White Lies เล่ห์รักผลัดกันร้ายจับนายให้มารักกัน

     "เฮเลน..เฮเลน..เฮเลน!"

     "คะ!" ฉันสะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจ ให้ตายสิ! เผื่อหลับในห้องเรียนอีกแล้ว..ดีนะที่เฟิร์สมาปลุกก่อนไม่ง้นฉันคงโดนอาจารย์สั่งให้ไปคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง รู้มั้ยว่ามันหน้าอายมากเลยนะ T^T อยู่เป็นนักศึกษาปี 2 แล้วยังต้องคาบไม้บรรทัดหน้าห้องเรียน..

     หน้าอายเป็นบ้า!

     "แกไปปาร์ตี้กับยัยเมล่อนอีกแล้วเหรอ -__-^^^"

     "นิดหน่อยน่า แกก็รู้ว่าช่วงนี้ฉันเบื่อๆอ่ะก็ต้องไปสนุกหน่อยสิ *O*"

     "แล้วสเตเฟนแฟนแกล่ะ ไม่ว่าเหรอ?"

     "ไม่ว่าอ่ะ แกก็รู้ว่าสเตเฟนตามใจฉันจะตาย"

     "เฮ้อ~ ทำไมมิเกลไม่เป็นแบบนั้นมั่งน๊า คราวก่อนฉันขอไปปาร์ตี้กับแกอ่ะเลยโดนด่าจนลืมทางกลับบ้านเลย! หวงอะไรนักหนาไม่รู้ เฮอะ!" เหมือนมีมีดนับพันเล่มกรีดลงบนหัวใจของฉัน แต่หน้าแปลกจริงๆที่ฉันยังสามารถสวมหน้ากากหน้ายิ้มแย้มได้อย่างดีเยี่ยม ให้ตายเถอะ! เวลาแบบนี้นี่ฉันเกลียดตัวเองจัง

     "เงียบทำไมอ่ะแก"

     "ก็เปล่านี่นา แค่กำลังคิดว่าแกกับมิเกลน่ารักดี..ก็เท่านั้น" ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริงโดยไม่มีติดขัด สีหน้ายิ้มแย้มของฉันดูเป็นธรรมชาติจนฉันเริ่มกลัวตัวเอง อีกเมื่อไหร่กันนะ..อีกเมื่อไหร่ฉันจะได้เลิกทำแบบนี้ซักที..

     เมื่อไหร่กัน..

     "นั่นสินะ คงไม่มีใครทำให้ฉันกับมิเกลแยกกันได้แล้วล่ะ" ไม่หรอก..มันมี ฉันนี่ไง..ฉันคนนี้ไงที่จะแยกเธอให้ห่างจากผู้ชายคนนั้น นี่ฉันคิดอะไรเนี่ย! โธ่เว้ย!! ฉันจะไปแย่งแฟนเพื่อนได้ยังไงกัน..

     ฉันทำไม่ได้หรอก..