ไอ้หน้าหวานกับประธานสุดโหด

          วันนี้มีนัดถ่ายแบบโปสเตอร์ประชาสัมพันธ์คณะผมเลยต้องแต่งชุดนักศึกษาผูกเนคไทซะเรียบร้อย สตาฟนัดเวลาไว้ตอนเก้าโมง ผมไปถึงตอนแปดโมงครึ่งก็มีนักศึกษาที่จะเป็นนางแบบนายแบบมากันแล้วบางส่วน ผมกำลังจะเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนปีเดียวกันถึงแม้จะเรียนกันคนละคณะแต่ก็รู้จักกันเมื่อตอนรับน้องรวม

          “แยม ทางนี้” เสียงน้ำครับ เธอมาก่อนผมตอนนี้ก็ยืนรวมกลุ่มกับเพื่อนโบกมือเรียกผมหยอยๆ

          “สวัสดีทุกคน” ผมเดินเข้าไปแล้วทักทายรวดเดียวยกกลุ่ม คนอื่นๆก็ทักผมตอบ บ้างก็พยักหน้าทักทาย บ้างก็ตบไหล่ตบบ่าทักทาย แล้วก็ยืนพูดคุยกันอยู่พักนึงก็มีเด็กคนนึง น่าจะเป็นน้องปีหนึ่งเดินเข้ามาทักผม

          “สวัสดีครับ พี่แยมหรือเปล่าครับ”

          “ครับ น้องมีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมก็ถามด้วยความสงสัยเพราะแน่ใจว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

          “ผมชื่อเฟิร์สครับ ปีหนึ่ง สาขาไฟฟ้าน้องพี่ฟาร์มครับ” น้องมันแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ พี่ฟาร์มที่ถูกอ้างถึงนั้นก็คือพี่เทคของผมเองครับแต่แกเรียนไฟฟ้าปีสี่ แต่ผมก็ยังงงๆอยู่ดีว่าที่ทักผมเรื่องอะไร แถมยังรู้จักชื่อผมด้วยทั้งที่ผมหรือพวกปีสามคนอื่นๆยังไม่ได้ไปโชว์ตัวกับปีหนึ่งเลย และผมคงโชว์หน้างงๆออกไปน้องมันเลยบอกคำตอบที่ทำเอาผมกับเพื่อนที่ยืนอยู่ด้วยกันอึ้งไปทั้งกลุ่ม

          “คือผมชอบพี่แยมครับ ผมเห็นรูปถ่ายพี่แยมถ่ายกับพี่ฟาร์ม พี่แยมน่ารักดีผมเลยชอบ” กำลังอึ้งครับ พูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีผู้ชายมาบอกว่าชอบหรอกนะครับ จะกี่ครั้งผมก็ตกใจอยู่ดี น้องมันเห็นผมไม่พูดอะไร เลยถามคำถามที่ทำเอาผมแทบหน้าทิ่มดิน

          “พี่แยมคบกับผมได้ไหมครับ นะครับ ผมชอบพี่แยมจริงๆครับ” มีอ้อนด้วย เจอรุกแต่เช้าผมนี่ไปไม่เป็นเลย

          “น้องครับ พี่เป็นผู้ชายนะครับ ขอบคุณที่ชอบพี่นะ แต่พี่ไม่ได้ชอบน้อง” กว่าผมจะหาเสียงตัวเองเจอต้องรวบรวมสติอย่างหนักเลย

          “ไม่เป็นไรครับ ถึงตอนนี้พี่จะปฏิเสธผม แต่ผมจะทำให้พี่รับรักผมให้ได้ ไม่มีอะไรที่เฟิร์สคนนี้ทำไม่ได้หรอกครับ พี่ต้องเป็นของผม” ประโยคหลังมันเดินเข้ามาใกล้แล้วพูดให้ได้ยินกันแค่สองคนก่อนจะเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนของมัน

          “เด็กใหม่ปีนี้ออกตัวแรงว่ะ” เสียงเพื่อนผู้ชายในกลุ่มผมพูดขึ้น

          “มึงต้องระวังตัวนะไอ้แยม ไอ้เด็กนั่นดูท่าจะร้ายไม่เบา” เพื่อนอีกคนพูดเตือนผม ซึ่งผมก็เห็นด้วย และก่อนที่ผมจะได้คิดอะไรต่อพวกสตาฟก็เรียกรวมตัวซะก่อน

