The lover ยัยเอ๋อนี่ยังไงกัน
เขียนโดย 
TallyNumtal
วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.02 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) คนพิเศษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอะไรคือการที่ยัยพันซ์จะมานั่งส่องอีตาธอร์น แล้วอิตานั่นก็ผละจากสนามบาสเลิกเล่นเฉยเลย งี้เพื่อนฉันก็เฟลสิ แล้วเดินถือกระเป๋ามาทางพวกฉันด้วย แบบนี้ยัยพันซ์ยิ่งได้ใจใหญ่
"พี่ธอร์นนน จะไปไหนหรือเปล่าคะ พอดีช่วงนี้รถพันซ์เสียอ่ะ พ่อแม่ไม่ว่างมารับด้วย ช่วยไปส่งพันซ์ได้ไหมคะ?"
โอ้ววว ตาแพรวพราวเชียวนะยัยพันซ์ เพื่อนใครเนี่ย ใครสั่งใครสอนให้มาพูดจาแบบเนี่ย
"ขอโทษนะครับ พอดีที่นั่งรถของผมไม่ว่างน่ะ พอดีมีที่นั่งสำหรับคนพิเศษของผมอยู่"
เขาเดินมาจับมือฉันแล้วเดินจูงมือกัน ย้ำชัดๆนะ
เดินจูงมือกัน
เดินจูงมือกัน
เดินจูงมือกัน
อ๊าาา มือเขาอุ่นมาก เป็นไงล่ะยัยพันซ์ นิ่ง... นิ่ง... เงิบล่ะสิ ฮ่าๆๆ ฉันก็เงิบ -0- แต่เอ...ยัยพันซ์จะโกรธไหมนะ ว่าแต่ทำไมเขามาพูดจาแบบนี้นะ คนพิศง พิเศษอะไรกานนน
"นี่นาย"
"ครับ..ที่รัก :)"
ยังจะมาลอยหน้าลอยตา ทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกนะ
"นายพูดอะไรออกมา ลากฉันมาทำไม คนพิเศษอะไรกัน ทำไมต้องเป็นฉันด้วย?"
ฉันรัวคำถามใส่เขาเป็นชุด จนเขาตอบแทบไม่ทัน
"ก็มันจร... เอ่ออ เปล่านี่ฉันก็แค่ไม่อยากให้ยัยนั่นมาเกาะแกะนี่ เธอก็รู้ว่ายัยนั่นคลั่งฉันจะตาย"
ยัยนั่น? ยัยพันซ์น่ะหรอ แอบสงสารแฮะ ฮ่าๆ
"พูดอะไรออกมา รับผิดชอบด้วยนะ -^-"
"ค้าบบบ ขอโทษค้าบบบ เดี่ยวพาไปเลี้ยงไอติมเลยเอาป่ะ"
"จริงนะ ไปสิ ชักช้าอยู่ใย ไปเลยๆ"
เขายิ้มมุมปาก ก่อนจะพาไปร้านไอศกรีม ร้านนี้เป็นร้านที่หรูมาก หรูอย่างเดียวไม่พอ ต้องแพงค่ะ ครบสูตร คนรวยเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้ ไอติมบ้าอะไรราคาถ้วยนึงตั้งพันสองพัน ปั่นมาจากทองคำหรือไงคะ แพงเกินนน ร้านนี้เป็นร้านที่กว้าง ลูกค้าก็เยอะ ได้ข่าวว่ามันอร่อยมากด้วยแหละ หวังว่าคงจะคุ้มค่ากับราคานะ ตกแต่งประกอบร้านค้าได้เป็นระเบียบสุดๆ มันคงเป็นอีกอย่างที่ทำให้ร้านดูกว้างล่ะมั้ง ดีไซน์แหวกแนวสุดๆ ทุกอย่างในร้านนี้ทำให้ร้านน่ามองยิ่งขึ้น ร้านนี้ไม่ได้ขายแต่ไอศกรีมอย่างเดียวนะ ยังมีพวกกาแฟ น้ำต่างๆ เค้ก ขนมปัง โอ้ยยย เยอะแยะแต่ละอย่างก็แพงไม่แพ้กัน
"นี่นาย จะเอาร้านนี้จริงอ่อ มันแพงนะ ฉันไม่กล้ากินอ่ะ เปลืองตังค์นายแย่ เปลี่ยนร้านเถอะ"
"เอาหน่าาา บ้านฉันเงินเยอะใช้ไม่มีวันหมดหรอก ไหนๆก็มาละ อย่าเรื่องมากเลยยย"
พอพูดจบก็ลากฉันเข้าร้าน พนักงานต้อนรับอย่างนี้ เปิดเมนู พอเปิดเมนูปุ๊บ เงิบสิคะ เงิบ แพงซะไม่กล้าสั่งเลยอ่ะ
"เอ่ออ...เลือกให้ฉันหน่อยสิ เลือกไม่ถูกน่ะ แหะๆ"
"งั้นเอา..The sun สองที่ครับ"
ห้ะอะไร ซันๆ ดวงอาทิตย์อ่ะหรอ เอ้า มันก็ต้องร้อนสิ อ่อออ ว่าแล้วทำไมแพง สงสัยไปเก็บสะเก็ดจากดวงอาทิตย์มาทำนี่เอง (การมโนล้ำเลิศ)
"The sun มาแล้วค่ะ"
พนักงานสาวเสิร์ฟแสนสวยมาเสิร์ฟไอศกรีมของพวกเรา พลางส่งสายตาหวานเยิ้มใส่ธอร์น ตานี่ก็ยังจะเล่นกับเขาอีกเนอะ น่าจับเตะจริงๆเลย
"อะแห่มมม" ฉันกระแอมใส่พวกเขาสองคน ก่อนที่จะมองกันหยาดเยิ้มจนไอติมละลาย อดกินกันหมด "ทานกันเถอะ ฉันรีบน่ะ"
พูดพลางก็ตักไอศกรีมดวงอาทิตย์ไรนั่น ไหนดูซิรสชาติจะเป็งยังไง
"อร่อยมั้ย?"
