[Dad assign this love] รักนี้พ่อจัดให้

ก๊อก   ๆ   ๆ  ๆ

     “พ่อค่ะ”  หนูเข้าไปนะค่ะ ฉันถาม พร้อมเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ ก่อนที่พ่อจะอนุญาตเสียอีก พ่อตื่นเช้าจังเลยนะค่ะ นี่มันแค่ 07:00 นเอง พ่อเงยหน้าขึ้นมาจากล็อกเก็ตในมือ  แล้วยิ้มพร้อมส่งสายตาที่บอกว่า  หึๆ พูดอะไรไม่ดูตัวเองเลยนะ คงไม่ใช่แค่รุกมาเข้าห้องน้ำสิท่า

     “ว่าไง ลูกรัก”  ป๋ากำลังกังวลว่า อาคัซ จะเตรียมอาหารเช้าให้ลูกเสร็จไม่ทันก่อนลูกจะตื่นนอนเสียอีก ป๋าหวังว่าเช้านี้ลูกคงหิวสินะ หรือไม่ก็คงมีธุระสำคัญอะไรที่จะพูด จนถึงกับรอหลังอาบน้ำแล้วกินอาหารเช้ากันไม่ได้

“ตายห่าแล้ว!!!”

ฉันมัวแต่คิดถึงเรื่องการหมั้นนั้นจนลืมไปเลยว่า นี่ฉันยังอยู่ในชุดนอน เป็นเรื่องน่าอายจริงๆที่ต้องให้พ่อมองว่าเราเป็นผู้หญิงที่ เห็นเรื่องผู้ชายสำคัญกว่าการจัดการตัวเองให้เรียบร้อย = =’’

     “คือ” หนูแค่จะมาถามพ่อว่า วันนี้ถ้าเกิดพ่อว่างจากงานพ่อคงพอจะมีเวลาไปสวนสาธารณะกับหนูนะค่ะ  ><

     “อ่อ  ได้ซิ เรนเนท ลูกรักของป๋า”  ป๋าก็มีเรื่องที่อยากจะคุยกับหนูเหมือนกัน เอาเป็นสวนสาธารณะไวท์เบิร์ค ซัก 09:30 อากาศคงกำลังดีเหมาะแก่การคุยกันแบบ”ครอบครัว” ^^

      “ค่ะ.. โอเคค่ะ“ ฉันตอบรับคำพ่อพร้อมส่งยิ้มบางๆให้ และรีบเดินกลับมาในห้องตัวเอง ปัง!! โถ่.. ให้ตายสิ พ่อต้องหวังกับเรื่องนั้นมากแน่ๆเลย แล้วทีนี้ฉันจะทำยังไงดีละ  หรือว่าเราจะลองไปดูตัวก่อน บางทีเขาก็อาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คิดก็ได้ ถึงยังไง พ่อก็ต้องรับรองแหละว่าเขาจะดูแลเราได้

     “แต่เราแค่ 18 เรายังไม่พร้อมด้วยซ้ำ” ไม่ไม่น่าจะเป็นไรหรอก ฝั่งนู๊นอาจจะ18 เท่าเราก็ได้ แต่ถ้าเขาแก่งักละ.. ไม่นะ!!! >_<  ใจเย็นๆน่า เรนเนท เธอตั้งสมาธิไม่ให้สติแตกไว้ก่อนนะ ท่องกับตัวเองไว้  ใจเย็น ใจเย็น  ทุกอย่างต้องเรียบร้อย มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น  นอนต่อซํกแปปละกัน แง่มๆ zZzZ

08:40 น.

อุ๊ย!! สายแล้วนิ เราต้องรับอาบน้ำแต่งตัวซะแล้ว..

      “ว่าไง ลูกรัก ^^” พ่อหันมามองดูฉันด้วยสายตาที่เหมือนกับสิ่งที่เขาทำหายไปได้กลับมาอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้งหนึ่ง “ดูสิ วันนี้ลูกช่างดูเหมือน… (เสียงของพ่อขาดตอนไป)  เป็นสาว”  แหม  ป๊าละภูมิใจในตัวหนูจริงๆเลยนะ  หวังว่า อาคัซ จะทำอาหารเช้าอร่อยแบบที่ลูกชอบนะเราไปดูกันเถอว่ามื้อเช้ามีอะไรให้หม่ำกันบ้าง..