          สตาฟที่รับหน้าที่ดำเนินงานครั้งนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พวกไอ้โจ้ ไอ้กิจ ไอ้มิน ไอ้เล็ก ไอ้ต้น ไอ้ทศและไอ้หล่อลากไส้ธีร์นั่นเอง แถมไอ้คนหลังนี่ยังเป็นนายแบบอีกด้วย ผมแอบเห็นสาวๆมองมันตาละห้อยเชียวครับ น่าหมั่นไส้ชะมัด

          นายแบบนางแบบครั้งนี้ก็มีทุกคณะเลยครับ ทั้งปีหนึ่ง ปีสอง ปีสาม ส่วนพวกพี่ปีสี่ถ่ายทีหลังเพราะต้องถ่ายเซ็ตชุดครุยด้วยเลยแยกถ่าย

          ไอ้โจ้กับไอ้ต้นจัดพวกนายแบบนางแบบออกเป็นชั้นปี โดยจะเริ่มจากการถ่ายเดี่ยวก่อนแล้วค่อยถ่ายคู่ เพราะมีตากล้องแค่สามคนเลยจัดแบบแบ่งชั้นปีไปเลย ส่วนถ่ายรวมไอ้โจ้บอกว่าต้องรอตอนบ่ายเพราะมีถ่ายนอกสถานที่ด้วย

          เพราะต่างคนต่างต้องทำงานของตัวเองทำให้ผมกับเพื่อนไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเลยครับนอกจากเรื่องงาน จนพักเที่ยงก็มีข้าวกล่องแจกจ่ายกันอย่างทั่วถึง เมื่อได้รับข้าวกล่องไอ้โจ้เดินมาตามผมกับน้ำให้ไปนั่งด้วยกันเพราะกะว่าจะคุยกันเรื่องสถานที่ตอนบ่ายด้วย แต่ยังไม่ทันที่ผมจะเดินไปถึงกลุ่มเพื่อนก็ต้องหยุดกึก

          “พี่แยมจะไปไหนครับ ไปนั่งกินข้าวกับผมนะครับ” ไอ้น้องเฟิร์สมันรั้งแขนผมไว้ก่อนจะออกแรงดึงให้ผมเดินตามมันไป แต่ผมขืนตัวไว้พร้อมกับชักสีหน้าไม่พอใจใส่แต่มันยังทำเฉยไม่ยอมปล่อยแขนผม ไอ้เด็กนี่ออกตัวแรงเหมือนที่เพื่อนผมว่าไว้จริงๆ

          “เอ่อ เดี๋ยวนะ น้องมีอะไรกับเพื่อนพี่หรือเปล่า พอดีพี่มีธุระต้องคุยกับเพื่อนพี่” ไอ้โจ้คงเห็นผมทำหน้าไม่พอใจ แต่มันก็ยังใจเย็นถามไอ้เด็กนั่น

          “ก็มีนิดหน่อยครับ แต่ผมอยากกินข้าวกับพี่แยม ผมต้องรีบทำคะแนนครับ” ไอ้โจ้หน้าตาตื่นเลยครับพอได้ยินคำว่าทำคะแนน และก็คงรู้แล้วด้วยว่าทำคะแนนเรื่องอะไร

          “คงไม่ได้หรอกน้อง เพื่อนพี่มันมีแฟนแล้ว แฟนมันหวงแล้วก็หึงโหดซะด้วย” ไอ้โจ้แก้ตัวให้ผมพร้อมหันมายักคิ้วให้ผมแล้วยิ้ม สบายครับไม่ต้องแก้ตัวหรือหาข้ออ้างอะไรไปโกหกเอง (แทบจะไม่มีบทพูดเลย) มีเพื่อนดีก็อย่างนี้แหละ คอยช่วยกันท่าให้ผมตลอด

          “จริงหรือครับพี่แยม พี่แยมมีแฟนแล้วหรือครับ” ผมคงต้องไหลตามน้ำสินะ กำลังจะตอบออกไปก็มีเสียงนึงดังขัดจังหวะเข้ามา