"อร่อยสิ! แล้วยัยนั่นไปแล้วหรอ เห็นส่งสายตาปิ๊งๆกันไม่หยุดเลย"
"ยัยนั่น? อ่อออ! สาวเสิร์ฟคนเมื่อกี้น่ะหรอ ไปแล้วล่ะ"
ชิ! ขี้เกียจคุย ทานต่อดีกว่า อร่อยแฮะ สมกับคำเล่าลือจริมๆ ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ตานี่มาเลี้ยงฉันที่นี่ กรี๊ดดดด ><
"ม...มองอะไรของนาย ยิ้มทำไม มีอะไรติดหน้าฉันหรอ?"
" 
"
"อะไรของนาย"
"ก็เมื่อกี้เธอพูดจาเหมือนหึงฉันอ่ะ"
"อ..อะไรนะ"
หึงหรอ ฉันพูดออกไปแล้วสื่อแบบนั้นจริงหรอ ไม่ทันได้คิดแฮะ ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย เปลี่ยนเรื่องคุนดีกว่าา
"แล้วเมื่อกี้ที่นายบอกว่า บ้านนายรวยอ่ะ ไหนบอกว่าอยู่คนเดียวไง
"อ่ออ ก็มรดกจากพ่อแม่ฉันไง บวกกับเงินที่ญาติผู้ใหญ่หามาให้ ส่งเงินมาทีสองสามล้านเลยนะ จะส่งมาทุกๆเดือนน่ะ ฉันใช้ไม่หมดหรอก"
"โห..อยากมีโมเม้นแบบนี้บ้างจัง อิจฉาแปป"
"งั้นมาอยู่กับฉันสิ..."
"ห้ะ!!"
"ฮ่าๆๆๆ หน้าเธอตลกเป็นบ้า ฉันล้อเล่นน่ะ"
อ้าววว พูดแบบนี้ฉันก็ตกใจสิ
"เดี่ยวเหอะะะ ฉันจะฟ้องเชอรีน!!!!"
จบคำพูดนั่น หน้าของพี่ธอร์นก็เศร้าหมองลง ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างแปลกๆ ดวงตาของเขา สีหน้าของเขามันผิดจากเมื่อกี้ชัด ต้องมีอะไรแน่ๆ เอ่ออ ฉันพูดอะไรผิดหรอ
"ทะเลาะกันหรอ"
"งั้นมั้ง"
"ระบายได้นะ"
ฉันตั้งใจจะปลอบเขาแต่ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ..
"จะกลับบ้านละ มา! เดี่ยวไปส่ง นะ ไอเอ๋ออออ"
เออ!ให้มันได้อย่างงี้สิ เมื่อกี้ยังหน้าบูดเป็นนมเสียไปสามอาทิตย์อยู่เลย
"อ...อ้าวว"
"จะไปไม่ไป!"
"ป..ไปดิ เรื่องอะไรจะอยู่ต่อคนเดียว"
พี่ธอร์นมาส่งฉันถึงบ้าน... ดีนะที่แม่ไม่ทันเห็น นางต้องถามแน่ๆว่าใครอะไรยังไง มาจากไหน นิสัยยังไง ชัวร์ป้าบบบ
แต่ที่ฉันกังวลอยู่ตอนนี้ก็คือ ..
พี่ธอร์นเป็นอะไร มันต้องมีอะไรบางอย่างที่พี่เขาไม่บอกแน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ!
เอ้อออ ช่างมันเถอะ เรื่องของเขา อย่าเพิ่งหาว่าพาสเทล'เจือก'เลยนะคะท่านผู้อ่าน
ฉันข่มตานอนด้วยความเหนื่อยล้าทั้งๆในหัวยังมีข้อสงสัยอยู่ตั้งมากมาย...
อัพเพิ่มแล้วววว >< ดองไว้มาเป็นปี เนื่องจากลืมรหัสล็อกอินค่ะ ขออภัยทุกๆคนด้วย T^T พึ่งเข้าได้นี่แหละ เนื้อหาอาจจะไม่ยาวมาก แต่จะพยายามอัพเพิ่มเร็วๆเยอะๆนะคะ
ฝากวิจารณ์ ติ-ชม ด้วยนะคะ ห่างไปนาน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