[เวลา ถัดมาไม่นานนัก ณ ห้องอาหาร]

     “อร่อยมาก ขอบใจน่ะอาคัซ ^^” ขอบคุณครับคุณหนูอาคัซ พ่อบ้านที่ยืนรอเก็บจานและ เป็นคนที่จะขับรถพาเราไปสวนสาธาราณะ ที่ยื่นอยู่ตรงหัวโต๊ะ น้อมรับ  โอเค  เอาจริงๆ เขาแทบจะเป็นทุกอย่างที่เราอยากได้ หมอ ครู เพื่อน เขาอยู่กับพ่อมานาน ซึ่งฉันก็ไม่ค่อยจะแน่ใจความสัมพันธ์ ของพวกเขาสักเท่าไหร่  หวังว่าพ่อคงไม่ได้เป็น อะไรที่เขาเรียก “ก” นะ = =’’

งั้นได้เวลาที่เราจะไปกันแล้วนะป๊าว่า  เสียงพูดใต้ผ้าเช็ดปากของพ่อฉันดังขึ้น..

“ค่ะ หนูก็ว่า” ^^

รถ Volvo S80 คันดำ เงางามขับออกจากรั้วบ้าน ตระกูล อีค คาลอิล

    เรานั่งรถผ่านชุมชน และโบสนอสติค ซึ่งเป็นสัญญาลักษณ์ของเมือง มายังสวนสาธาราณะไวท์เบิร์ค เพราะเป็นเช้าที่อากาศดีจึงมีผู้คนออกมาเยอะแยะ บ้างก็มาออกกำลังกาย บ้างก็พาหมามาเดินเล่น ชาวเมืองเป็นมิตรทุกอย่างดูแฮปปี้ แต่ก็คงจะแค่ในตอนนี้ละนะ.. T^T

     “จอดตรงนี้แหละอาคัซ” ครับคุณผู้ชาย เสียงพ่อบ้านตอบ ฉันว่าเราจะเริ่มเดินตั้งแต่ตรงนี้ ส่วนนาย ก็ไปหาซื้อของจำเป็นมาเก็บไว้ที่บ้านก็แล้วกัน  ถ้าเสร็จแล้วฉันจะโทรเรียกให้มารับ

“ครับผม” เราลงรถตรงหน้าป้ายสวนสาธารณะที่มีมุมโค้งเพราะให้ถ่ายรูปเชื่อเถอะ ถ้ามากันครบครอบครัวไม่ว่าใครก็อยากจะถ่ายทั้งนั้น ทั้งพุ่มไม้สองข้างและเสาที่ทำจากอิฐแดง ทำให้มันดูเป็นมุมที่สาวยจับใจมากเลย

     มาเถอะ ลูกรัก 55 ที่นี้อากาศเป็นใจเหมือนมันจะยินดีนะที่เรามา เหมือนวันนี้พ่อจะอารมณ์ดี (หวังว่าคงไม่ซวยนะกรู!! - -‘’)

“ค่ะหนูก็หวังว่าแบบนั้น” คือ พ่อค๊ะ  เรื่องนี้หนูอยากจะพูดน่ะ คือว่า.. เอิ่มมม แบบว่า.. หนูว่า…

     เอาน่าลูกรัก พ่อพูดขึ้นด้วยท่าทีที่ดูสบายใจเหมือนกับว่าเรื่องมันจะต้องไปได้สวย ป๊าว่าเรามีเวลามากพอที่จะเดินไปคุยไปได้นะ หรือไม่ก็หา ไอศกรีม อร่อยๆ กินกันก่อนซักหน่อย หรือลูกลดความหวานแล้วน้ำตาลในเส้นเลือด อ่อค่ะ หนูลดน่ะ  หืมมมม :3 ไม่เปนไร ป๊าไม่ได้ลดด้วยซะหน่อย 555+

      เราแวะซื้อไอศกรีม รถเข็นที่อยู่ในสวน มันมีหลายรสเลยทีเดียวแหละ  แหมน่าเสียดายจัง ถ้าเป็นผู้ชายนี่จะกินให้อ้วนเหมือนหมูเลยนะเออแต่ทำไงได้สาววัยรุ่นนิ มันต้องเป๊ะซิ!! TT^TT

 จนเวลาล่วงเลยผ่านมาพอสมควร  ฉันว่ามันถึงเวลาที่เราต้องทำให้อะไรๆมันชัดเจนแล้วแหละ สู้เว้ย!! เป็นไงเป็นกันสิ ลูกสาวทั้งคน จะบังคับใจกันก็ให้มันรู้ไป ><

      “พ่อค่ะหนูจะเอาตรงๆเลยนะ”  หืมมม พ่อฮัมขนาดที่คาบช้อนไอศกริมไว้ในปาก  หนูรู้นะค่ะ.. ว่าพ่อจะคลุมถุงชน หนูกับลูกคนใหญ่คนโตที่ไหนสักคน  “หมายหมั้น” พ่อแย้งขึ้น! คือหนู แค่คิดว่าตอนนั้นพ่อจะพูดแค่เล่นๆ หรือ แค่อยากให้หนูมีแฟนเป็นตัวเป็นตนซักทีอะไรแบบนั้นเอง

พ่อหรี่ตามองไม้ไอศกรีมที่อยู่ในมือโดยส่อแววใช้ความคิดทบทวน  ฉันว่า พ่อคงคิดว่าจะระเบิดไม้ไอศกรีมด้วยอารมณ์แบบไหนดีนะ ลูกถึงจะได้ไม่คิดว่าตัวเองมีตัวทางเลือกมากมาย

เฮ้ออออ….