          “มีอะไรโจ้ แยม” ไอ้ธีร์ครับ เดินหน้ามุ่ยตาเขียวมาเชียว ไม่รู้โกรธใครมา

          “เด็กมันปีนเกลียวว่ะ มึงก็มาได้จังหวะพอดีเลย มันกำลังจีบแฟนมึงอยู่ว่ะ จัดการกันเองละกันนะ” พูดเสร็จมันก็เดินไปเลยครับ ทิ้งให้ผมยืนอึ้งตาโตอยู่กับไอ้ธีร์ ไม่คิดว่ามันจะมามุกนี้ แต่ก็เอาวะใหนๆก็ใหนๆแล้ว ตามน้ำให้สุดไปเลย ไอ้เด็กนี่จะได้เลิกคิดสักที

          “จริงหรือแยม ว่าอย่างไรครับน้อง จะจีบแฟนพี่หรือ” ไอ้ธีร์หันมาเลิกคิ้วใส่ผมก่อนจะหันไปถามไอ้น้องเฟิร์สพร้อมกับเอามือมาโอบไหล่ผมไว้ อยากจะขืนตัวออกนะ แต่เดี๋ยวไอ้เด็กนั่นไม่เชื่อ

          “คนนี้แฟนพี่แยมจริงๆหรอครับ” น้องมันทำหน้านิ่วคิ้วขมวดหันมาถามผม จ้องผมเขม็งเชียว

          “อืม นี่พี่ธีร์แฟนพี่ มีอะไรสงสัยอีกไหม ไปกินข้าวเถอะธีร์ แยมหิวแล้ว” กระดากปากตัวเองมากครับ ทำไปได้นะไอ้แยม ผมเห็นน้องมันนิ่งเลยกะว่าจะปลีกตัวออกมาเลย ที่ไหนได้

          “หึ” ไอ้น้องเฟิร์สทำเสียงขึ้นจมูกก่อนจะจ้องหน้าพวกผมสองคน

          “เอาเถอะครับ ถ้าพี่คิดว่าจะหยุดคนอย่างผมได้ล่ะก็ คิดผิดแล้วนะครับ ผมบอกแล้วไงว่าพี่ต้องเป็นของผม” พูดเสร็จมันก็เดินจากไปเลยครับ ผมยังยืนอึ้งอยู่เลย นอกจากจะสลัดมันไม่หลุดแล้วดูท่าเรื่องจะยุ่งกว่าเดิมอีก ส่วนไอ้คนข้างผมมันยังเอามือโอบไหล่ผมอยู่ไม่ยอมปล่อยสักที แต่หน้ามันดูเครียดมากเลยครับ เครียดแทนผมหรือไง

          กว่าจะได้กินข้าวกันก็เที่ยงกว่า ผมเห็นไอ้โจ้คุยอะไรกันก็ไม่รู้กับไอ้ธีร์หน้าเครียดเชียวครับ แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปถามเผื่อกำลังปรึกษาความลับส่วนตัว หลังจากแยกกับไอ้น้องเฟิร์สแล้วผมก็ยังไม่เห็นมันจนสตาฟเรียกรวมตัวตอนบ่ายกว่าๆเพื่อไปถ่ายรูปกันนอกสถานที่ โดยแบ่งออกเป็นกลุ่มตามจำนวนของพี่ตากล้องซึ่งพอดีกับจำนวนสถานที่ที่ใช้เป็นถ่ายแบบ มีห้องสมุด สนามกีฬา แล้วก็สวนตรงป้ายมหาลัย ผมอยู่กลุ่มห้องสมุดครับซึ่งมีไอ้ธีร์กับไอ้เด็กปีนเกลียวรวมอยู่ด้วย น่าฆ่าคนแบ่งกลุ่มมากเลยครับ ดันเอาตัวปัญหารวมอยู่ด้วยกันซะได้ ส่วนสตาฟกลุ่มผมก็ไอ้โจ้กับไอ้ต้นครับ

          เมื่อถึงห้องสมุดผมได้ถ่ายเป็นเซตที่สองครับ เป็นแนวว่ากำลังอ่านหนังสือกับกับเพื่อนแล้วก็คอยปรึกษากันถึงเนื้อหาในหนังสือ คู่ผมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แฟนกำมะลอของผมนั่นเอง

