เรา3คน<TsunaXMukuroXHibari>

เคว้ง!! เคว้ง!! พรึบ!! ฉึก!! 

เสียงการต่อสู้ของมุคุโร่และฮิบาริต่อสู้กันอย่างดุเดือดที่ตึกโกคุโยแลนด์

"ทำไมคุณต้องโกรธแทนวองโกเล่รุ่น10หล่ะครับ" มุคุโร่ถามฮิบาริอย่างยั่วประสาทแต่ยังต่อสู้ต่อไป

"ผมไม่ได้โกรธ แทนใครทั้งนั้นพวกสัตว์กินพืช" ฮิบาริบอก

"หรอครับ ผมนึกว่าคุณชอบเขาซะอีก" มุคุโร่ยิ้มเจ้าเล่ห์

"หุบปากซะ" สิ้นคำฮิบาริก็สู้รัวไม่ยั้ง

"ปากแข็งจริงนะครับ คุณหน่ะ" มุคุโร่ยังยั่วฮิบาริไม่เลิก

"ผมบอกให้หยุดพูดไง" ฮิบาริเริ่มเดือดจัด

"ถึงยังไงก็ชั่ง วองโกเล่ห์รุ่น10ต้องเป็นของผมคนเดียว" มุคุโร่พูดแล้วเริ่มเอาจริงในการต่อสู้มากขึ้น ตาขวาของมุคุโร่เป็นไฟสีม่วง พิภพที่4 พิภพอสูร(ดวงตาวัฎสงสารของมุคุโร่) ไม่รู้ว่าการต่อสู้นี้จะจบเมื่อไหร่...

~~โรงเรียนนามิโมริ~~

"ฮัชชิ่ว!!" ใครนินทาอยู่เนี่ย เฮ้อ แต่ว่าป่านนี้มุคุโร่กับคุณฮิบาริจะเป็นยังไงบ้าง

"รุ่นที่10 เป็นอะไรรึป่าวครับ" โกคุเดระที่นั่งข้างๆผมถามผมอย่างเป็นห่วง

"ใช่ เป็นอะไรป่าวเห็นเหม่อมาตั้งนานแล้ว" ยามาโมโตะก็ถามอีกคน

"ป่าวๆไม่มีอะไรหรอก เรียนต่อเหอะ" ผมบอกทั้ง2คน

แล้วก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปลื่อย ใครจะเป็นคนชนะกันนะ แล้วทั้งคู่จะเจ็บมากรึป่าว โอ้ย!!เครียดคิดมาก แล้วทำไมเราต้องมาคิดเรื่อง2คนนั้นด้วยหล่ะเนี่ย จิตใจไม่ได้อยู่กับการเรียนเลย หัวสมองคิดแต่เรื่องคุณฮิบาริกับมุคุโร่ ทำไมนะทำไม

"นี่ซาวาดะนั่งเหม่ออะไร ฟังอยู่รึป่าว มาทำเลขข้อ...เลย" 

อะจึ๋ย โดนซะแล้วไม่น่าเลยเรา แล้วจะทำได้มั้ยเนี่ยไม่ได้ฟังเลย

"สู้ๆนะครับ รุ่นที่10~~" โกคุเดระกระซิบบอก

"ทำให้ได้นะ สึนะ" ยามาโมโตะบอก

ผมลุกและเดินไปหน้าห้อง

"ฮะฮะฮะ ทำไมได้หรอกหน้าอย่างนั้นหน่ะ" 

"สมน้ำหน้าซาวาดะ"

"บลาๆๆๆ"

เพื่อนในห้องกระซิบด่าผม ได้ยินนะเฟ้ย!! แบบนี้พูดมาเลยก็ได้ไม่ต้องกระซิบหรอก

และตอนนี้ผมก็อยู่หน้ากระดานที่ข้างหน้ามีโจทย์เลขอยู่ มันคือไรวะ ทำไม่ได้อย่างที่พวกนั้นบอกจริงๆแหละ ตายอย่างเขียด

**********************************************************

ช่วยCommentกันหน่อยน้า ไม่รู้ถูกใจกันรึเปล่า