื่อจะคลายเหนื่อยให้เจ้าได้นะหรือกลัวจะแพ้ข้าล่ะก็ไม่ต้องก็ได้"

เจ้าชายอาเรียเมื่อถูกท้ามีหรือจะไม่รับ"ได้สิ อาเรนเทียไม่อยู่ข้าเองก็ยังไม่รู้จะเล่นหมากรุกกับใคร"ว่าแล้วก็สั่งมหาดเล็กให้เข้ามาพร้อมสั่งให้จัดโต๊ะชาพร้อมกระดานหมากรุก

อุทยานหลวงคาลาส

ที่ศาลาสีขาวสไตล์ยุโรปเจ้าชายทั้งสองกำลังกำลังจิบชาพลางเล่นหมากรุกโดยมีนางกำนัลและมหาดเล็กยืนอยู่ห่างๆ

"รุกฆาต"อาเรียพูดขึ้น

ผู้แพ้นั้นกลับหัวเราะเบาๆ"ฮ่ะๆ ข้าไม่เคยเล่นหมากรุกชนะเจ้าได้เลยนะ อาเรีย"

เจ้าชายแห่งคาลาสแซว"ตั้งแต่ท่านได้พระคู่หมั้นคนงามมาจากแดนไกล ท่านเปลี่ยนไปมากนะ"

เจ้าชายผมแดงเลิกคิ้วเล็กน้อย"เปลี่ยนตรงไหนรึ บอกข้าหน่อยสิ"

อาเรียยกถ้วยชาขึ้นจิบก่อนจะตอบ"ก็ดูใจดีขึ้นและขี้เล่นมากขึ้นนะ "

อาเรสแสยะยิ้มพลางถาม"แล้วที่ผ่านมาข้าใจร้ายมากรึ"

ฝ่ายถูกถามไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้ารับแล้วเสริมแบบร่ายยาว"กับคนอื่นน่ะใช่แต่ถ้าคนในครอบครัวน่ะไม่ ตอนแรกท่านดูนิ่งๆหยิ่งยโสตั้งแต่ท่านพาท่านหญิงลินดามาเป็นพระคู่หมั้น ดูท่านร่าเริงขึ้นนะทั้งๆที่เมื่อก่อนเย็นชาไม่สนใจที่จะเลือกผู้หญิงมาเป็นคู่ครองซักคน"

อาเรสไม่อยากโดนญาติผู้น้องแขวะชนิดร่ายยาวจึงเสเปลี่ยนเรื่องทันที"หวังว่างานนี้อาเรนเทียคงได้ใช้วิชาดาบและธนูที่พวกเราสองคนสอนนะ"

อาเรียรู้ว่าคู่สนทนานั้นเสเปลี่ยนเรื่องจึงไม่อยากขัด"ก็ใช่นะ อีกอย่างวิชายิงธนูที่ข้าสอนบวกกับวิชาฟันดาบที่ท่านฝึกให้นางน่ะยิ่งทำให้นางร้ายกาจมากยิ่งขึ้นนะ"

อาเรสยกชาขึ้นจิบ"ใช่ๆ แต่ถ้านางฝีมือตกล่ะก็กลับมาคราวนี้คงต้องอบรมกันยาวแน่"

อีกด้าน

"อึ๋ย!"

"มีอะไรรึเทีย"เซตหันหน้ามาถามเด็กสาวที่สะดุ้ง

อาเรนเทียตอบเสียงสั่นๆ"ระ..รู้สึกเสียวสันหลังนิดหน่อยแต่ไม่เป็นไรมาก"หากแต่ในใจของเด็กสาวนั้นคิด...ใครพูดถึงเราอยู่นะ...