          ระหว่างที่ตากล้องกำลังจัดตำแหน่งให้พวกผม ผมก็เหลือบไปเห็นไอ้น้องเฟิร์สกำลังจ้องพวกผมด้วยสีหน้าที่ผมก็เดาไม่ออกเหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่

          “สนใจมันมากหรือไง มองอยู่ได้” ไอ้ธีร์ก็อีกคน ไม่รู้ไปหงุดหงิดอะไรมา ตั้งแต่เที่ยงจนถึงตอนนี้มันมองผมตาเขียวเชียว วันนี้มีแต่คนแปลกๆครับ ตามอารมณ์ใครไม่ค่อยทันเลย

          ผมไม่ตอบเพียงแค่หันไปมองมันเท่านั้น วันนี้ไม่เหมาะแก่การชวนทะเลาะไม่ว่าเรื่องใดๆทั้งสิ้น เพราะผมยังต้องอาศัยมันเป็นแฟนกำมะลออยู่ เดี๋ยวแผนแตกครับ

          “ว่าไง ชอบมันหรือไง จะได้หลีกทางให้” แต่มันไม่ยอมครับ

          “เปล่า แค่เห็นมันมอง ไม่รู้มันคิดอะไรอยู่จะได้รับมือถูก” ผมคิดอย่างนี้จริงๆครับ รู้เขารู้เราดีที่สุด

          “ไม่ต้องห่วง คนอย่างไอ้ธีร์รับมือได้ทุกสถานการณ์อยู่แล้ว” มันพูดก่อนลุกขึ้นเอามือซ้ายเท้าโต๊ะส่วนมือขวาวางไว้บนไหล่ขวาผม เหมือนคล่อมตัวผมเอาไว้ ท่านี้พี่ตากล้องไม่ได้เป็นคนจัด มันจัดเองแล้วพี่ตากล้องก็พอใจกับท่านี้ซะด้วย

          “นิ่งๆนะครับ น้องธีร์ก้มลงอีกนิดครับ ส่วนน้องแยมเงยหน้าขึ้นนิดนึงครับ ทำเหมือนว่ากำลังคุยกันนะครับ” พี่ตากล้องสั่งไปกดชัตเตอร์ไปโดยไม่สนใจเลยว่าตอนนี้หน้าผมกับไอ้ธีร์มันใกล้กันมากจนผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆของมัน ผมไม่กล้ามองตามันเลยครับเพราะตอนนี้มันกำลังยิ้ม แล้วผมก็ทำหน้าทำตัวไม่ถูกด้วย

          กว่าจะผ่านฉากนั้นไปได้เล่นเอาผมเกือบตายเพราะไม่กล้าหายใจแรง แต่คุณพี่ตากล้องแกยังไม่พอใจเท่าไหร่ครับ ขอถ่ายอีกชุดนึง ท่าเดิมแต่ผมไม่ต้องเงยหน้า ให้ไอ้ธีร์ก้มหน้าลงแทน แล้วพวกเราต้องยิ้มเหมือนกำลังมีความสุขที่ได้อ่านหนังสือ

          อีกแล้วครับ ถึงไม่ต้องสบตา แต่แก้มผมร้อนเลยครับ ไอ้ธีร์มันเอาจมูกมาเฉียดแก้มผม นิ่งครับผมต้องนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ เพราะถ้าผมขยับแม้แต่นิดเดียวแก้มผมชนกับจมูกมันแน่นอน ผมล่ะสงสัยเหลือเกินว่าตอนนี้ผมถ่ายแบบให้กับมหาลัยหรือว่าถ่ายพรีเวดดิ้งกันแน่ และดูเหมือนพี่ตากล้องแกพอใจกับรูปเซตนี้แล้วครับเพราะสั่งนายแบบนางแบบถ่ายเซตอื่นต่อเลย

          กว่าจะเสร็จจากการถ่ายแบบเล่นเอาเหนื่อย วันนี้หัวใจผมทำงานหนักมากครับ ดันเต้นแรงกับไอ้ธีร์ซะได้ ดูท่าผมจะมีอะไรไม่ปกติซะแล้ว แล้วเหมือนผมจะลืมเรื่องไอ้เด็กปีนเกลียวนั่นไปแล้วด้วย

TBC.

ฝากวิจารณ์นิยายด้วยนะคะ

เจอกันตอนหน้าค่ะ