The lover ยัยเอ๋อนี่ยังไงกัน

     ณ Cafe

           "เราเลิกกันเหอะ" แฮกๆๆ นี่ฉันพูดอะไรออกไป ฉันพูดไปแล้วหรอ ไม่นะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ TOT

           "อะไรกัน! เรายังรักกันดีไม่ใช่หรอ อะไรทำให้เธอพูดแบบนี้ออกมา :(" ฉันไม่ได้ตั้งใจน๊าาา 

          "ฉ...ฉันขอโทษ" ด้วยความที่สำนึกผิด ทำให้ฉันต้องพูดติดขัด

          "ถ้าเธอต้องการแบบนั้น.. ฉันก็จะไป" เขาลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากร้านทันที ล..แล้วค่าอาหารละ นี่ใจคอจะปล่อยให้ฉันรับผิดชอบคนเดียวงั้นหรอ?

          "เดี๋ยวก่อนสิ! ราวด์ ๆ" ดูเหมือนเขาจะตั้งใจไม่สนใจฉันและเดินออกจากร้านอย่างรวดเร็วและไร้ปราณี

          "เก็บตังค์ค่ะ!" ฉันตัดสินใจกลับบ้าน เรื่องอะไรจะอยู่ให้ได้ยินคนพูดกัน 'เห้ยยย สองคนนี้เลิกกันว่ะ' ไรงี้

          "350 บาทจ้ะ" ยัยพนักงานสาวเสิร์ฟหุ่นเบิ้มๆ เดินมาบอกราคา

          "อ่ะนี่" ฉันยื่นแบงค์ 500 ยัยสาวเสิร์ฟคนนั้นเดินไปหยิบเงินทอนมาให้ฉัน

          "นี่ค่ะ โอกาศหน้าเชิญใหม่ได้นะคะ" สาวเสิร์ฟคนนั้นยิ้มหวานใส่ฉัน ฉันยิ้มกลับอย่างมีมารยาท        

            ฟึ่บ~

           "กลับบ้านไปนอนดีกว่าาา" ฉันขึ้นนั่งรถเก๋งสุดสวยของฉัน พร้อมกับเปิดแอร์เย็นฉ่ำ

          บรื้นนน~  เอี๊ยดดด~ 

          "อะไรกันน่ะ!" ฉันบ่นอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ ที่จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งมาจอดขวางหน้ารถของฉันแบบนี้

            ก๊อก ๆ 

          "นี่คุณขับรถภาษาอะไร มาตัดหน้ารถฉันทำไม" ฉันวีนแตกใส่ใครไม่รู้ที่ยังไม่โผล่หัวมาให้ฉันเห็นเลยด้วยซ้ำ

          "ขอโทษครับ" เห๋! นี่มัน.....

          "อ้าววว ธอร์นนี่นา" ฉันเผลอหยุดหายใจไปชั่วขณะ เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่ใครที่ไหน แต่ดันเป็นคนที่ฉันรู้จักและเขาคนนี้ก็กลายเป็นคนพิเศษของฉัน และยิ่งกว่านั้นเขาคนนี้แหละที่ทำให้ฉันเผลอบอกเลิกราวด์ทั้งๆที่เขาเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย 

          "อ้าวว่าไง พาสเทล :) " โอ๊ยยย! อยากจะบ้าตาย นี่เขาทำให้ผู้หญิงคนอื่นหวั่นไหว พากันละลายไปกองกับพื้นมากี่รายแล้วเนี่ย ดูรอยยิ้มเขาสิ ช่างดูเป็นมิตรเหลือเกิน ><

          "พาสเทล!!" อุ๊ย! เผลอเหม่อนิดหน่อยเองน๊าา

          "หาาา! มีอะไรหรือเปล่า?" ฉันถาม

          "ฉันเรียกเธอหลายครั้งแล้ว ทำไมเธอไม่ได้ยิน ==' " สีหน้าของเขาเอือมๆไปนิดหน่อย

          "แหะๆ ฉันขอโทษ พอดีกำลังนึกว่าจะไปไหนต่อดีน่ะ" ฉันอ้างไปเรื่อยแหละ ที่จริงว่าจะไปนอนขี้เกียจที่บ้านอ่ะนะ U_U

          "ไม่รู้จะไปไหนงั้นหรอ? อืมมม.. งั้นเธอไปห้าง ABC กันฉันหน่อยสิ จะไปซื้อของน่ะ ไปคนเดียวมันเหงาจะตายยย

          "อ่าาา ได้สิ ว่างพอดีเลย :) " ฉันตอบรับไปอย่างง่ายดาย อาจจะเพราะว่าฉันอยากอยู่ใกล้เขาล่ะมั้ง

          "งั้นไปกันเล้ยยย" เขาจับมือลากฉันไปที่รถของเขา แล้วรถฉันล่ะ?

          "เฮ้! แล้วนายจะปล่อยทิ้งรถฉันไว้นี่หรอ" โหดร้าย แล้วถ้ามันหายล่ะ

          "ไปไม่นานหรอก ไม่หายหรอกมั้ง" มั้ง ??

          "นายแน่ใจนะ" ฉันกลัวหายจริงๆนะ ถ้าแม่รู้ว่าหายโดนเทศน์ยาวแน่ TTOTT

          "ไม่ต้องพูดมากละ ไม่หายคือไม่หาย ไปกันโลดดด" อีตานี่รีบชะมัด รถฉันนะโว้ยยย

ตตตตป.  

                                   สนุกมั๊ยง่าา ติชมด้วยน๊าาา