ม.1/3 มิตรภาพระหว่างเพื่อน

               ทุกคนในห้องม.1/3 กระโดดลงมาจากรถในเวลา 23.30 นาที ซึ่งวันนั้นได้เกิดเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นบนรถคันที่1 เด็กนักเรียนชั้น ม.1/3 ได้กระโดดออกมา จากคันรถเดินทางที่น่าสยดสยอง แล้วทุกคนก็สลบ

    เช้ารุ่งขึ้น แสงแดดเจิดจ้า มองแล้วแสบตาให้เราตื่นจากภวังค์ยามค่ำคืน

 "เห้อ...(เสียงหอบ)....นี่เราหลับนานแค่ใหนแล้วนะ" เด็กผู้หญิงคนหนึ่งตื่นขึ้นจากภวังค์ เธอมีผมสีดำที่มัดรวมกันอยู่หลังศรีษะ ดูจากสีหน้าของเธอตอนนี้ เธอดูเศร้ามาก และ สายตาที่จ้องมาที่ตัวเพื่อนๆแต่ละคน นอนระเนียงระนาบ อยู่บนพื้น เธอเศร้าใจมากๆ หญิงสาวผู้นี้ นาม ชูตะ ทาคาฮิโร่ เป็นหัวหน้าคนที่ 4 ของเด็กนักเรียน ชั้น ม.1/3 เธอ มีความสามารถในการ บันดาลสิ่งต่างๆ รอบตัว กลายเป็น ยารักษาโรคทุกชนิด ด้วยพลังของเธอ ต้องแลกกับพลังชีวิตไป 1-5% ในตัวของเธอ

"มันถึงเวลาที่ฉันต้องนำพลังพิเศษ มาใช้ ให้เป็นประโยชน์แล้วล่ะ" เธอพูดกับตนเอง น้ำเสียงมีใจแรงกล้า

    ไม่กี่อึดใจ ใบไม้ร่วงโรยลงหม้าอยู่หน้าเธอ เธอหยิบใบไม้สีเขียวขจีนั้นอย่างอ่อนโยน แล้วพูดเป็นบทกลอนที่แสนไพเรา

        "พฤกษาเรืองแสงส่อง ดังก้องไปทุกที่ ดลบันดารเพื่อนที ทำให้เขาหายดี คลายทุกข์ทรมาน เปลี่ยนความเศร้ารุกราน ช่วยย้อนวันให้ที รักษาด้วยชีวี กับสิ่งทีมี คือชีวีฉันเอง"

 ไม่กี่อึดใจ เธอรู้สึกร่างกายของเธอเริ่มอ่อนแรงลงไปชั่วขณะ ออร่าสีเขียวขจีดุจดั่ง ประการังใต้สมุทร ในทะเล ที่มีสีครามดูน่าสดใสเมื่อยามได้จับต้องได้ มอง ด้วยตาเปล่า

 ลมกระโชกอ่อนๆ สายลมพัดพา ใบไม้ทุกสารทิศ ทุกๆสี ทุกๆวัย โอบอุ้มเพื่อนๆทั้ง40คนของเธอ

 แล้วเธอก็พูดเป็นบทรักษาชีวีอีกว่า

    "เจ้าใบไม้เป็นสายธารพลานเหลือกหล้า   โปรดรักษาชะตาเพื่อนฉันที

     ฉันขอร้องแม้นต้องแลกด้วยชีวี    โปรดช่วยพลีชีวาข้าเพื่อเพื่อนพา"

 เธออ่อนแรงลงไปอีก ถึงกระนั้น เพื่อนๆของเธอ ก็มีกำลังขึ้น

"ทาคาฮิโร่ เธอพักผ่อนก่อนก็ได้นะ" โฮตารุหัวหน้าของเธอบอกทาคาฮิโร่ให้พักผ่อน

"ทุกคน เหล่ามาอยู่ที่ๆ ซึ่งไม่รู้จัก ตอนนี้ ขอให้ทุกคน สร้างถิ่นฐานด้วยเวทย์มนตร์ของตนเอง เพื่อปกป้องเราจากสิ่งไม่ดี และเธอ ซึบาสะ ขอให้เธอทำสมาธิ แล้วบอกฉันว่าที่นี่ ที่ใหน" โฮตารุ สั่งเพื่อนๆ จากความเป็นผู้นำ

ซึบาสะ ตั้งสมาธิ เพ่งพินิจเงียบๆ จนเห็นรูปร่างของป่า และตัวอักษรชื่อ

"ที่นี่....คือ.....ป่าอะโอะกิงะฮะระ ที่เราจะมา ทัศนศึกษาค่ะหัวหน้า" ซึบาสะพูด

                                                   "ที่นี่หรือ...ป่าอะโอะกิงะฮะระ"

                      To...Be...continued