      “นี่เรนเนท พ่อคิดว่าเราก็ควรจะต้องคุยเรื่องนี้กันอย่างจริงจังกันซักทีสินะ”  เห้ย!!o_O” นั้นเขาแทนตัวเองว่า พ่อ ไม่ใช่ ป๊า แล้วแทนเราว่า เรนเนท ไม่ใช่ หนู มันเป็นอะไรที่ไม่คอยจะเกิดขึ้น เพราะมันจะเกิดขึ้นกับการสนทนาที่ จริงจัง และ ซีเรียสเท่านั้น!!

ชิบหายแล้วสิกู หื้อ ๆ T^T ความคิดในหัวตอนนี้ ถ้าเถียงพ่อ ก็คงจบไม่สวย ถ้าหนีไปเลยก็คงจะไม่สวยอยู่ดี ถ้ามีอุกาบาท ขนาดใหญ่พอจะถล่มทุกอย่างที่นี่ได้ในตอนนี้นิ นั้นคงจะเป็นสิ่งเดียวที่จะช่วยฉันได้   เฮ้ออ.. เรนเนท เอ๋ย หาเรื่องซวยเข้าให้แล้วสิมึง

        พ่อรู้ว่าลูกนะ  คงไม่อยากทำอะไรแบบนี้ กับคนที่รู้ก็ไม่เคยเจอเลยด้วยซ้ำ แต่เชื่อพ่อเถอะ ทุกอย่างจะเรียบร้อยเอง

ฉันได้แต่ยืนอึ่ง ระหว่างที่พ่อปลอบและหาเหตุผลดีๆมาพูดให้ฟัง  แทบจะเหมือนเด็กเอ๋อเลยด้วยซ้ำ ความรู้สึกในตอนนี้มันเหมือนถูกปฏิเสธ เมื่อความคิดเห็นของเราไม่ถูกยอมรับอย่างน้อยก็แค่บอกจะรับไว้พิจราณาอะไรแบบนี้ก็ยังดี.. แล้วความคิดวูบหนึ่งก็พัดเข้ามาพร้อมกับสายลมแรงๆ ประทะหน้าทำให้ได้สติ  ฟูบบบ-

     “ฉันว่าฉันคงต้องทำตามที่สายลมบอกฉันจริงๆซะแล้วสิ”

พ่อควักสมาร์ทโฟนออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิทของพ่อ แล้วกดโทรหา อาคัซ  ซึ่งไม่นานเกินรอ (ไม่น่าจิงๆนะบอกเลย 50 วิ><)เพราะพ่อบ้านของเรามารออยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้แล้ว ซึ่งฉันว่าพ่อก็น่าจะรู้แหละว่าเขามาแล้ว  เขาเป็นคนที่ต้องต่อเวลาแล้วคำสั่งอย่างมาก ฉันไม่เคยเห็นเขาขัดคำสั่งหรือคำขอของพ่อซักคำ..  

    “มาเถอะ ลูกรัก” เราเดินไปหา รถVolvo S80 สีดำที่จอดรออยู่หน้าทางเข้าสวน  เมื่อรถเคลื่อนมาได้ซักพัก ฉันพึ่งสังเกตุว่ามันไม่ใช่ทางกลับบ้าน และพึ่งสังเกตว่าอาคัซไม่ได้ซื้อของอะไรเข้ามาเลยหรอ(ลุงแกคงไม่ได้เอารถไปขับรับสาวเล่นนะ - -)

     “นี่ พ่อค่ะ”เรากำลังจะไปที่ไหนกันหรอค่ะ? นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่ค่ะ? ฉันถามด้วยความสงสัยพร้อมความกลัวที่จะรู้ว่คำตอบนั้นตรงกับสิ่งที่ฉันคิด ><

     “ใช่” เรายังไม่กลับบ้านน่ะ พอดีป๊ามีเพื่อนคนหนึ่ง ที่อยากพบและก็อยากให้ลูกได้พบเขาด้วย

“เพื่อนเก่าเพื่อนแก่” อาคัซพูดแซกขึ้น..[Comig Soon]